รักนาย...ผู้ชายตัวดี

ลำดับตอนที่ #1 : รักนาย...ผู้ชายตัวดี 1

Chapter 1 : รักนาย...ผู้ชายตัวดี 1
          // ... กริ๊งงงงงงงงงงงงง !!! กริ๊งงงงงงงงงงง ... // นาฬิกาปลุกเรือนเล็กที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียงของ  'ฮัน จี อุน' กำลังส่งเสียงปลุกดังลั่นอยู่ภายในห้องนอนแคบๆของเธอ...ทุกๆวันในเวลา 05.00 น. ของทุกๆวัน
- โอ๊ย..นี่มันเช้าแล้วเหรอเนี่ย - ฉันตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางที่ดูไม่ได้..บิดขี้เกียจสองสามครั้งแล้วนั่งคอตกอยู่บนเตียง..วันนี้อากาศค่อนข้างเย็นมากเลยล่ะ..แล้วฉันก็มีธุระซะด้วยสิ ฉันไม่ชอบเลยกับการที่ต้องเดินไปโบกแท็กซี่หน้าปากซอยในฤดูอย่างนี้น่ะ..ก็ทั้งหนาว ทั้งเย็น..อีกอย่างฉันก็ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ด้วยน่ะสิ..ที่มีธุระน่ะเหรอก็ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันต้องเอาเรื่องที่ฉันเขียนไว้ไปเสนอให้กองละครล่ะ ใช่....ฉันเป็นนักเขียน...ที่แทบจะไม่เคยมีใครซื้องานไปตีพิมพ์หรือทำเป็นละครเลยล่ะ  วันนี้ก็เลยลองดู..เผื่อจะได้งานมาทำบ้าง...อยู่อดๆอยากๆแบบเนี้ยมันก็น่ารันทดอยู่หรอก
            ...ฉันรีบไปอาบน้ำ แล้วเดินดุ่มๆออกมาแต่งตัวที่หนาและอบอุ่นที่สุด ก็วันนี้มันหนาวชะมัดเลย แต่งหน้าอ่อนๆ ( เอ่อ..ไม่ใช่อะไรหรอกนะที่จริงน่ะเครื่องสำอางมันจะหมดเลยต้องใช้ให้น้อยๆหน่อยน่ะ แหะๆ ) จากนั้นฉันก็รีบบึ่งลงมาข้างล่าวทันที
- เอ..บทที่เขียนไว้หายไปไหนน๊า..เมื่อคืนก็วางไว้บนโต๊ะคอมพ์นี่นา - เฮ้อ..เวรกรรม..เรื่องที่เขียนไว้ดันหายไปไหนซะนี่...ฉันล่ะเบื่อจริงๆเลย
     // ... กุ๊งกิ๊งๆๆ ... // เสียงกระดิ่งของ 'ลักกี้' หมาพุดเดิ้ลของฉันที่กำลังวิ่งมาพันแข้งพันขาฉันอยู่ตอนนี้น่ะสิ
- ไง..ลักกี้..เห็นเรื่องที่ฉันเขียนไว้บนนี้รึป่าวน่ะ -  ฉันนั่งยองๆลงไปแล้วลูบหัวมันนิดๆ - หือ..ว่าไงล่ะ...เห็นรึป่าว - ฉันยื่นหน้าเข้าไปหามัน เลยโดนเลียซะน้ำลายเต็มหน้าล่ะ
              ... เจ้าลักกี้หันหลังแล้วเดินไปที่โซฟาหน้าทีวีแล้วลากกองกระดาษอะไรสักอย่างออกมาจากใต้นั้น
- นะ...นั่น...นั่นมันอะไรน่ะ - หว๋ายย  .... นั่นมันเหมือนเรื่องที่ฉันเเต่งไว้เลยนี่ ...ฉันหยิบขึ้นมาดูช้าๆและ...มันก็คือเรื่องที่ฉันเขียนเอาไว้เกือบ 2 เดือน...กรี๊ดดดดดดดดดดด....ไม่น๊า... นี่เจ้าลักกี้เอาไปฟัดเหรอเนี่ย..โฮ!! งานของช้านนนนนน...หมดกันๆ
- หงิงๆๆๆ - เจ้าลักกี้ทำสีหน้าท่าทางอ้อนวอนฉันสุดๆ...เชอะ ! ยังไงซะเจ้านี่มันก็ทำฉันเจ็บใจอยู่ดี ไม่มีทางที่จะให้อภัยซะหร๊อกกก ... ชิ !!
