ทาสพิศวาสอาญาเถื่อน [มีอีบุ๊ก + เปิดจองเล่ม]

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 มารร้าย (1)

1

มารร้าย

กันตา เคยฝันเอาไว้ว่าวันแต่งงานของเธอคงเป็นวันที่มีความสุขและได้เริ่มต้นมีชีวิตคู่ที่ดี หน้าหวานงามชื่นตาเปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทันตั้งตัว จากงานมงคลก็อาจจะต้องกลายเป็นงานศพ จากน้ำมือของผู้มีอิทธิพล

เนื้อริมฝีปากงามสมบูรณ์เม้มเหยียดจนเป็นเส้นตรง บีบมือตัวเองที่กำลังสั่นเทา ก้มหน้างุดไม่แม้แต่จะสบตามองคนตรงหน้า

กรชวัล ชายหนุ่มผู้มีอิทธิพลในละแวกของคนในจังหวัดนั้นทางภาคเหนือ มือไม่สะอาด ค้าขายของผิดกฎหมายเกือบทุกรูปแบบ เย้ยกฎหมายไม่กลัวตาย

อดีตเคยเป็น CEO หนุ่มเนื้อหอม ใช้เงินฟาดหัวทุกอย่างที่ต้องการ แต่ช่วงขาลงชีวิตมันก็ดิ่งลงเหวไม่ทันตั้งตัว ด้วยเศรษฐกิจไม่ดี กลายเป็นผีพนันไปจนสิ้นเนื้อประดาตัว เกิดความล้มเหลวทางด้านการเงิน ทำให้เป็นบุคคลล้มละลายชั่วพริบตาโดนฟ้องค่าเสียหายหลายร้อยล้าน โดนยึดทรัพย์สิน แทบหมดสิ้นความเป็นมนุษย์  

ที่พึ่งหนึ่งเดียวสุดท้าย คือที่ดินผืนสุดท้ายของคุณทวดที่เป็นเจ้าของไร่กุหลาบ 200 ไร่ ทำให้เขามีที่ซุกหัวนอน และใช้เวลาเพียง 2 ปี หลังจากคุณทวดเสีย ไร่กุหลาบทั้งหมดที่ว่ามานั้น ก็ตกเป็นของเขา

“เจ้าบ่าวมันมุดหัวอยู่ที่ไหน ไปลากคอมันมาก่อนที่ปลายกระบอกปืนมันจะลั่นไปที่เจ้าสาวของมัน!”

กรชวัลเล็งปากกระบอกปืนไปที่ขมับของคนที่ตัวสั่นงันงกราวกับคนจับไข้หนาวสั่น เขากดสายตามองผิวพรรณเป็นน้ำเป็นนวลผุดผ่องดูสวยและสุขภาพดีของอีกฝ่าย

“รักตัวกลัวตายไหม”

กันตาเงยหน้ามอง ดวงตาคู่งามมองด้วยความโกรธเหมือนไฟแค้นมันสุมอยู่ในอก

“ไอ้อันธพาล!” สิ้นเสียงตะโกนใส่หน้า คนใจร้ายกระตุกยิ้มมุมปากยกหลังมือฟาดใบหน้าอูมขาวไม่ยั้งแรง

“น้ำหน้าอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน ถ้าพ่อแม่ของเธอยังมีปัญญาแค่ขายลูกสาวกิน เอาลูกใส่ตะกร้าล้างน้ำแล้วมาประเคนให้ไอ้เจ้าบ่าวเฮงซวย ก็หุบปากไปซะ”

“อย่าทำอะไรลูกชายของเลยนะ ไอ้เทพ มันอาจจะหลงผิดไปบ้าง ยกโทษให้มันเถอะนะพ่อเลี้ยง” แม่เจ้าบ่าวยกมือไหว้ขอร้องน้ำตาไหลให้อีกฝ่ายไว้ชีวิตลูกชายตน

“เงิน 2 ล้านที่มันยืมไป บวกกับดอกเบี้ยอีก 5 แสน ไม่รวมค่าติดตาม ค่าเสียเวลาอีก 5 แสน รวม ๆ ก็ 3 ล้าน ถ้าไม่จ่ายวันนี้ ฉันก็จะคิดเสียว่า ค่าหัวไอ้เทพ หักลบกลบหนี้ได้ก็แล้วกัน”

“อย่าทำอะไรเขานะ” คนที่โดนตบเลือดไหลซิบ ๆ มุมปาก คิดอยากจะมีปากเสียงอีกครั้ง มองดวงตาคู่คมอย่างไม่เกรงกลัว

“เอาอย่างนี้ได้ไหม เอากันตามันไปใช้หนี้”

“ไม่ได้นะ ! กิ่งเป็นลูกสาวของฉันทั้งคน ครอบครัวพ่อผู้ใหญ่จะมาทำแบบนี้กับครอบครัวฉันไม่ได้ พวกคุณก็รักลูก  ฉันก็รักลูกของฉันเหมือนกัน” กานดา กอดลูกสาวเอาไว้แน่นราวกับจะหายไป ร้องไห้ให้คนมีอิทธิพลเห็นใจ

“พ่อเลี้ยง อย่าไปเชื่อคำพวกนั้นเลยนะ กันตามันไม่รู้เรื่องอะไร ไม่ได้รู้ว่าเทพมันไปทำความผิดอะไรมาบ้าง วัน ๆ มันก็สอนหนังสืออยู่บนดอย ของผิดกฎหมายอะไรมันไม่เคยยุ่ง”

