ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    GOT7 | Secret♡Code ` 2JAE×MARKBAM

    ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4 : มาร์คแบม By.Mark&Bamx2 นะครับผมม

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ค. 57


      

                “ โวร้ยยยยยย-//////- ตอนนี้ผม มาร์คต้วน กำลังจะชักตายได้แล้วครับ ทำไมน่ะหรอ ก็เมื่อกี้แบมแบมตกลงให้ผมไปรับไปส่งแล้วอ่าาาา!! มันดีใจสุดๆเลยย TT ผมนอนไม่หลับเลยครับ โอ้ยยย -///- นี่ไม่ได้โอเว่อร์ไปใช่ป่ะ (?) มาร์คต้วนคิดในใจก่อนจะพยายามข่มตาลง.. (แต่ก็ไม่ลง - -)
     

       -ตอนเช้าาาา-

     

                มอนิ่งครับทุกคนตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเช้าซึ่งผมยังไม่ได้นอน... ก็มันตื่นเต้นอ้ะะะ -3- ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านของแบมแบมแล้ว รอก็แต่แบมแบมออกมา

                “ หาวว เพิ่งมาง่วงตอนนี้อ่ะครับตอนนี้ผมหาวจนกลายเป็นคนสามหาว (?) แล้ว -0- ปกติแบมแบมเป็นคนตื่นเช้าครับ จะออกมาจากบ้านประมาณเกือบๆ 7 โมง ฮ่ะๆที่ผมรู้เพราะว่าชอบมาแอบดูแบมแบมก่อนไปโรงเรียน5555555555 ผมไม่ใช่โรงจิตนะ.. จริงๆ

                “ เห้ยยย พี่มาเร็วไปป้ะเนี่ย?? ผมหันไปมองตามเสียงก็เป็นเสียงแบมแบมที่ถือถุงขยะออกมาทิ้งหน้าบ้าน น่ารักแต่เช้าเลย  >//<

     

                 เพื่อแบมแบมพี่มาตั้งแต่ตี 4 ยังได้ครับ~

                “ -0- แต่แบมยังไม่ได้กินข้าวเลยอ่ะ ขนาดทำหน้าเหวอยังน่ารักเลยอ่ะคนอะไรเนี่ยๆๆ

     

     >0<

                “ พี่รอแบมได้เสมอแหละครับบ >< ”

     

                 “ แบมทำไมออกมานานจังลูก แล้วนี่ใครเนี่ย เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นนั่นก็คือแม่ของแบมแบม

     

                 “ เอ่อ.. นี่รุ่นพี่แบมเองฮะ   

       

                 “ อ๋อ เข้ามากินข้าวด้วยกันก่อนสิลูก แม่แบมแบมหันมาบอกผม แต่แบมแบมจะยอมมั้ยเนี่ยสิปัญหา

                “ เอ่อแต่ว่า.. ผมหันไปมองหน้าแบมแบม  

      

     

     

                อ่าๆ เข้าไปๆ -3-   แบมแบมพูดแบบตัดปัญหา แต่ต้วนไม่แคร์ต้วนชอบบบบบบ

     

     

      “ ชื่ออะไรน่ะลูก แม่แบมแบมหันมาถามผม นี่แม่ยายสนใจในตัวผมหรอครับ เขินนะ -//-

    *หลบ* 

      

                 “ ผมชื่อ มาร์คครับ มาร์คต้วน ผมตอบพลางยิ้มหวานให้คุณแม่

     

                 “ โอเคจ้ะ มาร์ค แม่ฝากดูแลแบมด้วยนะ เด็กคนนี้ดื้อมาก อ่าาา มีฝากกันดูแลด้วยแบบนี้ต้วนก็เขินนะครับแม่เปิดทางขนาดนี้ต้วนลุยย    

     

                “ อะไรอ่ะแม่แบมดูแลตัวเองได้เหอะ แบมแบมทำหน้ามุ่ย

     

                 “ ได้ครับคุณแม่ ผมจะดูแลดีๆเลย ผมตอบทั้งๆที่โดนสายตาของแบมแบมหันมาดุ แต่ต้วนไม่แคร์ ต้วนชอบบบบบบ [สาบานว่าไม่ใช่สโลแกน]    

