คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter5 : By.JB [jaebum] {100%}
ผมเดินหนีออกมาจากเจ้าเพื่อนสองคนนั่น จะมาทำอะไรน่ะหรอ ก็แค่ตั้งใจจะทำให้ยองแจหายเซ็งเท่านั้นเอง(?) เมื่อวานมินจุนฮยองมาบอกผมว่ายองแจร้องไห้ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม อาจจะไม่ใช่เพราะผมก็ได้.. ที่มินจุนฮยองรู้ก็เพราะว่าจุนโฮฮยองพี่ชายของยองแจโทรมาเล่าให้ฟังว่าจะทำยังไงดี ว่าแต่เด็กนั่นจะร้องไห้ทำไม เสียใจมากนักหรอที่ได้ผมเป็นพี่รหัสน่ะ ผมคงแย่มากในสายตาของยองแจสินะ
“ ย่าห์แจบอม! ” ผมหันไปทางปลายเสียง
“ ว่าไงฮยอง? ” ผมตอบมินจุนฮยองพี่ชายของผมไป
“ แม่บอกว่าวันนี้แม่ไม่อยู่นะ นายหาอะไรกินไปเลยแล้วกัน วันนี้ฉันต้องไปทำร้ายงานบ้านจุนโฮ ” อ่าาา ดีเลย
“ งั้นผมขอไปด้วยได้ปะอยู่คนเดียวมันน่าเบื่อ ”
“ อะไรเข้าสิงแกวะ? ” อะไรอ่ะมีคนถามแบบนี้ตั้ง 2 คนแล้วนะ - -
“ ก็ไม่อยากอยู่คนเดียวไง วู้ว เข้าใจยากจริงๆ ”
“ ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรจริงๆหรอ ” ทำไมต้องรู้ทันวะ
“ บ้าอ่อจะทำอะไรละ ผมไม่สร้างปัญหาหรอกฮยอง จุนโฮฮยองก็รู้จักผมนี่ ” ผมตอบหน้าตาย ก็คนมันจะไปอ่ะทำไมมม
“ เออๆ ไปละไม่ต้องโดดเรียนอีกละอาจาร์ยเขาฟ้องมาหลายรอบละ ”
“ เออน่าไม่ต้องห่วง ” ผมตอบมินจุนฮยองก่อนที่ฮยองจะเดินไป
ฮ่ะๆ ถ้าผมไปบ้านจุนโฮฮยองผมก็ต้องเจอยองแจ ก็เห็นพี่ๆเขาทำงานยองแจอาจจะเหงาก็ได้นะ ผมดูเลวร้ายหรอครับทุกคน ผมเป็นห่วงน้องหรอก เห้ออ ผมพูดจริงๆนะว่าผมไม่สบายใจตั้งแต่ที่มินจุนฮยองมาด่าผมเมื่อวานว่าไปแกล้งอะไรยองแจรึเปล่า แล้วก็ท่าทางของยองแจที่มาร์คเล่าให้ฟัง ผมมีผลต่อความรู้สึกของยองแจเหมือนที่ยองแจเป็นที่ 1 ต่อความรู้สึกของผมหรือเปล่าครับ ไม่เข้าใจผมล่ะสิ เอาเถอะ ไม่ใช่ผมก็คงไม่เข้าใจ อ่ะเห้ยย! นั่นชเวยองแจนิ
“ ย่าห์! ชเวยองแจ!! ” ยองแจหันมามองตามเสียงแล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นผมทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยผมน่ากลัวหรอ อ่าาา ดีเลยอยู่คนเดียวด้วย
“ คะคะครับ ” ยองแจพูดเสียงติดๆขัดระหว่างที่ผมกำลังจะเดินเข้าไปหา มันทำให้ผมหงุดหงิดมากเลยล่ะ
“ เพื่อนไปไหน? ” ผมถามหน้านิ่ง
“ อะเอ่อ.. ห้องน้ำฮะ ” ยองแจตอบผมด้วยท่าทางกลัวๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่สดใสร่าเริง.. มันคงเป็นเพราะตัวผมเองสินะ
