ตอนที่ 32 : [os] Kneel Before Your Queen (DoJae, JohnJae - 3P)
[os] Kneel Before Your Queen
Doyoung x Jaehyun x Johnny (3P)
แด่หัวเข่าสีชมพูของน้อง
และความบาปของพี่
#SFaMilRaindrops
9,301 words
BG Music Lee Bada - Drug
Stay still – in your place,
Abandon that damn rules,
Ignore that marvelous norms,
Kneel before me – your Queen
and love me so xing hard and so xing right.
*
คฤหาสน์ตระกูลจองตั้งอยู่ใจกลางตัวเมือง ล้อมรอบด้วยสวนที่ถูกจัดแต่งและดูแลอย่างดี ตัวสวนได้รับแรงบันดาลใจจากพระราชวังแวร์ซาย ส่วนตัวคฤหาสน์ถูกออกแบบโดยสถาปนิกชื่อดังจากอังกฤษ ผู้ที่ได้รับเกียรติให้ออกแบบคฤหาสน์ของท่านดยุค
“บัทเลอร์ผมล่ะ?”
คุณชายคนเดียวประจำตระกูลเดินขยี้ตาลงจากบันไดวน ไม่ได้เอ่ยเสียงดังมาก แต่คนรับใช้ที่ยืนประจำจุดก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน อาจเป็นเพราะความเงียบที่คอยกัดกินทั่วบริเวณ ด้วยเหตุนั้นเพลงบัลเลงจึงถูกเปิดคลอขึ้นเบาๆ ทันทีที่คุณชายตื่น – มันเป็นคำสั่งของบัทเลอร์คนสนิท
“คุณชายหมายถึง?”
“ทั้งสองคนนั่นแหละ" กล่าวด้วยสีหน้าหงุดหงิด "ผมเคยเรียกมาแค่คนเดียวหรือไง?”
“ขอประทานโทษครับ คุณดงยองทำอาหารให้คุณหนูอยู่ในครัว ส่วนคุณยองโฮออกไปจัดการเรื่องที่มหาลัยให้คุณหนู –"
“แล้วทำไมดงยองต้องเข้าครัวเองด้วย"
เบะปากออกมาเมื่อได้ยินอะไรไม่เข้าหู แค่รับใช้เขาคนเดียวก็พอแล้วนี่นา หน้าที่ของบัทเลอร์สำหรับแจฮยอนน่ะ ทำไมต้องไปทำหน้าที่อื่นให้มันเหนื่อยโดยเปล่าประโยชน์ด้วย!
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนู"
เสียงทุ้มนุ่มของคิมดงยองดังขึ้น รอยยิ้มเล็กๆ ตรงมุมปากแบบที่แจฮยอนได้รับในทุกๆ เช้า
“อรุณสวัสดิ์ดงยอง"
“เฟรนช์โทสสำหรับคุณหนูพร้อมแล้วครับ"
ชุดสูทสำหรับบัทเลอร์ดูดีเสมอเมื่อมันอยู่บนร่างกายที่ดูดีราวกับนายแบบนั่น รอยยิ้มที่อบอุ่น นัยน์ตาที่สุขุมนั่นซ่อนความร้ายกาจไว้อย่างแยบยล เช้าวันใหม่ของวันเริ่มต้นขึ้นอย่างเรียบง่าย – เป็นความสุขที่เรียบง่าย แต่ไม่เคยน่าเบื่อ
“เฟรนช์โทสที่คุณหนูบ่นว่าอยากทานก่อนนอนน่ะครับ"
บอกเหตุผลของตัวเอง ไขว้มือซ้ายไว้ด้านหลัง มือขวาชูจานอาหารหน้าตาน่ากิน กลิ่นหอมของมันส่งกลิ่นมายั่วยวน จนแจฮยอนได้แต่ยกมือยอมแพ้ เดินเตาะแตะลงมาจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย เจ้าของบ้านยื่นมือซ้ายออกไปจับช่วงศอกที่ยื่นมาของคนสนิท
“ดงยองเหนื่อยไหม?”
“ไม่ครับ ถ้าคุณหนูมีความสุข"
“ให้คนอื่นทำก็ได้นี่นา"
“แต่ผมทำเฟรนช์โทสได้อร่อยที่สุดในบ้านหลังนี้นี่ครับ"
“โอเค เราไม่เถียงก็ได้ แล้ว – "
“ผมทำส่วนของผมไว้แล้วครับ:) ”
แจฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก นั่งลงบนโต๊ะอาหารแบบยาว ที่นั่งหัวโต๊ะยังเว้นว่างอยู่เสมอ คุณพ่อที่เอาแต่ทานข้าวเช้าบนรถน่ะ –
“ครัวซองค์รับเป็นเนยกับแยมพีชเหมือนเดิมนะครับ?”
