คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 5 พลาดพลั้ง 130% [ครบบท]
ปาลิดาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด อธิปนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องไม่ไปไหน ใครถามอะไรเขาก็ไม่ตอบสักคำจนต้องเรียกคนที่บ้านออกมาช่วย
แต่ก็ยังมีอีกคนที่อยู่รอด้วยความเป็นห่วง
นั่นคืออัษฎา
“สวัสดีครับ
ป้าพร”
คนในบ้านยกเว้นอธิปไม่ได้ตั้งแง่รังเกียจอะไรกับอัษฎานัก
เขาอาจจะกำเนิดมาด้วยความรักของคนสองคน อาจจะเกิดมาจากความมักมาก ราคะ อยากได้
ของพ่อกับแม่ เขาไม่ผิด
ป้าวราพรตะล่อมอธิปและชวนคุยเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายกดดัน ถ้าเมื่อไรที่เขาโทษตัวเองขึ้นมา
หรือนั่นมันเป็นความผิดที่เขากระทำ อธิปก็จะพยายามจบชีวิตตัวเองอีกครั้ง
คุณหมอที่ทำการรักษาเปิดประตูออกมา
บอกถึงอาการของปาลิดาที่ไม่น่าเป็นห่วง สามารถกลับบ้านได้ถ้าต้องการ
อธิปเดินเข้าไปหาคนที่นอนกระพริบตาปริบ
ๆ บนเตียงคนไข้
“หลิน”
“คุณอิชย์”
“เจ็บมากไหม” เขาถามด้วยความรู้สึกผิดที่มันท่วมท้นในใจ
“เจ็บค่ะ
แต่ดีขึ้นมาก ๆ แล้ว”
“ฉันทำให้เธอเป็นแบบนี้
ฉันมันไม่ดี ฉันมันบ้าอย่างคนเขาว่า”
“อย่าโทษตัวเองสิคะ”
อธิปเดินออกไปดื้อ
ๆ หยุดชะงักต่อหน้าอัษฎา
“มึงจะมาแย่งของ
ๆ กูใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะพี่
ผมเป็นห่วงพี่ก็เลยตามมา”
อธิปไม่พูดอะไรนอกจากเดินหนีไป
“กลับเถอะอัษ
ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว”
“ครับป้าพร”
“เอ่อ
ทศเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“บอกเสมอว่าอยากมาหาพี่อิชย์ครับ”
“ถ้าอยากเป็นพ่อที่ดีสักครั้ง
บอกเขาหน่อยแล้วกันว่า มันจะเป็นผลดีกับอิชย์ถ้าไม่ต้องเจอหน้าพ่อเขาตลอดชีวิต”
“พ่อทำอะไรพี่อิชย์ครับ
ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย ถามพ่อกับแม่เขาทั้งคู่ก็ไม่ยอมบอก
ผมรู้แค่ว่าพ่อต้องโทษคดีหนักจนต้องติดคุกถึงสิบห้าปี
จากนั้นก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอก”
“เธอโชคดีจังเลยอัษ
มีเงินไปเรียนต่อที่ดี ๆ มีคนส่งเรียน
ต่างกับอิชย์ที่ต้องทำงานหนักหาเงินไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยตัวเอง”
“ป้าพร”
“ช่างเถอะ” เธอควรกลับบ้านได้แล้ว
และปาลิดาต้องกลับบ้านไปพร้อมกับป้าวราพร
ในระหว่างเดินทางกลับบ้าน ป้าวราพรก็ตำหนิปาลิดา
“เมื่อไรเธอจะเข้าใจสักที
ว่าอิชย์เขาออกไปสถานที่แบบนั้นไม่ได้ เขาคือคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
พอโดนสะกิดเข้าหน่อยเขาก็คลุ้มคลั่งจนแสดงอาการอย่างคนบ้าแล้ว หรือให้เขาไปอยู่โรงพยาบาลบ้าไหม
เธอถึงจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันบอกสักที!”
