คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [ผลตรวจรายงาน l อาจารย์ทสึโยะ] ปีศาจเลือดผสม Devil's Blood
ผมอาจารย์ทสึโยะนะครับ ขอมาเริ่มวิจารณ์งานเรื่อง ปีศาจเลือดผสม Devil's Blood ละนะ
ผมยอมรับว่าอ่านช่วงแรกๆมาค่อนข้างสับสนกับการตัดฉากหลายๆจุดครับ มีการย้อนอดีต(เหมือนย้อนไปในความทรงจำของตัวละคร)แบบปุบปับทำให้รู้สึกตามไม่ทันเป็นบางช่วง
เนื่องจากช่วงนี้ผมไม่มีงานค้าง (มีงานของคุณจุ๊บแจงคนเดียว) แล้วก็เผอิญรู้สึกถูกจริตกับโทนของเรื่องเป็นพิเศษ จึงจะทำตัวว่างงานมาแก้บทที่1และ2ให้ดูเป็นกรณีศึกษาเลย แล้วค่อยพูดถึงเนื้อเรื่องโดยรวมนะครับ
คำเตือน! มันจะค่อนข้าง “ยาว” มากถึงมากที่สุดนะครับ ขอให้ค่อยๆอ่านโดยละเอียดและลองสังเกตตามดูนะ หากมีข้อสงสัยที่ตรงไหนก็ถามได้เลยนะครับ
ตอนที่1 ดินแดนทั้ง5
-จุดสังเกตแรกเลยคือชื่อตอนครับ ผมว่าถ้าปรับให้เป็นตัวอักษรทั้งหมดเลยจะดูเป็นแพทเทิร์นเดียวกันมากกว่านะ อาจจะแก้จากเลข5เป็นคำว่าห้า
-อย่างที่สองคือการใช้คำซ้ำ ที่บทนี้บทเดียวมีการกล่าวคำว่า “ดินแดน” ซ้ำกันถึง32ครั้งครับ ซึ่งผมว่ามันดูมากเกินไปและทำให้การบรรยายดูไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร การเล่นคำซ้ำดูมีเอกลักษณ์ดีก็จริง แต่อาจจะเลี่ยงไปใช้คำอื่นๆอย่าง ผืนดิน แผ่นดิน เขตแดน พื้นที่ ผืนแผ่นดิน ฯลฯ
-ผมคิดว่าการเปิดเรื่องโดยการกล่าวถึงทีละดินแดนแบบนี้ยังดูไม่เนียนพอครับ ไม่ถึงกับดูน่าเบื่อนะ แต่มันทำให้ความน่าสนใจดูน้อยลงไปได้พอสมควร ถ้าบทนี้ไม่จำเป็นมากอาจจะตัดทิ้งไปเลยก็ได้ หรืออาจจะลองนำเสนอแต่ละดินแดนในรูปแบบอื่นๆ
ถ้าถามความคิดของผมนะ ผมว่าลองเปลี่ยนรูปแบบการเปิดเรื่องครับ ให้ดำเนินไปในทำนองที่ว่าเป็นการเล่าเรื่องก็ได้ เช่น ฉากเริ่มต้นคือชาย(เผ่าพันธุ์ใดก็ได้เผ่าพันธุ์หนึ่ง)อาจจะกำลังเล่าเรื่องของดินแดนต่างๆให้ลูกชายฟังก่อนนอน แบบนี้จะเป็นการเปิดเรื่องที่เนียนกว่าและดูมีมิติขึ้นครับ
-คำผิดเท่าที่สังเกตเห็น(ที่ผมพิมพ์ตรงนี้คือแบบที่ถูกต้องนะครับ) --> เผ่าพันธุ์(อันนี้ผิดๆถูกๆ บางอันก็ถูก บางอันก็ผิด) อนุญาต
ตอนที่2 EP.1 เด็กปริศนาคนที่1
-ยังมีประเด็นเรื่องของตัวเลข-ตัวอักษรเหมือนเดิมนะครับ
-มีการย้ำคำหลายครั้งจนดูขัดๆตาครับ
“เสียงแหลมประกาศกร้าวแก่เหล่าทหารแห่งดินแดนอันเหน็บหนาว 'ดินแดนฟรีซเซอร์'” ตรงสีแดงๆนี่ตัดออกก็ได้ครับ ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นนะ เพราะตอนแรกสุดก็บอกอยู่แล้วว่าชื่อดินแดนอะไร
