คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter6 : ความลับในอดีต.. By:Youngjae ft.Jr&JB
“ ถ้ารู้สึกผิดก็กินข้าวด้วยกันนี่แหละ ” ห้ะ.. ผมฝันไปรึเปล่าฮะ
“ อะเอ่อ.. ไม่เป็นไรฮะฮยอง ”
“ นายจะกินดีๆหรือจะให้ฉันป้อนนายล่ะ? ” ตื่นๆยองแจตื่นโอ๊ยยผมไม่ได้ฝันใช่มั๊ยครับ สับสนไปหมดแล้ว
“ กะกะกินเองครับๆ ” ผมรับช้อนจากแจบอมฮยองมาแล้วค่อยๆตักข้าวในจานกิน
“ อ๊ะ.. ” แจบอมฮยองยื่นมือมาหยิบข้าวที่มุมปากผมออก.. ทำไมทำแบบนี้ ทำไมชอบทำให้คิดไปเอง
“ นายยังกินเลอะเทอะเหมือนเดิมนะ ” ฮยองอย่าทำให้ผมกลับมารู้สึกเหมือนเดิมอีกเลยผมขอร้องละ
“ ฮ่ะๆ ”
“ อิมแจบอม อะอ้าว ชเวยองแจเธอมาทำอะไรที่นี่ ” อาจารย์บาบาล่าที่เพิ่งเดินเข้ามาถามผม
“ คือ.. คือว่าผม ”
“ ช่างเถอะแต่ก็ดีละ พอดีฉันต้องไปประชุมน่ะ เธอช่วยคุมอิมแจบอมสอบหน่อยได้มั้ย ”
“ อะอ่า ได้ครับอาจารย์ ” ให้ผมคุมสอบงั้นหรอ ผมคงสติแตกก่อนแน่ๆ
“ อ่ะนี่ข้อสอบ ฉันไปก่อนนะ ”
“ ครับๆ ” ผมเดินไปหยิบข้อสอบจากอาจารย์บาบาล่า แล้วเดินกลับมาให้แจบอมฮยอง
“ นายไม่ได้ลำบากใจใช่มั้ย ” สุดๆเลยล่ะครับฮยอง
“ อ่าก็ไม่หรอกครับ ” แต่ถ้าจะให้ตอบแบบนั้นมันก็ไม่ได้ใช่มั้ยละ
“ ก็ดี อ่ะ ” แจบอมฮยองพูดเสร็จก็ยื่นเครื่องเล่นเพลงให้กับผม
“ ครับ? ”
“ ฉันกลัวนายจะเบื่อ เอาไปฟังรอแล้วกัน ”
“ อ่อครับ ” ผมรับเครื่องเล่นเพลงพร้อมกับใส่หูฟัง
มันเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของผมตอนนี้ครับ.. ผมรู้สึกหน่วงๆแปล๊บๆ เหมือนมีคนเอาเข็มมาจิ้มยังไงก็ไม่รู้.. แจบอมฮยองทำแบบนี้ทำไมนะ อย่าทำกับผมแบบนี้อีกเลย อย่าแกล้งผมด้วยวิธีการทำแบบนี้เลยนะ ผมไม่อยากจะแพ้ฮยองอีกแล้ว.. เอ๊ะ ทำไมตั้งชื่อไฟล์เป็นชื่อผมล่ะ ผมขอกดเข้าไปดูหน่อยแล้วกันนะ เป็นเพลงงั้นหรอ ไหนขอฟังหน่อยสิ
เพลงนี้มัน..
Baby 이제는 내게 와
ครั้งนี้มาหาผมเถอะ
And be my lady
และเป็นที่รักของผม
너무나 오래동안 지켜봤어
ผมเฝ้ามองคุณมานานเหลือเกิน
말 없이 서서
ผมยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดอะไร
안타까운 가슴을 숨기며
เก็บซ่อนหัวใจที่ปวดร้าวเอาไว้
ทำไมตั้งชื่อไฟล์เป็นชื่อผม..
친구로, 친구로 지내야 한다는 이유로
มิตรภาพ เพื่อรักษามิตรภาพเอาไว้
목까지 차올랐던 그 고백을 참아야했어..
ผมต้องกล้ำกลืนคำสารภาพเหล่านั้นลงคอไป
하지만 이제는 고백할게,
แต่ตอนนี้ผมจะสารภาพกับคุณ
너를 사랑해...
ผมรักคุณ...
Note .. ฉันคิดถึงนาย ยองแจ.. กลับมาหาฉันได้มั้ย ฉันยังไม่ได้บอกรักนายเลยนะ.. กลับมาเป็นยองแจของฉัน ได้มั้ย.. ชเวยองแจ
อะไรกัน..
ตุ้บ.. เครื่องเล่นเพลงในมือของผมหล่นลงไปที่พื้น นี่มันอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว คำว่า ‘ ทำไม ’ มันดังก้องอยู่ในหูผม ‘ ทำไมตั้งชื่อไฟล์เป็นชื่อผม ’ ‘ ทำไมเป็นถึงเป็นเพลงนี้ ’ ‘ ทำไมเขียนโน๊ตใต้เพลงแบบนั้น ’ ทำไม.. ทำไมน้ำตาผมถึงไหลออกมาแบบนี้
“ ย่าห์ ชเวยองแจนายเป็นอะไรไป เห้ย! แล้วนี่ร้องไห้ทำไม ”
“ ฮึก.. ฮึกฮยอง ”
“ นายเป็นอะไรไปยองแจ บอกฉันสิ ”
“ ฮะฮยอง ฮึก ฮยองทำแบบนี้ทำไม.. ฮึก ” ผมรวบรวมความกล้าในการที่จะถามออกไป แต่ยังผมก็ต้องถาม.. หัวใจของผมมันปั่นป่วนไปหมดแล้ว..
“ ฉันทำอะไร ”
“ ฮยองมันคนใจร้าย ฮยองทำร้ายอะไรกับความรู้สึกของผมอีกล่ะ ฮึก.. ” ผมพูดพลางทุบไหล่คนข้างหน้า ฮึก.. เขาเห็นผมเป็นอะไรกัน
“ ฉันขอโทษ.. ว่าแต่ฉันทำอะไรให้นาย ”
“ ฮึก.. ”
“ ยองแจ ”
“ ผมไปนะฮะ ” ผมพูดเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องไป..
JB Part.
“ เดี๋ยวยองแจ ย่าห์ชเวยองแจ! ” ผมตะโกนเรียกยองแจแต่ยองแจก็วิ่งออกจากห้องไปโดยที่ไม่หันหลังกลับมาหาผม
ผมทำอะไรผิดไปหรอครับ.. ยองแจร้องไห้ทำไม ผมทำให้ยองแจร้องไห้อีกแล้วหรอ.. ผมได้แต่ถอนหายใจกับตัวเองครับ..
“ ห้ะเห้ย.. ” ผมหยิบเครื่องเล่นเพลงของผมขึ้นมาดูก็พบว่าหน้าจอมันค้างอยู่ที่หน้าไฟล์ของยองแจ.. เพราะเจ้านี่สินะ ความในใจของผมที่มีต่อยองแจมันก็อยู่ในเพลงนี้ทั้งหมดแล้ว ยองแจจะคิดยังไงผมไม่รู้ แต่อยากให้ยองแจรู้ว่า
“ ทุกอย่างที่ฉันพิมพ์ไว้ มันคือเรื่องจริงนะ.. ” ผมพูดพลางน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม นี่ไม่ได้ร้องไห้มานานแค่ไหนกันนะ.. ผมจะไม่หลอกหัวใจตัวเองอีกแล้ว ผมจะไม่ยอมเจ็บเพื่อใครอีกแล้ว ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว..
“ ชเวยองแจ.. ฉันรักนาย ”
Jr. Part
อ่าาาาาา ป่านนี้เจบีจะสอบเสร็จรึยังนะ คาบต่อไปคาบว่างด้วยนี่นา จะหาอะไรกินรึยังเนี่ย แล้วอยู่คนเดียวจะเหงามั้ยนะ..