      

                “ พี่อิ่มยัง? แบมแบมหันมาถามผม ผมก็พยักหน้าหงึกๆ [ให้ใจมันเต้นตึกๆ เดี๋ยวๆ- -]

                “ งั้นไปเหอะเดี๋ยวสาย แบมแบมบอกผมก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง  

       

                 “ งั้นผมขอตัวนะครับคุณแม่ ผมโค้ง 180 องศา ก่อนที่คุณแม่จะยิ้มกลับมาให้ผม        

                “ แบมไปแล้วนะแม่ *จุ้บ* แบมแบมหันไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ก่อนจะเดินออกมาใส่รองเท้า

                “ สนใจหอมแก้มพี่บ้างม้ะๆ ผมถามพลางชี้ที่แก้วตัวเอง 

     

                “ พี่บ้าหรอ แหมม หน้าแดงขนาดนี้เขินก็บอก

                “ ไม่บ้านะจริงๆ ผมพูดแต่ก็ยังไม่เลิกที่จะจิ้มแก้มตัวเอง     

          

                 “ มาสิมาๆ หลับตาด้วยนะเขิน เห้ยยยย พระเจ้าโอเอมจีอกต้วนจะแตก อร๊างงงงง ผมรีบหลับตาปี๋          

                “ ก้มลงมาดิตัวไม่ถึง ผมรีบโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆน้อง ก่อนที่น้องจะ..

                “ โอ้ยยย ดีดแก้มผม - -

                “ ฮ่าาาา สมน้ำหน้า แบมแบมพูดก่อนจะวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ ผมยิ้มกับตัวเองก่อนจะวิ่งตามน้องไป ไม่เป็นไรต้วนทนด้ายย ขอแบบนี้ทุกวันก็ได้นะนิ้วนิ่มจัง..

                “ ไปพี่รถมาแล้ว แบมแบมพูดก่อนจะเดินขึ้นรถไปเลือกที่นั่งสำหรับ 2 คน รู้ใจจริงๆเลย

    -///-

                “ หาววว       

          

     

     

     

                 พี่ง่วงอ่อ แบมแบมถาม

                “ นิดหน่อยเมื่อวาน.. ตื่นเต้น   ผมพูดพร้อมยิ้มมุมปากให้น้องแต่สีหน้าคนฟังนี่หน้าแดงก่ำจนต้องหันหน้าหนีไปทางกระจก ร้อนหรอแบมนี่รถแอร์นะหน้าแดงเชียวว เขินอ้ะเดะๆๆ ผมค่อยๆเอนหัวลงไปพิงกับไหล่ของคนตัวเล็ก

     

     

                “ หะเห้ยพี่.. แบมแบมยังพูดไม่จบแต่ผมก็ขัดขึ้นมาก่อน

     

                 “ เมื่อวานแบมทำให้พี่นอนไม่หลับวันนี้แบมเลยต้องให้พี่นอน แบมแบมก็ไม่ขัดอะไรผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของไหล่ที่ผมพิงอยู่ ตอนนี้แบมแบมหน้าแดงก่ำจนเห็นเส้นเลือดฝาด น่ารักจริงๆ รู้งี้ทำตั้งแต่ตอนจีบแบมแบม 2 วันแรกแว้วววว   

     

     

    -BamBam Part-

     

                โอ้ยยยยย TT แบมจะบ้าตายแล้วนะพี่มาร์คทำอะไรเนี่ย -///- แบมจะเก็บไว้ไม่อยู่แล้วนะ ยิ่งเห็นพี่มาร์คหัวเราะชอบใจกับท่าทางของผม ผมหลุดอะไรไปรึเปล่านะ TT ถึงโรงเรียนสักทีเหอะจะเป็นลมแล้วววววว

       

       

                 “ อ๊ะะ จะถึงหน้าโรงเรียนแล้ว พี่มาร์คตื่นๆ ผมพูดพลางเอามือไปเขย่าตัวคนที่นอนหนุนไหล่ผมอยู่          