“เสียงพลังเวทมนตร์แตกกระจายด้วยเวทมนตร์” ลองเปลี่ยนเป็น “เสียงเกราะป้องกันแตกกระจายด้วยเวทมนตร์” ดูนะครับ มีคำซ้ำบ่อยๆทำให้ขัดตาเวลาอ่านพอสมควรเลย
-ใช้คำว่า “ข้า” กับ “ฉัน” สลับกันจนงงครับ คนหนึ่งใช้ข้า คนหนึ่งใช้ฉัน ปรับเป็นแบบเดียวกันไปเลยจะดีกว่าครับ
-บทบรรยายอ่านแล้วยังติดขัดเป็นช่วงๆนะ เช่น
“หากความจริงแล้วใครต่างหากที่แย่งทุกๆอย่างไปจากเธอ” ลองเปลี่ยนคำตรงนี้ดูไหม อ่านแล้วยังงงๆครับ เปลี่ยนเป็น “ใครกันเล่า” น่าจะเข้ากว่านะ
“หนีไปคงได้ไม่ไกล จะทำยังไง ยังไง ? ? ? ? ?” อันนี้เล่นตัว “?” เยอะไปนะครับ เอาออกไปจะดูเป็นทางการมากขึ้นหน่อย
“หญิงสาวร่างบางสั่นสะอื้นอีกครั้งหลังจากเห็นการกระทำอันเยือกเย็นของพี่สาวตน แต่ทว่า ตุบ! เศษเสี้ยวที่เกิดจากน้ำแข็งบนตัวของเด็กทารก .....แตกเป็นเสี่ยงๆ จากการที่ร่างทารกเป็นน้ำแข็งได้ถูกโยนตรงหน้าของหญิงสาว”
เว้นวรรคยังแปลกๆทำให้อ่านแล้วงงได้ครับ คำว่า “ตุบ” อาจจะตัดทิ้งไปเลยก็ได้นะ เพราะมันไม่จำเป็นในบริบทนี้ ส่วนด้านล่างอาจจะแก้เป็น...เศษน้ำแข็งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นร่างกายของเด็กทารกตัวน้อยได้ถูกโยนตรงหน้าของหญิงสาวจนมันแตกเป็นเสี่ยงๆห่างออกไปจากเธอแค่เพียงเอื้อมมือ
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ลากเสียงยาวๆก็ได้ฟีลนะครับ แต่ลองหาอะไรมาใส่ให้ดูมีระดับขึ้นน่าจะดูเหมาะสมมากกว่า เพราะฉากนี้มันควรจะดราม่าสร้างอารมณ์โศกให้เต็มที่ แต่พอเจอตรงนี้ผมดันไปนึกถึงนิยายรักวัยรุ่นที่ชอบกดอักษรลากเสียงยาวๆขึ้นมาเลยครับ ผมจะลองเพิ่มตัวอย่างที่ผมเขียนขึ้นให้ดูนะ
“ไม่นะ!” เบล่าร้องด้วยน้ำเสียงแหบพร่าราวกับจะขาดใจเสียตรงนั้น มืออันบอบช้ำพยายามเอื้อมไปไขว่คว้าเศษเสี้ยวน้ำแข็งเหล่านั้นกลับมา ราวกับว่าเธอจะสามารถประกอบมันกลับเป็นลูกสาวของเธอได้...แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เสียงของพี่สาวดังขึ้นเหนือหัวเหมือนจะพิพากษาชีวิตของเธอ
“ต่อไปก็ตาเธอแล้ว น้องสาวที่น่ารักของฉัน”
-ใช้ชื่อแทนตัวละครบ้างก็ได้ครับ เพราะมีคำว่า “หญิงสาว” กับ ”ร่างบาง” เต็มไปหมดเลย แต่ฉากนี้มันมีหญิงสาวร่างบางถึงสองคนเลยนะ แทนตัวละครว่านีล่ากับเบล่าบ้างก็ได้ครับ
-คำผิดเท่าที่สังเกตเห็น-->เวท เวทมนตร์
สรุป!!!!