เสียงของดงยองดังขึ้นเพื่อเรียกความสนใจจากคุณหนูที่เหม่อลอย ดวงตาเศร้าๆ ที่มองไปยังที่ว่างตรงนั้นทุกเช้าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าเสมอ
“อื้อ ทาเนยเยอะๆๆนะดงยอง"
“ครับ:) ”
“แล้วของดงยองทาเนยเฉยๆเหรอ? มานั่งซี่ เดี๋ยวเราทำให้"
“ไม่เป็นไรครับคุณหนู เดี๋ยวผมทาเอง"
“อย่าดื้อได้ไหม เราจะหงุดหงิดแล้วนะ จะหงุดหงิดตั้งแต่เช้าเลยนะ!”
คิมดงยองรีบนั่งลงบนเก้าอี้ทันที โดยมีความช่วยเหลือจากคุณอีที่ช่วยยกเก้าอี้ให้อย่างทันท่วงที ครัวซองก์ถูกยื่นห้เจ้าของของมัน ก่อนที่มื้ออาหารจะรอการเริ่มต้น
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนู"
เสียงนุ่มละมุนนั่นดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่ม ด้วยความสูงที่ต่างจากคนทั่วไป ใบหน้าที่หล่อเหลาจนไม่น่าจับต้องได้ ท่วงท่าที่ดูสง่าราวกับผู้ดี
“อรุณสวัสดิ์ยองโฮ"
ส่งยิ้มให้ทั้งสองคน ก่อนที่มื้ออาหารจะเริ่มต้นขึ้นอย่างที่มันเป็น – เสมอมา ที่นั่งฝั่งตรงข้ามเป็นของยองโฮ ส่วนที่นั่งด้านขวาเป็นของดงยอง ยองโฮเป็นผู้สรุปข่าวสั้นๆ ในแต่ละวันให้แจฮยอนฟัง พร้อมกับออกความคิดเห็นที่น่าจะเป็นประโยชน์ เผื่อว่าอีกฝ่ายจะนำมันไปถกเถียงในชั้นเรียน ในขณะที่ดงยองคอยดูแลเรื่องอาหารอย่างใกล้ชิด คอยหั่นอาหารให้พอดีคำ ก่อนจะส่งจานที่พร้อมกินแล้วไปให้คุณหนู
กลิ่นหอมของชาคาโมมายด์ กลิ่นบดเมล็ดกาแฟ และรอยยิ้มของคุณหนู
เป็นสัญญาณที่ดีสำหรับการเริ่มต้นวันใหม่เสมอ
“ส่วนเรื่องมหาลัยฯ ผมจัดการให้แล้วนะครับ คลาสจะเริ่มกลางเดือนหน้า ส่วนปฐมนิเทศ – "
“เราขี้เกียจไปปฐมนิเทศ"
“ทำไมล่ะครับ จะได้ไปรู้จักเพื่อนใหม่ๆ ไง"
“มีวินวินกับจองอูก็พอแล้ว เราขี้เกียจหาเพิ่ม"
ยองโฮทำท่าจะพูดอะไรต่อ แต่ก็หุบปากลงทันทีที่ดงยองส่งสายตามา ทำให้เขาคิดได้ว่าสังคมมหาลัยอาจพรากสิ่งสำคัญไปจากพวกเขา
“ดีแล้วครับคุณหนู อย่าไปเสี่ยงทำความรู้จักกับกลุ่มคนใหม่ๆ เลยครับ"
ดงยองมองเข้าไปในข้างในดวงตาที่สะท้อนภาพของเขากลับมา ริมฝีปากสีพีชนั่นยกยิ้มขึ้น ลักยิ้มบุ๋มๆ ทั้งสองข้างปรากฏให้เห็น นั่นทำให้ดงยองกระตุกยิ้มตามไปด้วย รับรู้ได้ว่าการสนทนาก่อนหน้าน่ะเป็นแค่การลองใจพวกเขา
“หืมม? งั้นเหรอ?”
