โรงเรียนสยอง

ลำดับตอนที่ #6 : เรื่องเล่าประหลาดจากเคน

เคนลืมนึกถึงเหรียญตราปริศนาไปซะสนิท  แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก  ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลค่อยๆเคลื่อนคล้อยลงมามิดลูกตา



จนมิด...............    



เด็กหนุ่มสดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกเพราะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง!  โอ๊ย!!!นี่เพิ่งตีสามเองนะ  ฉันจะหลับไม่ได้หรือไง!  เขาคิดพลางลุก



ขึ้นนั่งด้วยดวงตาที่ยังคงสลึมสลืออยู่บนเตียง  หูอันว่องไวของเด็กหนุ่มได้ยินเสียงบางอย่างอีกครั้ง!  มันฟังด฿เหมือนจะดังมา



จากนอกบ้านเขา  เป็นเสียงขูดแกรกกรากราวกับเสียงหนูซึ่งกำลังปีนป่ายอย่างโลดโผนบนพนังในยามราตรี!  เขาค่อยๆลุกึ้นจาก



เตียง  เสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดเกิดขึ้นไปทั่วห้องนอนของเด็กหนุ่ม  เท้าสองข้างก้าวสวบๆอย่างย่องเบาไปในยามดึกสงัด!



อะไรกัน?  มันเป็นเสียงอะไรกันแน่!?  เด็กหนุ่มหยุดเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องครัว  เสียงประหลาดนั้นดังก้องสะท้อนมาจากห้องอับๆ



นี้  เคนพยายามกลั้นใจ  เขาจะเข้าไปดี?  หรือไม่ดี!?  แต่พอคิดอีกทีแล้วเคนก็รู้ว่ายังมีทางเลือกที่สามอยู่  มันคือ\"การรอ\"นั่นเอง



เด็กหนุ่มยืนพิงกำแพงอย่างหวาดกลัว  หูข้างหนึ่งแนบชิดกับผนังห้องสีเทาซึ่งดูทึมทึบ  เขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากข้างใน



มันฟังดูราวกับเสียงร้องครวญครางของอะไรสักอย่าง  เด็กหนุ่มรู้สึกว่าไขสันหลัง้อนผ่าวและชื้นไปด้วยหงื่อ  เขาพยายามเงี่ยหูฟัง



เสียงจากข้างใน  แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องตกใจมากที่สุดเมื่อเห็นอะไรบางอย่างผ่านวูบไปเบื้องหน้าเขา  มันเหมือนกับ.........เงา!



เขาจะทำอย่างไรดี?  ขาแข็งแรงสั่นไปทั่ว!  เสียงแมลงดูน่ากลัวในบรรยากาศเช่นนี้!  เด็กหนุ่มเม้มริมฝีปากด้วยความผวา!



อะไร?  อะไรผ่านหน้าเราไป!?  เด็กหนุ่มได้ยินเสียงโหยหวนแผ่วเบาดังมาจากข้างใน!  มีเสียงขูดอีกครั้ง!  มันดังแกรก  แกรก



เป็นจังหวะสยอง!  เด็กหนุ่มนิ่งอึ้นด้วยความตกใจ!  อะไร?อยู่ข้างใน?!!!  ขาคคู่เล็กขยับช้าๆราวกับอาการของคนลัวจับจิต!



เขามองไปตามทางเดิน  น่าแปลกที่มันมืดสนิทอย่างที่ไม่เคยเป็นมา!  อะไรอยู่ในบ้านเขา?  แล้วความคิดน่ากลัวก็ผุดแล่นเข้ามา



ในหัว  ไม่จริง!  ไม่ใช่หรอก?  ไม่ใช่แน่ๆ!  แต่ถ้าใช่ล่ะ!  หรือว่า.......มันอาจจะเป็นแขกไม่ได้รับเชิญกันแน่!!!



แต่แล้วเด็กหนุ่มก็เหทือนต้องมนตร์สะกดให้ร่างกายชักจูงไปใกล้ฝาผนังอีกครั้ง  แต่คราวนี้น่าแปลก!  เสียงนั้นเงียบลงแล้ว!



เคนจะทำไง?  แต่แล้วความคิดดีๆซึ่งแสนประหลาดก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา  เขาต้องโทรไปคุยกับเนวิลล์!!!



เคนรอ.....รอให้ถึงพรุ่งนี้!  เท่าที่ทำได้เขาควรจะฟังต่อ  เด็กหนุ่มได้ยินเสียงกุกกักประหลาดราวกับสียงโลหะกระทบกัน!!!



เด็กหนุ่มจะทำไงดี!  เขาต้องทำ!  เขาไม่ใช่คนขี้ขลาด!  เขาต้องแก้ปัญหาให้ได้!  มือสั่นระรัวเอื้อมไปจับลูกบิดประตูครัว!



