ตกลงเราเป็นอะไรกับเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : รูปถ่ายเป็นเหตุ (เกี่ยวอะไรด้วยหว่า)

วันรุ่งขึ้น เวลา 7 โมง

“ฮ้าวววววววว  ง่วงนอนจังเลย  หาวววว”  >O<  ง่วงชะมัดยากเลยโว้ยยยย!!!   (นั่งอยู่บนที่นอนเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงกว่าๆ)    อืม.....เอ.....รู้สึกว่าจะลืมอะไรไปนะ....อืมมมมมม......  เอ๊ะ!!!  นึกออกแระ  มิน่า ว่าทำไมรู้สึกว่าใจมันโหวงๆ แปลกๆ  (ทำไมนางเอกถึงได้สมองทึบแบบนี้หว่า: tea-cup)

“โหล พี่เอก”

“โห้!! วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ” ทำไมหะ  คนเราจะตื่นเช้าไม่ได้หรือไง -o-

“อืมม...”

เอี๊ยด....เอี๊ยด....เอี๊ยด....เอี๊ยด....

อย่าตกใจ  นี้ไม่ใช่เสียงปิดประตูหรือเสียงอะไร....มันเป็นเสียง....เสียงบันได้ที่ออมเดินลงมานั้นเอง (โธ่...เราก็นึกว่าเป็นเสียงผีหลอกซะอีก  ยิ่งขวัญอ่อนอยู่นา: tea-cup) (แกจะบ้าหรอ ผีที่ไหนมาหลอกตอน 7 โมง : ออม)



“ออม...เอกจะขอถามอะไรได้ไหม”

“อืม....ถามมาดี”

“ออมอยากเป็นแฟนเอกหรือเปล่า” อยากสิถามมาได้  แต่ว่าตอนนี้เราไม่อยากเป็นด้วย ไม่อยากเป็นตัวแทนของใครหรอกนะ >o<

“พี่เอก เค้าเป็นผู้หญิงนะ จะให้เค้าตอบได้ไงล่ะ” ^o^  ใครจะไปรู้ว้าเราทำหน้าตาดีใจขนาดไหน

“ตอบได้  เอกให้ออมตอบนะ มีเวลาให้ถึงแค่วันปีใหม่ จากนั้นออมก็จะต้องเสียใจที่ไม่ยอมตกลง” อ่าว!! มัดมือชกนี้ว่า  

“แต่เค้าไม่ตอบพี่เอกหรอกนะ เค้าจะต้องเป็นคนถามคำถามนี้มากกว่า ว่าพี่เอกอยากจะเป็นแฟนเค้าไหมล่ะ” เอาวะ ลองถามดู

“โห้...เอกนะมีคำตอบอยู่ในหัวตั้งนานแล้ว”

“คำตอบ...แล้วตอบว่าไรหล่ะ”

“นี้...ออมไม่รู้หรือโง่กันแน่เนี้ยะ  เอ้า!!! เอกบอกให้ก็ได้  แบมือออกมาข้างนึง ออมทำตามที่เอกบอกนะ”

“อืม...แบข้างนึง”

“เอาปลายนิ้วโป้ง กับนิ้วชี้มาชนกัน”  ใช้มุขเดิมนี้หว่า....งั้นราแกล้งโง่เหมือนเดิมดีกว่า

“พี่เอก  ถ้าทำแบบนี้ก็แปลว่าจีบนะสิ” ^-^

“ออมก็อย่าทำให้เป็นจีบสิ ทำให้เป็นตัวโออะ  โอเคนะ ตกลงมั๊ยจ๊ะ”

“...อืมมม ตกลงก็ได้” โอ้..เย้  ดีใจจัง ^o^

“ออมเอาเบอร์พี่ออมมาให้เอกทีสิ”

“เอาไปทำไรอะ”

