คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ** ตอนที่ 2 ** 100%
[ห้องน้ำชาย]
“หะ ห้องน้ำหรอฮะ”
“ใช่ และสิ่งที่ฉันจะทำต่อไปนี้คือ สั่งสอนนาย !”
“สะ สั่งสอน”
“ทุกคนเอาแต่สนใจนาย เข้าข้างนาย ทำให้ทุกคนลืมความสำคัญของฉันไป”
“พี่พูดอะไร ผะ ผมไม่รู้เรื่องนะฮะ” นี่มันหนีเสือปะจระเข้ชัด ๆ
“อ่า งั้นฉันจะทำให้นายรู้เรื่องเอง หึ !”
ทันใดนั้นร่างสูงก็ผลักร่างบางเข้าห้องน้ำพร้อมล็อกประตู
“พี่จะทำอะไรน่ะฮะ”
“ก็สั่งสอนนายไง 555”ร่างสูงก้มหน้าลงมาพร้อมลูบคางเรียวได้รูป
“นายกลัวหรอ”
“...”
“หึ พูดอะไรไม่ออกเลยหรอไง” อีกฝ่ายทนไม่ไหว จึงประกบปากบดจูบร่างบางอย่างเร่าร้อนทำให้ร่างบางตกใจอย่างมาก
“อ๊ะ ... อื้ออ” ร่างบางพยายามหนีแต่ว่าไม่อาจสามารถที่จะหนีจูบอันแสนเร่าร้อนนี้ได้ ร่างบางทำได้เพียงแต่ทุบอกแกร่งอีกคน
“หื้มม..” ร่างสูงก็ไม่ยอมแพ้จึงบดจูบเข้าไปอีกพร้อมสอดแทรกลิ้นเข้าไปคว้านหาน้ำหวานไปทั่ว
“อ๊ะ.. อื้ออ” ร่างบางทนไม่ไหวจึงผลักร่างสูงออกไปอย่างแรง
“อ๊ะ ! นาย !!”
“แฮ่ก ๆ ทำไมฮยองทำแบบนี้ละ”
“หึ สั่งสอนไงหรือไม่ชอบ”
“... -/-“
“ผมจะไปแล้วหลบไปนะ !”
ปึ้ง... มือหนาของร่างสูงกันเอาไว้ไม่ให้ร่างบางหนีไปไหน
“จะให้มันจบง่าย ๆ แบบนี้หรอลี แทมิน ^-^”
“ -*- จบได้แล้วมั้งฮะ”
“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ” ร่างสูงจับร่างบางพิงพนังห้องน้ำพร้อมกับดันขาให้ตรงหว่างขาร่างบาง
“อ๊ะ.. ฮยอง”
“หื้มม.. แค่นี้รู้สึกแล้วหรอ คิ !” ร่างสูงขยับขาตัวเองไปมา
“อื้ออ .. ฮยอง พอได้แล้ว ยะ หยุดนะ”
“พอหรอ แค่นี้ยังไม่พอหรอกนะ” ร่างสูงเริ่มไซร้คออีกคนเลียติ่งหูไปมาพร้อมดูดเม้มจนเกิดรอย
“อะ อื้ออ ฮยอง อะ..”
“อื้ม.. (ผลักออก) หึ ซอกคอหอมดีนิ”
“=///= “
กริ๊งงงงงงงง !~
“คิคิ หมดเวลาสนุกแล้วซินะ คืนนี้เจอกันนะ Baby ~” หลังจากนั้นเค้าก็ทิ้งผมให้อยู่ในห้องน้ำคนเดียวผมยังตกใจไม่หายเลยผมไม่คิดว่พี่เค้าจะกล้าทำผมได้ถึงขนาดนี้ แล้วคืนนี้ผมต้องเจอฮยองเค้าอีก คุณคิดว่าผมจะรอดมั้ยละฮะ TT พอสติผมเริ่มกลับมาผมก็รีบลุกขึ้นและแต่งตัวให้เรียบร้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เฮ้อ ผมไม่เคยคิดเลยนะว่าผมจะโดนแบบนี้ พี่เค้าไม่รู้สึกแปลก ๆ บ้างรึไง ฮึ้ย !
“เอ๊ะ นี่มันงานของพี่อนยูนิ ตายละ เอาไงดีเนี้ย”
“ไม่ต้องเอาอะไรหรอก พี่มานี้ละ”
“อ้าว พี่อนยูทำไมรู้ละว่าผมอยู่ที่นี้”
“อ๋อ เมื่อกี้เดินผ่านมินโฮน่ะ เลยถามมันดู”
“อะ อ่อ ฮะ อ๊ะ นี่งานฮยอง”
“อื้ม ขอบใจนะที่เก็บไว้ให้”
“ฮะ”
“อะ นี่ลูกอมที่นายฝากพี่ซื้อ”
“อ่า ขอบคุณฮะ เท่าไรหรอฮะ”
“ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นค่าจ้างละกัน 55”
“อ่า ขอบคุณอีกครั้งนะฮะ”
“เอ้อ แล้วเมื่อกี้ทำอะไรกับมินโฮหรอ”
“อะ เอ่อ ก็คุยกันนิดหน่อยน่ะฮะ”
“แต่เจ้ามินโฮเหงื่อแตกเลยนะนั้น”
“กะ ก็ที่นี้มันร้อนน่ะฮะ ร้อนเป็นธรรมดา ^^”
“อื้ม ๆ ระวังเจ้านี้ด้วยละมันน่ะ หื่นเงียบ”
“หื่นเงียบ ?”
“ก็แบบว่า หื่นนั้นแหละ แต่ว่าไม่แสดงอาการให้ใครรู้ อันตรายนะ”
“อ่อ คงจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ”
“ห๊ะ อะไรนะ !”
“เอ่อ เปล่าฮะ”
“มันไม่ได้ทำอะไรนายใช่มั้ย”
“เปล่าฮะ ไม่ได้ทำอะไร ^^”
“อื้ม ๆ งั้นพี่ไปละ”
“ครับ เย็นนี้เจอกันนะฮะ”
“โอเค”
[ตกเย็น]
“บ๊ายบาย แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะแทมิน”
“ครับผม ^-^” ทุกคนในห้องคิดว่าผมเป็นคนที่พูดเพราะที่สุดในห้องความจริงจะว่าอย่างงั้นก็ได้ ก็มันพูดครับจนชินแล้วนินะ ช่วยไม่ได้ 55 อ๊ะ จริงด้วย คืนนี้นัดกันนินะผมต้องรีบกลับบ้านละ เกือบลืมเลยนะเนี้ย วันนี้ผมต้องแต่งตัวให้หล่อที่สุด จะได้ไปโฮสต์ทั้งที อ๊ากก ตื่นเต้น ><... หลังจากที่ผมเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วผมก็รีบอาบน้ำทันที
“อ่า รู้สึกดีจัง” น้ำอุ่น ๆ นั้นทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีมากยิ่งขึ้น ตรงหน้าของแทมินนั้นมีกระจกอยู่บานหนึ่ง ร่างบางได้เห็นรอยแดงที่อีกคนทำไว้
“อ๊ะ.. รอยอะไรเนี้ย หรือว่า..” ความคิดหนึ่งพุ่งเข้ามาในหัวของแทมิน รอยแดงนั้นเป็นรอยที่มินโฮทำไว้ตอนกลางวัน ร่างเล็กไม่คิดว่ามันจะอยู่ได้ถึงตอนนี้ ร่างบางพยายามขยี้มันออกไปทั้งเอาน้ำลูบ สบู่ หรืออะไรมันก็ยังไม่ออก
“อ่า หวังว่าพวกพี่เค้าคงไม่สังเกตเห็นกันหรอกนะ” เมื่อร่างบางแต่งตัวเสร็จ ก็ลงมารอพวกพี่ ๆ ที่นัดกันเอาไว้
“อ้าว พี่คีย์ พี่จงฮยอน มาเร็วจังฮะ”
“อื้ม พี่ตรงเวลาน่ะ ไม่อยากให้ใครมารอ”
“แต่พวกเราน่ะ ต้องมารอใครอีกน่ะสิ แย่สุด ๆ เลย”
“ฮ่ะ ๆ”
“เอ้อ แล้วนายพักอยู่ห้องไหนหรอ”
“ทำไมหรอฮะ”
“อืมม.. อยากรู้น่ะ”
“ห้องที่ 504 ชั้น 24 ครับ”
“อ่า อยู่สูงเหมือนกันน่ะเนี้ย”
“แหะ ๆ มีลิฟต์น่ะฮะ ดีหน่อย”