โธ่!  เคนนายจะทำอะไรน่ะ!  เขาเริ่มเกิดความคิดนี้ขึ้นมา  เด็กหนุ่มสั่นหัวเพื่อไล่ภาพน่ากลัวออกไป!  เคน!  นายกล้าหาญที่สุด



ไม่ใช่เหรอ!  กล้าหน่อยสิ  เด็กน้อย!  มือข้างขวาหมุนลูกบิดช้าๆ  หมุนมันออก  แต่แล้วทันใดนั้นประตูก็เปิดผางออกไปเอง!



ไม่จริง!  ไม่มี!  ไม่มี!  ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้เลย!  แล้วเสียงที่เขาได้ยิน!.............มันคือเสียงอะไร!  เด็กหนุ่มรู้สึกสับสน!



นี่เขาคงไม่ได้ฝันไปหรอกนะ!  แต่ถ้าฝันก็คงยากที่จะเดาเรื่องต่อไป!  เด็กหนุ่มหยิกแก้มตัวเองเบาๆ  เขารู้สึกเจ็บ!



ไม่จริง!  นี่ไม่ใช่ความฝัน  เป็นความจริงทั้งหมด!  แต่  แต่  เขารู้สึกเหมือนกับว่า...............มีใครบางคนที่ไม่ถูกรับเชิญซอน



ตัวที่นี่!  เคนสับสนไปหมดแล้ว!  โอ๊ย!  นี่มันเรื่องอะไรกันนี่  เด็กหนุ่มมองไปรอบๆห้องครัว   มันสะอาดสอ้านเหมือนไม่มีใครมาที่



นี่เลย!  เด็กหนุ่มมองหาช่องทางหนีหรือหลบซ่อนของใครบางคนที่เขาไม่ต้อนรับและ........แต่ว่ามันดูเหมือนจะยากที่จะเดาได้



ว่าห้องเล็กๆนี้มีที่ซ่อนหรือไม่!  เด็กหนุ่มหวังว่ามันคงจะไม่มีประตูลับ!  แต่แล้วเขาก็ส่ายหัว  จะไปมีได้ไงก็นี่มันบ้านเขานี่!



เด็กหนุ่มรู้สึกว่าไม่มีใครเข้ามาที่นี่ก่อนหน้านี้เลย  เครื่องครัวไม่ขยับเขยื้อน!  ไม่มีอะไรพัง แต่เขาแน่ใจนี่ว่าเมื่อกี้ได้ยินเสียง



แปลกๆจากที่นี่จริงๆ  ความกลัวแผ่ซ่าน  เขารู้สึกหน้ามืด  ทำอย่างไรต่อดี!  จะกลับห้องนอน............หรือจะสำรวจที่นี่



ต่อ!  แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรทำให้ทำให้เคนต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว!  ใช่แล้ว!  ไม่มีวันจริงๆ!  เด็กหนุ่มเดินกลับไปที่ห้องนอนด้วย



ความหวาดกลัว!  ความตาย  ความคิดนี้แล่นขึ้นในหัวเขากระทันหัน!  โอ้!  ไม่จริง!  เป็นไปไม่ได้.......................



เคนต้องตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆตอนรุ่งอรุน!  เขาลืมเรื่องทั้งหมดไปเสียสิ้น!  แต่แล้วเขาก็นึกออกตอนลงมาที่ห้องครัว!



นางสกายวอคเกอร์ก้าวออกมาจากบันได  สีหน้าของนางดูไม่ได้  ผมเผ้าสีนิลกระเซิงเป็นสายไปทั่ว!  หน้าตาบูดบึ้ง!  ถุงตา



ช้ำ!  นางเบือนหน้าทื่อเห็นเคน  เด็กหนุ่มงงมาก\"ทำไมแม่ถึงอารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลยล่ะฮะ!\"เด็กหนุ่มถามเสียงซื่อไร้พิรุธใดๆ!



นางเงยหน้าขึ้นมองลูกชายตัวเองช้าๆด้วยแววตากลุ้มใจ!\"แม่ได้ยินเสียงลูกลงบันไดไป  เสียงดังมากเลย  อย่าบอกนะว่านี่ลูกไม่รู้



เรื่องอะไรเลย!  แม่เกือบออกมาอาละวาดกลงดึกอยู่แล้วถ้าพ่อลูกไม่ห้ามไว้ก่อน!\"เด็กหนุ่มก้มหน้ารับผิดอย่างเสียไม่ได้



เรื่องทั้งหมดนั่นก็เพราะเสียงประหลาดในครัวนั่นเอง!  เด็กหนุ่มเดินไปที่ห้องครัว  เห็นหญิงสาวผมบลอนด์  ตาสีฟ้าเลื่อมสด



ใสกำลังยืนปิ้งขนมปังอยู่ในเครื่อง  กระปุกแยมผิวส้มตั้งตระหง่าน  ขนมทาร์ตหน้าแยมสามชิ้นวางไว้ในครัว  เคนเคยไป



แอบหยิบหลายครั้ง!\"สวัสดีฮะ!  คุณวินนี่\"เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแจ่มใส  นางวินนีหันหน้ามาทางเด็กหนุ่มพลางพยักหน้า



ให้  แต่แล้วเคนก็นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นได้  จริงสิ!  



ขอถามนักสืบความจำดีทุกคน  เคนลืมอะไรเหรอ?