“ก็มือถือออมถ่ายรูปไม่ไดนี้นา เดี๋ยวเอกจะถ่ายรูปเอกแล้วจะส่งไปให้นะ”

หันไปขออนุญาตใช้มือถึอของพี่  พี่ก็ ( _ _ )  (  - -  )  (  _ _  )  (  - -  )

“อืมม...  จดนะ  09-751xxxx”

“เดี๋ยวเอกจะไปนอนก่อน เมื่อคืนเอกไม่ได้นอนเลย”

“อ้าว ก็เมื่อคืนพี่เอกบอกว่าจะไปนอนนี้นา”

“ก็เอกอยากให้ออมนอนนี้นา เห็นว่ามันดึกแล้ว”

“เออๆ  ไปนอนเถอะไปไป๊”

“รอรับรูปนะ บาย”



จากนั้นประมาณ บ่าย 2 กว่า ในขณะที่พี่ชายตัวดีของเรากำลังเล่น pangya อยู่ ก็มีเสียงข้อความมา

“กร๊ากๆๆๆๆๆ  >_<  นี้!!ยัยออม  นี้รูปใครเนี้ย  คิก”

“ไหนๆ  ดูมั้งดิ มันตลกตรงไหรเนี้ย”  - -  >>>  ๐ ๐   >>>   o  O  >>>  O  O  >>>  ^-^   >>> !!>v
ไม่รู้ทำไมเวลาเธอไปร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง......

“ค้า  คิก..คิก โหล”

“ได้รับแล้วยัง”  ในห้องที่ออมอยู่มีเสียงหัวเราะขององพี่น้องดังเบาๆ   “หัวเราะไร  ไม่ตลกนะ  เอกสงรูปไปแล้วตาออมสงมาให้เอกมั้ง”  !!>v>>  - -“  

ซวยแล้วไงหละกรู T-T

“อืม...แด๋วส่งไปให้นะ แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อมเลย  โทรมอ่ะ”

“ไม่เห็นเป็นไรเลย รู้นั้นนะ เอกตื่นปุ๊บ ก็ถ่ายปั๊บ แล้วก็ส่งมาให้ออมปุ๊บเลย  ไม่รู้หละ  ออมต้องส่งมาให้เอกภายใน 4 โมง วันนี้ด้วย  แค่นี้นะ”  ตรู๊ดด......

เฮ้อ  =3  เอาแต่ใจเจงๆเลย ตานี้เนี้ย เอาวะ!! ถ่ายก็ถ่าย

“เฮียโอ๋!! โทรศัพท์มีตังปะ” ^o^

“มี” มองหน้าน้องตัวแสบ  แล้วยิ้มแบบรู้ทัน ว่ายืมได้ ^-^

“งั้น เค้ายืมส่งข้อความนะ” รู้แล้วว่าให้แน่ แต่ขอก่อนเป็นพิธี

“อืม”



จากนั้นก็ระดม ถ่ายด้วยความเซ็ง (ลืมบอกไปว่า นางเอกตัวนี้ไม่ชอบถ่ายรูป เพราะถ่ายไม่ขึ้น: tea-cup) (เปล่า...ไม่ใช้ว่าถ่ายไม่ขึ้น...ขึ้นสิ...แต่ว่าเป็นขึ้น อืดนะ ยัยตัวแสบมันอ้วน : โอ๋)



เป็นเวลาร่วมชั่วโมงถึงไดรูปที่ออมคิดว่าดูดีที่สุดแล้ว  นั้นก็ส่งไปเลย  (ไม่กล้าโชว์ใคร อายเจ้าค่ะ)