คุณหนูตรงหน้าน่ะร้ายเสมอแหละ กับการปั่นหัวคนอื่นน่ะ
“ใช่ครับ:) ”
ซอยองโฮน่ะ ยิ้มได้เจ้าเล่ห์เสมอนั่นแหละ
“เราอยากอาบน้ำแล้ว"
วางมีดลงข้างจานอย่างไม่ใส่ใจนัก ยกนมขึ้นมาจิบช้าๆ วางแก้วที่ว่างเปล่าลง ก่อนจะเท้ามือลงบนโต๊ะ ลิ้นสีสดกวาดเลียคราบนมที่ติดอยู่รอบริมฝีปากอย่างนึกสนุก ใช้เท้าเขี่ยคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ในขณะที่ดวงตากำลังจับจ้องคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม
“เอาBath Bom กลิ่นลาเวนเดอร์นะ :)”
“รับทราบครับคุณหนู :)”
cut (รบกวนเช็คชื่อตอนก่อนกรอกพาสเวิร์ดด้วยนะคะ ถ้าตอนไม่ตรงก็เข้าไม่ได้น้าาา)
Link: Bio @TearsFate
Pass: JJHistheCutestAndDeseveToBeLoved
*
“ยองโฮฮฮฮฮฮฮฮ"
เสียงใสดังขึ้นอย่างเอาแต่ใจ ทันทีที่อีกฝ่ายเดินออกมาจากอาคารเรียน ซอยองโฮที่ยืนพิงกับประตูรถสีดำคันหรูส่งยิ้มให้คุณหนูอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปโค้งทักทายเพื่อนๆ ของคุณหนูด้วย ภาพชายหนุ่มหน้าตาดีที่ยืนพิงรถคันหรู พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น ออร่าความเป็นสุภาพบุรษดึงดูดสายตานักศึกษาได้เป็นอย่างดี
แต่ก็นะ ซอยองโฮ น่ะ เป็นบัทเลอร์ของจองแจฮยอนคนเดียว – เท่านั้น :)
“กลับบ้านกันครับ:) ”
แจฮยอนพยักหน้า ก้าวเท้าเข้าไปในตัวรถที่ยองโฮเปิดประตูรอไว้ให้ ยิ้มแก้มบุ๋มให้บัทเลอร์อีกคนที่อยู่ในที่นั่งคนขับ พวกเขาสบตากันผ่านกระจกหลังรถ ดวงตาคู่ที่น่าค้นหาและสวยที่สุดเท่าที่แจฮยอนเคยพบมา สะท้อนภาพของแจฮยอนอย่างชัดเจน ความรู้สึกที่ส่งผ่านมามันทำให้คุณหนูจองตัวร้อนผ่าวไปหมด ความรัก ความต้องการ ความห่วงใย และก็ความรัก
มันมีพลังราวกับกำลังปลดเปลื้อง เปลือยเปล่าตัวตนที่แท้จริงของแจฮยอน
“สวัสดีครับคุณหนู"
“สวัสดีดงยอง:) ”
“การเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้างครับ?”
“ก็ดีนะ"
คำสั่งของคุณพ่อที่ให้ติดฟิล์มแบบกระจกดำ ทั้งกันกระสุนให้รถทุกคันน่ะ เป็นสิ่งที่แจฮยอนรู้สึกขอบคุณเสมอ:)
“แต่เราขอเล่นกับยองโฮก่อนนะ อ๊ะ"
บ้านที่ไม่อบอุ่นน่ะไม่เห็นจะเป็นไรเลย
ในเมื่อจองแจฮยอนมีบัทเลอร์ที่รู้จักตัวตนของเขาดีขนาดนี้นี่นา
"ใจร้ายจังนะครับ คุณหนูของผม"
เบะปากอย่างตัดพ้อผ่านกระจก แต่กลับกระตุกยิ้มขึ้นอย่างอารมณ์ดี คิมดงยองกับซอยองโฮน่ะ รู้ดีเสมอแหละ กับการทำให้แจฮยอนรู้สึกอบอุ่น(ทำให้ร่างกายอบอุ่น เอ่อ แต่หลายๆทีก็อุ่นจนร้อนล่ะนะ) และเป็นที่รักขนาดนี้ (รักจนบางทีแจฮยอนก็ลืมวิธีหายใจ เอาแต่หายใจทางปาก..)
คนสองคนที่รักเขาแทนทีที่คนที่ไม่มีเวลาคนนั้น แล้วก็ผู้หญิงอีกคนที่วิ่งหนีโดยทิ้งแจฮยอนไว้กับสิ่งที่เรียกว่าบ้าน
บ้านที่ตอนนี้แจฮยอนพอจะหาความอบอุ่นมาใส่ร่างกายของเขาได้แล้ว
THE END
Please comment or tag #SFaMilRaindrops
Talk:แฮ่ แต่งแร้ววจ้า หลังจากโดนพอรเป่าหูมานาน วันนี้น้องแต่งจบแร้ว ฮือออ;___;ถ้าชอบไม่ชอบยังไงคอมเมนต์ได้นะคะ (‘ ‘) คนแต่งค่อนข้างเสียพลังงานกับการแต่งมาก ฮืออ มันมะหวายย หัวจรัย (มาดิทแก้คำผิด เติมเนื้อหาบางส่วนละงับ .__. )
ปล.ขอชะแว้ปขายของ ฟิคเรื่องยาวชองเราตอนนี้มีสองเรื่องสองสไตล์เลยนะคะ;--; /กระพริบตาใส่
ปล2.สารภาพว่าตั้งแต่เอ็นซีมาไม่เคยเขินเลย แต่งด้วยหน้าตายเสมอ ยกเว้นเรื่องนี้ แงงงง มากรี้ดเป็นเพื่อนกันนะคะwqw
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ร... ร้อนฉ่าอังคณาหม้อไฟ!!! คุณหนูเอาแต่ใจที่แท้ แบบเผ่สๆๆๆๆ พริกทั้งสวนเลย สวยๆอย่างคุณหนู บัทเลอร์คนเดียวจะไปพอรัย เบิ้ลสองไปเรยค่ะ คุณบัทเลอร์ก็คือทำงานคุ้มค่าจ้างมาก เกินคุ้ม ยิ่งกว่าคุ้ม ได้เชยชมดอมดมดอกไม้งาม ได้ชิมน้ำหวานจากเกสรด้วย แบบ สึดยอดไปเรยคับพี่ๆ