จุดหลักๆที่ควรจะแก้โดยรวม
1.ตัวอักษร เล็กและอ่านยากมากครับ ลองปรับฟอนต์เป็น “คอร์เดียร์ นิว ขนาด18” จะช่วยให้อ่านได้ง่ายขึ้นเยอะเลยครับ
2.มีการเปลี่ยนสีตัวอักษรอยู่เป็นบางช่วงครับ ตรงที่มีสีอื่นๆเพิ่มเข้ามา คือผมเข้าใจว่าต้องการเน้นตรงจุดนั้นเป็นพิเศษสินะ แต่ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนสีอักษรก็ได้ครับ ไม่ใช่วิธีที่นิยมทำกันเท่าไรนัก และวิธีนี้ใช้ในหน้ากระดาษนิยายจริงๆไม่ได้นะ (ฮา)
3.ย่อหน้ายังแปลกๆครับ มีหลายบรรทัดเลยที่ไม่ได้ย่อหน้า บางทีก็ย่อหน้าเกินเป็น2เท่า อันนี้ขอแนะนำให้กดปุ่ม “tab” นะ จะได้ย่อหน้าที่มีขนาดเท่ากันทั้งหมด
ผมไม่แน่ใจว่าคุณจุ๊บแจงพิมพ์ลงในเด็กดีเลยหรือเปล่า เพราะบรรทัดและการจัดหน้ามันดูบิดๆเบี้ยวๆ(ตามสไตล์เด็กดี)ชอบกล ลองพิมพ์ลงในเวิร์ดแล้วค่อยก็อปมาวางในเด็กดีจะทำให้ได้รูปแบบการจัดหน้าที่เป๊ะกว่าเยอะเลยครับ
4.เรื่องของตัวเลข-ตัวอักษรครับ บางจุดที่เป็นตัวเลขก็จริง แต่ใช้เป็นตัวอักษรจะเหมาะสมกว่า เช่น “ดินแดนทั้ง5” ถ้าแก้เป็น “ดินแดนทั้งห้า” จะดูเหมาะสมกว่าครับ
5.คำผิด มีเยอะพอสมควร แต่ที่ต้องแก้อย่างเร่งด่วนเพราะผิดทั้งเรื่องเลยก็คือคำว่า ภูต เวท กับ เวทมนตร์ ครับ
คุณจุ๊บแจงเขียนคำว่า ภูติ แบบนี้ ซึ่งผิดครับ ที่ถูกต้องคือ ภูต (ไม่มีสระอิ)
เวทย์มนต์ แบบนี้ผิดครับ ที่ถูกต้องคือ เวทมนตร์
เวทย์ แบบนี้ผิดครับ ที่ถูกต้องคิด เวท (ไม่มี ย์)
คำว่า คะ ค่ะ นะคะ น่ะค่ะ
คะ เป็นเสียงสูงนะครับ อยู่ท้ายประโยคคำถาม เช่น สบายดีไหมคะ (เคล็ดลับ:ถ้าจำไม่ได้ให้ลองนึกถึงคำว่า “โยคะ” ครับ)
ค่ะ เป็นเสียงต่ำนะครับ อยู่ท้ายประโยคบอกเล่า เช่น ดีจังเลยค่ะ
ส่วน นะคะ กับ น่ะค่ะ เป็นคำที่ถูกต้องนะ ไม่มีคำว่า “นะค่ะ หรือ น่ะคะ” เช่น
ยังดีนะคะ ที่มาช่วยได้ทัน เป็นต้น
แล้วก็มีคำอื่นๆประปราย เช่น สว่างจ้า อนุญาต ฯลฯ
6.มีทำตัวเอียงสลับตัวธรรมดาครับ คือผมว่าตัวเอียงน่าจะเก็บไว้ในในส่วนที่เป็นบทบรรยาย “ความคิด” เท่านั้นน่าจะเหมาะสมกว่านะ เอามาใช้สลับไปมาแล้วดูสับสนนิดๆครับ