“ ง่าาา แบมแบมอ่าป้อนพี่หน่อยน้าา T__T ” นั่นเป็นเสียงของมาร์คที่กำลังอ้อนน้องแบมแบมอยู่ ฮ่าๆ น่ารักดีจัง
“ พี่จะบ้าหรอ คนเยอะแยะ ”
“ งั้นเราไปที่ลับตาคนกันก็ได้นะ.. ”
“ ให้ตายเหอะพี่มันคนยังไงกันเนี่ย ”
“ งื้ออ แบมแบมง่ะ ”
“ น้องไม่เต็มใจก็อย่าไปบังคับน้องเขาสิมาร์ค ”
“ เออน่ะคิดแบบจูเนียร์ฮยองเขาบ้างมั้ยพี่น่ะหาา ” แบมแบมสวนกลับใส่มาร์คอย่างทันควันหลังจากที่ผมดุมาร์ค ฮ่าๆ
“ อ้าว แล้วคิดแบบไอ้เนียร์จะใช่มาร์คต้วนหรอครับ ”
“ ไปโรงพยาบาลมั้ยพี่ ? หะหะเห้ยๆปล่อยยย ” โอ้ยย น่ารักจริงๆ555 มาร์คจับแบมแบมกอดรัดฟัดเหวี่ยงตรงโต๊ะนั่นละ5555555555
“ ห้ะเห้ย! เห้ยยองแจ! ” ยูคยอมตะโกนเสียงดังพร้อมวิ่งไปหายองแจที่กำลังเดินมา นั่นยองแจร้องไห้ใช่มั้ยนั่น เป็นอะไรหรือเปล่านะ..
“ เห้ยพี่มาร์คปล่อยก่อนได้ปะไม่ใช่เวลา ” แบมแบมหันไปโวยวายใส่มาร์ค แต่มาร์คก็รีบปล่อยโดยที่ไม่ขัดอะไรเลย
“ ยองแจแกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ไหวมั้ย ไม่สบายหรอ ” แบมแบมหันไปจับไหล่เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วง
“ ฮึก.. ฮึก ” แต่ก็คำตอบก็มีแต่เสียงร้องไห้ของยองแจเท่านั้น..
“ แกโอเคนะเว้ย ตอนนี้ไม่อยากเล่าไม่เป็นไร มานี่มา ” ยูคยอมบอกยองแจพร้อมกับกอดเพื่อนรักของตัวเองไว้
“ ยองแจ เป็นอะไรบอกฮยองได้นะ ฮยองเป็นห่วงนายนะ ” ยองแจพยักหน้าตอบผม
-กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง-
“ อ่ากริ่งดังแล้ว พวกผมขอตัวนะฮะฮยอง ” เป็นน้องแบมแบมที่หันมาพูดกับพวกผมสามคน
“ เจอกันหน้าโรงเรียนนะครับ ” มาร์คบอกแบมแบมแต่แบมแบมก็ไม่ได้ตอบอะไร ตอนนี้อารมณ์น้องเขาคงจะไม่อยากมาเถียงกับมาร์คเพื่อนผมหรอกนะ แบมแบม ยูคยอม ยองแจ หันมาโค้งให้กับพวกผมก่อนจะเดินไป
“ น้องยองแจเขาเป็นไรวะ ”
“ กูก็อยู่กับมึงปะวะหวัง จะรู้หรอ ” มาร์คตอบแจ็คสัน
“ เออว่ะ แล้วป่านนี้ไอ้บีมันสอบเสร็จยังวะ ขี้เกียจขึ้นห้องอ่ะอยากอยู่ข้างล่าง ”
“ งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปดูให้ก็ได้พวกนายรอตรงนี้แหละ ” ผมอาสาที่จะขึ้นไปดูเจบี
“ เออดีๆ นายไปเลยเนียร์ ”
“ รู้แล้วน่า ” ผมตอบมาร์ค
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่ห้องเรียนครับ ป่านนี้เจบีคงสอบเสร็ตแล้วล่ะ น่าจะนอนหลับอยู่ในห้อง นิสัยหมอนี่มันเป็นแบบนี้แหละ อ่าา ถึงห้องละ เจบีอยู่ไหนเนี่ย
“ เห้ย! เจบี เจบี! ” ผมวิ่งไปหาเจบีที่นั่งกอดเข่าเหมือนคนไร้สติ ไร้ความรู้สึก เหมือนเหตุการณ์นั้น.. ใครทำอะไรเจบี!
“ เจบี นายเป็นอะไร ทำไมนายมานั่งแบบนี้ ” ผมถามพร้อมกับเขย่าแขนเจบีที่ยังนั่งนิ่ง
“ นายบอกฉันมาสิเจบี ”
“ ฉันแพ้แล้ว ” แพ้? แพ้อะไร
“ ฉันแพ้แล้วจินยอง ฉันแพ้แล้ว ” เจบีพูดพลางเงยหน้ามึ้นมามองหน้าผมทำให้ผมเห็นหยาดน้ำตาที่ออกมาจากตาใสๆนั่น
“ แพ้? นายร้องไห้ทำไมเจบี ใครทำอะไรนาย ” ผมพูดพลางยื่นนิ้วไปซับหน้าตาบนหน้าใสๆนั่นของเจบี..
