จินตนาการ วันวาน อนาคต...

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่3 ความขัดแย้งของเหล่านักรบ(2)

 ภายหน้าไนน์คือกองทัพซึ่งเคลื่อนด้วยม้า สิ่งที่ปัจจุบันเขียนเล่าขานในตำนานว่าอัศวินเป็นผู้ควบ ร่างกายที่ถูกทับด้วยชุดเกราะสีเงินทำจากเหล็กกล้ากับดาบที่พาดอยู่ช่วงเอวของพวกเขา ไนน์ประมาณดูกองทัพพวกเขาไม่น่าจะต่ำกว่าพัน เหล่าอัศวินมากมายรวมตัวอยู่ภายหน้าหมู่บ้าน ด้านหน้าสุดของกองทัพคือผู้ที่สวมมงกุฎและชุดเกราะสีทองดูแปลกกว่าผู้อื่น ผมสีทองดูเข้ากับชุดของเขามาก นัยน์ตาสีดำเย็นชาทอดมองเบื้องหน้าของเขา ซึ่งเหมือนเป็นผู้นำกองทัพในครั้งนี้ ส่วนด้านหลังของไนน์คือคนในหมู่บ้านเซทซึนะจำนวนหนึ่งในชุดธรรมดา และดาบซามูไรซึ่งถูกทำไว้เพื่อการนี้ เหล่าผู้หญิงและเด็กถูกสั่งให้เก็บตัวอยู่ในที่หลบภัยของหมู่บ้าน ชิโนบุหัวหน้าหมู่บ้านได้สาวเท้าไปข้างหน้าก่อนเริ่มต้นเจรจา
 
 “ท่านกษัตริย์จากแดนไกล หมู่บ้านของเรานั้นไม่ได้ต้องการสงคราม แต่ก็ไม่คิดต้องการอยู่ใต้อาณัติใคร ขอท่านจงกลับไปเสียเถิด” ชิโนบุเอ่ยกับผู้สวมเกราะทอง ผู้นั้นสวนคำพูดเข้าทันควัน
 
 “ข้าเพียงแต่ต้องการรวบรวมแผ่นดินทั้งหมดให้เป็นปึกแผ่นขอท่านจงจำนนท์และยอมอยู่ใต้อาณัติข้าเสียเถิดเพื่อดินแดนของท่านได้ไม่ต้องตกอยู่ในเพลิงสงครามของเหล่าเรา ส่วนนามข้ากษัตริย์อาเธอร์จากแดนไกล มาเพื่อทำให้หมู่บ้านนี้เป็นฝ่ายเดียวกับแดนเรา”กษัตริย์นามอาเธอร์พูดโต้กลับไป หัวหน้าทอดสายตามองอย่างเคร่งขรึม ก่อนจะเริ่มเอ่ยต่อ
 
 “ท่านจะได้อะไรจากการที่ท่านบอกเราว่าต้องการรวบรวมดินแดนทั้งหมดให้เป็นปึกแผ่น หากแต่ทั้งหมดนั้นท่านใช้เป็นแค่ข้ออ้างในการก่อสงคราม มีหลายคนนักในที่นี้ที่ต้องเสียหมู่บ้านของเขาไปจากการที่ท่านบุกรุกเพื่อทำสงคราม เช่นเดียวกับชายข้างข้า ซึ่งเป็นผู้ที่ต้องเสียหมู่บ้านเขาไปเช่นกัน” หัวหน้าของหมู่บ้านเซทซึนะหันมองไปยังไนน์ เขาสะดุ้งเล็กน้อยกับเรื่องที่เขากุขึ้น มันดันไปตรงกับสงครามที่เกิดขึ้นอย่างบังเอิญยิ่งนัก
 
 “แต่หากหมู่บ้านของเขายอมจำนนแต่โดยดีก็คงไม่ต้องสูญเสียหมู่บ้านไป จงใช้บทเรียนที่เกิดกับชายผู้นั้นมาปกป้องหมู่บ้านท่านเสียเถิด” คำกล่าวซึ่งเหมือนแนะนำ ทำให้อาเธอร์ดึงดาบของเขาขึ้นมาทันที
 
