คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ ๒ คนทั้งคน ลืมได้ไง ๑๐๐%
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที
เมธาวีก็ออกมาจากห้องน้ำหลังจากล้างเนื้อล้างตัวเสร็จ
มองดูชัชรวีร์ยืนติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาว
“มีแรงไปเรียนอยู่ใช่ไหม” คำตอบที่เขาได้รับก็คือพยักหน้า
“ฉันว่าจะซื้อรถให้เธอขับไปเรียนสักคัน”
“มันมากไปค่ะ
มิ้นท์คงรับไว้ไม่ได้”
“ทำไม
หืม? ให้อะไรก็ไม่เคยเอา ทำไมต้องให้ยัดเยียด ฉันไม่เข้าใจเลย”
ชัชรวีร์ข้องใจแล้วเดินมาหา
“ซื้อคอนโดให้ก็ยังจะปฏิเสธ
พออยากให้มีรถขับไปเรียนก็ไม่เอาอีก ทำไมเธอเอาใจยากจังเลย อยากได้อะไรก็บอกตรง ๆ
เลย ฉันจ่ายได้ไม่อั้นอยู่แล้ว”
เธอรู้ว่าเขารวยและสามารถหาทุกอย่างได้
แต่สิ่งของนั้นไม่ใช่ที่เธอต้องการ
“ขอให้เรื่องของเราจบลงทันที
ที่มิ้นท์เรียนจบได้ไหมคะ”
ชัชรวีร์ไม่พอใจหรอกนะที่ได้ฟังแบบนี้
“เป็นเมียฉันไม่ดีตรงไหน”
“ที่เป็นอยู่นี้ไม่ใช่เมียนะคะ
มิ้นท์รู้สึกเหมือนหญิงบริการ อยากได้เงินก็ต้องเอาตัวเข้าแลก
มิ้นท์อยากมีคุณค่ามากกว่านี้”
“อย่าเรื่องมาก
อย่าเรื่องเยอะ ฉันให้เธอได้มากสุดก็แค่นางบำเรอ
รู้นะว่าไม่มีสิทธิ์ได้รับการยกย่องหรือเชิดชู หรือเปิดเผยให้ใครรับรู้เรื่องนี้ได้
ฉันไม่อยากให้ใครมากล่าวหาว่าสมภารกินไก่วัด”
“เมื่อไหร่คะ
ที่คุณชัชจะปล่อยมิ้นท์เป็นอิสระ”
เขาสาวเท้าเดินมาใกล้
ๆ อีกคราจนประชิดร่างงาม
“ฉันก็ตอบไม่ได้
อาจจะเป็นลับ ๆ แบบนี้ไปตลอด หรือไม่...ก็จนกว่าฉันจะมีเมียจริง ๆ
วันนั้นฉันจะปล่อยเธอไป”
เมธาวีน้ำตาซึม
ก่อนจะก้มหน้างุด
“ไม่แฟร์กับมิ้นท์เลย
คุณมีคนอื่นได้ แต่มิ้นท์กลับไม่มีสิทธิ์”
“เพราะฉันซื้อเธอด้วยเงินห้าล้านแล้วไง
ก็หมายความว่าเธอต้องเป็นของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น
แต่ในขณะเดียวกันเรื่องราวของเรา มันผูดมัดฉันไม่ได้ และฉันมีอิสระที่จะเลือกคู่ครอง
แต่เธอไม่”
เมธาวีเงยหน้ามองผ่านม่านน้ำตา
“ถ้ามิ้นท์หาเงินมาคืนคุณชัชได้
หมายความว่าวันนั้นมิ้นท์จะเป็นอิสระจากคุณใช่ไหม”
“ฉันไม่ต้องการเงิน
เพราะที่ให้ไปวันนั้นไม่ใช่การหยิบยืม แต่เพราะฉันให้แล้วมีสัญญาพันธะทางกายกับเธอ
และถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ฉันจะลงโทษเธอให้หนัก
และขอสั่งว่าเลิกพูดเรื่องนี้ซะทีเถอะ รำคาญ!”
ชัชรวีร์ตะคอกใส่หน้าเมธาวี
แล้วเดินออกไปจากห้องนอน เธอได้แต่ปาดน้ำตาออกแล้วเก็บกระเป๋า
หอบหนังสือเดินตามเขา
“ฉันจะไปส่งที่มหาวิทยาลัย
เย็นนี้จะโทร.หาอีกทีก็แล้วกัน”
“ค่ะ” เธอรับคำแล้วออกไปจากห้องพร้อมกันกับเขา
***********************
ชัชรวีร์มาส่งเมธาวีที่มหาวิทยาลัย
“รอรับสายฉัน และห้ามกลับบ้านก่อน เข้าใจ?”
“ค่ะ
มิ้นท์จะรอ และไม่ไปไหนเด็ดขาด”
“ดี!”
