คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 3 อยากรู้จักมากกว่านี้ (1)
3
อยากรู้จักมากกว่านี้
ทุกเช้าวันเสาร์ก็คงเหมือนแต่ละวันที่ผ่านพ้นไป ก่อนที่จะย้ายมานอนคอนโดฯของปุลินทร์ถ้าไม่ได้ไปทำงานกานต์รวีคงจะนอนตื่นสาย
เพราะนานทีได้พักผ่อน แต่วันนี้ต้องนอนตาค้างมองเพดาน
เมื่อคืนเขาบอกว่าจะไม่ทำอะไรเธอ มันก็ใช่!! แต่เขาไม่ได้บอกว่าตอนเช้าจะไม่ทำอะไรเธอเสียหน่อย
กานต์รวีหันไปมองคนข้างกายที่นั่งพิงหนักหัวเตียง
ก้มหน้าก้มตาทำงานกับไอแพดที่จับถนัดมือ จมูกคมรับกับริมฝีปาก
จนอดจินตนาการไม่ได้ว่า เขาจะหน้าตาดีเกินไปหรือเปล่า หล่อแบบสิ้นเปลือง
หล่อลากไส้ขนาดนี้เลยเหรอ
“ที่จ้องหน้าผมนาน
ๆ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่ารวี”
เขาแล้วหันมาสบตามองคนที่เอาแต่จ้อง
“เปล๊า!” น้ำเสียงสูงเปล่งออกไปแล้วลุกขึ้นนั่ง
สาดสายตามองไอแพดเขาแต่ไม่ได้จ้องมองว่าเขาทำอะไร “คุณปลื้มต้องทำงานแบบนี้ทุกวันเลยเหรอคะ”
“จริง
ๆ ก็ไม่นะ แต่ผมต้องรีบเคลียร์งานเพราะวันนี้อยากใช้เวลาว่างกับคุณทั้งวัน”
เธอดูเป็นคนสำคัญขึ้นมาทันตา
“วันนี้ไปบ้านผมนะ
จะแนะนำคนที่บ้านให้รู้จัก”
สีหน้าเธอบอกว่ากังวล
“เรื่องที่ผมจ้างคุณตั้งท้องให้ที่บ้านก็รู้
ไม่ซีเรียสอะไรเลยนะรวี ถ้าไปก็ทำตัวสบาย ๆ พ่อกับแม่ผมท่านใจดีมาก
แต่ถ้าน้องสาวผมถามมากไปก็ดุได้ เพราะรายนั้นอยากรู้อยากเห็นไปหมด”
“กลัวว่าจะทำให้คุณขายหน้า”
“ไม่มีอะไรต้องเป็นแบบนั้นเลยครับ
ผมถึงบอกไง คุณต้องรู้จักครอบครัวของผม”
เธอพยักหน้ารับปาก
“ยังไงเช้านี้อาบน้ำให้ผมหน่อยนะ”
“ค่ะ
เดี๋ยวระวีไปเตรียมน้ำในอ่างให้นะ”
“ไม่เอา
ผมอยากอาบใต้ฝักบัว ถูตัวให้ผมหน่อย”
เธอไม่คิดจะปฏิเสธ
เดินนำหน้าเข้าไปในห้องน้ำ
ปุลินทร์มองหญิงสาวที่เล่นกับสายน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัว
เปลือยกายเดินไปประจันหน้าเธอ
“เปลี่ยนใจไม่อาบแล้ว
รวีไปนั่งขอบอ่าง”
เธอรู้ดีนับจากนี้อะไรจะเกิด
เธอยินยอมพร้อมใจที่จะเป็นของเขา ให้ความร่วมมือในทุกท่วงทำนอง
ตอบสนองอย่างไร้ที่ติ
ปุลินทร์พากานต์รวีมารู้จักกับคนในครอบครัว
เขามองดูเธอที่เข้ากับแม่และน้องสาวได้เป็นอย่างดี เธอมีรอยยิ้มที่เป็นมิตร
แววตาที่ใสซื่อ วาจาดูไพเราะ ทำให้เขาจ้องมองได้โดยไม่รู้ตัว