                “ งึมมๆ ถึงแล้วหรออ พี่มาร์คพูดด้วยท่าทางงัวเงีย.. น่ารักมัด -//- ผมพยักหน้าตอบก่อนที่พี่มาร์คจะค่อยๆเอาหัวออกจากไหล่ผม อ๊าาา เสียดายจัง เดี๋ยวๆๆ

                “ หาวว พี่มาร์คหาวพลางบิดเกียจ ชอบพี่มาร์คท่าทางแบบนี้จังดูเด็กดี น่ารักชะมัด

                “ ถึงแล้วลงเหอะ ผมพูดพลางหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงจากรถโดนที่พี่มาร์คเดินตามมาข้างหลัง

                “ แบมไปละ ผมพูดก่อนจะหันหน้าเดินเข้าโรงเรียน

                “ เดี๋ยวๆแบม พี่มาร์คเรียกผม ผมหันไปทำหน้างงๆ

     

                 “ ตอนเช้าแบมไปอยู่ตรงไหนกับใคร (‘ ‘; ) ” พี่มาร์คถามผมพร้อมทำท่าทางสงสัย หึ้ยย น่ารัก -//-      

     

     

                กับเพื่อนดิ พี่จะรู้ไปทำไมเล่า ผมพูดก่อนจะเดินหนีแต่ก็หนีไม่พ้นอยู่ดีแหละ

     

     

                “ เช้าขนาดนี้เพื่อนพี่ยังไม่มาหรอก ขอไปอยู่ด้วยก่อนได้ปะ พี่มาร์คพูดก่อนจะยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ๆเหมือนเคย ผมเบื่อรอยยิ้มแบบนี้จริงๆ - -

                “ น้าาาๆๆๆ แบมน้าาา ให้พี่ไปอยู่ด้วยนะพี่ยิ่งอ่อนแอๆอยู่ไม่มีใครดูแลด้วยแบมทิ้งพี่ลงหรอออ พี่มาร์คอ้อนด้วยท่าทางที่ผมต้องแพ้ทุกทีเลยย TT เอ้ะแต่ว่าอ่อนแอหรอไม่ใช่มั้ง -*-

                “ เออๆๆ ผมพูดแล้วรีบเดินมาก่อนแล้วรีบนึกคำตอบที่จะให้ยองแจกับยูคยอม ยังไงเจ้าพวกนี่ต้องสงสัยอยู่แล้วละ      

          

     

    -Mark Part-        

     

     

                 “ เยสส ผมพูดกับตัวเองเบาๆแล้วรีบวิ่งตามแบมแบมมา อ้ออ~ ที่ที่แบมแบมเลือกนั่งตอนเช้าคือลานน้ำพุหลังโรงเรียนนี่เองดีนะเงียบดีคนไม่ค่อยเยอะ แต่เพื่อนแบมแบมทั้งสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะมาหินแล้วสิ ว้าาาเสียดายจัง -3-                            

                “ แบมวันนี้นายมาสาย เสียงเพื่อนของแบมแบมที่ชื่อยูคยอมดังขึ้น แต่เพื่อนอีกคนที่ชื่อยองแจก็ไม่ได้พูดอะไร ปกติเจ้าเด็กคนนี้พูดมากจะตาย ไม่สบายหรอหรือกินยาผิด? ทำไมเงียบจัง ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

                “ เออน่า แบมแบมพูดพลางนั่งลงตรงเก้าอี้ม้าหินตรงข้ามเพื่อนทั้งสองคนก่อนที่ผมจะเดินไปนั่งลงข้างๆแบมแบม

                “ แล้ววันนี้ทำไมนายมากับพี่..? ยูคยอมเสียงแผ่วลงด้วยความสงสัย

                “ อ่าาา เดี๋ยวเล่าให้ฟัง แบมแบมทำหน้ามุ่ยตอบ

                “ หรือว่านายยอมพี่มาร์คแล้ว? ยูคยอมพูดเสียงกระซิบพร้อมกับเอามือป้องปากกันไม่ให้ผมได้ยินแต่ผมก็ได้ยินอยู่ดีแหละฮ่าาาๆ

