คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : -YZR_6-
-YZR_6-
ืนวันศุร์สิบสาม......ผ่านไปแล้ว
แฮยอนยัไม่เห็นว่าะมีสัศพเลย.....น่าแปล....
“ุฮิมานรับ”แฮยอนเรียเพื่อนร่วมาน
“รับ?”
“มัน็ผ่านมาแล้วทำไมยัไม่มีสัศพล่ะรับ ูสถาาร์แล้วูสบอย่าไม่น่าเื่อ”
“็รินะรับ แ่็ถือว่าีที่ไม่มีใราย......แ่อย่าเพิ่วาในะรับ”ฮิมานหรี่ามอนอหน้า่า
“ทำไมหล่ะรับ นี่มัน็ผ่านมาหลายวันแล้วนะ”แฮยอนถาม
“ทีู่สบแบบนี้อาะมีพายุลูให่รอเราอยู่็ไ้นะ”ฮิมานหันมาบอแฮยอน
.
.
.
“อ๊า!!!!!!!”เสียร้ออย่าเ็บปวั้อบ้านหลัหนึ่แ่แปลที่บ้านใล้เรือนเียลับไม่มีใร
ไ้ยิน
“ฮะ...ฮยอ!”ุนฮุวาลูแ้วโลหิวิาไว้ที่เิมแล้ววิ่ไปหยิบมีในรัว่อนะใ้มันรีที่มือัว
เออย่าร้อนใ
พอเลือไหลลแ้วไ้ประมาหนึ่ร่าสู็วิ่ไปที่ห้อนอนอพี่ายนเอทันที
“อ๊า!!!!...อ๊า!!!!!”เสียอยอแร้ออย่าเ็บปวทำใหุ้นฮแทบใสลายเมื่อมอพี่ายในสภาพมี
ผ้าลุมฮู้ใส่อยู่ ที่หลัอยอแมีปีสีำเาอออมาหนึู่่ ที่ใบหน้าที่แสนน่ารัอร่าบานั้นมีรอยสัล้ายเถาวัลย์สีำอยู่รึ่หน้า ุนฮรีบเอาแ้วให้พี่ายอนื่มทันที
“่อยๆนะรับฮยอ”ุนฮพูบอพี่าย
ยอแ่อยื่มอเหลวสีแในแ้วอย่า้าๆ...เพียไม่นานอาารเ็บปวและวามทรมา็
่อยๆหายไป
“อบในะุนฮ”ยอแบออบใน้อายพรายมือเ็เลือที่มุมปา
“ไม่เป็นไรแล้วนะรับฮยอ”ุนฮลูบหลัพี่ายที่่อยๆลับมาในสภาพมนุษย์ัเิม
“ผมว่าวันนี้ฮยอ้อนอนพัอีแล้วหล่ะ”ร่าสูมอพี่ายห่วๆ
“ไม่หรอ วันนี้ที่มหาลัยมีสอบ ฮยอะไปสอบ เรา็ไปอ่านหนัสือไ้แล้ว ใล้สอบแล้วไม่ใ่เหรอ”ยอแบอับน้อาย
“แ่ฮยอยัไม่หายีนะ”
“ฮยอูแลัวเอไ้อย่าห่วไปเลย”
“ั้นูแลัวเอีๆนะรับ”
ยอแไม่อบแ่ลับสวมอน้อายร่าสูแทน
.
.
.
มหาวิทยาลัย SEOUL POWER
ร่าบานั่ทำ้อสอบับเพื่อนๆร่วมลาสไ้ไม่นาน็เินไปส่้อสอบเป็นนแร เพื่อนๆ่ามอ
ราวับเป็นเรื่อปิ...็เานะ...ลานี่นา
“ะไปไหนีหล่ะเนี่ย”ยอแบ่นพึมพำในะที่เินออาห้อสอบ นเท้าร่าบาไปหยุที่หน้ามรมอนเอ
“ฮยอ!”เสียออบมาพร้อมับร่าเล็นั้นระโสวมอผู้เป็นั่พี่ายอีน
“ฮ่ะๆๆ อะไรอเราเนี่ย ออบ”ยอแยมือลูบผมอีนเบาๆ
“็ฮยอหายไปั้นานนี่นาา ไม่สบายเหรอ?”ออบถามยอแ้วยวามเป็นห่ว
“นิหน่อยนะ แ่ว่าอนนี้ีึ้นแล้ว เ้าไป้าในันเถอะ”พูบ็ออออบเินเ้าไปในห้อมรม
ยอแ่อน้าแปลใที่มรมในอนนี้ไม่ไ้มีแ่เ้า ออบ และอาารย์ูโฮเ่นทุรั้ แ่ลับมีอีสอนที่สอในสามนั้นเารู้ั
“สวัสีรับ”ยอแโ้ทัทายทุนในห้อ
“อ้าวยอแ วันนี้มาไ้เหรอ นึว่าะไม่มาะแล้ว ูท่าพวุะไม่เสียเวลาะแล้วสิ”ูโฮพูับยอแ แ่ประโยหลัลับหันไปพูับแอีสามน ในะที่ออบเินไปนั่้าๆฮิมาน
“มีอะไรรึเปล่ารับอาารย์”ยอแหันไปถาม
“เราะไปที่บ้านนายันยอแ นายเยเห็นปีศายู ีรูสไม่ใ่เหรอ ผู้ออ้อารทำภาพสเ็นะ”ูโฮบอ
“มะ..ไม่มีปัหารับอาารย์”ยอแอบเสียิัเล็น้อย เมื่อสบาับแฮยอนและยุ
“ออบฮยอไปสอบ่อ่อนนะ ผมลานะรับ”ยอแลาทุนพร้อมเินออมา
“ัะไม่ปลอภัยะแล้ว”ยอแบ่นเบาๆพร้อมับหยิบโทรศัพท์่อสายไปที่บ้าน
“ฮัลโหล”
(ฮัลโหล มีอะไรรึเปล่าฮยอ)
“ุนฮ ฮยอฝาเ็บอที่เี่ยวับุลุไปไว้ในห้อลับหน่อยนะ”
(มีเรื่ออะไรรึเปล่าฮยอ)
“ไม่มีอะไรมาหรอน่า แ่วันนี้เราะเปิบ้าน้อนรับแเยๆ”
(โอเรับผมะเ็บ)
“ีมา ฮยอไปสอบ่อนนะ อย่าลืมทาน้าวหละ”
ไม่รอให้น้อายอบลับ ยอแ็ัสายแล้วเินเ้าห้อสอบทันที
.
.
.
ทา้านุนฮ
“เฮ้ออ เสร็สัที”ุนฮนั่ลับพื้นร้อมับนึถึสิ่ที่ทำให้ัวเอ้อเหนื่อย เมื่อ 1 ั่วโม่อนพี่ายเา
โทรมาบอว่าให้เ็บอที่เี่ยวับลุไปไว้ห้อลับ
แ่ลับบอว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่ว...ทำไมะไม่น่าเป็นห่วหล่ะ....ลุอพวเานะ...ื่อยู ีรูส...นี่นา
ุนฮหยิบลูแ้วโลหิวิาเม็นึรอใส่ปา ่อนะวาโหลไว้ในู้ัเ็บอประับ่าๆ ำพวรอบรูป หรือโหลพับาว
ูท่าว่าวันนี้ะไม่บล่ายๆสินะ......
-TBC-
berry
ความคิดเห็น