รอยมารราคีซาตาน [E-BOOK วางจำหน่ายแล้วค่ะ]

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ ๑ แรงพิศวาส ๗๐%

เช้าวันต่อมา

กุลณุดามาทำงานตั้งแต่เช้าพร้อมกับเพื่อนสนิทอย่างไข่มุก

“ฝึกงานวันแรกเป็นไงบ้างสาว ๆ ”

ปริยากร หรือ ปริม เป็นพี่สาวของปัณณวีร์ ทั้งสองช่วยกันบริการจัดการธุรกิจของครอบครัว

“คุณปริม สวัสดีค่ะ” สองสาวยกมือขึ้นไหว้

“จ้ะ” ปริยากรรับไหว้ “วันนี้พี่จะให้ณุดาไปประจำเป็นพนักงานต้อนรับนะ เห็นบอกว่าเก่งภาษา เพราะวันนี้มีชาวต่างชาติมาพักกลุ่มใหญ่เลย”

“ได้ค่ะ” เธอรับปาก

“ส่วนไข่มุก พาแขกขึ้นไปพักห้องที่เตรียมไว้ได้เลยนะ”

“ค่ะคุณปริม”

“เรียกพี่เถอะจ้ะ เราจะได้เป็นกันเอง”

จากนั้นปัณณวีร์ก็เดินเข้ามา สายตาเขามองไปที่กุลณุดาเป็นอันดับแรก เธอหลบสายตาคู่นั้นทันที

“มาคุยกับพี่หน่อย ปุ๊” ปริยากรเรียกแล้วเดินนำหน้าออกไปก่อน จนถึงที่ส่วนตัวบริเวณสระว่ายน้ำ

“ครับพี่ปริม?”

“ขอเลยนะ อย่ายุ่งกับเด็กฝึกงานที่นี่ และเป็นณุดา ปุ๊ก็ห้ามมายุ่งเด็ดขาด ย้ำว่าเด็ดขาด!”

“นี่” เขาหัวเราะ “ผมจะไปสนใจเด็กมันทำไมล่ะพี่ปริม” ปัณณวีร์ส่ายหน้าน้อย ๆ

“พี่เห็นแกเรียกณุดาขึ้นไปหาที่ห้องสวีทเมื่อวานตอนพักเที่ยง” เขาถอนหายใจ “เด็กมันกำลังมีอนาคต อย่าเอาตัวแกมาแปดเปื้อนเด็กมันเลยนะ เพราะพี่จะปั้นณุดาให้อยู่ที่นี่ ทำงานด้วยกัน”

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเด็กมันเลยนะพี่ ดูท่าก็น่าจะกลัว”

“แกจะไปยุ่งกับนางแบบ หรือผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ณุดา อย่ามาทำลายอนาคตของเธอเลย ณุดาเป็นลูกสาวคนเดียว ต้องทำงานส่งเงินไปให้แม่ที่ต่างจังหวัด ถ้าณุดาพลาดขึ้นมา แม่ณุดาจะเป็นยังไง”

“ดูพี่จะห่วงเด็กนั่นมากเลยนะครับ”

“ห่วงสิ เพราะณุดาเป็นเด็กดี กตัญญู ณุดาช่วยพี่จากคนบ้าที่มาจี้ไงปุ๊ พี่ถึงต้องตอบแทนณุดา และถึงณุดาจะเป็นเด็กต่างจังหวัดก็ตาม พี่ก็จะทำให้ณุดาดูมีค่า มากกว่าดอกไม้ริมทางของแก หมดธุระก็ไปซะ”

เขาหัวเสียเมื่อโดนตำหนิ

“อย่าลืมที่สั่ง ห้ามยุ่งกับณุดา”

“ผมอยากได้ ผมก็จะเอา” เขาพูดออกไปเพียงเพราะอยากจะเอาชนะพี่สาว เพราะกุลณุดาก็สวยยากจะหักห้ามใจซะขนาดนี้ จะยอมปล่อยให้หลุดมือไปเหรอ?

