Dragon Sword อภินิหารดาบครองพิภพ

ลำดับตอนที่ #3 : สาบสูญ

บทที่ 3 สาบสูญ

          แคทเทอรีนจ้องมองนาฬิกาทุกๆสิบนาที

ขณะนี้เวลาล่วงเลยมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ดวงตะวันตกดินไปนานแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของอลันเลย

            เด็กสาวจ้องมองดูนาฬิกาข้อมือเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะรู้สึกตกใจเมื่อพบว่าขณะนี้เป็นเวลา หกโมงครึ่งแล้ว…ตามเวลาเคอร์ฟิวที่แคทเทอรีนได้รับจากแม่คือ ให้กลับบ้านก่อนเวลาหกโมงสิบห้า ไม่เช่นนั้นเธอจะถูกหักค่าขนม

            แน่นอนว่า เดือนนี้แคทเทอรีนอดได้ค่าขนมเสียแล้ว…แต่ไหนๆเธอก็รอแล้ว จะรออีกสักหน่อยจะเป็นไรไป

            จากห้านาทีเป็นสิบ ดวงดาวนับร้อยเริ่มผุดขึ้นเหนือน่านฟ้าแคลิฟอร์เนีย พวกมันทอแสงกะพริบตาให้กับเธอ เด็กสาวกอดอกแน่น ฟันขยับไปมาด้วยความหนาวสั่น เพื่อนของเธอคงจะแอบหนีกลับบ้านไปทางอื่น และปล่อยให้เธอต้องอยู่คนเดียวแน่

            แคทเทอรีน จอห์นสันถอนหายใจหลังจากที่เวลาเลยมาอีกห้านาที เธอนึกถึงคำพูดสุดท้ายของอลันว่า เขาจะกลับไปเอามือถือที่โรงเรียน ถ้าหากอลันไปเอามาแล้ว เขาจะต้องรับสาย

            แคทเทอรีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อโค้ตก่อนจะกดเบอร์ของอลัน

มีเสียงตู๊ดสามวินาที ก่อนที่สายจะถูกตัดขาด…เด็กสาวเริ่มหัวเสีย เธอกำลังจะเดินกลับบ้านเอง แต่แล้วก็เกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ความเป็นห่วงอลันเริ่มแทรกแซงเข้ามา…

            แคทเทอรีน ชาล็อต จอห์นสันกดเบอร์อลันอีกครั้ง แต่คราวนี้เขากลับปิดเครื่องไปดื้อๆราวกับไม่ต้องการให้เธอติดต่อได้ เด็กสาวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น…ในวินาทีที่เธอกำลังกอดอกด้วยความหนาวเย็นนั้นเอง เธอก็เห็นเงาลางๆปรากฏขึ้นที่หัวมุมถนน

            “อลันหรอ?”แคทเทอรีนส่งเสียงกระซิบด้วยความโล่งอก

แต่ไม่ใช่อลัน…ไม่มีใครอยู่ที่นั่น…

            เด็กสาวตัวสั่นสะท้าน ความหนาวเย็นผนวกกับความกลัวทำให้แววตาของเธอเบิกโพลง เธอไม่กล้ากลับบ้าน และก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่…ทันใดนั้นเอง ความคิดหนึ่งก็ฉุกขึ้น

แคทเทอรีน ชาล็อต จอห์นสันออกวิ่ง แต่เธอไม่ได้กลับไปบ้านของเธอ เธอกำลังจะกลับไปโรงเรียน…