 “วาจาเช่นนี้หรือจะมาเป็นกษัตริย์ที่จะครองหมู่บ้านเรา ข้าขอยอมพลีกายเสียดีกว่าที่ต้องตกอยู่ในอาณัติของคนเยี่ยงเจ้า” เอ่ยจบ ชิโนบุเตรียมพร้อมโจมตีอีกฝั่ง แต่ไนน์เอาตัวมาขวางเขาไว้เสียก่อน ชิโนบุนิ่งไปพักหนึ่ง เด็กหนุ่มหันมองหัวหน้าหมู่บ้านพร้อมพยักหน้าให้ทีหนึ่ง
 
 “ปล่อยเป็นหน้าที่ข้าเถอะ”เอ่ยจบเขาก็หันกลับไปมองอัศวินชุดเกราะสีทองตรงหน้า ก่อนเปิดฉากเจรจาอีกรอบ
 
 “ไยท่านไม่ลงจากหลังม้ามาสำแดงเดชของท่านเสียเองล่ะ”คำท้าทายดังออกจากปากไนน์ ชายเกราะทองบนหลังม้าสะดุ้งกึก ไนน์ยิ้มมุมปากขึ้นทันที
 
 “ข้าคิดว่าเหล่าอัศวินของท่านอยากเห็นท่านออกมาประลองใจจะขาดแล้วล่ะ” คำพูดที่ท้าทาย ได้ผลอย่างยิ่ง ชายผู้เป็นกษัตริย์ลงจากหลังม้าย่างก้าวมาภายหน้าของเขาในทันที
 
 “พึ่งเคยมีคนคิดเอ่ยกับข้าแบบนี้ ก็ได้ เดี๋ยวข้าจะเป็นผู้ปลิดชีวีเจ้าเอง แต่ข้ามีข้อแม้นอยู่อย่างหนึ่ง หากข้าล้มเจ้าได้ หมู่บ้านนี้ต้องอยูใต้อาณัติของข้าในทันที”สิ้นเสียง ผู้นั้นสาดสายตายังชิโนบุ ไนน์ชะงักก่อนหันไปมองบ้าง
 
 “ข้าไว้ใจเขา ชนะให้ได้นะ ไนน์” ชายผู้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านยิ้มให้ไนน์ แม้นไม่เคยจะรู้จักกัน แต่ไม่รู้อะไรเป็นตัวที่ทำให้ชิโนบุเชื่อมั่นในตัวของเขา ถึงแม้นเขาจะไม่เคยจับดาบสู้กับใคร ถึงแม้นตอนนี้ใจของเขาจะกระส่ำกระสายแค่ไหน แต่เขาก็รู้ว่าครั้งนี้เขาแพ้ไม่ได้
 
 “ถือว่าเจ้าตกลงแล้ว เอาหล่ะหนุ่มน้อย ข้าจะให้เจ้าได้ปะทะกับมือซ้ายและมือขวาของข้าเสียก่อน หากเจ้าชนะได้ ข้านี่แหละจะประลองกับเจ้าเอง”อาเธอร์เอ่ยบอก ทำเอาทั้งหมดถึงกับค้าง กษัตริย์เปลี่ยนสัจวาจา ให้ทหารของเขามาสู้แทน
 
 “ท่านผิดวาจา”ชิโนบุแย้ง แต่กษัตริย์กับส่ายหัว
 
 “ข้าบอกว่า ข้าจะปลิดชีวิตมัน หากเพียงทหารข้ายังแพ้ ก็อย่ามาเทียบกับข้าเสียเลย เชิญพบกับมือซ้ายทั้งสองของข้า”สิ้นเสียง ชาย2คนเดินออกมาจากในกองทัพ ชายผมสีแดงเพลิงและชายผมสีเขียวอายุพอๆกันกับไนน์ในตอนนี้ ชายผมแดงย่างก้าวออกมาภายหน้าของไนน์ทันที ก่อนจะดึงดาบออกจากฝัก
 