“อื้ม ๆ”
“มาแว้วววว”
“มาช้าจังพี่อนยู” พี่คีย์เริ่มบ่น
“เอาน่า วันนี้ต้องแต่งตัวให้หล่อหน่อย ไปโฮสต์ทั้งที โหวว แทมมี่นายก็หล่อใช่เล่นนะเนี้ย 55”
“ขอบคุณค๊าบ ><”
“แล้ว มินโฮยังไม่มาอีกหรอ”
“เจ้าตัวยังไม่มาเราก็ทำอะไรไม่หรอกนะ ฮ่ะ ๆ”
“ถูกต้องครับ ทุกคนขาดผมไปไม่ได้หรอก” ทันใดนั้นมินโฮก็มา ทำให้พวกเราตกใจกันนิดหน่อย มาเงียบ ๆ แบบนี้ คนอื่นเข้าใจผิดกันได้นะฮะ -*-
“จ้า ๆ พ่อคนสำคัญ”
“ครับ”
“เราไปกันเถอะ”
“โอ้สสส” ผมเดินไปตามทางที่มินโฮฮยองบอกไว้ จู่ ๆ ก็มีคนมีกอดคอผม
“ไง แทมิน นายรอพี่นานมั้ย ^^” รังสีแห่งความหื่นเข้ามา... น่ากลัวชะมัด
“มะ ไม่นานหรอกฮะ - -“
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ ? ไม่ดีเลยนะ ต้องสนุกเข้าไว้สิ 55” นี่มันคราบเทพบุตรชัด ๆ =[ ]=
“ใกล้ถึงยังอ่ะ เดินมาไกลแล้วเน้อ =A=”
“อ่า ถึงแล้วละฮะ”
“โห้วว ร้านใหญใช่เล่นนะเนี้ย ~!”
“ฮ่ะ ๆ ครับ ^^”
“เข้าไปกันเถอะ ฉันเตรียมเงินมาเยอะแยะเลย”
“อ๊ะ ๆ เดี๋ยวสิครับ ผมต้องบอกทุกคนล่วงหน้าก่อน”
“เรื่องอะไรอ่อ”
“โฮสต์แห่งนี้เป็นโฮสต์ Y น่ะครับ”
“อ่อ Yaoi น่ะหรอ”
“ครับ โฮสต์นี้ส่วนมากจะมีผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกันและมีโรงแรมบริการด้วยนะระวังพวกที่ชอบยั่วไว้ให้ดีละ พวกพี่ ๆ อาจจะอดใจไม่ไหว”
“55555555 โอเค ๆ ฉันจะพยายามห้ามอารมณ์ไว้”
“งั้นผมไปเตรียมตัวก่อนนะครับ ทุกคนเชิญเข้าไปก่อนได้เลยนะ เดี๋ยวผมตามไป” ผมไม่รอช้า รีบเข้าไปทันที แต่ว่า...
“เดี๋ยวแทมิน นายมากับฉัน”
“ห๊ะ เอ่อ.. ให้ผมไปทำอะไรอ่ะ”
“เดี๋ยวก็รู้เองน่า”
“โอ๊ะโอ๋ สองคนนี้ต้องมีความลับอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แน่ ๆ”
“ง๊ะ มะ ไม่มีอะไรหรอกฮะ”
“มาได้แล้ว !”
“งั้นผมไปก่อนนะฮะ”
“อื้ม เจอกันข้างในนะ”
“ฮะ”
หลังจากนั้นผมก็เดินตามมินโฮฮยองเค้าไป อ่า เค้าจะให้ผมไปทำอะไรนะ รึว่า.. ขายตัว โอ้วว ไม่นะ แต่ว่านะ ฮยองเค้าไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก ~
“ความจริงน่ะนะ ฉันแค่เรียกตัวนายมาเพื่อให้ช่วยเลือกชุดแล้วก็แต่งตัวให้น่ะ”
“หื้มม.. ช่วยแต่งตัวให้หรอฮะ”
“อื้ม ใช่แล้ว”
“ฮยองไม่มีสไตล์ลิซของตัวเองรึไง”
“ก็นายไง ฉันจะเลือกนายเป็นสไตล์ลิซของฉัน”
“อ่า ตามใจฮะ = =”
“เอา ๆ ทำหน้าเต็มใจหน่อยเซ่ 555” เฮ้อ มาโดยไม่ตั้งใจแล้วจะให้ผมทำหน้าเต็มใจเนี้ยนะ ไม่มีทางซะหรอก
“อ๊ะ เข้ามาได้ละ”
“โหววว ใหญ่โตโอฬารจริง”
“นี่ยังเล็กนะ ข้างในใหญ่กว่านี้อีก”
