[os/sf] a Million Raindrops - NCT's DoJae

ตอนที่ 57 : #Fictober2019 Day 10: Forrest

#Fictober2019

Day 10: Forrest 

Pairing: Doyoung x Jaehyun

          ความชื้นจากห่าฝนที่พึ่งหยุดลง ชะลอการเดินของมนุษย์ แต่ไม่ใช่สำหรับดีเแลนด์ – เขาวิ่งไปตามผืนป่าอย่างรวดเร็ว กระตุกยิ้มเมื่อได้กลิ่นอาหารหอมกรุ่น แค่คิดถึงตอนฝังเคี้ยวลงบนลำคอนั่น หัวใจก็เต้นรัวขึ้น ต้องเป็นสัมผัสที่นุ่มจนชวนฝันแน่ๆ

          “อ๊ะ"

          กลุ่มผมสีแดงสะบัดตามแรงที่หยุดชะงัก ริมฝีปากสีพีชเผยออกอย่างหวาดกลัว เมื่อมีใครบางคนกระชากไหล่ของเขาอย่างรุนแรง อาการเหนื่อยล้าจากการเดินป่าทั้งวัน ทำให้เจย์เด็นไม่มีแรงจะขัดอีกฝ่าย ไม่สิ – เพราะอีกฝ่ายแข็งแรงเกินกว่าเขาจะต้านทานต่างหาก

          “มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

          เจย์เด็นมองผู้ชายที่มีผิวขาวซีดราวกับไม่เคยเจอแดดมาทั้งชีวิต ผมสีดำสนิทถูกจัดทรงอย่างดี เปิดให้เห็นหน้าผากมน จมูกโด่งได้รูป นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความลึกลับ – เหมือนป่าแห่งนี้ที่เจย์เด็นกำลังเหยียบย่ำอยู่

          ไม่รู้ว่าทำไม แต่เจย์เด็นรู้สึกราวกับว่าผืนป่านี้เป็นของผู้ชายตรงหน้า เขาสัมผัสได้ถึงความเชื่องโยงระหว่างธรรมชาติตรงหน้า และผู้ชายที่ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ นอกจากนั้นยังถือวิสาสะ ใช้ดวงตาคู่นั้นมองมาที่เจย์เด็นอย่างจาบจ้วงอีก

          “Nothing. I just wanna take you home”

          เขากล่าวแค่นั้น ก่อนจะออกเดิน นำทางเจย์เด็นกลับบ้าน เจ้าของผมบลอนด์กัดริมฝีปากอย่างใช้ความคิด เขาจะเชื่อใจผู้ชายแปลกๆ ที่เจอกันครั้งแรกได้อย่างไร? ในป่าที่เขาเดินหลงทางมานาน แต่ไม่มีวี่แววของมนุษย์คนอื่นเนี่ยนะ?

          “เร็วเข้าสิ ฝนกำลังจะตกอีกรอบนะ"

          ผู้ชายคนนั้น – หยุดเดิน ก่อนจะมองเข้ามาในตาเจย์เด็น น่าแปลก ที่คราวนี้สายตาคู่นั้นทำให้เขาใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่ามีฝูงผีเสื้อนับพัน บินว่อนในท้องของเจย์เด็น ท้องว่างๆ ที่ไม่มีอาหารตกถึงท้องมาสองมื้อแล้ว

          “ขอบคุณครับ"

          ความรู้สึกที่โลดแล่นทั่วทั้งร่างกาย ทำให้เจย์เด็นละทิ้งความสงสัย และการให้เหตุผลไปหมดสิ้น มือเรียวปล่อยกิ่งไม้ในมือ ก่อนจะเปลี่ยนมากระชับสายสะพายกระเป๋าแทน ใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก จากตอนแรกที่คอยมองหาทางออกจากป่า ตอนนี้เจย์เด็นก็เปลี่ยนมาพักสายตาบนแผ่นหลังกว้างๆ ของคนแปลกหน้า

          รอยยิ้มของดีแลนด์เปลี่ยนไป – จากรอยยิ้มที่กระหายเพียงแต่เลือด กลายเป็นรอยยิ้มที่ห่างหายไปนานนับร้อยปี สัมผัสได้ถึงความมีชีวิตชีวาของตนเอง หลังจากทำหัวใจหล่นหายไประหว่างการแลกเปลี่ยนชีวิต ด้วยชีวิตที่ทุกข์ทรมานกว่า

          – สุดท้าย พวกเขาก็หาทางกลับบ้านเจอ

THE END

Please comment or tag #SFaMilRaindrops

Talk: โดยองคัลเลนนนนน ฮืออ ตอนแรกเราคิดว่าคงเขียนfictoberไม่จบเดือนแล้ว เพราะนั่งมองหน้าเวิร์ดมาตั้งแต่เย็นแต่เขียนไม่ออก สุดท้ายก็เขียนออกแบบเฉียดฉิว

Hope you all enjoy reading my writings naka!

Good night ka :)