              ...ฉันเดินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันออกมาหน้าบ้าน สงบจิตสงบใจอยู่แต่มันก็ไม่หาย
-โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย....ทามมายช้านถึงซวยขนาดนี้ !!! - ฉันระเบิดอารมณ์ออกมาซะอย่างงั้นอะ เสียงอันกังวานของฉันกำลังก้องไปในท้องฟ้า..แต่ก็มีอะไรบางอย่างจากท้องฟ้าส่งมาที่หัวฉันเช่นกัน
    // ... ป๊อกก ... // อู๊ยย!! อะไรน่ะ..โอย..เจ็บชะมัด
- เฮ่..ยัยแม่ไก่..มาขันแว๊ดๆๆอะไรอยู่น่ะ - เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังยืนเกาะรั้วไม้ที่ทำไว้กั้นบ้านฉันกะบ้านของเขา กำลังเปล่งวาจาอันน่าถี__บออกมา และอีกอย่างนายนี่ก็เป็นคนปากระป๋องบ้าอะไรก็ไม่รู้ใส่หัวฉันด้วย
- อะไรนะ..นี่นายว่าใครเป็นแม่ไก่ยะ - หนอย..อีตานี่..กล้าดีมาว่าฉันเรอะ..ชิ !!
- อ้าว..ฮะ ฮะ ฮะ ..โทษที..ฉันนึกว่าเธอเป็นไก่ซะอีกเห็นมายืนขันอยู่น่ะ ฮะ ฮะ ฮะ - ฮึ่ม!!มันจะมากไปแล้วนะอีตาบ้า ใช่ค่ะ..อีตาบ้านี่คือดาราหนุ่มหน้าใสที่ดังกระหึ่มอยู่ในตอนนี้ สาวๆก็พากันกรี๊ดซะ..ฉันล่ะหมั่นไส้..ชิ !! นึกว่าหล่ออย่างเดียวแต่ไร้สมองมันก็เท่นักรึไงยะ...
- นี่...ยองเจมันจะมากไปแล้วนะ - ใช่ค่ะ..นายนี่ชื่อ ลี ยอง เจ  เชอะ..ชื่อก็เท่แต่นิสัยตกต่ำซะ..ชิ - คอยดูนะฉันจะแฉเลยว่านายนิสัยต่ำแค่ไหนน่ะ -  
- ตามใจ..ไปล่ะนะ - นายนั่นทำหน้าตาเย็นชาแล้วหันหลังกำลังจะเดินเข้าบ้าน
-เดี๋ยวสิ..เมื่อกี้นายปากระป๋องนั่นใส่หัวฉันนะ..ไม่คิดจะขอโทษเลยรึไงน่ะ - ฉันขมวดคิ้วแล้วทำหน้าอย่างดุเดือดใส่นายนั่น
- เฮ้อ...ง่วงๆๆๆๆ...เอาไว้พรุ่งนี้ละกันค่อยขอโทษ...ฮ้าว!!ไปนอนต่อดีกว่า...เอ่อ..นี่พอ 7 โมงขันปลุกฉันด้วยล่ะไก่น้อย ฮะ ฮะ ฮะ - ไม่ไหวแล้วน๊า..นายมันบ้า..บ้า..บ้าที่สุด
                    ...ว่าแล้วฉันก็หยิบกระป๋องน้ำเมื่อกี้ปาใส่นายนั่นเต็มๆ
- โอ๊ยยยยย!! นี่ยัยแม่ไก่..เธอทำอะไรน่ะ - 
- อุ๊ย..ขอโทษที ฮะฮะ ฉันจะหยิบคืนนายน่ะมันหลุดมือเลย....โดนเต็มๆ ก๊ากกกกกกกกก - ฉันหัวเรอะไม่เป็นท่า ปล่อยกิริยาอุบาทต์ไปซะงั้น  - ไปแล้วนะ..ยองเจสุดหล่อ -  ฉันทำหน้าล้อเลียนนายนั่น..สะใจชะมัดเลยล่ะ
            ...แล้วฉันก็เดินเข้าบ้านไปด้วยความสุข เฮอะๆๆๆ
                                           + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +