ตอนที่ 27 : #Fictober2019 Day 6: Tranquil (Seonho x Daehwi)
#Fictober2019
Day 6: Tranquil
Pairing: Yoo Seonho x Lee Daehwi
ผมมองเขาด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาดเหมือนทุกครั้ง การมองคนคนหนึ่งที่มีอะไรหลายๆ อย่างเหมือนตัวเองมากเกินไป ทำให้ยูซอนโฮรู้สึกใจเต้น และหวาดกลัวในขณะเดียวกัน คนคนนั้นที่มักจะยิ้มอย่างสดใส คนที่มักจะสอดส่องความรู้สึกของคนอื่นก่อน เพื่อรีบคิดคำพูดหรือการกระทำเพื่อนปลอบประโลมคนอื่น เพราะไม่อยากให้ใครรู้สึกอึดอัด คนที่ใช้เวลาอยู่กับตัวเองได้เงียบที่สุด
อีแดฮวีคือคนที่ซอนโฮอยากให้อีกฝ่ายได้รับแต่ความสุข
อีแดฮวีคือความรักที่ซอนโฮไม่อยากเห็นอีกฝ่ายแตกสลาย – ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ย่าห์! ยูซอนโฮ"
ตระโกนเรียกพร้อมกับโบกมือไปมาอย่างขะมักเขม้น เปลือกตาที่ไม่เท่ากันของอีแดฮวี คือสิ่งที่ซอนโฮมองเห็นเป็นอันดับแรก เสียงที่อีกฝ่ายใช้เรียกชื่อของซอนโฮ ชวนให้จิตใจสงบเหมือนทุกครั้ง
มันน่าตลก ที่ซอนโฮตกหลุมรักอีกฝ่ายทันทีที่แดฮวีเอ่ยเรียกชื่อของเขา
‘ยูซอนโฮ! คนไหนคือยูซอนโฮง่ะ’
รุ่นพี่อีแดฮวี – คนดังของโรงเรียนคนนั้น วิ่งมาพร้อมกับตระโกนชื่อของเขา ขณะที่กำลังเกาะประตูห้องเด็กมัธยมปลายปีที่ 2 ห้อง 5 แสงอาทิตย์ยามบ่ายตกกระทบบนไหล่กว้างนั่น รอยยิ้มปรากฏบนดวงหน้าหวาน ทันทีที่เพื่อนของซอนโฮต่างพร้อมใจกันชี้มือมายังคนที่ถูกเรียกชื่อ
‘สวัสดียูซอนโฮ พี่ชื่อแดฮวีน่ะ – อีแดฮวี ปี 3 ห้อง 5!’
คนที่วิ่งมาแนะนำตัวเอง เสียงพูดของอีกฝ่ายน่ะ ลงจังหวะและไพเราะราวกับเสียงเพลง รอยยิ้มที่ดูจริงใจจนไม่เหมาะกับโลกที่น่ากลัวใบนี้
‘พอดีจะมาชวนไปทำรายการพิเศษของโรงเรียนน่ะ!’
เพียงแค่ 14 วินาที – เพียงแค่นั้น
เวลาที่ยูซอนโฮ ตกหลุมรักอีแดฮวี
“เหม่อออออออ"
แดฮวีเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ซอนโฮ ขณะที่มือยังโรยเกลือลงบนผักกาดเพื่อทำกิมจิ (แต่ให้ตายเถอะ มองแค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันต้องเป็นกิมจิที่ทั้งเปรี้ยวทั้งเค็มขนาดไหน ในเมื่อคุณอีเขาโรยเกลือจนเกือบหมดขวด)
“ไม่ได้เหม่อสักหน่อย"
“คิดอะไรเยอะอีกแล้วสิ"
“เปล่า เราคิดถึงตอนที่เจอแดฮวีครั้งแรกต่างหาก"
“ไม่เรียกพี่แดฮวีแล้วหรือไง"
“ก็ไม่ได้อยากเป็นน้อง – "
อีแดฮวีถอดถุงมือออก ก่อนจะยื่นมือเปล่าไปยีหัวแฟนหนุ่ม พร้อมหัวเราะอย่างสบายใจ การพูดคุยและการแบ่งพื้นที่ของตัวเองให้ซอนโฮ แชร์ความเงียบด้วยกัน
“ก็ไม่ได้ให้เป็นน้อง เป็นแฟนกันแล้วหนิ"
เป็นพื้นที่ที่ทำให้แดฮวีสบายใจที่สุด เป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยอิสระ และให้ความรักกลับมาอย่างไม่มีเงื่อนไข เป็นความสงบที่เขาไม่เคยคิดฝันเหมือนกันว่าจะได้สัมผัส
คนที่เป็นเหมือนบ้าน
“ครับ เป็นแฟนเด็กของพี่ไง :) ”
– แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ที่จะเปลี่ยนจุดสิ้นสุดของแต่ละวันด้วยรอยยิ้ม ทำให้การหลับฝันเป็นเรื่องที่สวยสด ทำให้รู้สึกว่าการตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตน่ะ มีค่าขนาดไหน
“ทำไมชอบมายีหน้าม้าพี่เนี่ย! ย่าห์! อุ้มพี่อีกแล้วหรอ!”
อีแดฮวีที่ถูกคนรักอุ้มขึ้น หัวเราะคิกคักให้กับพฤติกรรมแปลกๆ ของแฟนเด็ก เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมอีกฝ่ายชอบยก ชอบอุ้มตัวเขา วันละหลายรอบๆ
“ฮ่าๆๆๆ โยนลงเตียงตลอดดด"
แต่แดฮวีก็ชอบทั้งหมดนั่นแหละ –
“ก็พี่ชอบทำหน้าตาน่ารักอ่ะ ผมขอชิมหน่อย"
“เฮ้อ มีแฟนน่ารักก็ต้องทำใจอ่ะเนอะ"
“มันเขี้ยวววววววว คุณท่านแดฮวี อยู่เฉยๆ ให้ผมจัดการเลยนะครับ"
“จะให้อยู่เฉยๆ แน่หรอ:)
ช่วงเวลาที่ได้หัวเราะออกมาโดยไม่ต้องห่วงอะไร
ยูซอนโฮคือความสงบ ที่อีแดฮวีสามารถพกพาไปได้ทุกที่
เป็นพรสูงสุดที่เขาไม่เคยร้องขอ และจะเป็นพรที่อีแดฮวีไม่ยอมปล่อยมือไป
THE END
Please comment or tag#Shelterain101
Talk: คอมเมนต์ติชมได้นะคับ นุ้เหงา แงงงง ;w;
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ซอนโฮชอบชั้นตาที่ไม่เท่ากันของแดฮวี
แต่ซอนโฮเองก็มีชั้นตาที่ไม่เท่ากันเหมือนกันนะ♡