“ ฉันแพ้ใจตัวเองแล้วจินยอง ฉันจะทำยังไงดี ” แพ้ใจตัวเอง?.. ยองแจงั้นหรอ ยองแจแน่ๆ เมื่อกี้น้องยองแจก็ร้องไห้นิ..
“ ชเวยองแจทำอะไรนาย ”
“ นายรู้ได้ยังไง ”
“ ฉันถามว่ายองแจทำอะไรนาย ”
“ ยองแจไม่ได้ทำ ฉันทำตัวเอง ”
“ เกิดอะไรขึ้น เล่าให้ฉันฟังสิเจบี ” ผมรู้สึกจุกที่หน้าอกยังไงก็ไม่รู้ครับ รู้สึกเรื่องนี้มันจะเกี่ยวกับผมอีกรึเปล่านะ..
“ คือฉัน.. ” เจบีเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ผมฟังอย่างละเอียดซึ่งมันทำให้ผมเข้าใจว่าทำไมน้องยองแจถึงร้องไห้และเจบีตอนนี้รู้สึกยังไง..
“ เจบี.. ฉันขอโทษนะเจบีฉันขอโทษจริงๆ ฮึก.. ” ผมได้แต่ก้มหน้าร้องไห้ขอโทษเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าหลังจากที่เจบีเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
“ นายไม่ผิดหรอกจินยอง ไม่เป็นไรหรอก ” เจบีตอบผมพร้อมกับเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
“ ไม่.. ฉันผิด.. ถ้าวันนั้นฉัน.. ”
“ เอาเถอะจินยอง มันผ่านมาแล้ว นายไม่ผิดหรอกนะ ” ผมยังพูดไม่จบเจบีก็ขัดขึ้นมาก่อน.. ผมหนักใจจริงๆครับ ผมควรจะทำยังไงดี เรื่องที่ผมทำให้คนถึงสองคนเสียใจ เมื่อ 2 ปีก่อนมันยังไม่จบลงจริงๆ
“ แต่.. แต่ฉัน ”
“ ฉันรู้ ฉันเข้าใจนาย ” เจบีพูดพร้อมกับยิ้มบางๆให้กับผม แต่ทำไมผมรู้สึกว่าเจบีฝืนยิ้มให้ผมรู้สึกดีแบบนี้ล่ะ.. มันไม่ดีเลย
“ นายจะไปไหนอ่ะเจบี ” ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเจบีที่ลุกขึ้น
“ ว่าจะไปล้างหน้า นายรออยู่นี่ก็ได้ ” ผมไม่ตอบอะไรแต่ให้คำตอบโดยการพยักหน้าและหยิบเครื่องเล่นเพลงของเจบีมาดู
Note.. ฉันคิดถึงนาย ยองแจ.. กลับมาหาฉันได้มั้ย ฉันยังไม่ได้บอกรักนายเลยนะ.. กลับมาเป็นยองแจของฉัน ได้มั้ย.. ชเวยองแจ
“ เจบี.. ฉันขอโทษนะฉันไม่รู้จริงๆว่าตอนนั้นนายกับยองแจชอบกันอยู่.. ” แต่ผมก็ได้แต่พูดคนเดียวแหละครับ.. ตอนนี้ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ หัวของผมมีแต่คำว่า ‘รู้สึกผิด’ เต็มไปหมดเลยครับ..
JB Part
“ ซ่าาา ” เสียงน้ำจากอ่างล้างหน้าดังขึ้นเมื่อผมเปิดก๊อกน้ำ.. เห้ออ ยองแจ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ
“ ผมชอบแจบอมฮยองฮะ “
“ อ่า ขอบใจนะ แต่ฉันไม่ได้ชอบนายอะ ไปละ “ ผมไม่คิดที่จะหันกลับไปเพราะกลัวจะแพ้น้ำตาของคนที่ผมรักมาตลอด.. แต่ไม่สามารถรับรักของเขาได้..ผมได้แต่ร้องไห้เงียบๆเท่านั้น..
