กระจกหลอน

ลำดับตอนที่ #1 : นักสืบคนที่3 เบ็ตตี้ ลีนิวส์!

\"....ต้องรีบ!  ต้องรีบ!\"เสียงหนึ่งสะเทือนขึ้นท่ามกลางสายฝนกระหน่ำ  เสียงนั้นก้องกังวาลไปไกลราวกับจะดังไปถึง



แคลิฟอร์เนียร์  เด็กสาวร่างหนึ่งวิ่งกระพือลมไปตามพายุซัดสาด  เธอเป็นเด็กหน้าตาดี  เรือนผมสีบลอนด์ฟางโบกพริ้วปลิว



ไสวอย่างมีชีวิตชีวา  ผิวสีครีมผุดผ่องอร่ามทั่วร่าง  ใบหน้าเศร้าสร้อยและเป็นกังวลดูงดงามยิ่ง  นัยต์ตาสีฟ้าน้ำทะเลแสดงความ



ขี้เล่นเป็นชีวิตจิตใจ  มืออันนุ่มนวลส่ายไปมาท่ามกลางพิรุน  เด็กสาวหอบแฮ่กหลายครั้งด้วยความเหน็ดเหนื่อย



เธอดูเหมือนกำลังรีบร้อนจะไปที่ไหนสักแห่ง  ชาวฟลอลิด้าสองคนจ้องมองเธอด้วยความพิศวง  บนท้องถนนไฮน์สตรีทปราศจาก



ผู้คน  ดูเหมือนจะมีแต่เด็กสาวเท่านั้นที่ยังวิ่งอยู่คนเดียว  เธอปาดน้ำฝนออกจากเรือนหน้าสีงาม  หยีตาสู้น้ำฝนซึ่งตกลงมาไม่



หยุดหย่อน  ชุดไปรเวทสีฟ้าใสเปียกชุ่มโชก  พายุเป็นเหตุให้ฟ้ามัว  เธอพุ่งต่อไปท่ามกลางสายฝนอย่างไม่สนใจ



ในที่สุดสีหน้าเธอก็ดูดีขึ้นจนเห็นได้ชัด  เธอเห็นจุดหมายปลายทางแล้ว!  ถึงซะที  เธอคิดในใจพลางจ้องมองไปที่บ้านสีแดง



เลื่อมสองชั้นซึ่งตั้งอยู่ริมถนน  ต้นกอร์สสาดเอนไปมาอย่างแรง  มีเสียงลั่นเปรี๊ยราวกับว่าต้นไม่ใหญ่สักสิบต้นจะหักครืนลงมาใน



บันดล  เด็กสาวจ้ำไปตามทางเข้าซึ่งดูไม่ใหญ่เกินกว่าร่างอันผอมบางของเธอ  เธอก้าวฉับๆอย่างเร่งร้อนไปยังออดหน้าประตู



บ้าน  เธอพบมันในชั่วเสี้ยววินาที  เธอหยุดหน้าประตูบ้านหลังนั้น  พลางหอบไปมาอย่างเอาเป็นเอาตาย  \"เฮ้อ! เหนื่อยชมัด\"



เธอบ่น  เสียงซ่าของน้ำฝนหอบเอาเสียงบ่นของเธอไปจนหมดสิ้น  เธอไม่รีรอ  สาวเท้าเข้าไปใกล้ออดทันที



กิ๊งก่อง!  เธอกด  แล้วรอฟัง  เธอคิดว่าได้ยินเสียงฝีเท้าย่ำมาจากภายในบ้าน  เธอคิดว่าได้ยินเสียงเปิดประตู  



แล้วเธอก็เห็นเด็กหนุ่มผมบลอนด์แดง  นัยต์ตาสีฟ้าสดใสคนหนึ่งยืนจังก้าปะทะใบหน้าเธอ  เขาดูสูงกว่าเธอประมาณนิ้วเศษ



\"มีอะไรหรือ  เบ็ตตี้!*\"เด็กคนนั้นถามขึ้นในที่สุด  เบ็ตตี้ดูเหมือนจะมีท่าทีอายเล็กน้อย  เธอจ้องดวงตาสีฟ้าอ่อนของเด็กชาย



\"เนวิลล์  เธอว่างใหม\"เบ็ตตี้กระซิบถามราวกับจะไม่อยากให้ใครได้ยิน  เนวิลล์  เบวอตเตอร์มีท่าทางแปลกใจเล็กน้อย



\"เอ่อ  ฉันกำลังรีดผ้าอยู่น่ะ  เธอจะช่วยใหมล่ะ\"เขาตอบได้ในที่สุด  เด็กสาวพยักหน้า



เด็กทั้งสองจึงตรงเข้าไปในประตูบ้าน  เนวิลล์มองตามเบ็ตตี้ในขณะที่เธอกำลังจะปิดประตู  \"เธอเปียกโชกเลย\"เขาว่า



\"ไปทำอะไรมาล่ะ\"  เบ็ตตี้ไม่ตอบ  แต่กลับไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาจากในห้องน้ำแทน  เธอมองเด็กหนุ่มเจ้าของบ้านเป็นเชิงถาม



\"ใช้ไปสิ  ไม่เป็นไรหรอก\"เนวิลล์ตอบเมื่อเห็นสีหน้าของเบ็ต  



เบ็ตตี้เป็นเด็กอายุ11  อ่อนกว่าเนวิลล์สองเดือน  แต่เธอดูท่าทางจะอ่อนกว่าเนวิลล์สองปีเสียมากกว่า  เธอเป็นเด็กเรียบร้อย



ชอบดูแลเรื่องงานบ้านเป็นกิจวัตร  เป็นเด็กรัฐอิลินอยส์  อาศัยอยู่ในบ้านใกล้กับเนวิลล์จึงสะดวกที่จะมาหากันทุกวัน



วันนี้ก็เช่นกัน  เธอใช้ผ้าสีขาวสะอาดถูไปมาบนเรือนผมเปียกปอน  หยดน้ำฝนแหมะลงสู่พื้น  เด็กสาวหายใจหอบ



\"เบ็ตตี้  วันนี้เธอมีเรื่องอะไรหรือ?\"เด็กหนุ่มผมแครอตจ้องหน้าเด็กสาว  เบ็ตตี้หยุดเช็ดทันที



\"เนวี่  เธอคงไม่ว่าฉันใช่ใหมที่ฉันชื่นชมในตัวเธอมานานแล้วน่ะ!\"  เนวิลล์ทำสีหน้าประหลาดใจยิ่ง  เบ็ตตี้จึงขยายความให้ฟัง



\"ฉันอยาก......เป็นนักสืบน่ะ!\"คำพูดทั้งประโยคเบามากจนแทบดูเหมือนกระซิบ  ดูเหมือนว่าเบ็ตตี้ก็อายที่จะพูดมันออกมา



เนวิลล์งุนงงกับคำพูดบ้าๆบอๆของเธอ  นี่เบ็ตตี้พูดจริงหรือนี่  เธอชื่นชมเขาจริงๆหรือ!  เนวิลล์จะทำยังไง!



คำถามของเนวิลล์:เขาควรจะทำไงดี?

-------------------------------------------------------------------------------------------

คุณเคยเจอเบ็ตตี้มาแล้วในตอนความลับเคร่องบินอาถรรพ์!