กระจกหลอน

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องประหลาด

เบ็ตตี้ฝ่าหมอกไปยังหมอกไปยังบ้านของตน  ในใจยังคิดอยู่ว่าเหตุใดหมอกช่างหนานัก!  หมอกหมุนวนสีเทาทมึนเคลื่อนตัวมา



ต้องใบหน้าสีสดของเด็กหญิง  เธอเดินถึงทางออกในที่สุด  ดวงตาเริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว  อาคารหลังใหญ่โตตั้งสง่า



และดูมืดมนยิ่งในยามวิกาลเช่นนี้  ประตูและกำแพงดูแน่นหนาจนน่าประหลาด  มันดูราวกับว่าจะพังลงมายากกว่าที่คิด



ยากกว่าที่คิด!



เด็กสาวผมบลอนด์รู้สึกตกใจ  เธอเริ่มสังเกตแล้วว่า.........ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ!  อาคารแถวนี้ไม่คุ้นตาเลยแม้แต่แห่งเดียว



เธองงงันเสียสนิท  ความเปี่ยมล้นจางหายไปสิ้น\"ไม่จริง!\"เธอหวีดร้องออกมาดังๆด้วยความหวาดกลัว  ด้วยความหวาดกลัว!?



เธอดูเหมือนจะตกใจและประหลาดใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่เดินฝ่าหมอกสีมืดออกมาสู่โลกภายนอก



เธอมองดูรอบๆอีกครั้งด้วยความกลัว  นี่เป็นเรื่อง\"จริง!\"  ไม่ใช่คำ\"โกหก\"ของเธออีกแล้ว!............เธอหลงทาง!



\"ไม่จริง\"เด็กหญิงหวีดร้องอีกครั้ง  ตัวสั่นด้วยความกลัว  นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอหลงทางอยู่ในความมืด  และดูเหมือนจะไม่ใช่ครั้ง



สุดท้าย   เบ็ตตี้จ้องมองอาคารสีมืดมนราวกับมันอมทุกข์มาเป็นแรมเดือนด้วยความผวา  เด็กสาวพยายามมองหาบ้านเล็กๆสีฟ้า



ของเธอ  บ้านที่แสนอบอุ่นของเธอ!  บ้านที่แสนมีค่าของเธอ!  แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะลับหายไหปในบันดล!!!



เบ็ตตี้ทำอะไรไม่ถูก  เธอรู้สึกได้ทันทีว่าความกลัวเอาชนะจิตใจดวงน้อยๆของเธอ  แววตาสีฟ้าสดใสในยามชนะผู้อื่น  บัดนี้ได้ดู



เป็นแววตาสีฟ้าซีดเซียวในยามหลงทางไปเสียแล้ว  เบ็ตตี้คิดว่าตนฉลาดมาตลอด  เธอมักจะชอบเป็นที่นึ่งเสมอ



เวลาท่เธอยู่โรงเรียนประจำของผู้หญิง  เธอก็มักจะสอบได้ที่หนึ่งของห้อง.....ไม่สิ!ของโรงเรียนเป็นประจำ!



เธอต้องเป็นที่หนึ่งในทุกๆด้าน  ทั้งด้านการเรียน  ด้านกีฬา  ด้านความ\"กล้าหาญ\"  ด้านไหวพริบ!  และด้านเกมส์!



เธอต้องเป็นหนึ่งเสมอ  หากใครสามารถแซงเธอได้  เธอจะต้องเอาคืน  บางครั้งหลายๆคนอาจมองเบ็ตตี้ในแง่ร้าย



บางคนมองเด็กสาวว่าเธอเป็นเด็กเจ้าอารมณ์  กล้าหาญ\"เกินไป\"  โกรธง่าย  และมักติดอยู่กับการเอาชนะจนไม่สามารถแก้มัน



ออกได้อีกต่อไป  แต่ในครั้งนี้  ตอนนี้เธอกลับตรงกันข้ามกับที่พูดมาทั้งหมด  เปลี่ยนไปทั้งหมด!



เด็กสาวร้องไห้  เธอทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว  ในครั้งนี้เธอขอยอมแพ้และจำนนกับเรื่องเลวร้ายนี้ไปสิ้น  เธอกลัวและตกใจสุดขีดกับ



ความประหลาดของเหตุการณ์ทั้งหมด  มันเป็นเรื่องลึกลับ  นี่อาจเป็นบทเรียนสำหรบคนที่ชอบการเอาชนะก็เป็นได้



ใช่!  นี่คือบทเรียนสำหรับเด็กนิสัยไม่ดีอย่างเบ็ตตี้  ลีนิวส์!!!  เด็กหญิงร้องงไห้โฮออกมา  น้ำตาอาบใบหน้าสีครีมสดใส



จนบัดนี้กลับดูเศร้าหมองไปด้วยคราบเปื้อนของความตกใจ  ตกใจกลัว  กลัวว่าเธอจะถูกทิ้งและไม่ได้กลับบ้านอักแสนอฃรักของ



เธออีกต่อไป!  อีกต่อไป!  เธออาจจะต้องอยูที่นี่  สถานที่น่ากลัวแห่งนี้............ในยามราตรีที่แสนน่ากลัวเช่นนี้!



พายุฝนสงบลงแล้ว  แต่ท้องฟ้ากลับดูมืดมนยิ่งกว่าเก่า  สายน้ำเล็กจากดวงตาโตแสนสวยของเธอนั้นดูจะหลั่งพรูออกมาราวกับ



น้ำตกแองการา  น้ำตานั้นแทนที่จะงดงามกว่าอื่นใดกลับช่มโชกไปด้วยคราบของความขี้ขลาด  



เบ็ตตี้ตัวสั่นงั่นงกอีกครั้ง  เธอหันไปดูบ้านร้างหลังนั้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะคิดหาวิธีกลับบ้าน  แต่ทันทีที่ดวงตาของเธอจับจ้อง



สิ่งนั้นเธอก็ต้องเห็นภาพที่น่าแปลกใจที่สุด!