เจ้าหัวใจรักร้าย

แปะๆไว้กันลืมค่ะ ใครหัวร้อน ใจร้อนอย่าเพิ่งอ่านเด้ออออ

            “หนูแพรดาวก็น่ารัก หนูพราวจันทร์ก็ฉลาดเฉลียว หนูพันไมล์ก็เก่งเรื่องบริหาร ฟ้าใสก็เพิ่งจบปริญญามาสดๆร้อน บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างแกรนท์คอมปานียังต้องมาเชิญตัวไปร่วมงานแต่หนูใบพลูนี่สิ คงต้องรออีกสองปีกว่าจะครบยี่สิบ ถึงจะเรียนไม่เก่งแบบพี่ๆแต่ใบพลูก็น่ารักน่าชังมารยาทก็ดี ขนาดคุณอดิเรกที่ไม่เคยชมใครง่ายๆ งานเลี้ยงบริษัทคราวก่อนที่พี่พาหนูใบพลูไปด้วยท่านยังชมหนูใบพลูต่อหน้านายกเทศมนตรีเลยนะ”

พาสินยกมุมปากยิ้มกับคำกล่าวนี้เขาเลื่อนสายตาไปยังบ้านหลังใหญ่อีกครั้งเขาพอใจกับการปรับปรุงครั้งนี้ในรอบสามปีมานี้ เขาแทบไม่ได้ดูแลอะไรมันมากมายเลย เพราะมัวแต่ยุ่งกับงานในบริษัทนั่น

“อย่าลืมนะครับว่าลูกชายของคุณอัจมีแค่คนเดียว..จะเหมาลูกสาวผมไปหมดเห็นทีจะไม่ได้แน่...”

“แหม..ใจจริงก็อยากได้ทั้งหมดเลยนะ แต่เลือกยากจริงๆแต่ละคนก็งดงามแตกต่างกันไปพี่ชอบทุกคนเลยนะพาสิน”

“คงต้องให้ลูกชายคุณอัจกลับมาเลือกเองแล้วล่ะครับ แต่อย่างที่ผมบอกลูกชายคุณอัจคงต้องเลิกเจ้าชู้กับสาวๆก่อน ไม่งั้นคงยากที่เราจะตกลงกันได้ ผมไม่ได้อยากมีลูกเขยรูปหล่อที่มีแต่ทำให้สาวๆหลงใหลจนหัวกระไดไม่แห้งหรอกนะครับ”

พาสินตอบไปอย่างนั้น แม้ว่าจะทำให้คนฟังนั้นหน้านิ่วคิ้วขมวดไปนิดหนึ่งก็ตามที

“ลูกชายพี่ไม่ได้เจ้าชู้ เขาแค่มีเสน่ห์และขี้เกรงใจเท่านั้นเอง”

“หรือครับ..”

 คนฟังยิ้มเล็กน้อยหากแต่ทำให้คุณอัจจิมานั้นแอบถอนหายใจขอตัวเดินกลับไปยังบ้านของตัวเองด้วยสีหน้าครุ่นคิด