7.รูปแบบของประโยค บางครั้งยังเว้นวรรคและเรียบเรียงได้ไม่สวยเท่าที่ควรนะ อ่านแล้วยังสับสนนิดๆในบางจุด (คือผมเข้าใจความหมายที่ต้องการจะสื่อนะครับ แต่รูปประโยคดูไม่ลื่นไหลสละสลวย)
8.มีการสลับฉากบ่อยครับ จนผมแอบสับสนเบาๆ บางทีก็สลับฉากไปที่ความทรงจำของตัวละคร บางทีก็สลับย้อนอดีตแล้วกลับมาปัจจุบันแบบห้วนๆเลย ปรับอารมณ์ไม่ทันครับ น่าจะมีบทบรรยายบ่งบอกเอาไว้ก่อนนะ อย่าง “เขานึกย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาตอนนั้น...” แบบนี้ก็ได้ครับ
9.ลดคำว่า ”ร่างบาง หญิงสาว ชายหนุ่ม” แล้วแทนชื่อตัวละครให้มากขึ้นครับ บางทีไม่มีชื่อตัวละครโผล่ออกมาเลยติดๆกันเป็น10บรรทัด มีแต่ร่างโน่นนั่นนี่ ไม่ก็อวัยวะคุยกันครับ ริมฝีปากนี่ ดวงตาสีนั่น เส้นผมสีโน่น เขียนชื่อบ้างก็ได้ครับ บางทีผมแทบจะลืมชื่อตัวละครเลยนะ(ฮา) เวลาเขียนเสร็จอาจจะลองอ่านทวนดูอีกทีว่าอ่านแล้วมีคำซ้ำๆบ่อยไหม ถ้ามีจะได้รีบแก้ได้ทันครับ
10.บทสนทนาบางช่วงติดกันเป็นพรืด บางทีมีแต่บทพูดอย่างเดียวโดยไม่มีบอกเลยว่าใครพูดอะไร ระหว่างพูดกำลังทำอะไร ลองแทรกคำอธิบายสั้นๆอย่างนี้ดูนะครับ (ตัวอย่างสมมุติ)
“ทำแบบนี้ได้ยังไงกันครับ!” ทสึโยะพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด เขาลุกขึ้นตบโต๊ะจนดังสะเทือนไปทั่วทั้งห้อง (บรรยายท่าทางและน้ำเสียงของผู้พูด)
บรรยากาศในห้องดูอึดอัดขึ้นในพริบตา แต่ท่ามกลางความเงียบนั้นกลับมีหญิงสาวคนหนึ่งเลื่อนถอยเก้าอี้ออกแล้วยืนเผชิญหน้ากับชายที่ยืนตรงหัวโต๊ะอย่างกล้าหาญ (กล่าวถึงบรรยากาศรอบๆครับ ว่าหลังจากพูดแล้วเกิดเหตุการณ์อะไรตามมา)
“ฉันเห็นสมควรตามมติของสภาคณาจารย์ค่ะ นั่นคือสิ่งที่ทุกคนตัดสินใจร่วมกัน” มายะพูดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้อีกฝ่าย แม้จะยืนตัวสั่นนิดๆอย่างหวาดเกรงในอำนาจของทสึโยะ แต่ดวงตาที่จับจ้องอย่างไม่ลดละก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอจะไม่หนีเด็ดขาด (เล่าถึงท่าทางของคู่สนทนาอีกคนครับ มีปฏิกิริยาต่อผู้พูดคนแรกอย่างไรบ้าง)
นี่แค่ตัวอย่างนะครับ ไม่จำเป็นต้องทำตามนี้ก็ได้นะ
