โรงเรียนสยอง

ลำดับตอนที่ #4 : อดทน

เคนวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที  เพราะห้องน้ำมีประตูล็อคอัตโนมัติ  เจ้าสุนัขปีศาจวิ่งไล่ตามอย่างบ้าคลั่ง!!!



เคนพุ่งตรงดิ่งราวกับนักกรีฑาไปยังห้องน้ำด้วยความเร็วที่เขาไม่เคยทำมาก่อน  เด็กหนุ่มผมบลอนด์แดงเห็นอะไรบางอย่าง



แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาพอที่จะหยุดแล้ว  เจ้าหมาคลั่งเห่าเป็นบ้าเป็นหลังราวกับพายุซึ่งกำลังโหมกระหน่ำ!



เด็กหนุ่มสงสัยว่า\"ใคร\"คือผู้นำ\"มัน\"มาที่นี่  เคนเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวกับจิ๊กซอร์ในแผ่นภาพพิศวง  เขาคิดหาชิ้นส่วนที่หายไป



ของมัน  เด็กหนุ่มล็อคประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็วทันที่ที่ดิ่งมาถึงด้วยความหวาดกลัว! อ ในหัวสมองยังคงสับสนอยู๋กับเรื่องที่เกิด



ขึ้นในโรงเรียน!  ไม่จริง!!!  หรือว่ามันเป็นโรงเรียนอาถรรพ์!!!  เด็หนุ่มสบัดหัวเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไปจากสมอง



บ้าจริง!!!  มันจะเป็นไปได้ไงล่ะ!  แต่แล้วเคนก็เริ่มคิดว่ามันอาจจะเป็นจริงอย่างที่เขาพูดก็ได้  จากเรื่องแสงไฟซึ่งเปิดรอท่า!!!



ดนตรีดังองอย่างน่าประหลาด!!!  เหรียญตราของฝรั่งเศสซึ่งไม่ควรจะมาอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่!!  สุนัขอาถรรพ์ซึ่งดูไม่ออกว่ามันมา



อยู๋ที่นี่ได้ยังไง!!!  เด็กหนุ่มพยายามไม่สนใจเสียงหอนประหลาดและเสียงเห่าอย่างบ้าคลั่งตรงหน้า!!!  มีเสียงตึงตังดังกระหน่ำ!



เสียงนั้นดังก้องอยู่ใกล้เขามาก  เสียงกระแทกประตูอย่างบ้าคลั่งจากสุนัขลึกลับนั่นเอง!!!



เด็กหนุ่มพยายามเงียบที่สุดถึงแม้ว่าดูเหมือนจะไม่เป็นผลก็เถอะ!  แต่ถึงอย่างไร!!!.....ไม่ลองก็ไม่รู!!!



เด็กหนุ่มต้องอดทน  อดกลั้นไว้  ต้องพยายามทำให้ได้!  เด็กหนุ่มรู้สึกได้ว่าเหงื่อออกบริเวนใบหน้า!  ความกลัวแผ่ซานไปถึงไข



สันหลัง!!!  เสียงคำรามอย่างกับพายุเฮอริเคนสามสิบลูกดังมาจากหน้าห้องน้ำ  เจ้าสุนัขพยายามพังประตูเพื่อเข้ามาข้างใน!!!



เด็กหนุ่มเริ่มคิดว่าประตูไม้โอ๊คนี้จะพังลงมาหรือไม่!!!  เขาจ้องบานประตู  และก็ต้องตกใจเมื่อเห็นมันเคลื่อนไหวบิดเบี้ยวผิดรูป!!!



เด็กหนุ่มเริ่มทนไม่ได้แล้ว  เสียงกระแทกดังสนั่น!!!  มันดัง......ดังมาก.......ดังจนแทบจะได้ยินในระยะไกล!!!!



ในที่สุดเด็กหนุ่มก็ทนไม่ไหวระเบิดออกมาด้วยความกลัวทันที!!!!!\"อ๊าคคคคคคคคค  ออกไปสิโว้ย!!!!!!!\"



เจ้าสุนัขผู้โกรธเกรี้ยวไม่สนใจฟัง  มันพุ่งไปอย่างแรงทันที!  เด็กหนุ่มผู้น่าสงสารพยายามคิดแผนการ!  เขาหันไปรอบๆห้องน้ำนั้น



แต่แล้วก็คิดออก!!!  เด็กหนุ่มผมบลอนด์แดงไม่รอให้ความคิดนั้นหายไป  รีบพุ่งไปยังถุงน้ำสีเทาริมห้องทันที!



มือแข็งแรงสองข้างยกมันขึ้นเหนือห้องน้ำ  เขารูสึกถึงแรงบังคับขิงมือซึ่งพุ่งตรงไปยังประตูสีชาและมืดมิดในยามราตรี



มีเสียงซ่ากระหน่ำด้วยความกลัวและผวา  เด็กหนุ่มเห็นภาพเบื้องหน้าด้วยดวงตาซึ่งปรับแสงในยามราตรีได้ไม่ค่อยชัดนัก



แต่ที่รู้!............ไม่มีเสียงสุนัขอาถรรพ์แล้ว!  เด็หกหนุ่มเงี่ยหูฟังสักครู่ก่อนจะเปิดล็อคประตูออกไปสู้แสงจันทร์ยามมืด!



ข้างนอกเปนเวลา2ทุ่มครึ่งแล้ว!  ไฟบนถนนเจิดจ้า!  เด็กหนุ่มหวาดกลัว  ตายแล้ว!!  ฉันกลับดึกแน่เลย!!!!  เด็กหนุ่มมองออกไป



ยังท้องฟ้ามืดสลัวยามราตรี  เด็กหนุ่มวิ่งไปที่ประตูด้านหน้าอย่างรวดเร็วที่สุด!!!  แต่แล้วเขาก็ดีใจมากเอเห็นป้ายว่า



\"ประตูหน้า\"  เด็กหนุ่มผลักมันออกไปทันที  แต่แล้วเขาก็หยุดกึก\"แย่แล้ว  ลืมไปเลย!!!\"



เคนลืมอะไรงั้นหรือ?