“ ตอนกลางวันนายว่างปะ ” ผมถามยองแจที่ยังทำสีหน้ากังวลตลอดเวลาอยู่กับผม ผมไม่ชอบเลยจริงๆ
“ อ่าฮะฮยองมีอะไรหรอฮะ ”
“ วันนี้ตอนเที่ยงฉันมีสอบซ่อมที่ห้อง ลงมากินข้าวไมได้ ”
“ อ่าแล้ว? ”
“ ซื้อข้าวขึ้นมาให้หน่อย ”
“ หะห้ะ? ” ยองแจตอบผม น่าตกใจตรงไหนแค่ให้ซื้อข้าวเองนะไม่ได้ให้ไปซื้อระเบิดเจ้าเด็กนี่
“ เออซื้อข้าวทำได้ปะ น้องรหัส ” ผมตอบด้วยท่าทางหงุดหงิดแบบลืมตัว นี่อุตส่าห์จะไม่ทำให้น้องกังวล(?) แล้วนะ
“ อ่ะได้ฮะ ” อ่าาาาาา ต้องแบบนี้สิ
“ แต่ ” ผมสวนกลับไป
“ แต่อะไรฮะ ” ยองแจตอบผม
“ นายต้องมาคนเดียว ” ใช่ ต้องมาคนเดียวสิมาหลายๆคนทำไมล่ะ เปลืองเนื้อที่ในห้องหมด
“ แค่เอาข้าวไปให้ทำไมต้องไปคนเดียวอะฮะ ” ยองแจถาม นี่คงกลัวสินะ ไม่ได้จะแกล้งสักหน่อย
“ แล้วแค่เอาข้าวมาให้ทำไมต้องมาหลายคน ? ” ผมตอบกลับแบบเรียบๆแต่ก็ทำให้อีกคนกลัวได้
“ ครับ ” ยองแจตอบผม
“ ยองแจ!!! ” และนั่นก็คือเสียงของแบมแบมเพื่อนของยองแจ
“ เพื่อนนายจะมาหาเรื่องฉันมั้ยนั่นน่ะ? ” ผมถามยองแจ
“ ฮยองจะมาแกล้งอะไรเพื่อนผมอีกอะ ” เป็นไปตามคาดเจ้ายูคยอมเด็กตัวโตหันมาถามผม
“ ป่าวนิ ” ผมตอบหน้าตาย
“ ใครจะไปเชื่อฮยอง ” แบมแบมตอบ เอ้าเด็กนี่มันวอนซะละ นี่ถ้าไม่ใช่ไอ่ต้วนขอไว้นะเจ้าเด็กนี่คงโดนผมเล่นงานไปหลายรอบละ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับอิมแจบอม
“ ก็แล้วแต่นาย ” ผมพูดแล้วหันหลังหนี
“ เหอะ ก็แบบนี้แหละ ” แบมแบมแขวะผม นี่เจ้าเด็กนี่มันเป็นอะไรกับผมมากปะ ผมไม่ได้ทำอะไรยองแจเลยนะ มีแต่เจ้าพวกนี่คิดไปเอง
“ พอเถอะแบม แจบอมฮยองไม่ได้ทำอะไร ” และนั่นก็เป็นเสียงของยองแจขัดขึ้นก่อน เพราะผมหันหลังกลับไปมองหน้าแบมแบม ยองแจคงรู้ว่าตอนนี้ผมหงุดหงิดแล้ว เพราะเมื่อก่อนยองแจเป็นคนห้ามผมตลอด..
“ นายก็พูดแบบนี้ทุกทีอ่ะ ” ยูคยอมแย้งขึ้นมาก่อน
“ ขอโทษฮยองด้วยนะฮะ ” ยองแจหันมาบอกกับผมก่อนจะรีบจับมือเพื่อนสองคนลากไปที่อื่น
“ เหอะ ” ผมพูดกับตัวเอง เจ้าเด็กพวกนื้ทำผมหงุดหงิดจริงๆ
+ Secret luv Code 70% +
แล้วอย่างงี้ผมจะเข้าใกล้ยองแจได้มั้ยครับ - - โอ้ยเพลีย
“ เจบี ” ใครเรียกวะครับ - -
“ อะไร.. อ้าวเนียร์ ” ไหนบอกว่าไม่มาไง
“ ตกใจอะไรของนายหื้ม ”
“ ไหนนายบอกว่าจะไม่มาไง? ”
“ ก็ไม่ไปแล้ว.. ”
“ แล้วป๊า.. ”
“ พอๆไปเรียนกันเหอะกริ่งดังแล้ว ” จินยองพูดเสร็จก็ลากผมไปที่ห้องเรียน ผมสงสัยจริงๆว่าถ้าจินยองไม่ไปที่บ้านจะไม่ว่าอะไรหรอ..