 “เข้ามาเลยซามูไรตัวน้อย” สิ้นเสียง ไนน์พุ่งกายดึงดาบออกจากฝักก่อนตวัดมันอย่างสุดแรง ดาบของชายผมแดงถูกนำมาป้องไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะรุดกายถอยห่างไป
 
 “เก่งดีเหมือนกันนะเจ้านะ แต่คงได้เท่านี้แหละ”ชายผมแดงเอ่ยจบ ก็พุ่งกายตวัดดาบใส่ไนน์บ้าง เขากระโดดหลบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวาดดาบจากทางซ้าย ชายผู้นั้นพลิกดาบป้องกันไว้ทัน แต่มันทำให้เขาเสียหลักและล้มลง ไนน์เตะดาบของชายผู้นั้นออกจากมือ ก่อนจะใช้ดาบซามูไรของเขาจ่อคอชายผู้นั้นไว้
 
 “ข้าชนะแล้ว”ไนน์ยิ้มมุมปาก พลางหันไปมองชายผมเขียวภายหน้าทันที เขาเก็บดาบก่อนส่งมือให้ชายผมแดง ชายผมแดงจับมือไนน์ก่อนลุกขึ้นยืน พร้อมเอ่ยถาม
 
 “ข้าขอทราบชื่อเจ้าหน่อยเถอะ”ไนน์ตอบไปกลับห้วนๆ
 
 “นามข้าคือไนน์”สิ้นเสียงซามูไร อัศวินสะดุ้งกึก ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ
 
 “หรือเจ้าจะเป็นไอบ๊อง ฉันเรย์เองนะ”ชื่อที่คุ้นหูถูกเอ่ยขึ้นมา ทำเอาไนน์สะดุ้งเช่นกันไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอเพื่อนของเขาในความฝันนี้ ลายผมเขียวรีบวิ่งเข้ามาทันที
 
 “ไม่อยากจะเชื่อ นี่เคโระเองนะ”ก่อนที่จะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น กษัตริย์เกราะทองก็เอ่ยขึ้นเสียงดัง
 
 “สมุนมือซ้ายของข้า รีบกำจัดมันซิ มัวทำอะไรอยู่”กษัตริย์อาเธอร์ตวาดลั่น แต่เรย์และเคโระหันไปยิ้ม
 
 “ข้าสองคนแค่ตื่นมาในที่นี้และเล่นตามน้ำไปเท่านั้น แต่ตอนนี้ข้าได้เจอเพื่อนของข้าแล้ว ดังนั้นข้าทั้งสองขอยอมแพ้เขาในการต่อสู้ครั้งนี้ ดังนั้น ท่านจงลงมาสู้กับเขาตามสัญญาเทอด” เรย์หันไปยิ้มให้ไนน์ ก่อนจะหันไปส่องสายตาแข็งกร้าวแด่กษัตริย์ กษัตริย์เกราะทองสะดุ้ง ก่อนเอ่ยขานกลับ
 
 “ข้ายังมีสมุนมือขวาอยู่อีก ข้าบอกแล้วว่าสู้ทั้งซ้ายและขวา หากครั้งนี้เขาแพ้ ข้าจะยอมลงไปสู้กับเขา แต่ข้ามั่นใจว่าเขาไม่แพ้อย่างแน่นอน”สิ้นเสียง บุคคลปริศนาในชุดผ้าคลุมดำเดินออกมาจากภายในกองทัพ ผ้าคลุมดำถูกสะบัดทิ้ง เผยโฉมหน้าที่ถูกปกปิด หญิงผมดำยาวสลวยซึ่งถูกมัดรวบไว้อย่างดี ใบหน้าที่ดูคุ้นตาไนน์เพียงแต่สูงกว่าคนที่เขารู้จัก ผู้ที่สร้างรอยยิ้มที่ทำให้เขาต้องมนต์สะกด
 