                “ นายบ้าไปแล้วหรอไง แบมแบมตอบกลับเพื่อนไป  ว้าาา แบมไม่เปิดใจให้พี่หน่อยหรอ? ไม่เป็นไรพี่รอด้ายยย

                “ งั้นทำไมมาร์คฮยองถึงมากับแบมอ่ะครับ? ยูคยอมหันมาถามผมแทน

                ก็แบมแบมตกลง.. ผมกำลังพูดแต่แบมแบมก็ขัดขึ้นมาก่อน

                “ พี่ไม่ต้องเลย เพื่อนแบมเดี๋ยวแบมเล่าเอง แบมแบมหันมาทำหน้าดุใส่ผมแต่กลับเรียกเสียงหัวเราะให้ยูคยอมได้

                “ ฮ่าาาาๆ ตกลงเป็นแฟนป่ะ? อย่างกับแฟนกัน~ ยูคยอมพูด

                “ เป็นแบบนั้นก็ดีสิครับ ฮ่าๆ ผมตอบยูคยอม

                “ พูดไปเรื่อยน่าาา พอๆ แบมแบมพูดก่อนจะหันไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ยองแจที่นั่งเงียบอยู่คนเดียวระหว่างบทสนทนา

                “ ยองแจอ่าฉันเอามาคืน ขอบคุณมากนะ แบมแบมพูดกับยองแจ ยองแจพยักหน้าตอบยิ้มๆก่อนจะรับหนังสือมาใส่กระเป๋าของตัวเองแล้วใส่หูฟังก่อนจะฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะ หมอนี่มันเป็นอะไรของมัน?? เพราะผมหรอ?? รู้สึกผิดแปป ผมกำลังจะหันไปถามแบมแบมแต่ยูคยอมก็ขัดขึ้นมาก่อน

                “ แบมๆ ยูคยอมเรียกแบมแบมเสียงเบา

                “ ห้ะๆ แบมแบมตอบเสียงเบาเหมือนกัน เด็กพวกนี่เล่นอะไรกัน?

                “ เมื่อวาน.. ยูคยอมพูดเสียงเบาอย่างกับว่าจะกลัวใครได้ยินก่อนจะชะงักเมื่อเห็นยองแจขยับตัว อ่าาาาา เรื่องยองแจแน่ๆ ยูคยอมเลยเปลี่ยนเป็นทำท่าทางประกอบแทนผมหันไปดูท่าทางของยูคยอมที่สื่อให้แบมแบมดู ก็พอจะจับใจความได้ว่าเมื่อวานยองแจโทรมาร้องไห้? ห้ะร้องไห้งั้นหรอ               

                    

                 “ เห้ยย! ” แบมแบมอุทานขึ้นมาก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองพอรู้ว่าตัวเองเสียงดัง                                        

                “ จริงอ่อ ไม่ได้โทรมาหาฉันนะ แบมแบมตอบยูคยอม

                “ ก็นั่นแหละฉันถึงบอกนายไง ยูคยอมตอบเสียงเบา ตอนนี้ผมเห็นเด็กสองคนนี่ทำท่าทางซีเรียสกันสุดๆต่างกับยองแจที่นอนนิ่งๆเฉยๆ นี่มันเกิดอัลไลขึ้น ว้อททท? ต้วนอยากเผือกก

     

                ~ Girls Girls Girls They Love me ~

     

    ห้วยยยย เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาก่อน กำลังจะเผือกเลย -*-

                “ ฮัลโหลว่าไงไอ้บี ผมพูดกับปลายสายก่อนจะเห็นว่ายองแจเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสนใจ หรือว่าจะเรื่องไอ้บี? ผมเคยได้ยินเรื่องยองแจกับไอ้บีเพื่อนผมอยู่นะ

                “ เออๆถึงแล้วเดี๋ยวเดินไป ผมพูดเสร็จก็วางสายจากแล้วหยิบกระเป๋า มันจะรีบมาทำไมวะ อดอยู่กับแบมแบมอีกละ TT

                “ พี่ไปก่อนนะ บายยูคยอม ยองแจ แบมวันนี้ตอนเย็นรอพี่หน้าโรงเรียนนะครับผม ผมพูดพลางเอามือไปดึงแก้มน้อง ก็มันน่าหมั่นเขี้ยวอะๆๆ