ห้องเรียน G.11a
“ อ้าววว จินยองไหนไอ้บีบอกว่านายไม่มา ” เสียงมาร์คดังมาจากด้านหลังห้อง
“ พอดีฉันว่างแล้วอ่ะ ไม่ค่อยอยากหยุดเรียนด้วย ” จินยองตอบพลางยิ้มให้กับมาร์ค
“ ที่นายมาเพราะว่างานกลุ่มอยู่กับนายอ่ะดิ ฮ่าาา ” แจ็คสันบอกจินยอง อ่าใช่เลยงานพวกเราให้จินยองทำนิ.. หรือจะห่วงเรื่องผมจะไม่ได้คะแนนเพราะขนาดสอบยังต้องซ่อมเลย 5555555
“ ก็อาจจะเป็นแบบนั้นล่ะ ฮ่ะๆ ” จินยองตอบแจ็คสันแล้วเดินมานั่งที่ของตัวเองซึ่งมันเป็นที่ข้างๆผม.. หรืออาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์นั้นที่ทำให้จินยองเป็นห่วงผมในทุกๆเรื่องแบบนี้นะ..
“ เนียร์ ” ที่ผมเรียกแบบนี้เพราะในห้องเรามีเพื่อนที่ชื่อ จินยองเหมือนกัน เราเลยตัดสินใจกันว่าจะเรียกจินยองว่าจูเนียร์
“ ห้ะ ว่าไง ” จินยองตอบผมทั้งๆที่สายตายังมองรายงานในมือ
“ ฉันถามจริงๆนะ ”
“ อะไรอ่ะ ทำไมจริงจังไม่ชินเลย ”
“ ที่นายมาวันนี้ที่บ้านไม่ว่าหรอ ? ”
“ อ่า ไม่ว่าหรอกพวกเขาก็รู้ว่าเรื่องเรียนสำคัญ ”
“ นายไม่ได้มา.. ไม่ได้มาเพราะงานของฉันใช่มั้ย ? ” ผมรวบรวมความกล้าอยู่สักพักเพื่อที่จะถามคำถามนี้ออกไป
“ ไม่นี่ ก็งานคนอื่น.. คนอื่นด้วย ” จินยองตอบผมทั้งๆที่ยังไม่มองหน้าผม
“ ถ้านายไม่ไปงานนั่น เพราะฉัน ฉันจะรู้สึกแย่มากเลยนะ ”
“ ฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เพราะนาย ”
“ ถ้านายยังรู้สึกเสียใจกับเรื่องนั้น นายลืมมันไปเถอะ ฉันไม่ได้คิดอะไรแล้ว ” ผมจับหน้าจินยองให้หันมามองหน้าผม
“ ฉัน.. ฉันไม่ได้คิดอะไรแล้วนี่ ” จินยองรีบเบี่ยงหน้ากลับไปเพื่อที่จะเลี่ยงการมองหน้าผม..
“ ถ้านายไม่คิดอะไรฉันก็โอเค ” ผมตอบให้จินยองแบบยิ้มๆทั้งๆที่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมองไม่เห็น
แต่งานนี้สำคัญกับทางบ้านของจินยองมากนะ ถ้าจินยองไม่ไปอาจจะโดนที่บ้านตำหนิเอาได้ แต่ถ้าจินยองไม่ไปเพราะผม ผมคงจะรู้สึกผิดมากเลยจริงๆ คงจะรู้สึกผิดมากกว่าที่จินยองรู้สึกผิดกับผม..
ผมกับจินยองเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ผมรู้จักนิสัยจินยองดี จินยองก็รู้จักนิสัยผมดี ผมแคร์จินยองมากๆ ผมไม่อยากให้เพื่อนผมต้องมานั่งรู้สึกผิดเพราะเรื่องของผมเลย..
Jr. Part
อ่าาา แจบอม ฉันขอโทษที่ทำให้นายรู้สึกแย่ ผมได้แต่คิดในใจเพราะไม่กล้าที่จะพูดออกไป.. ที่ผมไม่ไปงานครบรอบ 100 วันที่คุณย่าเสีย ก็คงเพราะแจบอมจริงๆแหละครับ.. และแน่นอนว่าผมถูกที่บ้านตำหนิ แต่ผมไม่อยากรู้สึกผิดต่อหน้าที่ที่ผมต้องรับผิดชอบ.. เพราะเรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เพราะผม ผมทำให้คนต้องเสียใจกันถึง 2 คน..