การฝึกงานผ่านไปสองเดือนเศษ ปัณณวีร์ก็ยังตามตอแยกุลณุดาไม่เลิก ทำทีอาสาไปรับไปส่งที่หอพัก

จนวันหนึ่งฝนตกหนัก กุลณุดายังหารถกลับหอพักไม่ได้ ซึ่งเวลามาทำงาน ส่วนมากเธอจะนั่งวินมอเตอร์ไซค์ บางครั้งก็เดิน เพราะมันไม่ไกลนัก อย่างมากก็แค่สองกิโลเมตร

ปัณณวีร์กำลังจะกลับ แล้วกระตุกยิ้มเมื่อเห็นกุลณุดา

“ฉันไปส่งเธอได้นะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ณุดากลับเองได้” เธอปฏิเสธเขา โดยไม่รักษาน้ำใจ

“ฉันชอบเธอ” เขาพูดออกมา ก็แค่คำพูดเท่านั้น แล้วกุมมือคนข้างกายเอาไว้ “เธอจะไม่ให้โอกาสฉันได้รู้จักเธอเลยเหรอ จะปิดกั้นตัวเองไปทำไม”

“ณุดาเปล่า”

“ฉันรู้ว่าลึก ๆ ในใจเธอก็ชอบฉัน จะฝืนให้มันได้อะไรขึ้นมา”

“คุณไม่ได้ชอบณุดาหรอกค่ะ คุณแค่อยากเอาชนะ คุณเป็นเสือผู้หญิง ใคร ๆ เขาก็รู้ไปทั่ว”

ปัณณวีร์ยักไหล่ ราวกับว่าไม่สะทกสะท้าน

“ตามใจนะ ถ้าเธออยากปิดกั้นตัวเอง”

เขาเดินไปขึ้นรถที่พนักงานนำมาจอดไว้ให้

ก่อนจะหันมามองกุลณุดา ที่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่เขารู้จัก

********************

กุลณุดาดึงตัวเองออกมาจากอดีต แล้วแต่งตัวลงไปทำงาน อีกแค่ไม่กี่เดือน เธอก็จะฝึกงานเสร็จ แล้วก็จะเรียนจบ

ตั้งใจว่าจะหางานดี ๆ ทำ เก็บเงินให้เยอะ ๆ แล้วกลับไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด

“จ๊ะเอ๋” ไข่มุกเดินมาซ้อนด้านหลัง “เลิกงานไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยกันดีไหม”

“ก็ได้ แต่ต้องพาณุดาไปตู้เอทีเอ็มก่อนนะ จะโอนเงินไปให้แม่”

“จ้า...ดีเนอะ ที่พี่ปริมจ่ายเงินเดือนให้เราสองคน แถมยังได้ ทริปจากนักท่องเที่ยวต่างชาติที่มาพักอีกต่างหาก อย่างนี้ณุดาก็มีเงินให้แม่เยอะ ๆ แล้วสิ”

กุลณุดายิ้มชื่นมื่น “วันเสาร์นี้ณุดาว่าจะขอแม่กลับบ้าน”

“อ้าวหรอ แล้วบอกพี่ปริมหรือยัง”

“บอกแล้วจ้ะ พี่ปริมอนุญาต แถมยังจะให้ณุดานั่งเครื่องไปอีก”

“ก็ดีนะ ที่เชียงรายมีสนามบิน ลงปุ๊บ ถึงบ้านปั๊บเลย” ไข่มุกออกความเห็น

“ต้องดูอีกทีว่าแม่จะให้กลับไหม ไปทำงานต่อเถอะ”

กุลณุดาบอก แล้วเดินไปที่แคชเชียร์ เป็นจังหวะที่ปัณณวีร์เดินสวนมาพอดี

เขาเดินผ่านเธอเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ

ต่างจากวันนั้นที่เขาพยายามเอาใจใส่เธอทุกอย่าง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ

จนเธอตกเป็นของเขาในที่สุด

ขอบพระคุณทุกเมนต์ ทุกการติดตามนะคะ