“อ่า รวยจริง ๆ เลย แค่โฮสต์คลับต้องใหญ่โตขนาดนี้เลย”
“ฮ่ะ ๆ แน่ละ ต้องเอาใจลูกค้าไว้ก่อน ลูกค้าคือคนสำคัญจำเอาไว้นะ”
“หื้มม ทำไมผมต้องจำด้วยละ ผมไม่ได้มาทำงานที่นี้นะ”
“ก็ฉันจะให้นายมาทำงานที่นี้น่ะสิ”
“ทำไมผมต้องทำด้วยละ? ไหนตอนแรกบอกว่าจะให้ผมเป็นสไตล์ลิซให้ไง - -”
“อ้าว นายมีเงินเรียนต่อหรอ แล้วนายมีเงินซื้อของที่จำเป็นหรอ”
“อ่า นั้นสินะ แต่ว่าความจริงผมก็ถอนออกมาจากธนาคารได้นะ”
“อื้ม ถึงจะถอนออกมาจากธนาคารก็ถอนมาได้แต่ยังไงสักวันมันก็ต้องหมดอยู่ดีนั้นแหละ”
“ฮะ”
“คนเราน่ะนะมันต้องรู้จักลำบากซะบ้าง ไม่ใช่อยู่ดีกินดีแบบนี้”
“อ่า ผมเข้าใจแล้วละ”
“ตกลงนายจะทำงานกับพี่ด้วยใช่มั้ย”
“คิดไปคิดมาก็น่าทำนะฮะ”
“ไม่ต้องคิดแล้วละ ฉันสมัครให้นายเรียบร้อยแล้ว”
“อ้าว แล้วถ้าผมไม่อยากทำละ”
“คิคิ ความลับก็เปิดเผยน่ะสิ”
“ความลับหรอ ?” แล้วร่างสูงก็ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู
“จำได้มั้ย ตอนกลางวันน่ะ โอ๊ะ รอยยังอยู่เลยนะ เดี๋ยววันนี้ฉันจะทำให้สีมันเข้มขึ้นอีก คิคิคิ”
“O//o ผะ ผมทำก็ได้”
“ดีมากเด็กน้อย (ขยี้หัว) รีบเข้ามาเปลี่ยนชุดเถอะ”
“-3- ฮะ” จู่ ๆ ผมก็มาทำงานที่โดยกะทันหัน เค้าเอาข้อมูลของผมมาจากประธานสภานักเรียนแน่ ๆ เลย เฮ้อ ผมจะต้องทำยังไงบ้างก็ไม่รู้
“ที่นี้ทำอะไรยังไงบ้างเดี๋ยวนายก็ดูฉันละกันนะ”
“อะ อ่อครับ” เค้าอ่านใจคนได้หรือไงเนี้ย ยังกะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ -3- อันตรายจริง ๆ หมอนี่
“เอา เลือกชุดให้ฉันหน่อยสิ” ผมเปิดตู้ที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากหลาย
“เอ่มม คอนเซปของวันนี้เป็นอะไรดี”
“ขอหล่อ ๆ ละ” ร่างสูงสั่งขณะที่เค้ากำลังนั่งหน้ากระจกเพื่อดูความเพอร์เฟคของตัวเอง
“เข้าใจแล้วละฮะ - -“ผมแหวกเสื้อผ้าไปเรื่อย ๆ ก็เจอเสื้อตัวหนึ่งที่ร่างเล็กคิดว่าน่าจะเหมาะกับร่างสูง
“อื้ม เสื้อตัวนี่น่าจะได้ แล้วก็เกงตัวนี่ ฮยองลองใส่ดูนะฮะ”
“หวังว่ามันจะออกมาดีนะ - -+”
“นะ แน่นอนฮะ”
“ถ้าออกมาแล้วไม่หล่อ โดนทำโทษนะ”
“=/= คะ ครับ”
[ฝ่ายพวกพี่ ๆ]
“เฮ ๆ ที่นี้ก็ใช่ได้เหมือนกันนิ”
“หาที่นั่งกันก่อนดีกว่า”
“อื้ม โอเค ๆ”
“พี่ครับ ขอที่นั่งสามที่ครับ”
“ใช่เพื่อนของคุณมินโฮรึเปล่าครับ”
“ใช่ครับ”
“อ๋อ งั้นเชิญทางนี้ได้เลยครับ”
“หื้มม มินโฮมันจองให้พวกเราแล้วละ ไปเถอะ”
“ผู้ชายหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลยแหะ”
“จงฮยอน มาได้แล้ว !”
