โรงเรียนสยอง

ลำดับตอนที่ #9 : ปมสยอง!

เคนเหงื่อแตกพลั่กเต็มใบหน้า  เขาจ้องมองหัวกระโหลกยิ้มเยาะนั้นมองเขาอย่างรอยยิ้มของปีศาจ  เด็กหนุ่มมองหาทางหนีอย่าง



ลนลาน  แต่.........ทางที่เห็นอยู่นั้นมีเพียงประตูเพียงทางออกเดียวเท่านั้น!  เด็กหนุ่มตัวสั่นงั่นงกในขณะที่หัวกระโหลกไร้เนื้อ



หนังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้เขาอย่างกระชั้นชิด!  ฉันควรจะทำไงดี!  ทำไงดี!?  เด็กหนุ่มผมบลอนด์แดงรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของตน



สั่นสะท้าน  สั่นสะท้าน?  เขาพยายามบังคับขาไม่ให้รัว  หัวกระโหลกใต้ผ้าคลุมสีดำนั้นพุ่งตรงมาทางเด็กหนุ่มด้วยความเร็วพิเศษ



ไม่นะ!  มันใกล้เข้ามาแล้ว!  มันจะมาฆ่าฉัน  มันจะมาฆ่าฉัน!!!  แล้วทันใดนั้น  เคนก็เห็นเงาสีมืดใต้ผ้าคลุมเอื้อมมืออันหยาบกร้าน



มาบีบคอเขาเเต็มแรง  เด็กหนุ่มร้อง  เพียงแต่ไม่มีเสียงออกมาเลย!  เขาพยายามดิ้น  แต่ดูเหมือนว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งอึดอัดมากขึ้น



เด็กหนุ่มรู้สึกว่าร่างกายถูกยกขึ้นกลางอากาศ  ยกขึ้นสูงจนเด็กหนุ่มหลับตาปี๋  เขาเห็นฟันปลอมสีเทาเข้มแสยะยิ้มให้เขาอย่าง



เป็นมิตรและดูชั่วร้าย!  \"ปล่อยสิวะ!\"เขาแผดเสียง  เสียงยังคงจุกแน่นอยู่ในลำคอเล็กน้อย  เด็กหนุ่มพยายามเอื้อมมือไป



เอื้อมมือไปชกหุ่นน่าเกลียดน่ากลัวนั้น  แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีแรงเลย  เรี่ยวแรงหายไปหมดราวกับเวทย์มนต์  



เขายายาม......พยายาม!  แล้วทันใดนั้นเคนก็รู้สึกได้ว่าตัวเองล้มลงไปกองกับพื้นหินเย็นเฉียบ..........



เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นอีกครั้ง  ยังคงกรระพริบตาปริบๆด้วยความตื่นกลัว  แต่แล้วก็ต้องแปลกใจสุดขีด  หัวกระโหลกหายไปแล้ว!



หายไปจริงๆ!  หายไปจากสายตาของเคนแล้ว  เด็กหนุ่มพยายามกวาดสายตาอันเฉียบคมไปทั่วห้องวิทยาศาสตร์



แล้วเขาก็เห็น........ผ้าคลุมสีดำ!  เคนรวบรวมความกล้าทั้งหมดย่องไปที่นั่น  เขาค่อยๆก้าวไปช้าๆ  รู้สึกถึงเสียงซ่าของน้ำฝนดัง



กระเซ็นป็นระยะ  เป็นระยะ!  เคนรู้สึกหนาว  เขาค่อยๆเอื้อมมือไปข้างหน้า  ไปข้างหน้า!  แล้วเด็กหนุ่มก็รู้สึกถึงความอุ่นของผ้า



เขาดึงมันออก!  ภาพที่เห็นนั้นน่าตกใจสุดขีด!  ไม่จริง!  เขาตาฝาดใช่ใหม!  หัวกระโหลกนั่นยังอยู่ที่เดิม!