กว่าจะรู้ตัวอีกทีฝ่ามือของพ่อก็มาแตะไหล่เบา
ๆ ยิ้มให้ยกใหญ่ จ้องมองผู้หญิงคนนั้นที่ดึงดูดสายตาลูกชายตน
“รวีจบการศึกษาด้วยปริญญาตรีสองใบต่างสถาบัน
พ่อพูดถูกไหมปลื้ม”
“ครับ เธอเก่งและไม่ธรรมดา”
“พ่อให้มือดีไปเช็กข้อมูลมาเหมือนกัน
อย่าหาว่าพ่อละลาบละล้วงคนของลูกเลยนะ
ผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียของลูกพ่อต้องคิดหนักเป็นธรรมดา เปล่ากลัวว่าเธอจะไม่ดีพอ
แต่พ่อก็ไม่ได้อยากเห็นลูกเสียใจ”
“ขอบคุณนะครับพ่อ
ผมก็แอบเช็กมาเหมือนกันครับ แต่เอาเป็นว่าผมค่อนข้างมั่นใจ
ว่ารวีดีพอที่จะเป็นแม่ของลูก”
“อย่าลืมที่พ่อสอนและกำชับนะปลื้ม
ถ้าคิดว่าผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น เป็นดอกไม้ริมทาง ด้อยคุณค่า ก็ไม่ควรทำลาย
แต่สายตาของลูกที่มันฟ้องต่อสายตาของพ่อ มันมากกว่านั้นใช่ไหม”
“ไม่รู้สิครับพ่อ
รวีก็ดูเป็นคนดี เธอน่ารัก จิตใจดี”
“ไปเถอะ
พาพ่อไปรู้จักเธอหน่อย”
“ครับ”
ทั้งสองเดินไปริมสระว่ายน้ำ
“รวีครับ”
“คะ?” เธอขานรับยิ้มให้เขา พร้อมกับคนข้างกายที่เดินมาด้วยกัน
“คุณพ่อของผม”
“สวัสดีค่ะ”
ปัณณวีร์พยักหน้าให้แล้วเดินไปนั่งข้างภรรยา
ปุลินทร์หยิบเครื่องดื่มมาให้กานต์รวีที่นั่งลงเก้าอี้ข้างปาณิสรา
“คิดว่าหมดแก้วไหม” เขากระเซ้า “ค็อกเทลอ่อน ๆ น่ะ ดื่มได้ไม่เมาแน่นอน” กานต์รวีรับมาแล้วยกขึ้นจิบ แสดงสีหน้าว่ายังไม่เก่งเรื่องเครื่องดื่ม
กุลณุดาหัวเราะชอบใจด้วยความเอ็นดู
“อย่าไปยอมเขามากนะรวี
ปลื้มเขาออกคำสั่งมากไปหรือเปล่าจ๊ะ
ถ้าฝืนใจหรือปลื้มเขาทำให้ไม่พอใจหนูบอกฉันได้เลยนะ”
“คุณปลื้มใจดีกับรวีมากค่ะ
เป็นสุภาพบุรุษ ให้เกียรติรวี”
ปาณิสราแทบไม่อยากจะเชื่อ
แสร้งทำเป็นล้อเลียนพี่ชาย หัวเราะชอบใจ
“ต้องขอโทษรวีด้วยนะที่ครอบครัวฉันเองก็เห็นด้วยกับวิธีของเขาที่จะหาใครสักคนมาอุ้มท้อง
แต่ฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำให้เธอลำบาก”
“พี่ปลื้มเขามีปัญหาเรื่องผู้หญิงค่ะพี่รวี”
“ทำไมคะ” กานต์รวีถามด้วยความคลาแคลงใจ หันมามองปุลินทร์ด้วยความใสซื่อ “คุณเป็นเกย์เหรอ”
คุณปลื้มจะตอบรวีว่าไงค๊าาาา
ไรท์ทำโปรฯ อีบุ๊ก 9 บาทเรื่องนี้แค่วันเดียวนะคะ ได้วันจะรีบมาแจ้งให้เตรียมตัวค่ะ อยากให้ทันทุกคน
ความคิดเห็น