มาร์ดอฟ อัศวินยามราตรี

ลำดับตอนที่ #2 : การหายตัว

บทที่ 1 การหายตัว



    “มาร์ติน  วันนี้กลับด้วยกันไหม”เอมิลี่ เออเน็ตถามขณะวิ่งตามมาร์ตินให้ทัน

    

มาร์ดอฟ อัลเกอ มาร์ตินหันกลับมามองตามเสียงด้วยความตกใจและงุนงง

“เธออยากกลับกับฉันเหรอ”เขาถามเสียงเรียบ

เอมิลี่พยักหน้าหงึกๆ

    

    ดังนั้น เด็กวัย 15 ทั้งสองจึงต้องเดินย่ำกลับไปตามทางอันยาวไกลด้วยความเหนื่อยล้า



    มาร์ตินเดินเตะหินไปมาขณะเดินตามเอมิลี่

เอมิลี่เคี้ยวหมากฝรั่งตรา “คลาล์ค” เธอรู้สึกว่ามันเหนียวไปหน่อย

บ้านของทั้งสองอยู่ใกล้กันจึงง่ายที่จะกลับบ้านเป็นทางเดียว



    บ้านของมาร์ตินอยู่ทางฝั่งซ้าย ถนนไฮน์สตรีท เขามักคิดอยู่เสมอว่าบ้านของเขาเป็นแค่ “รูหนู”



    บ้านของเอมิลี่อยู่ทางฝั่งขวา ของถนนไฮน์สตรีท อยู่ใกล้กับสวนสาธารณะอันมีชื่อเสียง



    ขณะที่เอมิลี่เป่าลูกโป่งเล่นอยู่นั้น มาร์ตินก็หยุดเดินกระทันหันจนเอมิลี่ตกใจ

“เอมิลี่ เธอรู้ไหมว่าฉันกำลังจะทำอะไร!!”เขาถามอย่างหวาดๆ  

เอ็มส่ายหัวดิค

“ฉันลืมการบ้าน!!!”มาร์ตินเฉลยอย่างสุดทน



    เอมิลี่ส่ายหัวอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นเพราะความซื่อบื้อของมาร์ติน

“จริงๆเลยน้าาา มาร์ตี้เนี่ย ชอบลืมอยู่เรื่อย 10 นาทีนะ”เธอบ่นอย่างรำคาญ พลางจ้องตามาร์ตินเป็นเชิงขู่



    ดังนั้นเด็กหนุ่มผมสีบลอนด์จึงต้องวิ่งกลับโรงเรียนโดยมีเสียงบ่นพึมพำตะโกนไล่

มาร์ตินออกวิ่ง

วิ่งโดยไม่รอช้า

จะทำอย่างไรดี?

เขาจะกลับไปถึงโรงเรียนทันไหม

จะทันไหม?

มาร์ตินไม่มีวันรู้เลยว่า เขากำลังจะเดินไปหาอันตรายที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต…





















เอมิลี่ยืนเคี้ยวลูกโป่งอย่างลังเล

ฉันจะกลับหรือจะรอนายบื้อมาร์ตินดีล่ะเนี่ย? เธอถามตัวเองในใจ

แต่เธอเลือกการรอ





    อย่างน้อยเธอก็มีเวลาอีก 1 ชม.ก่อนที่จะถูกงดค่าขนมรายสัปดาห์

เพราะกลับบ้านช้าเกิน  7 โมง



    เธอยืนพิงเสาไม้ก่อนจะหยิบหมากฝรั่งอีกชิ้นมาเคี้ยวและเป่าเล่น

รสชาติของมันเหมือนมินต์



    เธอนั่งแทะหมากฝรั่งไปมาขณะที่สายตาจ้องแต่นาฬิกาข้อมือ

อะไรกันเนี่ย?

ทำไมมาร์ตินถึงช้าอย่างนี้

เธอยังฝืนรอและเคี้ยวหทมากฝรั่งต่อไปจนมันกลายเป็นยาง

เธอจ้องมองทัศนียภาพรอยๆไปด้วย

เด็กหญิงมองเห็นนกทรัชบินละล่องอยู่ท่ามกลางสวนสาธารณะ

เธอมองเห็นตัวแบดเจอร์วิ่งไล่จับแมว

ลมเย็นๆจากต้นไม้พัดเอนมาตามสายลม

แต่ไม่มีมาร์ติน!



    เธอรอจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดินไปเรียบร้อย

ที่จริงมันตกตั้งนานแล้วด้วย!

เอมิลี่ชักหมดความอดทน

เธอถือกระเป๋าขึ้นแล้วสะพายไหล่ เธอออกวิ่ง

เธอออกวิ่ง

วิ่งให้เร็วที่สุด

แต่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน

แต่ไปโรงเรียน

เธอต้องรู้ให้ได้ว่า…



    เกิดอะไรขึ้นกับมาร์ติน!!