                “ อื้อหืออ กลับกันด้วยนะเนี่ยย ยูคยอมแซวแบมแบม

                “ นายนี่! พี่ไปได้แล้วไปๆ   แบมแบมหันไปดุยูคยอมก่อนจะหันมาไล่ผม แต่ผมไม่คิดอะไรหรอกน้องเขินผมรู้ฮิๆๆ ผมยิ้มทะเล้นๆให้แบมแบมก่อนจะเดินออกมา แต่ผมสงสัยจริงๆนะปกติผมเข้าไปจีบใครเขาก็เล่นกับผมตลอดแต่ทำไมกับแบมแบมมันดูเข้าใจยากจริงๆ แต่ผมไม่ท้อหรอก เพราะคนนี้ ผ ม จ ริ ง จั ง ผมยิ้มกับความคิดของตัวเองก่อนจะโดนขัด

     

                “ ไอ้เชี่ยต้วนมึงไปไหนมาวะ   นั่นไงมาถึงก็โวยวายใส่เลย

                “ กูไปอยู่กับน้องแบมมา อะไรเข้าสิงมึงวะมาแต่เช้าเชียว

                “ ติดเด็กนะมึงอะ มันพูดเหวี่ยงๆใส่ผมก่อนจะนั่งลง เอ้าาา ผมถัมผิดอัลไล พูด!

                “ จูเนียร์อ่ะ ผมถามถึงเพื่อนอีกคน

                “ ไม่มา มันตอบห้วนๆ

                “ เอ้าทำไมวะ หงุดหงิดที่จูเนียร์ไม่มาอ่ะดิ ปกติจูเนียร์ไม่เคยขาดเรียนนะถ้าไม่สบายหรือว่าติดธุระจริงๆ

                “ ไปทำธุระ  มันคิดจะพูดกับผมดีๆบ้างมั้ยเนี่ย ตอบบบบ

                “ แล้วแจ็คอ่ะ ผมถาม

                “ ไม่รู้เว้ย มันไปอารมณ์เสียจากไหนมา เป็นอาภาพร หรอ - -

                “ เมื่อกี้ไปอยู่กับแบมแบม 2 คนไง้?

                “ ป่าวอ่ะเพื่อนแบมด้วย

                “ ชเว ยองแจ?   ไอ้บีถามผมด้วยท่าทางสนใจมากก มากจริงๆนะ

                “ เออทำไมอะ

     

                 “ ป่าว แล้วหมอนั่นเป็นไงบ้าง มันถามเสียงแผ่วเหมือนรู้เรื่องยองแจเลยอะ เป็นอะไรกันไปหมด แล้วทำไมต้วนไม่รู้เรื่อง ?                    

                “ ก็ดูนิ่งๆอ่ะ แจบอมไม่ตอบอะไรก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาขึ้นมาเล่นแทน

                “ มึงถามทำไมวะ

                “ ป่าว มันตอบก่อนจะกลับไปสนใจโทรศัพท์ โอ้ยยทำไมต้วนช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

                “ หึ ไอ้บีพูดกับตัวเองพลางยิ้มมุมปาก อะไรของมันวะบ้าไปแล้วหรอ                     

                         

                “ อะไรของมึงวะ ผมถามด้วยความสงสัย

                “ ป่าว นี่ตอบเป็นคำเดียวหรอ - - มันคิดจะทำอัลไลของมันฟระ

                “ เออมึงถามไรหน่อยดิ

                “ อะไรของมึงอีกสงสัยอะไรนักหนา ?