“แล้วที่พวกแกเอาลูกสาวใส่ตะกร้าล้างน้ำมาประเคนลูกชายฉันเพื่อใช้หนี้ล่ะ ถ้าอยากใช้หนี้ให้มันหมด กันตามันก็ต้องรับผิดบาปทุกอย่างแทนเทพมันได้ แล้วเราก็จะไม่มีหนี้สินที่ติดค้างกันอีก”

“แม่” กันตาเข่าทรุดไม่แรงแรงยืน ล้มพับลงไปนั่งกับพื้น

“หนี้มันก็แค่แสนเดียวเท่านั้น เทียบกันไม่ได้หรอกนะกับหนี้ที่ลูกชายพ่อผู้ใหญ่ก่อเอาไว้” กานดามองหน้ากรชวัล “ฉันรู้ว่าพ่อเลี้ยงให้ความยุติธรรมกับคนที่อ่อนแอกว่าเสมอ เมตตาฉันกับลูกสาวเถอะนะ”

กรชวัลหยุดคิดไปชั่วอึดใจ ยกมือมาลูบปลายคางแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ มองดูกันตาที่เป็นผู้หญิงสวยหวาน ดวงหน้างดงามชวนให้หลงใหล ผิวพรรณดูขาวลออไปทั้งตัว ถ้าเทียบกับสิ่งที่เสียไปอาจจะไม่คุ้ม แต่ถ้าคิดว่าเอามาทำลายเล่น ๆ หาที่ระบายให้สนุก อันนี้มันก็ไม่แน่

“เฮ้ย! พวกแก ลากคอผู้หญิงคนนี้ไปขึ้นรถ”

“ฉันไม่ไป!” กันตายืนกรานขึงตาใส่ไม่เกรงกลัว ต่อให้คนที่มีอำนาจจะใช้ปืนจ่อหัวอยู่ก็ตาม

ปัง ! สิ้นเสียงปืนดัง ร่างบอบบางสะดุ้งโหยงมองเลือดสีแดงฉานซึมออกมาจากชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ เขาเล็งไปที่ขาของเธอและดูเหมือนจะตั้งใจให้กระสุนมันแค่ถาก ๆ

เธอเงยหน้ามองเขาด้วยความชิงชัง มือข้างซ้ายกดแผลตัวเองเอาไว้แน่น

“จะไปไหม หรือจะเป็นศพอยู่ที่นี่”

“มีอิทธิพลมากใช่ไหม ถ้าคิดว่าแน่ ก็ฆ่าฉันเลยสิ”

“ฉันเสียมามากพอแล้ว มันคงจะถึงเวลาที่จะต้องมีคนชดใช้บ้างแล้ว”

“แต่ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย คุณจะมาเหมารวมแบบนี้ไม่ได้ สิ่งที่คุณเสียไปมันไม่ได้เกี่ยวกับฉัน เราสองคนไม่เคยรู้จักกัน และฉันก็ไม่ใช่คนที่จะไปรับความผิดแทนใคร”

กรชวัลหมุนนิ้วให้ลูกน้องพาตัวกันตาไปที่รถ

“ฆ่าฉันเลย กล้าไหม ฉันถามว่าแกกล้าไหม!”

“กล้าสิ ในเมื่อเรื่องนี้มันต้องมีคนชดใช้ให้ฉันอยู่แล้ว”

กันตาปิดเปลือกตา เพราะคิดว่ายังไงเสียกระสุนที่ออกมาจากปลายกระบอกปืนก็คงพุ่งเข้ามากระจุยสมองของเธอแน่ ๆ

“แม่เธอล่ะ จะว่าไง”

เธอลืมตามองคนที่จี้ปลายกระบอกปืนไปที่ขมับของแม่

“ไอ้เลว!” ตะเบ็งสุดเสียงด้วยความปวดใจ “ฉันกับแม่ไปทำอะไรให้แก อย่างแกมันใช้อำนาจในทางผิด สักวันเถอะ กฎหมายจะเล่นงานแกสักวัน สักวันที่กรรมจะตามสนองคนอย่างแก ไอ้ชาติชั่ว ไอ้สารเลว ไอ้สถุล”

“ปากดี ปากดีอย่างนี้ไม่เคยตายดีสักคน!”

เขาชี้หน้าพ่อผู้ใหญ่ “ไปตามไอ้เทพมาให้ฉัน ต่อให้ได้ตัวผู้หญิงคนนี้มาชดใช้คั่นเวลา ก็ไม่ได้หมายความว่าหนี้สินที่มันก่อจะหมดไป ถ้าไม่อยากให้มันตาย อย่าให้ฉันต้องเจอมันก่อนแล้วกัน เพราะฉันฆ่ามันแน่”

กรชวัลหันหน้าไปสั่งลูกน้องตะเบ็งสุดเสียง

“ลากคอไป!”

“กิ่ง”

กานดาเรียกลูกรักสุดเสียงราวกับใจจะขาดให้ได้ ไขว่คว้าเอื้อมมือก็คว้าเอาไว้ไม่ได้ ดวงใจแทบสลายเหมือนตายทั้งเป็น โดนพรากสิ่งที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจไปต่อหน้า โดยที่ทำอะไรไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว

******************