คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 อยากรู้จักมากกว่านี้ (3)
“รวี” คนหน้านิ่งไม่ชอบใจรีบพาคนตกน้ำขึ้นไปบนสระน้ำที่ความสูงอยู่ที่ 3 เมตร
“พี่รวี
ใหม่ขอโทษ ใหม่ไม่ได้ตั้งใจ”
“พี่ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ
ไม่ต้องขอโทษ เพราะพี่ผิดเองที่ไม่บอกเรื่องว่ายน้ำไม่เป็น น้องใหม่ไม่ต้องโทษตัวเองหรือรู้สึกผิดนะคะ”
“มีอะไรกันลูก” กุลณุดาเดินออกมาถามสีหน้าตกใจ
“อุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะคุณณุดา”
“ผมกลับคอนโดฯ
เลยนะครับแม่ เอาไว้วันหลังจะชวนรวีมากินข้าวที่บ้านด้วยกันนะครับ”
“จ้ะลูก”
กานต์รวีเดินตามปุลินทร์ไปทั้ง
ๆ ที่เสื้อผ้าเปียกชุ่ม
ปุลินทร์ขับรถออกไปจากตัวบ้านมาไกลพอสมควร
มองดูคนข้าง ๆ กอดตัวเองด้วยความเหน็บหนาว
“หนาวมากไหม”
“นิดหน่อยค่ะ
ทนไหว”
“เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ก็ควรบอกกันบ้างนะรวี”
“ขอโทษนะคะ
เพราะรวีคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญอะไรที่จะต้องบอกคุณ”
“ไม่สำคัญทั้ง
ๆ ที่ในคอนโดฯ มีสระว่ายน้ำในห้อง แล้วผมก็เพิ่งพาคุณนั่งดื่มไวน์ริมสระกับครอบครัว
ผมพาคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นไปเสี่ยงชีวิต แล้วถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงรวี”
“ก็มันเป็นอุบัติเหตุ
หรือถ้าคุณกลัวความผิดในข้อสัญญาก็เพิ่มเข้าไปได้เลยนะคะ
ว่าถ้าวันหนึ่งรวีถึงแก่ความตาย ไม่ว่าจะสิ้นใจตายแบบไหนคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง”
“ช่วยสะกดคำว่าเป็นห่วงของผมให้เข้าใจด้วยนะรวี”
เป็นเธอที่พูดไม่ออก
ได้แต่นิ่งฟัง
“และช่วยเข้าใจอีกสักครั้งว่าผมไม่ใช่เกย์
หรือเมื่อคืนนี้คุณยังเข้าไม่ถึงอารมณ์ที่ผมมอบให้
ถ้าผมชอบผู้ชายคงไม่มีอารมณ์กับคุณหรือผู้หญิงคนไหนได้หรอกนะ”
“ก็น้องใหม่บอกว่าคุณ...”
“ใหม่มันก็พูดไปเรื่อย
ทีหลังละอย่าไปใส่ใจมากนักนะ”
“ขอโทษนะคะ”
เขาหันมาต่อว่าด้วยสายตา
“กลับถึงคอนโดฯ
ก็อย่าไปใกล้สระน้ำ นั่นคือบริเวณที่หวงห้ามสำหรับคุณ”
“ค่ะ
ขอบคุณนะที่ช่วยรวีเอาไว้ และขอโทษที่มองไม่เห็นความห่วงใยของคุณปลื้ม”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ”
เธอมองเขาแล้วยิ้มให้อย่างเนิ่นนาน
ความคิดเห็น