“โอเคจ้า ๆ”
“นี่ครับที่นั่งของพวกคุณ”
“ขอบคุณมากนะครับ ที่นำทางมาให้ (โค้ง)”
“ครับผมไม่เป็นไรครับ”
“^^”
“ที่นี้ก็ไม่เลวนินะ คิคิ ผู้ชายร่างบาง ๆ แล้วก็น่ารัก ๆ ก็มีเยอะได้แหะ”
“เข้าทางพี่อนยูแล้วละสิ”
“เหอ ๆ แต่คงไม่มีคนมาชอบฉันหรอก”
“เอาน่าพี่ รอดูไปก่อน”
“ขอโทษนะครับ ผมมาเสริฟน้ำที่คุณมินโฮสั่งไว้ให้ครับ”
“อ่า ขอบคุณครับ”
“ครับผม ^^”
“เจ้ามินโฮมันรวยขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย”
“ไม่หรอกมั้ง มันก็เด็กธรรมดานี่แหละ สงสัยได้เงินเดือนเยอะ เลยจ้างบ๋อยได้”
“คีย์ รู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็สืบประวัติมานิดหน่อยน่ะ”
“อ่อ อื้ม ๆ”
“ฉันจะสืบประวัติทุกคนที่เป็นสมาชิกเราหมดนี่แหละ ฉันรู้หมดว่าใครอยู่ไหน พ่อแม่เป็นใคร ทำงานอยู่ที่ไหนฉันรู้หมด”
“อืม รอบครอบดีแหะ”
“แน่นอน นี่มันนิสัยฉันนิ”
“แต่ว่านะ แทมินฉันยังไม่ค่อยรู้เท่าไรว่าจริง ๆ แล้วพ่อแม่เค้าเป็นใครกันแน่”
“อ่าวหรอ เห็นว่า พ่อเป็นนักโบราณคดี แม่เป็นครูนิ”
“อื้ม ที่ฉันรู้มาน่ะ ก็เท่านั้น แต่ฉันว่านะ มันต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่”
“อื้ม ก็นะ แต่ว่าทำไมแทมินกับมินโฮยังไม่ออกมาละนั้น”
“สงสัยคงจะทำอะไรกันอยู่มั้งง อย่าไปกวนเค้าเลยหาชายน่ารัก ๆ แก้เหงาดีกว่า”
“นั้นน่ะสิ มาสนุกกันเถอะ”
[ด้านมินโฮ]
“อื้ม แบบนี้ก็ใช่ได้นะ”
“ครับ งั้นผมขอแต่งตัวก่อนแปปนะฮะ”
“ไม่ต้อง ฉันแต่งให้”
“เหวออออ ฮยอง ไม่ต้องก็ได้นะฮะ”
“ไม่ได้หรอก คนพิเศษของฉันน่ะต้องแจ่งให้เนี๊ยบ”
“อะ อะไรนะฮะ”
“ฉะ ฉันหมายถึงวันนี้พิเศษต้องแต่งตัวให้เนี๊ยบน่ะ”
“อ๋อครับ (‘ ‘)” หลังจากนั้น ร่างสูงก็เริ่มปลดกระดุมร่างบางออกทีละเม็ดจนหมด
“หื้มม ขาวดีนิ”
“(=///= ) ฮะ”
“นมสีชมพูด้วย น่าดูด คิคิ >/<”
“ฮยองบ้า”
“รอยยังอยู่จริง ๆ ด้วย” ร่างสูงพูดพร้อมลุกขึ้น
“ก็ผมพยายามลบแล้ว มันไม่ออกอ่ะ -3-“
“มันไม่ออกหรอก มันต้องเพิ่มขึ้นต่างหาก” มินโฮไซร้คออีกคนแล้วดูดรอยเดิมเพิ่งให้เข้มขึ้นไปอีก
“อ๊ะ อื้ออ.. ฮยอง ยะ อย่า” เสียงร้องห้ามนั้น มันยิ่งทำให้อารมณ์ของอีกฝ่ายเพิ่มมากขึ้น เมื่อดูดจนหนำใจแล้วเค้าก็ผละออกช้า ๆ
“แต่งตัวกันเถอะ ^^” ร่างสูงเริ่มแต่งตัวให้ร่างบางที่สติหลุดลอยไป
“ผม.. ไม่มีแรง”
“หื้มม.. แค่นี้หมดแรงเลยหรอ” ร่างสูงพูดพร้อมกับถอดกางเกงอีกคนแล้วสวมกางเกงตัวใหม่ให้