“หลินขอโทษนะคะ
หลินเห็นว่าคุณอิชย์ก็ปกติดี”
“อิชย์ไม่ปกติ” ป้าวราพรย้ำ “ชีวิตเขาเจ็บปวดมามากเกินกว่าคนอย่างเธอจะรู้
หรือเกินกว่าที่เขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“เหตุการณ์เลวร้ายในวันนั้น
มันคืออะไรเหรอคะ หลินรู้ได้ไหม”
“รู้ไป
มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเธอดีขึ้นมาหรอก ถ้าทำตัววุ่นวาย หรือดูแลอิชย์ไม่ดีอีก
ฉันจะไล่เธอออก”
“ค่ะ”
ปาลิดามองรถยนต์ของอธิปที่ขับมาจอดในโรงรถเรียบร้อย
จึงเดินขึ้นไปบนห้องนอนของเขาเฉกเช่นที่ตกลงกันเอาไว้
เธอเคาะประตูเป็นจังหวะ
แง้มประตูเข้าไปเบา ๆ
อธิปนั่งพิงพนักหัวเตียง
สายตาคู่นั้นเหม่อลอยไร้ชีวิตชีวา ข้างกายเขาไม่มีมีด
หรืออะไรก็แล้วแต่ที่จะทำร้ายร่างกายตัวเองได้อีก
“คุณอิชย์คะ
หลินมาแล้ว”
ปาลิดาเดินมานั่งบนเตียงข้างอธิป
“ให้หลินเริ่มเลยไหมคะ”
สายตาคู่นั้นตวัดไปมอง
เธอเพ่งมองกระบอกตาของเขาที่มันยังมีน้ำตาซึมอยู่
“ฉันอยากอยู่คนเดียว” น้ำเสียงแหบพร่าบอกอย่างอ้อนวอน
“ให้หลินอยู่เป็นเพื่อนนะคะ
อย่างน้อยจะได้มีเพื่อนคุย”
“ออกไป” เขาบอกน้ำเสียงรำคาญ
“เอางี้ไหมคะ
หลินจะไปชงนมอุ่น ๆ มาให้ จะได้หลับสบาย”
“ก็บอกให้ออกไปไง!”
อธิปก่นน้ำเสียงไล่เกรี้ยวกราด ทำเอาคนฟังสะดุ้งโหยงกลัวตัวสั่น “ทำไม จะมาสมน้ำหน้าอีกคนล่ะสิ เธอไม่รู้หรอกว่าการเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะเยาะ
มันน่าสมเพชขนาดไหน”
“หลินไม่เคยมองคุณแบบนั้น
ไม่เคยเลย”
ปาลิดาบอกน้ำเสียงสะอื้น
น้ำตาร่วงไหลรินอย่างห้ามไม่ได้
“ฉันเข้มแข็งไม่ไหวแล้วหลิน
ทนไม่ได้”
อธิปบอกก่อนที่ดวงตาคู่คมจะมีน้ำตาร่วงลงมา
ภายในใจเขาคงเจ็บปวดมามากจนแบกรับมันไม่ไหว
“ให้ฉันอยู่คนเดียวได้ไหม
รับรองไม่ฆ่าตัวตายวันนี้แน่ ฉันแค่เกลียดตัวเอง ทุเรศกับโรคที่เป็นอยู่ ทำไมนะ
ทำไมคนอื่นถึงมองฉันเป็นตัวตลกขนาดนี้”
“หลินไม่ไปได้ไหม”
ปาลิดาโผเข้ากอดอธิป
กอดที่ไม่ใช่กลัวว่าเขาจะไล่ตะเพิดออกไป
แต่ในขณะเดียวกันเธอแค่อยากให้เขารับรู้ว่าต่อให้วันนี้จะทุกข์ใจมามาแค่ไหน
เธอยังอยู่ตรงนี้ ยังอยู่ข้าง ๆ คอยรับฟังเขาในทุก ๆ เรื่อง
อยากให้เขาก้าวผ่านมันไปได้ แค่นั้น
“ให้หลินอยู่ตรงนี้นะคะ
หลินอยากอยู่กับคุณ”
อธิปสะอื้นหนัก
ก่อนที่อ้อมแขนแกร่งนั้นจะรวบร่างเล็กของปาลิดามาแนบกาย กอดของเขาก็ไม่ต่างจากเธอ
อ้อมกอดที่กลัวว่าจะเสียไป
“หลิน
ฉันไม่อยากบ้า และฉันก็ไม่อยากให้คนมองว่าฉันเป็นไอ้โรคจิต เธอเข้าใจใช่ไหม
ฉันเจ็บปวด ฉันทรมานกับสิ่งที่เป็น เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฉันต้องการ”
อธิปสารภาพออกมา
ทำให้ปาลิดาสะอื้นหนักกว่าเดิม
“อย่าทิ้งฉันเหมือนแม่นะ
อย่าทิ้ง”
“หลินจะไม่ทิ้งคุณ
สัญญาเลย”
ปาลิดาเงยหน้ามองอธิปน้ำตาเจ่อนองใบหน้างาม
เธอมองหยาดน้ำตาของเขาที่อาบแก้ม
ก่อนจะป้องสองมือขึ้นไปใช้นิ้วไล้น้ำตาออกไปให้เขาอย่างอ่อนโยน
ความคิดเห็น