จากนั้นโทรศัพท์ก็เงียบ จนเวลา 6 โมงกว่าๆ  ออมก็โทรไปหาพี่เอก

“พี่เอกได้รูปแล้วยัง” รู้อยู่แล้วว่าพี่เอกจะต้องผิดหวังกับรูปที่ส่งไป -0-

“อึม..ได้รับแล้ว เอกไม่อยากบอกเลยว่าออมนะ  ในบรรดากิ๊กที่เอกมีนะ ออมขี้เหร่ที่สุดแล้ว” น่านไงล่ะ  เดาผิดซะที่ไหน สุดท้ายคนเราก็มองแต่หน้าตา ว่าดีหรือไม่ดี  ทำไมถึงได้ไม่ยอมมองตรงนิสัยกันบ้างเลยนะ “แล้วคนที่ได้ดูเป็นคนแรกก็ไม่ใช่เอกหรอกนะ  เป็นตัวเล็กนะ  ตัวเล็กยังบอกเลยว่า  ในบรรดากิ๊กของพี่เอกมี ออมขี้เหร่ที่สุด” เออ...กูรู้แล้ว  ไม่ต้องมาตอกย้ำหรอกนะ มันเจ็บใจ TT_TT  

“อืมม..เค้าก็ว่างั้นแหละ” อยากร้องไห้...แต่ว่ามันร้องไม่ออกเลย  มันจุกอยู่ที่ใจ  แน่นที่หน้าอก หายใจไม่ค่อยออกเลยแฮะ -_-“

“ออมรู้ไม้ว่าออมไม่ได้ ไม่เสียอะไรเลยนะ  ออมตอนนี้มันเป็นศูนย์หมดแล้ว  มันโดนลบจนเหลือศูนย์แทน  ดีนะที่ออมนิสัยดี  ไม่อย่างนั้นเอกให้ติดลบไปแล้ว” เออ!!! ใครมันจะไปดีเหมือนแฟนตัวเองหล่ะ รู้ว่าโดนหลอกรับประทานก็ยังยอมให้หลอก



แล้วพี่เอกก็พูดถึงแฟนเก่า เรื่องวนเกิดที่กำลังจะถึง  (เรายังจำได้อยู่เลยว่าเป็นวันที่ 15 ธันวาคม)  จากนั้นเราก็พูดถึงเรื่องเรียน เราอยากให้พี่เอกเรียนต่อ ป.ตรี  แต่พี่เอกพูดทำให้เราเสียใจหนักกว่าอีก

“ออม เราเป็นอะไรกัน ออมถึงได้พูดแบบนี้!!”  รู้ตัวดีอยู่แล้ว เตรียมใจเจียมตัวเอาไว้อยู่แล้ว ถ้าบอกว่าเป็นแฟนไป คงโดนหมั่นไส้แน่ๆ อยากให้เรากับพี่เอกเป็นเพื่อนคุยแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ

“.........เป็น ....นะ น้องพี่เอกไง” น้ำตาตกใน TT_TT

“ก็ใช่นะสิ ออมเป็นแค่น้อง  แต่กลับมาพูดแบบนี้กับเอก ออมไม่ใช่แฟนเอกนะถึงจะมาพูดแบบนี้กับเอกได้” พูดด้วยความเป็นห่วงนะ แค่นี้ถึงกับต้องขึ้นเสียงกันเลยหรอ “ออม  เอกง่วงนอนแล้ว  วันหลังค่อยคุยกันใหม่นะ หวัดดี” ตรู๊ดๆๆๆ.....



........................... ........................... ...........................จบตอน ........................... ........................... ...........................

น่าสงสารออมจังเลย  ที่เกิดมาไม่สวย  สูงแค่ 157 เซ็น  หนัก 46 กิโล หน้าอก 33 เซ็น (ลามแล้วไอ้คุณคนเขียน) มีลักยิ้ม 2 ข้าง  ผิวขาวพอสมควร  ปากชมพู คิ้วโก่งได้รูป   ที่จริงเจ้าตัวเป็นคนอ้วนง่าย  ลดอยาก  แต่ดันชอบกินเป็นชีวิตซะนี้  ตอนนี้แก้มเลยป่องออกเลย  : tea-cup