ประโยคพวกนี้ยังดังก้องอยู่ในหูของผม.. ขอโทษนะยองแจ..
“ อ้าวไอ้บีแล้วเนียร์ไปไหนอะ ” ผมหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นมาร์ค
“ ที่ห้อง ”
“ มึงช่วยตอบกูแบบเต็มใจบ้างได้ปะวะเห้อออคนหล่อเซ็ง ”
“ คุณจูเนียร์อยู่ที่ห้องครับคุณมาร์คต้วน ”
“ เว่อร์ไป ” เออ = =
“ ไอ้ต้วนนนเมื่อกี้น้องยองแจ.. อ้าวไอ้บี ”
“ ยองแจทำไมหวัง? เกิดอะไรขึ้นกับยองแจ!? ”
“ ดูมึงเป็นห่วงน้องเขาจังเลยเนอะ ”
“ เชี่ยหวัง! ”
“ ดูสิถึงกับต้องด่าคนหล่อแบบหวัง น้องเขาไม่ได้เป็นอะไรแค่เห็นร้องไห้แค่นั้นเอง ” แจ็คสันหวังตอบผมขณะที่ผมกำลังกระวนกระวายเรื่องของยองแจ..
“ มึงเป็นห่วงน้องเขาเป็นด้วยอ่อวะ เห็นแกล้งตลอด ” มาร์คหันมาถามผม
“ โถ่ต้วนเอ้ยแกที่ไม่รู้อะไรจริงๆ คนหล่อเซ็ง นายไม่รู้หรอว่า.. ”
“ เห้ยย เนียร์รออยู่ที่ห้องอะกลับห้องๆ ” ผมรีบขัดแจ็คสันก่อนที่จะพูดอะไรออกมา
“ ไม่รู้ไรวะสั้นบอกกู!!! ” ห้ะ สั้นหรอ เออเข้ากับมันดีนะ 5555
“ อะไรสั้น!? เรียกแบบนี้อย่ามาคุยกันอีกเลยต้วน! ” แจ็คสันไม่ยอมกับฉายาที่มาร์คต้วนเพิ่งจะตั้งให้เมื่อกี้
“ ตัวสั้นดิ เห้ออออ มึงแม่ง ” มาร์คต้วนเถียงทันควันม้าก
“ พอๆพวกมึงกลับห้องเนียร์รออยู่ ” ผมพูดแล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำไป แต่ก็ยังได้ยิน..
“ เห้ยสั้น มึงว่าไอ้บีชอบเนียร์ปะวะ ทำไมดูห่วงกันจัง ”
“ ไม่หรอก มึงมันไม่รู้อะไรเลยต้วนเอ้ย ”
“ ไม่รู้ก็บอกดิวะ ”
“ ไปถามไอ้บีเองแล้วกัน ” แจ็คสันตอบก่อนที่จะเดินตามผมออกมา
“ เกิดเป็นมาร์คต้วนคงต้องเผือกทุกเรื่องสินะ ” มาร์คต้วนพูดกับตัวเองก่อนจะเดินตามเพื่อนรักอีก 2 คนออกมา
:: TALK ::
สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนค่าาา ไม่มีอะไรม้ากกก เลามาอัพฟิค /ท่ดๆๆ ตอนนี้ก็ยัง งงๆ กันอยู่ใช่มั้ยคะ? 555555 ถ้างงต้องติดตามต่อไปนะ T__T แต่จะบอกว่าเรื่องนี้ใกล้จบแล้วน้า อิๆ จริงๆพี่บีไม่ใช่คนใจร้ายหรอกนะเฮ่ ยังไงก็ฝากติดตามฟิคเรื่องใหม่ด้วยน้า “ ปิ๊งรักช่างแอร์ ” เป็น 2JAE x MARKNIOR นะค้า ใครงงหรือยังสงสัยตรงไหนเมนชั่นมาได้ที่ @ifsx2_ ในทวิตเตอร์ได้นะคะ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ T^T คอมเม้นท์มาตอนหน้าเกิดด อ้อแล้วก็สำหรับบางคนที่ถามว่าเรื่องนี้แท๊กทวิตว่าอะไร เราจะบอกว่าเราไม่มีแท๊กน้า แต่ว่าถ้าอยากให้มีก็คอมเม้นไว้เลย5555 รับทุกคำติชมค่ะ จุ้บๆ
ความคิดเห็น