“อื้ม เสร็จแล้วละ ลุกขึ้นเถอะ”
“ฮะ”
“สติของนายกลับมาแล้วหรอ 55 “
“ก็.. กลับมาบางส่วนแล้วละฮะ”
“555 โอเค ๆ งั้นมานี้ฉันแต่งหน้าให้”
“เย้ยย ต้องแต่งหน้าด้วยหรอฮะ”
“ไม่ใช่แต่งหน้าแบบผู้หญิง แค่แต่งบาง ๆ ให้ดูดีขึ้นหน่อยน่ะ”
“อ๋อฮะ”
“มานั่งนี่”
“ครับ” ร่างสูงก็เริ่มใช่บรัชออนปัดไปหน้าร่างบางเบา ๆ และทาลิบมันตรงปากบาง ๆ
“อ่ะ เสร็จละ ไปหาพี่อนยูกันเถอะ”
“ฮะ ^^” ร่างสูงจูงอีกคนไปทางโต๊ะของพวกพี่ ๆ
“นั้นไง ๆ มากันแล้ว” จงฮยอนเห็นเป็นคนแรกจึงตะโกนขึ้น
“โอ้โห มินโฮนายหล่อขึ้นเป็นกองเลยแหะ นายด้วยแทมมี่”
“อ้าว แทมิน นายทำงานที่นี้ด้วยหรอ”
“เอ่อ.. เพิ่งได้ทำเมื่อกี้เองน่ะฮะ”
“หื้ม มินโฮชวนหรอ”
“ฮะ ความจริงแล้วพี่เค้าสมัครให้ผมก่อนหน้านี้แล้วน่ะฮะ”
“แหม มินโฮ นายจะให้แทมินเค้าอยู่ใกล้นายไปถึงไหน ทำไมไม่เรียนห้องเดียวกันเลยละ”
“อื้มม.. ผมก็ว่าอยู่นะ จะซ้ำชั้นปี 3 อีกสักปี เพื่อแทมินจะมาอยู่ห้องฉัน”
“เฮ้ย ฉันพูดเล่น”
“แต่ผมเอาจริง”
“= = ไอบ้านี่”
“มินโฮ แขกมา มาต้อนรับเร็ว”
“อ๊ะ.. งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ แทมินนายมานี่”
“อื้ม ไปเหอะ เอ้อ มินโฮ หาเด็กสักคนมาให้ฉันด้วยนะ”
“โอเคครับ ^^”
หลังจากนั้นผมก็โดนลากตัวมาทำอะไรก็ไม่รู้ เหมือนตัวเองเป็นบ๋อยเลยแหะ - - เฮ้อ.. ทำไงได้ละนะ เราสมัครเข้ามาทำงานแล้วนิ ไม่สิ พี่มินโฮสมัครให้ต่างหาก ไม่ได้เต็มใจมาเลยนะเนี้ย ! แต่ก็ไม่รู้อ่ะนะถ้าเงินมันเยอะเราก็ต้องทำต่อไป เพราะว่าเงินในธนาคารก็ใกล้หมดละเหลืออีกไม่กี่แสนเอง ( นั้นน้อยของแกเรอะ !=[]= ) (ใช่ฮะ ก็ผมรวยนี่ ) (เจ้าเด็กบ้า - -+)
“แทมินนายรับแขกคนนั้นด้วยนะ เดี๋ยวฉันรับแขกทางนี้ก่อน”
“โอเคฮะ”
“สวัสดีครับ ยินดีตอนรับครับ ^^”
“อ้าวเด็กใหม่หรอ”
“ฮะ เพิ่งเข้ามาวันนี้”
“อ่า ไหนมาทำความรู้จักกันหน่อยสิ”
“นั่งตรงนี้ก่อนนะฮะ เดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้”
“ขอสปายนะ”
“ได้เลยฮะ ^^”
ร่างเล็กทำตามอย่างว่าง่ายตัวเองก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าการเป็นโฮสต์ง่ายมาก
“มาแล้วครับ”
“นั่งนี่สิ”
“ฮะ (‘ ‘)”
“ว่าแต่เราน่ะ ชื่ออะไร”
“ผมชื่อแทมิน ลี แทมินฮะ”
“ฉันชื่อ คยูฮยอนนะ ^^”
“ครับ พี่คยูฮยอน”
“ว่าแต่ทำไมมาทำงานที่นี้ละ”
“คือว่าพี่มินโฮเค้า.. เอ่อ คือว่า เงินในธนาคารใกล้จะหมดแล้วน่ะฮะ ผมเลยคิดว่าน่าจะหางานทำสักหน่อยจะได้มีเงินเรียนต่อ ^^”