“ เนียร์ๆๆ วันนี้ไปหาน้องแบมเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิวะะะ พลีสส น้องแบมเขาเกรงใจนายอ่ะไปเป็นเพื่อนหน่อยน้าๆๆ ” มาร์คพูดพลางเขย่าแขนผมด้วยท่าทางอ้อนวอน ฮ่ะๆ ไม่ต้องอ้อนก็ไปเป็นเพื่อนได้อยู่แล้ว
“ อ่า เจบี ไปด้วยกันมั้ย ” ผมหันไปถามเจบีที่นอนหลับอยู่ข้างๆ นี่ผมทำอะไรผิดหรือเปล่านะ
“ วันนี้ฉันมีสอบซ่อมอ่ะ พวกนายไปกันเหอะ ” วันนี้เจบีมีสอบซ่อมนี่นา แล้วจะไปกินข้าวยังไง
“ งั้นเดี๋ยวฉันซื้อข้าวขึ้นมาให้เอามั้ย ”
“ ไม่เป็นไรๆ ”
“ อ่างั้นโอเคๆ ” อะไรกัน ไม่หิวเลยหรอไง
“ เห้ยไอ้บีแต่เมื่อเช้ามึงก็ไม่ได้กินข้าวไม่ใช่อ่อวะ ” แจ็คสันที่นั่งเงียบอยู่สักพักหันมาถามเจบี
“ เรื่องของฉันน่า ” เจบีตอบแบบไม่สบอารมณ์แล้วหันไปนอนต่อ นี่เขาอารมณ์เสียเพราะผมงั้นหรอ
“ อ่า นักเรียนไปพักได้ อิมแจบอม รออยู่ที่ห้องนะเดี๋ยวครูจะไปเอาข้อสอบมา ” อาจารย์บาบาล่า [555555555555555] บอก
“ ครับ ” เจบีตอบอาจารย์ไป
“ งั้นพวกฉันไปก่อนนะ สู้ๆเว้ยเพื่อน ” มาร์คบอกเจบี
“ เออๆไปไหนก็ไปเหอะ ” เจบีตอบ
สู้ๆนะเจบี.. ฉันขอโทษนะ.. ผมได้แต่พูดในใจ..
Youngjae Part
นี่พักเที่ยงแล้วหรอ ฮืออ เวลาที่ไม่อยากให้ถึงที่สุดในวันนี้เลย.. นี่ต้องไปหาแจบอมฮยองจริงๆหรอ..
“ ยองแจไปกินข้าวกันๆ ” แบมแบมหันมาบอกผมเมื่ออาจารย์ปล่อยให้ไปพัก
“ วันนี้พวกนายไปกันเลยเดี๋ยวฉันต้องไปทำธุระอ่า ”
“ ธุระอะไรอ่ะ ไปเป็นเพื่อนก่อนมั้ย? ” ยูคยอมถามผม อ่าตอบยังไงดีถ้าบอกซื้อข้าวไปให้แจบอมฮยองเจ้าพวกนี้ไม่ให้ไปแหงๆ ทำไงดี
“ คือฉันต้องไปช่วยอาจารย์นาเนียร์ [ห้ะ5555] ทำงานน่ะ พวกนายไม่ต้องไปหรอกอาจารย์บอกให้ฉันไปคนเดียวพอ ”
“ แล้วนายไม่หิวหรอ ”
“ ไม่หรอกเมื่อเช้ากินมาเยอะแล้วๆ ” ผมตอบแบมแบม
“ อ่างั้นโอเคเดี๋ยวฉันซื้อขนมปังไว้ให้นายนะเผื่อตอนเรียนนายหิว ” มีเพื่อนดีก็ดีแบบนี้แหละครับ
“ โอเคเลยๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวให้อาจารย์ก่อนนะ ”
“ ต้องซื้อข้าวด้วยอ่อ? ” เอ่าๆ ตายละ
“ อ้ออ อาจารย์งานยุ่งมากไงฉันเลยต้องซื้อไปให้น่ะ ” อย่าสงสัยอีกเลย TT
“ โอเคๆ งั้นไปซื้อด้วยกันก็ได้ ” ยูคยอมตอบผมก่อนที่จะดึงผมไปที่โรงอาหาร เห้อ รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ครับ
JB part.
นี่พักมา 10 นาทีแล้วนะยองแจยังไม่มาอีกหรอ ( - -) หรือว่าจะไม่มานะ แค่ซื้อข้าวเอง..