 “ลูน่า...”ไนน์หลุดปากออกมา ร่างแข็งเป็นท่อนไม้ค้างอยู่อย่างนั้น ไม่ต่างกับเรย์และเคโระ ถึงแม้นทั้ง3จะเปลี่ยนไปหลายอย่าง แต่หญิงงามตรงหน้านั้นเป็นผู้เดียวที่คงรูปเดิมไว้มากที่สุด
 
 “ทำไม...”เพียงนึกคิด ไม่ทันเอ่ยบอก ลูน่าก็พุ่งกายมายังไนน์ทันที เขาผลักเคโระและเรย์ออกจากวิถีดาบ ก่อนจะดึงดาบออกมาอย่างรวดเร็ว ป้องกันไว้อย่างทันท่วงที
 
 “เดี๋ยวซิลูน่า! ทำไมถึงต้องมาสู้กันด้วยล่ะ รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ”แม้นจะเอ่ยบอกไป แต่เธอก็ยังรุดหน้ามุ่งปลิดชีพของไนน์เพียงอย่างเดียว ดาบของลูน่าถูกตวัดอย่างรวดเร็ว ทำให้ไนน์ตั้งรับอย่างยากลำบาก ก่อนตวัดกลับไปอย่างแรงทีหนึ่ง ทำให้ลูน่าเซถลาถอยหลังไป
 
 “ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก แค่อยากลองดูฝีมือของเธอ” คำตอบง่ายๆแต่ได้ใจความ ไนน์พุ่งตัวเข้าโจมตีลูน่าบ้างหล่อนเอี้ยวตัวหลบอย่างรวดเร็ว ก่อนตวัดดาบสวนกลับ
 
 “อ๊าค!”เสียงไนน์ดังขึ้น เขาถูกฟันเฉี่ยวแขนไปเล็กน้อย เลือดไหลซึมออกจากปากแผล แต่ความเจ็บที่ได้รับ เขากลับรู้สึกว่ามันเป็นของจริง ลูน่ายิ้มก่อนพุ่งตัวเข้ามาโจมตี ดาบถูกยกขึ้นสูง ก่อนฟาดลงมาที่ตัวของไนน์ ไนน์กระโดดถอยหลังหลบได้อย่างเฉียดฉิว ก่อนจะพุ่งเข้าไปตวัดดาบใส่ลูน่าอย่างแรง เธอยกดาบขึ้นป้องไว้ทัน แต่ร่างกระเด็นถอยหลังไป เขาไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือ วิ่งเข้าไปโจมตีซ้ำทันทีทำให้ลูน่าล้มลง ดาบสีเงินปลิวหลุดออกจากมือ
 
 “ฉันชนะอีกแล้ว”ไนน์ยิ้มให้ลูน่าก่อนจะฉุดตัวเธอขึ้นยืน
 
 “คงจะพอแล้วซินะสำหรับสิ่งที่เธอต้องการ ต่อไปคงต้องจัดการตัวการแล้วหล่ะ”ไนน์หันมองกษัตริย์ พลางกวักมือเรียก เขาเดินเข้ามาตรงหน้าของไนน์ทันที ลูน่า เรย์ และ
เคโระ ถอยไปอยู่ทางฝั่งของชิโนบุเพื่อดูการต่อสู้ของไนน์กับกษัตริย์ของพวกเขา
 
 “เจ้าเก่งนักนะ คราวนี้แหละ ข้าจะปลิดชีวีเจ้าตามที่เอ่ยไว้แต่ต้น”สิ้นเสียง อาเธอร์พุ่งเข้าหาไนน์อย่างรวดเร็ว ดาบสีทองถูกนำออกจากฝัก ก่อนตวัดใส่ไนน์อย่างแรง ไนน์ยกดาบขึ้นมารับไว้ทัน ก่อนปัดออกและฟันสวนกลับทางซ้าย อาเธอร์ยกดาบป้องอย่างรวดเร็ว ก่อนร่นตัวถอยหลังไป
 
