หนึ่งคะนึงหา เฝ้ารอ
"เจ้าอยู่รอข้าเถอะ" "ไม่..อย่าไป.." ลาลับ..เขาไปแล้ว..ฮึก.ฮือ..พร้อมกับแสงสว่างและความร่าเริงสดใสของนาง..ที่เขาเอาไปด้วย
ผู้เข้าชมรวม
287
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
‘มืดจัง..อืม..’ร่างเล็กขยับกายอย่างปวดเมื่อย เพราะท่านอนที่แค่พิงกับผนังอันเย็นยะเยือก ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนกัน อาอี๋..ใช่!อาอี๋ล่ะ
“อาอี๋(易-ง่าย)”เธอรีบหันรีหันขวา กวาดสายตามองไปรอบๆที่ตอนนี้มืดไปหมด
ครืด…
“อ๊ะ”นางตกใจ เสียงอะไรหนักๆเสียดกับพื้นเย็นๆ พร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งตรงข้อมือทั้งสอง
ครืด..ครืด..
เสียงของหนักลากเสียดสีกับพื้นไม่ใกล้ไม่ไกล ก่อนแสงสว่างจะเล็ดลอดเข้ามาทำให้ต้องรีบยกมือขึ้นป้องตาแต่เมื่อปรับสายตาได้แล้ว แสงที่ลอดเข้ามาก็ช่างอ่อนสลัวก่อนจะปรากฎร่างมืดๆตรงประตูที่เปิดออก
“ใคร..”นางถามกล้าๆกลัวๆเสียงเบา ความหวาดกลัวคืบคลานถาโถมใจแต่ก่อนที่นางจะได้คิดก็มีร่างสูงกำยำอีกสองคนเข้ามาลากตัวนาง
“อย่าแตะตัวข้านะ!…จะพาข้าไปไหน..ปล่อย..”ไร้เสียงพูดตอบกลับนอกจากแรงฉุดกระชาก
พอลุกขึ้นได้สองข้อเท้าก็พลันหนักอึ้งตามแต่โซ่มันยังครูดไปกับพื้นเพราะโซ่ทั้งสี่ไม่มีเส้นไหนเชื่อมกันเลยแต่ติดกับผนังแทน
ร่างทั้งเดินตามทางแคบที่มีแสงไฟอยู่ห่างกันเป็นระยะที่แสนจะไกลก่อนจะสิ้นสุดทางด้วยระเบียงเล็กๆที่ปรากฎร่างสูงโปร่งในชุดซอมซ่อแต่ดูหน้าเกรง ผมทั้งหมดถูกรวบเป็นหางม้ายาว แผ่นหลังกว้างที่ยืนหันหลังก็ดูสง่าแค่เพียงเห็นแผ่นหลังนางก็จดจำได้ว่าคือใคร
“อาอี๋..”นางเรียกเสียงเบาก่อนจะลืมทุกอย่าง สนใจเพียงเขาที่ค่อยๆหันมาตามเสียงเรียก
นางวิ่งไปจะเข้ากอดเขา แต่ก่อนจะโพ้นขอบระเบียงร่างทั้ร่างก็หยุดกึกจนนางล้มลง เพราะเขาอยู่นอกระเบียงที่มีเพียงแผ่นบางๆสีขาวขุ่นรองพื้นไว้
“อาอี๋…” นางเอื้อมมือไปทางเขาเหมือนที่ชอบทำทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาไม่จับมือนางไว้
“คนหนึ่งต้องไปคนหนึ่งต้องอยู่…”เขาเอ่ยโดยไม่มองหน้านาง ทั้งที่เขาจะมองนางเวลาพูดกับนางทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาไม่…
“ข้าไม่อาจอยู่กับเจ้าที่นี่ได้…ข้ายังต้องจัดการบางอย่าง…ดังนั้น…”เขาเงียบไปชั่วอึกใจที่ดูเหมือนเนิ่นนานและหน้ากลัวจนนางไม่อยากเห็นว่าใครเป็นคนเอ่ยจึงหลับตาก้มหน้าลง พร้อมน้ำตาเม็ดโตร่วงหล่น ก่อนที่เขาจะพูดต่อ
“เจ้าอยู่รอข้าเถอะ”
“ไม่..อย่าไป…”นางรั้งเขาเสียงแผ่ว
ไร้เสียงตอบ นิ่งเงียบได้ยิงเพียงเสียงสะอื้นของนาง ทำให้นางเลยหน้าขึ้นช้าๆ
ลาลับ…เขาไปแล้ว…ฮึก..ฮือ…พร้อมกับแสงสว่างและความร่าเริงสดใสของนาง..ที่เขาเอาไปด้วย
ผลงานอื่นๆ ของ RKin ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ RKin
ความคิดเห็น