“ แจบอมฮยองฮะ ข้าวฮะ ” ผมหันไปตามเสียงก็พบว่าเป็นยองแจ อ่าพูดไม่ทันขาดคำนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว
“ ขอบใจมาก ” ผมรับข้าวจากมือของยองแจแล้วเอามาวางบนโต๊ะ
“ งั้นผมไปนะฮะ ”
“ นายจะรีบไปไหน ”
“ อ่า ก็เอาข้าวมาให้แล้วนิฮะ ”
“ ก็อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ ” ยองแจดูนิ่งไปหลังจากที่ผมพูดไป
“ ทำไมไม่ได้หรอ? ” ผมถาม
“ เอ่อ.. เอ่อคือ ”
“ เมื่อก่อนยังได้เลยนี่.. ” ยองแจนิ่งและเงียบหลังจากที่ได้ยินผมพูดไปแบบนั้น ดูอึ้งมากเลยนะ.. ผมพูดอะไรผิดหรอ
“ ครับ ฮยอง ” ยองแจตอบผมแล้วเดินไปเอาเก้าอี้มานั่ง
“ แล้วนายกินข้าวรึยัง ”
“ ยังฮะ ”
“ หิวรึป่าวละ ”
“ ก็นิดหน่อยฮะ ”
“ งั้นกินด้วยกันมั้ยละ ” ยองแจดูอึ้งกับคำพูดของผมอีกแล้ว..
“ ทำไมนายกลัวฉันงั้นหรอ ”
“ อ่า ปะป่าวครับฮยอง ”
“ แล้วทำไมนายเป็นอย่างนี้ละ ”
“ ผม.. ผมเป็นยังไงหรอครับ ”
“ นายไม่ใช่คนเดิม ” จริงๆ ยองแจคนเดิมของผมหายไป..
“ ถ้านายเป็นแบบนี้เพราะฉัน.. ”
“ ผมขอโทษฮะฮยอง ” ยองแจขัดขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ
“ หึ ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรนายเลย ” จริงๆคนที่ต้องขอโทษ มันต้องเป็นผมไม่ใช่หรอครับ..
“ ผมรู้สึกผิดจริงๆครับ ” ยองแจตอบโดยที่ไม่มองหน้าผม
“ งั้นกินข้าวไป ”
“ ห้ะ.. ครับ ” ยองแจตอบด้วยความสงสัย
“ ถ้ารู้สึกผิดก็กินข้าวด้วยกันนี่แหละ ” ผมตอบยองแจพร้อมกับยื่นช้อนให้ยองแจ มันทำให้ผมรู้สึกถึง..
“ อ่าา แจบอมฮยองขอกินด้วยย ”
“ นี่นายอ้วนแล้วนะยองแจไม่ต้องกินแล้ว ”
“ แจบอมฮยองว่าผมอ้วนหรอ? ” ยองแจทำหน้ามุ่ย
“ ฮ่ะๆ น่ารักจะตายไป อ่ะๆ ” ผมยื่นช้อนให้กับยองแจ
“ ฮยองอ่ะ.. น่ารักที่สุดเลย ”
ฮยองอ่ะ.. น่ารักที่สุดเลย ฮยองอ่ะ.. น่ารักที่สุดเลย ทำไมเสียงพวกนี้ถึงมาก้องอยู่ในหูของผมกันนะ
::TALK::
เห่นโล้ววววววว 100 % แล้วนะค้า TT รอกันนานใช่มั้ย555555 สัญญาว่าจะมาอัพให้เร็วขึ้น5555555 ขอบคุณทุกคนที่รอนะคะ YY อ่าตอนนี้ก็คงรู้กันแล้วใช่ม้ายย ว่ายองแจกับพี่บีเคยสนิทกัน อ่าาาเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อก็รอนะคะ >//< รวมถึงคนที่กำลังสงสัยเรื่องน้องเนียร์ด้วย~ ส่วนมาร์คแบมรออีกนิดนึงนะ! ยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องใหม่ของเราไว้หน่อยน้า “ ปิ๊งรักช่างแอร์ ” 5555555 เป็น 2jae x MarkNior ค่ะ แม่ยกทูแจมาร์คเนียร์ก็ติดตามกันด้วยน้า รวมถึงทุกๆคนเลย -//- เรื่องนี้มี YugBam ด้วยนะ สปอยๆ 555 เราเปลี่ยนชื่อแอคทวิตน้า @ifsx2_ นะจ้ะ มีอะไรก็เมนชั่นมาได้โลย รับทุกคำติชมค่ะ คอมเม้นเป็นกำลังใจให้เรานะ <3
ความคิดเห็น