ตกลงเราเป็นอะไรกับเธอ

ลำดับตอนที่ #6 : เพื่อนจ๋า ช่วยด้วย!!!

ณ  ที่โรงเรียน

“เบิอร์ด จ๋า  ชวยไรเราหน่อยสิ นะ  นะ  น้า”

“ช่วยเรื่องอะไรละยะ  เรื่องของเดี๊ยนยังไปไม่รอดเลยนะยะ”

“ช่วยเรื่องพี่เอกเราทีดิ  นะๆๆๆๆ  น้องเบิอร์ด สุดสวย”  -/l\-

“อะๆ ก็ได้  ให้ทำอะไรหล่ะ”

“คือว่า....เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ...ซิบซุบซุบซิบ....”

“อืม...ก็คือจะให้เอาโทรศัพท์เราโทร แล้วให้ไอ้หนึ่งคุย”

“อือฮึ” (- -)  >>>  (_ _)  >>>  (- -)  >>>  (_ _)

“อ้าวเฮ้ย!! หนึ่งไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ แล้วทำไมต้องให้หนึ่งพูดละ” - -“

“ก็เพราะเสียงหนึ่งเวลาคุยโทรศัพท์มันดูแมนกว่าเบิอร์ดนะสิ”  เห็นว่าเสียงหล่อหรอกนะ ไม่งั้นไม่ให้ยุ่งด้วยหรอกไอ้บ้า  -“-

“ OK บอกบทมาดิ เดี๋ยวหนึ่งจัดให้เลย”

“ฟังนะ  ถ้าผู้หญิงรับก็ถามหาพี่เอก  แล้วถามด้วยว่าทำไมต้องเปลี่ยนเบอร์ แล้วคนที่พูดนะเป็นอะไรกับพี่เอก แล้วก็ถามด้วยว่าคืนดีกบแฟนแล้วหรือยังนะ”

“อืม...เรื่อง ใส่ร้องเท้าชาวบ้านนะเราถนัดอยู่แล้ว  ออมเลือกคนถูกแล้วแหละ” ชิ  เกลียดมันนักเชียวไอ้นี้นิ

“เอาเป็นว่า เดี๋ยวเราเติมเงินให้เบิอร์ดนะ  แล้วเบิอร์ดก็ให้หนึ่งคุยนะ” หันไปมองด้วยสายตาทิ้มแทงให้กับกระเทยทั้ง 2 คน

“อืม...” น่ากลัวจังเลยยัยนี้ ToT  เป็นความคิดของลูกสมุนทั้ง 2 คน

“เออ  ออม!!”

“อารายอีกละ ไอ้คุณหนึ่ง”

“แล้ว ถ้าเข้าทางเรา พี่เอกเกิดชอบเราขึ้นมา ออมจะว่าอะไรเราหรือเปล่า”

“อ๋อ  ไม่ว่าหรอก  เพราะเรารู้ว่า พี่เอกไม่ชอบกระเทยเฟ้ย!!” ^-^ มึงอดแด๊กแล้วหละ คิก คิก

“ว้า  ไม่น่าหละ  ออมถึงยอมให้หนึ่งคุย  เป็นแบบนี้นี่เอง อดเลย”  - -“

วันต่อมา

“ออม!!  หนึ่งมีเรื่องจะมาบอกแหละ”ToT

“เรื่องไรอะ” วิ่งหน้าตั้งมาเชียว ไอ้ลิงอุรังอุตัง (หน้าเหมือนลิงอะ) –“-

“เราโทรไปหาพี่เอกแล้ว พี่เอกของออมอ่ะ”

“เออ  รู้แล้ว  ก็มีอยู่เอกเดียวนีนา” พูดไรคิดสั้นจัง  “ทำไมอะ รีบพูดมาเร็วๆดิ”  ใช่สายตาทิ่มแทง  -_-^^^

เอื๊อก  (เสียงกลืนน้ำลาย) “คือ....หนึ่งโทรไปแล้ว  แต่ว่าไม่มีคนรับ    โทรไปหลายรอบแล้ว” เงียบกับแป๊บนึง “แล้วพอตอนเช้า ลองโทรไป  ก็สรุปว่าปิดเครื่องอะ” อานะ ปิดเครื่องจนได้ - -

“ไม่แน่นะ  อาจจะแบตหมดก็ได้มั้ง พรุ่งนี้ลองโทรไปใหม่ดิ  เอ้อ มีอีกเบอร์นึง  ลองโทรไปที  เบอร์แม่อะ”  ลืมไปได้ไงฟะ

“เออ  บอกมาดิ  เดี๋ยวพูดให้”

“01-xxxxxxx”  จากนั้นก็โทรเลย

“งะ  ออม  ปิดเครื่องอีกแล้วอะ”

“แม่งเอ๊ย!!  ไรวะ  ปิดเครื่องอีกแล้ว  จะปิดทำซากไรวะเนี้ยะ ไอ้บ้าเอ๊ย!!!”  - -^^

เบิอร์ดกับหนึ่งมองหน้ากัน “น่ากลัวชะมัดเลยวะ” เป็นความคิดของทั้งสองคน

“เออ!!!  ขอบใจพวกมึงนะ!! จะไปไหนก็ไปได้แล้ว” –“- ห้วย!!  เสียอารมณ์หมด

“อืม...” ^o^  สีหน้าของเพื่อนทั้งสอง

ภายในห้องน้ำชาย

“เบิอร์ดยังจำตอนนั้นได้ปะ”

“เออ  จำได้ ใช่ตอนที่มึงเอาลิปไอ้ออมมาใช่ใช้ปะ”

“เออดิ  กูยังจำความเจ็บปวดได้อยู่เลยวะ  มือหนักชะมัดเลย”

“หึ  ก็สมควรโดนอัดอยู่หรอก  ออมไม่ชอบให้ใครใช้ของส่วนตัว  ขนาดเปิดกระเป๋านักเรียนมันยังโกรธเลย”

“อืม...กูจะจำไปจนวันตายเลย  ดีนะที่อังมาห้ามไว้  แล้วก็ดีนะที่ไอ้โบ้มันมาช่วยจับไอ้ออมไว้  ไม่งั้นกูคงโดนเกิน 2 ทีแน่เลยว่ะ”

“อืม....แล้ววันนั้นก็โชคดีของไอ้ออมมัน ที่คนมันอยู่ในห้องน้อย  ไม่งั้นมันเสียแหงเลย pic มันอะ”

“อืม นั้นดิ  คนอื่นมันคิดว่าไอ้ออมมันไม่มีปากมีเสียง  ออกเอ๋อๆบ๊องๆด้วยซ้ำ”

“ใช่ๆ แต่ความเป็นจริงมันไม่อยากพูดมากกว่า  ไม่อยากมีเรื่องกะใครด้วย”

“อืม...พอเถอะ  เดี๋ยวซวยอีก  ไปเรียนได้แล้ว”   

ภายในห้อง 

“ฮัดเช้ยยยยย!!” ใครตัวไหนมันแอบนินทากูวะ –“-

“ออม เป็นหวัดหรอ”

“เปล่าจ้า”  โธ่เอ๊ย ไอ้อัง  กูไม่ได้เป็นหวัดซะหน่อย TT^TT

........................... ........................... ...........................จบตอน ........................... ........................... ................