คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
(วันเสาร์)
“เอาตื่นๆๆๆๆๆๆๆ พวกเราต้องไปแต่เช้านะ”
“กี่โมงแล้วเนี้ยยยย” มินโฮบ่น
“ตี 4.45 เอา เร็วๆๆๆๆ ตื่นๆ”
“ห๊า ตีสี่บ้าแล้วหรอไงคีย์”
“นี่สรุปไม่ไปแล้วใช่มั้ยโอเคได้ ยกเลิกๆ”
“เออ ๆๆๆ ไปแล้วๆครับเฮ้อ”
“ดีมากก”
“แทมิน ๆ ตื่นเร็วเดี๋ยวไปไม่ทันนะ”
“อืมมมม ฮ้าววววววว ง่วงมากเลยอ่ะพี่มินโฮ”
“อืม เดี๋ยวไปนอนบนเครื่องบินก็ได้”
“ครับๆ”
ผ่านไป 1 ชั่งโมง
“อ่าพวกเราพร้อมแล้วใช่มั้ยยยย”
“ใช่แล้วครับ”
“งั้นตลุยเมืองไทยกันเลยยยยยยย”
พวกเรานั่งรถกันประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงสนามบิน
“ฮาๆๆๆ วันนี้หนาวเนอะพี่มินโฮ” แทมินพูดขึ้น
“อืมใช่”
“เดี๋ยวพอไปถึงเมืองไทย มันก็ร้อนเองแหละ อีกไม่กี่เดือนมันก็จะเป็นฤดูฝน เพราะเดือนนี้ของที่นู่นมันจะเป็นฤดูร้อน”
“พี่อนยูรู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็เมื่อวานพี่ศึกษาจากกูเกิ้ลน่ะ”
“ว่าทำไมเมื่อวานนั่งอยู่แต่หน้าจอคอมพ์”
“อื้มม”
“อ้าวแล้วนี่พี่คีย์กับพี่จงฮยอนไปไหนอ่ะ”
“นู่นไง ไปซื้อตั๋วเครื่องบินอยู่ รอกันอยู่ตรงนี้แหละ”
“ครับ”มินโฮพูด
5 ผ่านไป
“มาแล้ว”
“รอกันจนง่อยเลยช้าจัง”
“อืม คนเยอะน่ะ ทำไมไปเมืองไทยกันเยอะจัง”
“นั้นสิ”
“เอานี่ของนายแทมิน นายนั่งกะมินโฮติดหน้าต่างนะพี่อนยูก็นั่งด้วยพี่นั่งริมนะ ส่วนนีขอ งนายจง นายนั่งข้างชั้น”
“นี่พวกนายนัดแนะอะไรกันรึเปล่าเนี้ย”
“เปล่าซักหน่อยก็เค้าจัดให้แบบนี้อ่ะ”
“อ่าจ้า เชื่อก็ได้”
“ไปรอทางนู่นเถอะ”
ตอนนี้แฟนคลับของพวกเราแน่นเต็มไปหมด กาจพยายามที่จะบังพวกเราไว้แต่พวกแฟนคลับอยากเห็นเราก็เริ่มที่จะเบียดกาจแต่ไม่สำเร็จ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนี้ เราต้องเดินให้เร็วที่สุด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด โอปป้าจงฮยอน เรารักพวกพี่น้า”
“พี่อนยูเรารักพี่น้า”
“โอปป้าคีย์เรารักโอปป้าน้า”
ผมยิ้มให้พวกเค้า
“พี่มินโฮวันนี้แฟนคลับเยอะใช่ได้เลยนะ นี่พวกเราไม่ได้ประกาศเลยนะเนี้ยว่าเราจะไปไหนกันดูซิแฟนคลับเต็มเลย”
“อื้ม นั้นสิพี่เหนื่อยเลยนะเนี้ย”
“อื้อออ”
“เชิญทางนี้ค่ะ”
“ครับ”
“ฮา ในที่สุดเราก็ขึ้นเครื่องบินซักที ว้าวววว เครื่องส่วนตัวหรอเนี้ย ว่าทำไมไม่มีคนเลย”
“ถึงจะเป็นเครื่องบินส่วนตัวแต่เราต้องนั่งตามที่ตั๋วจัดให้นะ”
“ทำไมอ่ะพี่คีย์”
“เอา ไม่ต้องถาม แทมินไปนั่งนู่น มินโฮด้วย พี่อนยูด้วย ส่วนจงมานั่งนี่กับชั้น”
“รู้แล้วน่า”
“ผมขอหลับก่อนนะพี่มินโฮ ผมยังง่วงอยู่เลย”
“อืม พี่ก็ว่าจะนอนเหมือนกัน”
“สำเร็จแน่ๆ”
“สำเร็จอะไรอ่ะคีย์”
“อ่อ ก็แผนของพวกเราไงละครับ”
“อ่อๆ อืมๆ”
“ครับ”
“เอ๊ะ ทำไมวันนี้พูดเพราะจัง”
“อ้าวผมเป็นคนเคารพรุ่นพี่นะครับ”
“หรอ แล้วที่ผ่านๆมาละ”
“อันนั้นมันพูดไปตามอารมณ์ครับ”
“แสดงว่าที่พูดตอนนี้ก็พูดตามอารมณ์ใช่มั้ย”
“ครับ”
เฮ้ออ ชั้นได้มองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนี้เครื่องบินบินสูงขึ้นจนไม่เห็นกรุงโซลอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เรากำลังจะไปเมืองไทยกันชั้นไปเมืองไทยกี่ครั้งแล้วนะ ประมาณสองสามครั้งได้มั้ง รอบนี้คงเป็นรอบที่สี่ สวยงามจริงๆ เฮ้ออออออ
“คีย์”
“อะไร.......”