ชัชรวีร์พอใจเมื่ออีกฝ่ายเชื่อง มองดูเธอลงจากรถไป
มองด้วยสายตาจับจ้องอย่างเป็นเจ้าของ
“หึ
ยัยเฉิ่ม” ชัชรวีร์มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที
มองดูการแต่งตัวของเธอแล้วมันน่ารัก
มองอยู่อย่างนั้นจนสุดสายตาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินเข้าไปที่คณะ จึงขับรถออกไป
พอมาถึงบริษัท
พนักงานต่างก็ยกมือไหว้และให้ความเคารพในทุก ๆ วัน
พูดถึงธุรกิจของครอบครัวชัชรวีร์นั้นเป็นอุตสาหกรรม พลังงานและสาธารณูปโภค มีความหลากหลายทางทรัพยากรบุคคล
ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการเปิดมุมมองและสร้างนวัตกรรมต่าง ๆ อีกด้วย
การเติบโตของธุรกิจนั้นอาจจะต้องใช้เวลาค่อนข้างมากในการทำให้ก้าวหน้า
สิ่งที่เขาจะทำนั่นคือสร้างความเชื่อมั่น ส่งผลต่อผู้บริโภคอย่างไร
จะตอบโจทย์คนรุ่นใหม่ในปัจจุบันนี้ได้อย่างไร
ในวันนี้ตำแหน่งของเขาก็คือประธานกรรมการบริหาร
คือ ผู้บริหารสูงสุดของบริษัท หรือเรียกว่า CEO ก็ได้
ส่วนประธานบริษัทก็ยังคงเป็นคุณปู่นิรุต
ซึ่งในภายภาคหน้าท่านจะยกทั้งหมดนี้ให้ชัชรวีร์ ให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“สวัสดีค่ะคุณชัช” เลขาสาวยกมือไหว้ทันที
“เอาเอกสารที่ด่วนที่สุดเข้ามาให้ตรวจก่อน
แล้วตามด้วยเอกสารอื่น ๆ หลังจากที่ผมประชุมเสร็จ”
“รับทราบค่ะ”
ชัชรวีร์เข้ามาในห้องทำงานที่กว้างขวาง
เขาดูเหมือนคนยิ่งใหญ่ มีคนนับหน้าถือตา มีอำนาจ มีเงินตรา
มีเพียบพร้อมทุกอย่างในชีวิตนี้ ดีกรีนักเรียนนอกซะด้วยซ้ำ
ก๊อก! ก๊อก! เลขาสาวเคาะประตู แล้วหอบแฟ้มเข้ามาวางที่โต๊ะทำงานของเจ้านาย
“คุณชัชจะรับกาแฟเลยไหมคะ”
“ผมดื่มมาแล้ว” เขาบอกไป แต่สายตาก็ยังคงจ้องเอกสาร อ่านทุกตัวอักษร
ก่อนจะจรดปลายปากกาเซ็นลงไป
“อ้อสุนีย์
คุณช่วยไปบอกหัวหน้าฝ่ายบุคคลด้วยนะ ว่าจะมีนักศึกษาจากมหาวิทยาลัย...” ชัชรวีร์บอกไป “มาฝึกงานที่นี่กับเราด้วยกันสองคน โดยที่ทั้งสองคนเรียนบัญชีมา
ก็สั่งเขาจัดตำแหน่งให้ได้เลย”
“ได้ค่ะคุณชัช”
“อ้อ อีกอย่างหนึ่ง
พวกเขาจะมากันช่วงเดือนพฤศจิกายนนะ เหลือเวลาจัดการหนึ่งเดือนก็จริง
แต่ผมต้องการให้ทุกอย่างเรียบร้อย บอกพวกเขาทำเรื่องส่งเอกสารมาให้ผมเซ็น
แล้วจะได้ตอบรับทางมหาวิทยาลัยด้วย”
“รับทราบค่ะ” สุนีย์รีบออกไปจัดการให้ทันท่วงที
ชัชรวีร์ยกมือซ้ายขึ้นมาลูบปลายคาง
การมีเมธาวีเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ มันก็เป็นเรื่องดีอยู่หรอกนะ
แต่ดันมีชลฐิดามาเป็นก้างด้วยนี่สิ ทำอะไรก็ไม่ถนัดเอาเสียเลย
เสียงอินเตอร์คอมดัง เขาจึงกดปุ่ม
“องค์ประชุมมาครบแล้วค่ะ
อีกห้านาทีเริ่มประชุมนะคะ”
“ได้ ผมกำลังจะออกไป” ชัชรวีร์ตอบกลับแล้วลุกขึ้นยืน จัดเสื้อสูทให้เข้าที่เข้าทาง
เดินออกไปด้วยท่าทางสง่า
**********************
E-BOOK เล่ห์รักกับดักเสน่หา
ความคิดเห็น