“อ๋อ แล้วนี่รู้จักมินโฮด้วยหรอ”
“ฮะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนผมแล้วก็เป็นสมาชิกในกลุ่มผมด้วยนะฮะ”
“อ้อ ฉันก็เคยใช้บริการเค้าเหมือนกัน สุดยอดไปเลยละ”
“สุดยอดหรอฮะ”
“หมายถึงบริการสุดยอดน่ะ อย่าคิดมาสิ”
“อ๋อ เข้าใจแล้วฮะ”
“พี่อยู่กับนายเหมือนพี่เป็นเมะเลยฮะ”
“เมะคืออะไรหรอฮะ”
“อ๋อ เมะเคะ นายยังไม่รู้จักใช่มั้ย”
“ก็ประมาณนั้นแหละฮะ”
“เมะคือฝ่ายรุก เคะคือฝ่ายรับ เข้าใจใช่มั้ย”
“อ๋อเข้าใจแล้วฮะ”
“555 เด็กน้อยจริง ๆ (ขยี้หัว)”
“>< แหะ ๆ ผมยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรช่วยสอนด้วยนะฮะ”
“อื้มได้สิ จะสอนให้ทุกเรื่องเลย (ดื่มสปาย)”
“ขอบคุณฮะ ^^”
“ลองกินหน่อยมั้ย”
“เอ่อ.. ผมไม่ค่อยชอบกินพวกแอลกอฮอลน่ะฮะ”
“มันไม่ค่อยแรงเท่าไรนะ รสชาตินุ่ม ๆ เด็กอย่างนายน่าจะกินได้”
“เอ่อ.. ผมจะลองดูนะฮะ” ร่างเล็กเริ่มหยิบแก้วขึ้นมาดื่ม แต่ทว่าก็ต้องหยุดชงักเพราะมือของอีกฝ่ายจับแก้วของร่างแล้วมาดื่ม แล้วจับหน้าของร่างบางมาจูบอย่างดูดดื่ม พร้อมกับมีน้ำรสชาติแปลกประหลาดเค้ามาในปากด้วย นั้นคือสปายนั้นเอง อีกฝ่ายจึงผละออกมาช้า ๆ
อึก ..
“กินแบบนี้อร่อยกว่าใช่ม๊ะ ^^”
“เอ่อ..ฮะ -/-“
“คิคิ หน้าแดงเลยหรอ”อีกฝ่ายตบหน้าร่างบางเบา ๆ”
“นายเคยทำงานแบบนี้ครั้งแรกใช่ม๊ะ”
“จะว่าแบบนั้นก็ได้ฮะ”
“รู้สึกตื่นเต้นบ้างรึเปล่า”
“ก็นิดหน่อยน่ะฮะ แต่ยังไงผมก็ต้องตั้งใจทำงานให้มากที่สุด”
“อื้ม ดีแล้วละ ฉันชอบนายนะ มีความพยายามดี ^^ “
“เอ่อ ขอบคุณฮะ -///-“
“ฉันจะทำยังไงกับคนน่ารักอย่างนายดีนะ” ร่างหนาเริ่มโน้มหน้าเข้ามาใกล้ร่างเล็กเรื่อย ๆ ใช้มือลูบใบหน้างามไปมา”
“คิคิ ~ คุณคิดว่าจะทำยังไงกับผมดีละ” แต่ว่าร่างเล็กนั้นก็ไม่ยอมเช่นกันจึงให้อีกร่างของออกมา
“หื้มม.. นายนี่น่าค้นหาจริง ๆ”
“งั้นก็ค้นสิฮะ ~ “ร่างบางเริ่มรุกเร้ามากขึ้นทำให้ตนนั้นคร่อมร่างหนาอยู่
“หึ ร้อนแรงจังเลยนะ”
“คิคิ ความจริงน่ะผมร้อนแรงกว่านี้อีก” ร่างเล็กก้มลงไปบนใบหน้าเรียวช้า ๆ
“หึหึ” พวกคุณคิดว่าร่างบางจะจูบคนอื่นง่าย ๆ หรอ ไม่มีทางซะหรอก ร่างบางจึงเป่าล้มเบา ๆ บนใบหน้าร่างหนา
“คิคิ พี่คิดว่าผมจะจูบคนอื่นง่าย ๆ หรอฮะ ผมมีค่ามากกว่านั้นอีก”
“555 ถูกเด็กหลอกซะละ”
“ผมจะไม่เป็นฝ่ายรุกหรอกนะฮะ ^^”
“หึ เจ้าเล่ห์แบบนี้น่ะ ฉันชอบ”
“ผมไม่ได้เจ้าเล่ห์นะฮะ ผมน่ารักจะตาย”