ตายละเจ้าจงฮยอนมันเอาหน้ามาเข้าใกล้ชั้น ใกล้มาเรื่อยๆ นี่มันจะจูบชั้นงั้นหรอ จะจูบหรอ ไม่เป็นรัยมั้ง คนที่เรารักจะจูบทั้งทียอมหน่อยละกัน
“คีย์....”
“อืม...”
ตอนนี้ห่างกันแค่นิ้วเดียวเท่านั้น ใกล้เข้ามาแล้วจะจูบชั้นแล้ว ตอนนี้ชั้นหลับตาพริ้ม พร้อมที่จะนายจงฮยอนจูบ
“ฮะๆๆๆ”
หืมมม หัวเราะทำไมอ่ะ
“นายคิดว่าชั้นจะจูบนายจริงๆหรอ หลับตาพริ้มเชียวนะ”
อ๊ากกกกก นายหลอกชั้นจงฮยอน
“นายหลอกชั้นหรอ”
“ชั้นไม่ได้หลอกนะ ฮะๆๆๆ คิดแล้วขำอ่ะ”
“ชิส์”
“อย่าโกรธพี่นะนะนะนะนะ
"ไม่ให้โกรธได้ไงละห๊าาาา"
"แล้วจะให้พี่ทำยังไง อุ๊บบบ......"
ฉันเลยจูบซะเองเลย ไม่ยอมจูบนัก
จงจูบตอบแล้วอ่ะ ทำฉันมันร้อนแรงแบบนี้นะมันจะละลายแล้ว ทำไมจูบครั้งนี้มันร้อนแรงกว่าครั้งอื่นๆ หรือว่าจงจะบอกอะไรชั้น(คิดไปเองรึเปล่าคีย์) ชั้นอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้จัง สักพักจงฮยอนได้ผละปากออก
"ฮา ฮา ฮา" หอบเลยหรอ
"คีย์จูบนายร้อนแรงดีจัง"
"บ้า"
"ใครบ้า ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"มีความสุขเชียวนะ"
"แล้วนายไม่มีความสุขหรอ ที่ได้จูบกะคนที่นายรักอ่ะ"
"ฮะ เมื่อกี้นายว่าไงนะ"
"ก็นายรักชั้นไม่ใช่หรอ ชั้นรู้ตั้งนานแล้ว"
"จะ จริงหรอ >/////<"
"อื้ม เป็นแฟนกับชั้นนะ"
"ห๊ะ นายพูดจริงหรอ"
"ตกลงมั้ย"
"อะ อื้ม"
"ฮ้าวววว ง่วงจัง"
"ก็นอนไปซิ"
"ขอไหล่นายซบหน่อย"
"อื้ม"
การเดินทางครั้งนี้ชั้นมีความสุขที่สุดในโลกเลยยยย
__________________________________________________________
บอกก่อนเลย ตอนฉากจูบอ่ะ พิมอะไรไม่ค่อยออก เอามาจากนิยายทั้งนั้นแหละ
มันเลยดูไม่ค่อยเคลิ้มเท่าไร เพิ่งแต่งน่ะค่ะ ยังไงก็ติมตามชมต่อไปด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น