Fantasy Online

เป็นนิยายเรื่องแรกนะครับเขียนเอาสนุกครับไม่ได้จริงจังนะครับ เขียนเพื่อสนองตัวเองครับ
มีอะไรก็ติ ได้เลยนะครับ555+        



          ในถนนสายหนึ่งที่มุ่งตรงเข้าไปยังเมืองหลวง กรุงเทพหมานคร 
ภายในรถคันหนึ่งมีเด็กผู้ชายหน้าตาตี๋ๆ ขาวๆ ตามแบบคนไทยเชื้อสายจีนทั่วๆไป และข้างๆมีผู้หญิงวัยกลางคนกำลังขับรถ เธอหน้าตาออกแนวหมวยๆ ขวาๆ
          เด็กผู้ชายค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจากการหลับไหล เขามองไปทางขวาเขาเห็นผู้เป็นแม่กำลังขับรถอยู่แล้วเขาก็พูดว่า
"ถึงไหนแล้วครับแม่ภา"  ผู้เป็นแม่ตอบกลับมาว่า "ใกล้แล้วลูก..ตื่นแล้วหรอทำได้ยังไงห่ะเราขึ้นรถปุ๊บนอนหลับปับดีจริงๆลูกแม่คนนี้นิ แล้วเรานึกยังไงถึงคิดจะย้ายโรงเรียน ไหนตอนแรกแม่บอกให้ย้าย ลูกก็บอกว่ายังไงลูกก็ไม่ย้ายไงแล้วนี้เขาจะเปิดเทอมกันอีกอาทิตย์หน้าแล้วมาบอกว่าจะย้ายโรงเรียนแม่นี้ตามเราไม่ทันเลยจริงๆ"  คนเป็กลูกตอบกลับมาว่า"โถ่..แม่ก็ตอนนั้นไม่อยากย้ายนี้ แต่ตอนนี้อยากย้ายแล้วอะ" พร้อมกับที่พูดเสร็ยก็หันหน้าไปมองข้างทางอย่างเศร้าๆ  "นี้ยังดีนะที่ลุงเราไปคุยกับเพื่อนเขาที่รู้จักกับเจ้าของโรงเรียนให้ ไม่งันลูกอดย้ายโรงเรียนแน่ แล้วโทรไปขอบคุณ ลุงยังละ" "โทรไปบอกตั้งแต่รู้ว่าย้ายโรงเรียนได้แล้วละครับ"
         และรถก็หยุดลงหน้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ผู้เป็นแม่พร้องลูกชายก็เดินลงจากรถ บรรนยากาศภายในโรงเรียนนั้นมีแต่ต้นไม้และต้นไผ่มากมาย แม่ลูกเดินไปหยุดหน้าลิฟท์พอลิฟท์เปิดทั่งคู่เดินเข้าไปและผู้เป็นแม่ก็กดชั้น7 พอลิฟท์เปิดผู้เป็นแม่ก็เดินนำหน้าลูกชายเข้าไปคุยกลับบุคคลที่รออยู่โดยที่ลูกนั้งรออยู่ข้างๆคนที่คุยอยู่กับผู้เป็นแม่ เป็นผู้หญิงสูงอายุหน้าตาดูอบอุ่น โดยผู้เป็นลูกก็ไม่ได้สนใจฟังอะไรมากมายได้แต่นั้งมองภายในห้องผู้อำนวยการไปเลื่อยๆ...สักพักแม่ก็กล่าวลากับผู้อำนวยการ เด็กผู้ชายลุกขึ้นแล้วยกมือไหว้ ผู้อำนวยการก็พูดว่า "ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนของเรานะจ้ะ"
          แล้วทั่งคู่ก็เดินลงลิฟท์มายังข้างล่างและก็ได้เดินดูโรงเรียนกันสักพัก...แต่ก็อย่างว่าโรงเรียนปิดเทอมอยู่ภายในโรงเรียนก็เงียบไม่ค่อยจะมีอะไรสักเท่าไรก็มีแต่นักกีฬาบาสที่มาซ้อมกันเท่านั้นแล้วผู้เป็นก็ก็พูดขึ้นมาว่า "ลูกลม ต้องอยู่โรงเรียนประจำนะ" ลมก็ยืนอึ้งไปปะมาน 3 วิ แล้วพูดกลับไป "ไหนผมต้องอยู่ประจำอะครับแม่ภา ไหนต้อนแรกแม่บอกจะให้ไปอยู่คอนโดที่แม่ซื้อไว้ไงครับ"
