วันนี้เป็นกิ๊กกันซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนเริ่มแรกก็เข้าท่า

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ แจน ค่ะ อายุ 15 ปี ฉันย้ายโรงเรียนมาจากโรงเรียนเอกนานาชาติเพื่อมาเข้า โรงเรียนนานาชาติคอนแวน วันนี้เป็นวันแรกที่เดินเข้ามาในโรงเรียนนี้ ฉันเดินมาด้วยความไม่มั่นใจซักเท่าไรเพราะฉันไม่คุ้นกับสถานที่และบรรยากาศ ขนาดวันแรกฉันยังหวั่น และเกิดอาการแปลกๆที่อยู่ในโรงเรียนนี้ คิดว่าอะไรอีกที่จะเข้ามา

ฉันเดินหาห้องเรียนตามลำพัง (เพราะไม่รู้จักใครเลยในโรงเรียน) แล้วห้องเรียนก็ช่างหายากเหลือเกินเพาระมีเยอะมาก ฉันเดินก้มหน้าก้มตามองเบอร์ห้องที่อยู่ในมืออย่าง งง และแล้ว ฉันก้อเดินไปชนใครก้อไม่รู้ ท่าทางจะเป็นอันตพาลซะด้วย หยิ่งซะไม่มี ฉันคิดในใจ  ฉันจึงบอกเค้าออกไปว่า “ฉันขอโทษ” แต่เค้ากลับหันหลังมาและถามด้วยหน้าตาที่กวน teen ซะเหลือเกิน

  “นี่เธอเพิ่งมาใหม่สิท่า”

ฉันก็ตอบไปว่า  “ใช่”

“ไม่น่าละหน้าตาโง่พิลึก” เค้าตอบมาอย่างไม่มองหน้าฉันเลย

“นี่นาย ไม่มีสิทธิ์มาด่าฉันอย่างงี้น่ะ”แต่ว่าฉันหน้าตาตอนนั้นก็คงเป็นงั้นแหละ

แล้วเค้าก็เดินหนีไปอย่างไม่แยแสฉัน นั่นคือประสบการณ์ที่น่าประทับใจมากในโรงเรียนใหม่ และแล้วฉันก้อเจอห้องเรียนที่ฉันจะต้องเรียนในปีนี้ พอฉันเดินเข้าไปเหมือนพระเจ้าแกล้งฉันยังไงไม่รู้ ฉันต้องมาอยู่ห้องเดียวกันกับนายคนนั้นอีก อาจารย์  น่ะอาจารย์ ดันให้ฉันไปนั่งข้างเค้าอีกต่างหาก ฉันต้องทนกะนายคนนี้ไปอีกนานแค่ไหน หรือบางทีฉันอาจตายก่อนวัยอันควรเพราะเจอบรรยากาศเป็นพิษที่นายนั่นพ่นออกมาทุกครั้งที่มองฉัน

พอถึงคาบชมรม ฉันกะเพื่อนๆต้องไปเลือกชมรม และชมรมที่ฉันเลือกคือ ดนตรีสากล พอเข้าไปก็ไปเจอกันรุ่นพี่ประธานชมรมที่หน้าตาหล่อมาก นิสัยดีพร้อม เหมาะที่จะเป็นดาวโรงเรียน แต่คนที่เป็นดาวโรงเรียนคือ นายฟ้า ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันเอง ที่จริงน่ะ ถ้าดูให้ดี นายนั่นหน้าตาก็หล่อ เสียอย่างเดียวนิสัยไม่เข้าเรื่อง แต่ที่รู้ๆน่ะมีสาวๆแอบปลื้มและพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้นายนั่นยอมเป็นแฟนด้วย แต่ฉันกลับหมั่นไส้นายฟ้ามากขึ้นทุกที ไม่รู้สิ บ้างทีน่ะฉันก็แอบปลื้มนายฟ้าเหมือนกัน แต่ยังไง  พี่เจนก็ยังเป็นคนที่ฉันคิดว่าดี และน่ารักที่สุดอยู่ดี ไม่รู้สิ เหมือนหลงตัวเองแต่ฉันจะต้องกีกกะพี่เจนให้ได้