 “ไวดีนิ แต่ครั้งนี้ เจ้าไม่รอดแล้วล่ะ”สิ้นเสียงกษัตริย์ ดาบสีเงินอีกเล่มถูกดึงออกจากฝักเขาพุ่งเข้าโจมตีไนน์อีกครั้งทันที ดาบทั้งสองถูกฟันใส่ไนน์ทั้งสองข้างดั่งเป็นกรรไกรขนาดยักษ์พร้อมตัดร่างของเขาออกเป็นสองท่อน เขารีบกระโดดถอยหลังทันที แต่ดูแล้วคงไม่มีทางที่จะหลบพ้น แต่โชคยังดีที่เขาล้มลงไปเสียก่อน ปลายดาบเฉียดเส้นผมไปนิดเดียวเท่านั้น
 
 “โกงกันนี่”เคโระตะโกนขึ้นทันที กษัตริย์หันยิ้ม ก่อนตะโกนโต้ตอบ
 
 “สงคราม ไม่มีคำว่าโกงหรอก ไอเจ้าตัวทรยศ”ทันทีที่เอ่ยจบ ไนน์พุ่งตัวตวัดฟัน ดาบสีทองของกษัตริย์ถูกยกขึ้นป้อง ก่อนจะง้างดาบสีเงินเตรียมฟันร่างของไนน์ให้สะบั้น แต่เขายกเท้าถีบอาเธอร์กระเด็นออกไปทัน เขากวาดดาบฟันไปยังร่างของอาเธอร์ที่กำลังเสียการทรงตัว
 
 “เคร๊ง !”ดาบของไนน์กระเด็นออก เกราะสีทองดูท่าทางจะแข็งแกร่งเอาเสียมาก
 
 “แย่ละซิ”ทันทีที่อาเธอร์ตั้งตัวได้ ก็พุ่งกายมาหาไนน์อีกครั้งหนึ่ง ดาบทั้งสองถูกยกฟันอย่างบ้าคลั่ง ไนน์ใช้ดาบของเขาป้องกันไว้อย่างยากลำบาก ดูเหมือนกษัตริย์ของทางนั้น กะใช้กำลังทั้งหมดล้มชายหนุ่มตรงหน้าลงให้ได้
 
 “ผล๊อก!!!!!!”ดาบซามูไรของไนน์หักสะบั้น ก่อนร่างจะทรุดลงนั่งกับพื้น อาเธอร์หยุดมือไว้ ก่อนส่งยิ้มที่อาฆาตไปยังซามูไรผมแดงตรงหน้า
 
 “ตายซะเถอะไอลูกหมา”ดาบทั้งสองยกสูงขึ้น พร้อมตวัดปลิดชีพของไนน์
 
 “ไนน์!”ชิโนบุร้องตะโกน ดาบของเขาถูกโยนมายังไนน์ พอดีกับที่ดาบทั้งสองของอาเธอร์กำลังพุ่งลงมาสับร่างของเขา ไนน์กลิ้งตัวหลบดาบได้ทัน ก่อนหยิบดาบที่ชิโนบุส่งมาให้ ฟันไปที่เกราะสีทองของอาเธอร์ เผยรอยแยกของเกราะออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน
 
 “อะไรกัน”อาเธอร์สบถ ก่อนกวาดดาบทั้งสองไปยังไนน์ทันที ไนน์จับดาบไว้แน่น พลางฟันสวนออกไปอย่างเต็มแรง
 
 “เปรี้ยง”ดาบทั้งสองของอาเธอร์หักออกเป็นสองท่อน ไนน์ใช้สันดาปซัดไปยังเกราะของอาเธอร์อย่างแรงจนเขาล้มลง ไนน์ยกดาบจ่อคอของอาเธอร์ทันที
 
 “ผมชนะแล้ว”ทันทีที่สิ้นเสียงเหล่าชาวบ้านต่างโห่ร้องขึ้นอย่างดีใจ เหล่ากองทัพของอัศวินต่างท้อแท้หมดกำลังใจ กษัตริย์ผู้นำทัพกลับแพ้ให้กับซามูไรที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ไนน์หันหลังสาวเท้าก้าวกลับในทันที กษัตริย์อาเธอร์ลุกขึ้นยืน ก่อนส่งสายตาอาฆาตไปยังชายหนุ่มตรงหน้าซึ่งทำให้เขาต้องอับอายขายหน้าเป็นอย่างยิ่ง
 