11.อันนี้เป็นความรู้สึกขบขันส่วนตัวครับ ฉายา “ราชาผู้ไม่เคยตาย” มันฟังดูแปลกหูชอบกล คือผมว่าไม่น่าจะมีใคร “เคยตาย” ได้นะ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้วน่ะสิ ลองปรับเป็น “ราชาผู้ไม่เกรงความตาย” ประมาณนี้จะดีกว่าไหมครับ (อันนี้ไม่ใช่จุดสำคัญหรอกนะ ผมแค่ตั้งข้อสังเกตไว้ขำๆเฉยๆครับ)
ผมชอบเรื่องนี้ตรงมุมมองครับ มีหลายจุดที่พยายามสะท้อนมุมมองของแต่ละเผ่าพันธุ์ อย่างตอนแรกเลยที่ผมอ่านถึงต้นเหตุของสงคราม ตอนแรกๆยังรู้สึกว่าเหตุผลมันดู “อ่อน” ไปนิดนะ แต่การนำเนื้อเรื่องของคุณจุ๊บแจงก็ช่วยนำเสนออุปนิสัยและความคิดของตัวละครในแต่ละเผ่าพันธุ์ ทำให้ผมรู้สึกว่า “มันก็มีเหตุผลในตัวของมันเอง” ได้ครับ
พล็อตและแนวคิดของเรื่องนี้ดีแล้ว แต่อยากให้ลองปรับในจุดที่ผมพูดๆถึงมาตั้งแต่แรก ภาษาของคุณจุ๊บแจงยังดูอ่อนไปในบางจุด ลองเสริมพลังทักษะให้กล้าแกร่งด้วยการ “เสพนิยาย” บ่อยๆดูครับ อ่านนิยายแนวแฟนตาซีเรื่องอื่นๆ อาจจะในเด็กดีหรือตามร้านหนังสือก็ได้ ลองศึกษาสำนวนของแต่ละคนแล้วนำมาปรับใช้ดูครับ (ไม่ได้สอนให้ลอกสำนวนนะ!)
ขั้นแรก อาจจะฝึกหาจุดดีจุดด้อยของภาษาในนิยายแต่ละเรื่อง แล้วลองเอามาเทียบกับภาษาของเราดูว่าเป็นไงบ้าง คล้ายหรือต่างกันอย่างไร ฯลฯ
อันที่จริงผมก็อยากให้คำแนะนำอะไรมากกว่านี้ แต่ส่วนที่ผมคิดว่าเป็นปัญหาหลักของคุณจุ๊บแจงก็คือการใช้ภาษานี่แหละครับ ผมเองก็คงจะตามชี้ให้ดูทั้งเรื่องไม่ได้ด้วย เลยอยากให้ลองไปศึกษาเพิ่มเติมด้วยตนเองดูจะดีกว่า
เกือบลืมประเด็นนี้ไปเลย “ชื่อเรื่อง” ส่วนตัวผมว่าดูเรียบไปหน่อยนะครับ แต่เรื่องยังดำเนินมาไม่ไกลเท่าไหร่ ผมเองก็ยังบอกไม่ได้ว่าชื่อเรื่องแบบไหนจึงจะเหมาะสมกับเรื่องนี้ที่สุด (เพิ่งจบIntroหมาดๆเองนี่นะ...)
เรื่องของโครงเรื่อง แก่นเรื่อง ความสมเหตุสมผล คาแรคเตอร์ตัวละคร ผมถือว่าผมให้ผ่านได้เลยนะ
จะเขียนให้เก่งได้อยู่ที่การฝึกฝนครับ พยายามเข้านะ ผมยังรอต้อนรับผลงานชิ้นนี้เสมอหากอยากจะส่งมาให้ตรวจอีกครับ
แบบฟอร์มรับงาน
ชื่อ :
บทวิจารณ์เป็นอย่างไรบ้าง :
ให้เครดิตโรงเรียนเราด้วยได้ไหม :
ขอบคุณที่ไว้ใจ ให้อาจารย์ตรวจรายงาน หวังว่าจะมีโอกาสได้ตรวจให้ใหม่นะ :
BANNER
ความคิดเห็น