“ฮ่ะ ๆ ไม่เถียงเลยละ”
“ผมน่ะมีสองคนในร่างเดียวกันแต่มันจะออกมาตอนที่ผมมีอารมณ์ ถ้าจะมีอีกคนมาอยู่ในร่างของผมก็ดีนะฮะ มันทำให้ผมไม่เหงาไปในเวลาเดียวกัน”
“นาย..ขี้เหงาหรอ”
“ก็จะเรียกแบบนั้นก็ได้ฮะ ผมน่ะอยู่คนเดียวไม่ได้เวลาผมอยู่คนเดียวแล้วมันรู้สึกว่ามีอะไรมารัดหน้าอกผมอยู่ มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก”
“อ๋อ ฉันพอเข้าใจละ”
“เวลาเราจะคุยกันก็ต้องส่องกระจก หรือว่าอะไรที่สะท้อนได้”
“อ๋อ 555 เข้าใจละ ทำไมนายถึงบอกเรื่องนี้กับฉันละ”
“ก็เพื่อว่าอีกร่างหนึ่งผมทำอะไรลงไปฮยองจะได้รู้ไงฮะว่ามันไม่ใช่ผมน่ะ แหะ ๆ”
“อ้อ ไม่อยากจะเสียหน้าว่างั้น”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ฮะ”
“แล้วนี่กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วรึไง”
“ถ้าอารมณ์ปกติมันก็เป็นเหมือนเดิมน่ะฮะ”
“อื้ม เข้าใจแล้วละ ^^” ในระหว่างนั้นพี่มินโฮก็เดินเข้ามาพอดี
“ไง แทมิน”
“อ้าว พี่มินโฮมาแล้วหรอ ผมรอตั้งนานแน่ะ”
“อื้ม เป็นไงครับพี่ เด็กใหม่ดีมั้ยครับ”
“55 น่ารักดี ๆ วันหลังถ้าแทมินว่างก็มาหาพี่บ้างนะ”
“ได้เลยฮะ”
“งั้นผมขอเอาตัวเด็กใหม่ไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมเอาเด็กคนอื่นมาให้”
“อ้อ ไม่เป็นไร ๆ ฉันอยากอยู่คนเดียวน่ะ”
“โอเครับ มีอะไรเรียกผมได้นะฮะ ^^”
“ได้เลย ฮ่ะ ๆ”
“ไปกันเถอะ แทมิน”
“ครับผม”
“เป็นไง ง่ายกว่าที่คิดไว้ใช่มั้ยละ”
“ใช่แล้วฮะ มันง่ายมาก ๆ เลย”
“อื้ม ไปหาพวกพี่ ๆ กันดีกว่า”
“ครับผม ^^”
“โย่ว แทมมี่”
“ครับผม ^^”
“เป็นไงบ้างแทมิน ได้เรื่องบ้างรึเปล่า”
“เหยื่อรายแรกติดแล้วครับ หล่อด้วย ฮ่ะ ๆ”
“ใครอ่ะ ไหน ๆ นั่งไหน”
“นู้น ตรงนู่นฮะ ชื่อคยูฮยอน”
“ฮ่ะ ๆ เห็นละ หล่อดีเหมือนกัน”
“อ่า เดี๋ยวผมมานะ ยังมีอีกงานนึงที่แทมินต้องทำ และต้องทำให้ดีที่สุดด้วย”
“หื้อ.. ยังไม่หมดอีกหรอฮะ งานของผมน่ะ - -“
“เน้ ๆ ใช้แรงงานเด็กมันไม่ดีนะ”
“อะไรกันครับพี่จงฮยอน แทมินเค้าเป็นเด็กที่นี้แล้วนะครับ ผมจะใช้ให้เค้าทำอะไรก็ได้ ^^”
“อ่า ตามใจละกัน ฉันรู้ว่านายจะทำอะไร เบา ๆ หน่อยละกัน มันเป็นครั้งแรกของแทมิน”
“ขอบคุณนะครับที่เตือนผม ^^”
“หื้มม.. พี่จงฮยอนก็รู้ด้วยหรอฮะ”
“แน่นอน นี่มันเรื่องของเมะ ๆ อย่างพวกเรานิ”
“อ๋อ เมะ เคะ ฝ่ายรุก ฝ่ายรับ”
“นายไปรู้มาจากไหน”
“เอ่อ.. พี่คยูฮยอนบอกน่ะฮะ”
“อื้ม ๆ ไปกันเถอะ^-^”
ความคิดเห็น