                “ มึงมีอะไรกับน้องยองแจเขาปะวะดูมึงสนใจจัง กูเคยได้ยินเรื่องมึงกับน้องเขาเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เกิดไรขึ้นวะ ผมถามด้วยความสงสัย ก็ผมเพิ่งย้ายเข้ามาตอนเกรด 9 เลยไม่ทันเรื่องนี้จริงๆ

                “ ไม่มีไร มันตอบผม

                “ หรอวะ ผมถาม

     

                 “ ก็เห็นน้องรหัสนิ่งๆ เลยว่าจะหาอะไรให้เล่น สาบานมั้ยบีเพื่อน ว่าแต่นี่ผมถามเรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้วนะ -**-                      

                “ เห้ยยยยยยพวกมึงกินข้าวกันหิวว แล้วนั่นก็คือเพื่อนของแจ็คสันหวังนั่นเอง แหม่วิ่งเตี้ย (?) มาแต่ไกล [รักหรอกจึกหยอกเล่น]

                “ กูกินแล้ววะ ผมตอบ

                “ กูไม่หิว ไอ้บีตอบ

                “ พวกมึงนี่นะ!  แจ็คสันพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด

                “ เออๆกูไปเป็นเพื่อน ผมพูดพลางหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมา

                “ กูไม่ไปนะ มีเรื่องต้องทำ แจบอมพูดแล้วหันมาหาพวกผมสองคนก่อนจะเดินไป

                “ หะหะเห้ย! มึงจะไปไหนวะ เสียงแจ็คสันที่ตะโกนไปแต่ก็ไม่ได้คำตอบกลับมา

                “ มึงรู้ป้ะ??   แจ็คสันหันมาถามผม

     

                “ เมื่อกี้กูก็ยืนอยู่กับมึงนะ

     

                “ เออวะ ช่างเหอะๆ กูหิววะไปเหอะๆ แจ็คสันพูดพลางเดินนำไปที่โรงอาหาร

                “ มึงจะแกล้งอะไรน้องเขาวะไอ้บี ผมได้แต่คิดในใจ

     

                   ~ตือดึ๊งง~ [มโนว่าเป็นเสียงไลน์นะ 555]

     

    ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูที่หน้าจอแบมแบมงั้นหรอ ผมรีบสไลด์หน้าจอดูทันที

     

                แบมแบมมี่~ : พี่วันนี้แบมกลับกับพี่ไม่ได้นะมีธุระ

               

    มีธุระงั้นหรอธุระอะไรกับใครอ้ะ!! หวงๆ

     

                มาร์คคนหล่อ : ไปไหน กับใครครับ?  *Read*

                แบมแบมมี่~ :  ไปบ้านยองแจ เอ้ะนี่ผมจำเป็นต้องบอกพี่ด้วยหรอ - -

     

    ฮ่าๆๆ ผมได้แต่หัวเราะกับตัวเองเพราะข้อความที่แบมแบมส่งมา            

                

     

     

                 มาร์คคนหล่อ : ฮ่าๆๆโอเคครับ งั้นคืนนี้รับสายพี่ด้วยนะคนดีของพี่ *Read*    

                แบมแบมมี่~ : บ้า! ใครของพี่กัน

                มาร์คคนหล่อ : แบมแบมไง คิคิคิ *Read*

                

               

                “ น่ารักจริงๆ ผมพูดใส่หน้าจอ

                “ กูหรอ บ้าา~ เขินนะ  ไอ้หวังที่นั่งกินข้าวอยู่เงยหน้าขึ้นมาถามผมแบบขำๆ

                “ ไม่ใช่มึง - - ผมตอบพร้อมกับปิดหน้าจอโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋ากางเกง    

        

     

     

    TALK : อันยองงงงงกลับมาแล้วค่าาา รอกันอยู่มั้ยย?? ขอโทษที่มาอัพช้าไม่ว่างเจรงๆ TT พี่มาร์คน้องแบมยังไงบ้างเนี่ย? แม่ฝากดูแลขนาดนี้คืออออออ55555 ตอนนี้เราก็ได้ตัวละครเพิ่มมาใหม่ก็คือพี่หวังนั่นเองค่ะ ติดตามกันต่อด้วยน้า >__< วันนี้วันที่ 23 เมษายน แล้วว ครบ 700 วัน JJ PROJECT เดบิวต์แล้วนะงับบ ไปเทรนกันน  -3-  พี่บีจะทำอะไรต้องติดตาม คิคิ มาคุยตามฟิค ติชมกันได้ เม้นเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ อิอิ

     

                


    themy  butter

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×