“พวกเรา ถล่มหมู่บ้านมัน”เสียงตะโกนก้องอันเกรี้ยวกราดของกษัตริย์ทิ้งสัจจะอย่างไม่ยดี แต่เหล่าทหารยังคงต้องทำตาม ไนน์หันกลับมองพวกอัศวินที่โพยพุ่งเข้ามา
 
 “ข้าว่าแล้ว ว่ามันต้องผิดคำพูด”ชิโนบุวิ่งไปภายหน้าอย่างรวดเร็ว พร้อมกับคารินที่ไม่รู้ว่ามาเมื่อไร ร่างของทั้งสองส่องประกายแสง ก่อนแปลงร่างของทั้งคู่เป็นมังกรสีแดงขนาดยักษ์ ยาวราว2เมตร ร่างดูคล้ายงูยักษ์เสียมากกว่า นัยน์ตาสีเขียวน่าเกรงขาม ปีสีดำโบกสะบัด ท้องนภามืดครึ้มลง ปากอ้ากว้างพร้อมคำรามก้อง ทำให้เหล่าทหารตรงหน้าหยุดกึกในทันที
 
 “พวกเจ้ายังคิดยอมรับกษัตริย์แบบนี้อีกหรือ”เสียงมังกรถูกเอ่ยขาน ดังกังวานเสียทั่วบริเวณนั้น
 
 “กษัตริย์ที่ไม่ทำตามคำมั่นนั้นหรือที่สามารถเรียกว่ากษัตริย์ได้อีก”มังกรตนนั้นเอ่ยต่อก่อนที่จะมีเสียงแทรกขึ้นมา
 
 “ก็แค่สัตว์ประหลาดเพียงตัวเดียว ฆ่ามันเสีย ฆ่ามัน ทำลายหมู่บ้านนี้เสียให้ราบ”เสียงกษัตริย์อาเธอร์เอ่ยรีบเร่งอย่างทุรนทุราย เหล่าทหารได้ยินดังนั้นก็โพยพุ่งโจมตีทันที
 
 “ในที่สุดก็เป็นอย่างเดิม ไว้อีกพันสองพันปีค่อยเจอกันนะ หนุ่มน้อย... ... เจ้าคือตัวแปรหลักที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้...”
 
……………………………………………………………………………………...........
 
 “พึ่บ!.....”ไนน์ลุกขึ้นจากเตียงอย่างร้อนรน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อโชกกาย เขาหันมองนาฬิกาบนเพดาน ก็ต้องสะดุ้งขึ้นอีกครั้ง
 
 “สายแล้ว...” เขารีบวิ่งไปอาบน้ำและไปโรงเรียนทันที...
 
...........................................................................................................................................
 
 ไนน์เดินไปตามทางพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในความฝัน คำทิ้งท้ายของมังกรที่เกิดจากชิโนบุและคารินคืออะไรกัน แต่ทันใดนั้น เคโระก็วิ่งมาข้างๆเขาในทันที
 
 “เฮ้ย! บ๊องเป็นไงบ้างวะ” เคโระเอ่ยทักทายแบบปกติเช่นทุกๆวัน ก่อนตบหลังไนน์ไปทีหนึ่ง
 
 “แอ๊ก!@”ไนน์แทบหน้าคะมำ เขารู้สึกปวดไปทั้งร่างกายตั้งแต่ตื่นมาตอนเช้า ดั่งเรื่องที่เกิดในความฝันเป็นเรื่องจริง
 
 “เฮ้ย!แขนแก” เคโระทัก ไนน์รีบยกแขนดูทันที รอยแผลเหมือนที่โดนลูน่าฟันในความฝัน ถึงแม้นจะดูจางๆแต่เขาก็แน่ใจว่าเป็นแผลเดียวกันไม่ผิดแน่...
 
...............@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@..............
 
จบไปอีกตอน ไม่รู้จะถูกใจกันไหมนะ 
 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ^^ จะพยามต่อไปเน้อ
 
Tei…^^