เจ้าเหมียวจอมซน

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดของเจ้าปุยฝ้าย

        

         เจ้านายของผมเคยเล่าให้ผมฟังว่า  ผมน่ะมีแม่เป็นเปอร์เซียร์สีขาว  มีพ่อเป็นเปอร์เซียร์สีดำ  

ผมมีพี่น้อง 6 ตัว แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นตัวที่เท่าไหร่  เพราะแม่ของผมไม่เคยบอกผมถึง

เรื่องนี้  ผมเกิดที่บ้านกลังหนึ่งที่ไม่ใช้บ้านที่ผมอยู่ในปัจจุบัน  บ้านที่ผมเกิดนั้นอยู่ในโรงเรียนใหญ่ใน

จังหวัดชลบุรี  เป็นบ้านพักของอาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่ง  เจ้านายผมเคยบอกอีกว่า  ผมคงจะเป็นแมวที่

ฉลาดเพราะผมเป็นแมวโรงเรียน  ซึ่งผมก็คิดว่ามันไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับที่ผมเกิดเลยก็ตาม =o="

         

           แต่ผมก็มีเรื่องที่ไม่เข้าใจในตัวเองหลายๆอย่าง เช่น  ผมมีพ่อกะแม่เป็นแมวเปอร์เซียร์ 

แต่ทำไมยิ่งโตขึ้นขนของผมก็ยิ่งสั้นลงๆ  สั้นจนกลายเป็นแมวสีขาวธรรมดาไปซะแล้ว  อันนี้เจ้านาย

ของผมก็สงไสเช่นกัน  T_T  เจ้านายยังบอกอีกว่า  ก่อนที่ผมจะมาอยู่กับเจ้านาย  เจ้านายเก่าของผม

ได้แจกพวกพี่ๆน้องๆของผมไปเกื่อบหมด  แต่มีเลี้ยงไว้ 1 ตัว  ทีไม่ใช้ผม  เจ้านายบอกว่า  เค้าตาย

ไปแล้ว  ผมรู้สึกเสียใจนิดๆ ที่ญาติของผมได้เสียชีวิตก่อนผมจะโตเป็นหมุ่มเสียอีก


          ผมจำได้แม่นเลยว่า....ตอนที่แม่ของเจ้านายรับผมมาเลี้ยง  ภายในบ้านมีแมวอยู่แล้ว 2 

ตัว เป็นผู้หญิงทั้งคู่   ชื่อเจ๊สีเงิน  กะพี่สีทอง  ทั้ง 2 ตัวเป็นแมวลายเสือ  แต่มาจากคนละที่กัน  ผมก็

ไม่ค่อยจะเข้าใจเลยว่าทำไมพวกพี่ถึงไม่ชอบขี้หน้าผมทั้งคู่  ทั้งไล่กัด ไล่ตบ  ช่วยกันรังแกผม  เพื่อ

ที่จะต้องการให้ผมออกไปจากบ้าน....หึ   บอกตามตรงเลยนะว่าผมไม่พอใจเท่าไร  แล้วผมก็จะหน้า

ด้านอยู่อีกด้วย  


        เวลาผ่านไป 2 วันหลังจาที่ผมเข้ามาอยู่  เจ้านายก็กลับมาจากต่างจังหวัด  เจ้านายของผมไป

เรียนที่จังหวัดจันทบุรี  เสาร์อาทิตย์ถึงจะลับมาซักที ตอนแรกที่ผม้ห็นเจ้านายผมไม่ค่อยจะชอบหน้า

สักเท่าไหร่  ท่าทางถ้าผมอยู่กับเจ้านายคนนี้ผมคงจะโดยเล่นจนน่วมแน่ๆ  เลย  ยังไงซะผมก้ไม่ให้

จับหรอก  เพราะถึงตอนนี้ที่บ้านก็ไม่มีใครจับตัวผมได้สักคน   ใครเข้าไกล้ผมนะผมจะข่วนให้เลือด

ไหลและก็จะกัดให้เจ็บเลยด้วย 

 
       แล้วเจ้านายก็ตั้งชื่อให้ผมว่า "ปุยฝ้าย"  ผมว่าชื่อนี้เหมือนว่าผมเป็นผู้หญิงเลย  

        เจานายของผม  พยายามเอาผมไปนอนด้วย  พยายามจะเล่นด้วย  ทำทุกอย่างเพื่อให้ผมชินกับ

เธอ  จนผมสักเกตุว่า  เจ๊สีเงินกะสีทองเริ่มไม่ค่อยอยู่บ้าน  ไม่ค่อยกินสักเท่าไหร่  เจ๊สีทองจากที่ไม่

เคยออกไปไหนก็เริ่มออกไปนอกบ้าน  ส่วนเจ๊สีเงินออกไป 2-3 วันแล้วค่อยกลับ  จนเจ้านายของผม

ทนไม่ไหว  เลยเลิกยุกกับผมไปนาน  ไม่ค่อยมาเล่นะผมเลย  แต่ที่บ้านก็ยังไม่เอาผมไปให้คนอื่น....

จนในที่สุดพี่สีเงินทนไม่ไหว  ทั้งๆที่พยายามกลั่นแกล้งผมให้มออกจากบ้านไป  กลายเป็นว่าพี่สีเงิน

ออกไปจากบ้านแทน  พี่สีเงินจะเดินผ่านกำแพงที่บ้านอาทิตย์ละ 2 วัน  เพื่อจะดูว่าผมออกจากบ้าน

ไปแล้วหรือยัง  แต่ก็ไม่เป็นผล...ผมก็ยังอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม  จนเวลาผ่านไป 1 ปี ผมก็ไม่เห็นพี่เค้า

อีกเลย  ต่างกับพี่สีทอง  ภายในเวลา 1 ปีที่ผมอยู่  ผมพยายามจะตีสนิทกะพี่เค้า  จนในที่สุดพี่เค้าก็

ยอมให้ผมอยู่ด้วย