กรงรักในเงาใจ [มี E-BOOK แล้วนะคะ]

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 2 ไม่ต้องกลัวนะ (3) [ครบบท]

กานต์รวีหยิบมือถือขึ้นมา รีบส่งข่าวไปหาทางบ้าน

“แม่นอนหรือยัง รวีมีเงินไปรักษาน้องแล้วนะ”

ปลายสายเงียบไป ไม่ทันไรเสียงสะอื้นก็ดังขึ้นมา

“ไม่ต้องร้องไห้นะคะแม่ ขอแค่น้องไม่เป็นอะไรทำมากกว่านี้รวีก็ทำได้ พรุ่งนี้แม่ไปเบิกเงินที่ห้างได้เลยนะ รวีโอนไปให้ก่อนหนึ่งแสน ส่วนที่เหลือเจ้านายเขาจะโอนให้เพิ่ม รีบพาน้องไปรักษานะแม่ อีก 2-3 วันถ้าลางานได้ รวีจะไปหานะ”

เธอคุยกับแม่ไม่นานก็วางสายไป

ปุลินทร์แอบได้ยินเพราะประตูที่ปิดไม่สนิท จับใจความได้ว่าน้องเธอไม่สบายแล้วมีเรื่องต้องให้ใช้เงิน

ก้มมองเธอที่งอเข่าขึ้นมาแล้วซุกหน้าลงร้องไห้สะอื้น

ที่รู้ตอนนี้เธอเดือดร้อนเรื่องเงิน คนในครอบครัวต้องล้มป่วยและเธอเคยบอกกับเขาว่าฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีอะไร เงินเดือนที่มีต้องส่งให้ทางบ้านทุกเดือน เหลือเก็บเหลือใช้เพียงส่วนน้อย

ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมา เขาต้องมองและสังเกตเธออยู่แล้ว พูดง่าย ๆ ก็ไม่ต่างกับจับตามอง รู้ว่าเป็นคนยังไง บ้านอยู่แถวไหน ถึงจะไม่เคยไปก็ต้องรู้ไว้ก่อน ปุลินทร์เองก็ตอบคำถามตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่าอะไรดลใจให้เขาเลือกเธอ

กานต์รวีก็เป็นพนักงานออฟฟิศ สู้งานที่หนักพร้อมรับเงินเดือนขึ้นต่ำที่บริษัทจ่าย

ต่างกับเขาที่มีอำนาจสูงสุดในบริษัท แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมีวันนี้ได้ก็เพราะบิดาที่สร้างความสำเร็จขึ้นมาให้เขาได้สานต่อ คอนโดมิเนียมแห่งนี้ (PN Dwelling Place) เป็นตัวแทนของท่านทั้งสอง ที่เขาจะสานต่อให้รุ่งเรืองต่อไป

ประตูในห้องนอนดันเข้ามา พร้อมกับคนเจ้าน้ำตารีบปาดน้ำตาออก เงยหน้ามองเขาที่เดินเข้ามาพร้อมเม็ดยาและแก้วน้ำในมือ

“ผมเอายาลดไข้มาให้น่ะ กินแล้วก็พักผ่อนนะ คุณก็นอนบนเตียงนี้ไปก่อนเพราะผมต้องทำงาน อาจจะนอนที่โซฟาเลยเพราะงั้นง่วงก็หลับไปก่อนได้ ไม่ต้องรอถึงยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ทำอะไรคุณหรอก”

“ค่ะ แต่รวีขออาบน้ำได้ไหม”

“นอกห้องมีสระว่ายน้ำ จะไปว่ายก็ได้”

ให้ตายเถอะ แล้วเขาก็นั่งทำงานตรงนั้น ส่วนเธอก็ว่ายน้ำให้เขามองดู คงไม่เข้าท่าหรอก

“เอาไว้วันหลังแล้วกันค่ะ”

กานต์รวีหยิบเม็ดยาในมือ พร้อมกับแก้วน้ำที่เขาส่งให้ กินยาแล้วดื่มน้ำตามอย่างว่าง่าย เปิดผ้าห่มออกเปลือยต่อหน้าเขา ต่อให้อายสักแค่ไหนก็ต้องทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรที่แก้ผ้าต่อหน้าเขา

หยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ปุลินทร์กดสายตามองดูรอยเลือดจาง ๆ ที่อยู่บนที่นอน แล้วสายตาเขาก็มองไปยังประตูห้องน้ำอย่างเนิ่นนาน

กานต์รวีออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นคนที่เอายามาให้ เธอมองดูบนเตียงกับผ้าปูที่นอนสีใหม่ถูกพับเป็นระเบียบเอาไว้เป็นอย่างดี คาดเดาได้ไม่ยากว่าดึกดื่นในเวลานี้เขาคงพอมีอำนาจเรียกใครสักคนมาจัดการ

หญิงสาวกดสายตามองชุดนอนแบบกระโปรงวางบนเตียงกว้างแล้วไปหยิบมาสวมใส่ให้เรียบร้อย สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาเพื่อซ่อนตัวจากอากาศเย็นภายในห้องนอน

วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน กระพริบตาปริบ ๆ หวนนึกถึงเซ็กซ์ของปุลินทร์ที่มอบให้ด้วยความวาบหวาม

แล้วหลับไหลไปไม่รู้ตัว

//////////////////////////