         แม่ภาก็ตอบกับมาว่า "ก็ตอนแรงแม่ก็จะให้อยู่ที่นั้นล่ะแต่ ลมบอกแม่เองว่าจะไม่ย้ายโรงเรียนแม่ก็เลยให้คนเขาเช่าไปแล้วนิลูก แม่ไม่ผิดสังหน่อย" "ลูกก็อยู่หอโรงเรียนไปแค่ปีเดียวเองเพราะสัญญาเช่ามันปีหนึ่งเถอะลูกแค่ปีเดียวเอง"  ลม "แม่อะก็ลมไม่อยากอยู่หอนิแม่" "แต่เอาเถอะยังไงก็ต้องอยู่ยังไงก็ได้ครับแม่" แม่ภา "แต่ถ้าเราอยากกลับบ้านกนวันเสาร์ อาทิตย์ก็กลับได้นี้ลูกบ้านเราอยู่แค่ จังหวัด กาญจนบุรีเองลูกนั้งรถไฟฟ้าแค่ 45นาทีก็ถึงแล้ว งันเรากลับบ้านกันดีกว่าเพราะต้องไปเก็บของอีกเยอะ" และทั่งคู่ก็ขึ้นรถกลับบ้าน
          เปิดเทอมวันแรกเป็นอะไรที่หน้าเบื่อมากสำหรับลม เพราะอะไรงันหรอเพราะว่าลมไม่รู้จักใครเลยและลมยังเป็นคนที่ขี้อายพอสมควรเลยต้องนั้งอยู่คนเดียวตรงระเบียงหน้าห้องก่อนเข้าเรียนคาบแรกเพราะเป็นเด็กหอด้วย เลยทำให้ลมลงมาหน้าห้องก่อนใครเพื่อน จะไม่ให้ลงมาก่อนใครได้ไง โรงเรียนที่ลงอยู่นั้นเป็นโรงเรียน 8ชั้น ชั้น1 เป็นสนามบาสในร่มและห้องพักครู ชั้น2-6 เป็นห้องเรียนของ ม.ปลาย ชั้น7 เป็นหอพักของผู้หญิง ชั้น8 เป็น หอพังของผู้ชาย
          ลมเดินลงมาแค่3ชั้นก็ถึงห้องเรียนแล้ว ลมกำลังนั้งตรงระเบียงหน้าห้องเปิดหนังสือเรียนดูอยู่นั้น ก็มีเสียงของเด็กผู้หญิง4-5 คนกำลังวิ่งเล่นกันอยู่แต่ลมก็ไม่ได้สนใจอะไรก้มลงดูหนังสือตัวเองต่อ อีกสังแปบก็มีอะไรบางอย่าง ดำ ดำ ลอยมาที่หัวของลม "อะไรว่ะนี้" ลมพูดออกมาเบาๆและดูดีๆสิ่งที่อยู่ในมีของลม นั้นก็คือตุ๊กตา..อสุจิ ดำดำ นั้นเอง
          "นาย นาย นาย เราขอโทษนะเราไม่ได้ตั้งใจอะ" เด็กผู้หญิง1ในกลุ่ม "อืมไม่เป็นไร.....ของเธออ่ะ"ลมตอบไปอย่างอึ่งๆเพราะเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของ ลมนั้นเป็นคนที่ดูมีเสน่ห์มาก แม้เธอจะไม่ได้ขาวมากมายเท่ากับคนในกลุ่มเธอสักเท่าไรละยังมีคนอื่นที่หน้ารักกว่าเธอในกลุ่มแต่ในสายตาของลมแล้ว เธอเป็นคนที่มีเสน่ห์มากยิ่งในตอนที่กำลังยิ้มอยู่ข้างหน้าลม ลมยืน คุณอสุจิไปให้เธอ "อืม ขอบคุณนะเราชื่อ โม แล้วเธอชื่ออะไรหรอ" "เราชื่อลม"ลมตอบกลับไปอย่างอายๆ "อืม เราขอโทษอีกที่นะลม เราไปก่อนนะเพื่อนเรียกแล้ว" ลมตอบกับไปแค่ "อืม" แล้วโมก็วิ่งไปหาเพื่อนของเธอ 
          ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ลมพูดกับตัวเอง "ลมเอ๋ยเอาอีกแล้ว เรานี้เจ็บไม่จำจริงๆ นะเรา"

 เมื่อความรักที่เคยเจ็บช้ำไม่เคยลบหายไปจากใจ...และยังคงฝังลึกอยู่ภายในใจ
ความรักคร้ั้งใหม่...ก็ผ่านเข้ามาดังสายลมที่พัดผ่านหน้าไป







เป็นนิยาย online แน่นอนนะครับแค่ต้องการจะพูดถึงตัวเองของเรื่องก่อน คงอีก1-2 ตอนถึงออนไลน์ นะครับ
ยังไงก็เขียนครั้งแรง ถ้ามีอะไรผิดพลาด อะไรไปก็ขอโทษนะครับ

ถ้ามีอะไรเสนอแนะก็บอกได้เลยนะครับ ขอบคุณครับ
คอมเม้นของทุกคน คือ คำแนะนำสำหรับเอาไป ปรับปรุงการเขียน ขอบคุณครับ