เล่ห์รักกับดักเสน่หา E-BOOK มาแล้วจ้า Re-up

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ ๑ กับดักเสน่หา ๗๐% NC

พอถึงประตูห้องนอน หญิงสาวหันหลังไปมองชายหนุ่ม

“มีอะไรคะ”

“ก็ถ้ารู้ความหมายแล้วจะมาถามทำไป...เปิดประตู!”

“ไม่ได้นะคะ นี่ใกล้เวลามื้อเย็นแล้ว มิ้นท์ต้องไปช่วยงานในครัว เดี๋ยวจะมีคนสงสัยเอาได้”

“เปิด ประ ตู!” ชัชรวีร์สั่งเสียงรอดไรฟัน แววตาเขาน่ากลัว จนเธอต้องยอมศิโรราบทำตามคำบัญชา

พอเข้ามาในห้อง เมธาวีก็วางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือแล้วเดินไปนั่งบนปลายเตียงนอนขนาดสามฟุต

มองดูชัชรวีร์ถอดเสื้อสูทแล้วขว้างมันออกไป จากนั้นก็ปลดกระดุมข้อมือออกทีละข้าง ตามด้วยปลดประดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด

“อย่าลีลาน่า ถอดออกได้แล้วเสื้อผ้าน่ะ ฉันไม่ได้มาแก้ผ้ารอให้เธอสร้างอารมณ์หรอกนะ”

มือน้อย ๆ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ด ชัชรวีร์มองตาขวางเมื่อไม่พอใจกับบางอย่าง

“อ้อ เดี๋ยวนี้ไม่ใส่เสื้อซ้อนข้างในแล้วเหรอ เกาะอก เสื้อกล้ามตัวเล็ก ๆ ไปไหน ทำไมไม่ใส่ แล้วนี่มาใส่เสื้อชั้นในตัวเดียว ไอ้พวกผู้ชายมันไม่มองกันจนหนำใจเลยหรือไง”

“ใครอยากมองก็มองไปสิคะ มิ้นท์ห้ามสายตาพวกเขาได้หรือไงกันล่ะ”

“เดี๋ยวนี้ยอกย้อนจังเลยนะแม่คุณ เธอย้อนดูสภาพของเธอซิ ใครมันที่เป็นคนออกคำสั่งกับเธอได้ มอง!”

หญิงสาวสะดุ้งเฮือกใหญ่ รีบมองไปที่คนตัวใหญ่ทันที

“มองแล้วตอบฉัน”

“คุณชัชค่ะ”

“ดี! แล้วจงจำเอาไว้ซะ ว่าที่เธอมีเงินเรียน มีเงินใช้ มีที่ดี ๆ ให้ซุกหัวนอนมันเป็นเพราะผัวคนนี้”

“คุณไม่ใช่ผัว แต่เป็นแค่เจ้านาย” เธอเถียง ชัชรวีร์ทำหน้าไม่สบอารมณ์แล้วเดินเข้าไปกระชากแขนคนตัวเล็กขึ้นมา

“เอากันมาเป็นปี ๆ ไม่ใช่ผัวเธอ แล้วจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ หืม?” สายตาชัชรวีร์มองดูหน้าอกของเมธาวีแล้วกลืนน้ำลายลงคอ อารมณ์ที่มีกำลังเดือดประทุ

“จำเอาไว้นะ ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ มันมีสิทธิ์ในตัวของเธอทุกอย่าง เธออยากได้ค่าเทอมฉันก็หาให้ อยากเรียนฉันก็ส่งเสีย ให้เงินใช้เดือนละเป็นหมื่นสองหมื่น แต่ยังไม่รวมทริปเวลาเอากันอีกนะ เธอก็รู้ว่าฉันมันจ่ายหนักแค่ไหน”

เมธาวีน้ำตาไหล “ถ้าเลือกได้..”

“เธอเลือกไม่ได้!” เขาย้ำ แล้วผลักร่างของเธอลงไปที่เตียงจนกระเด้งขึ้นมาด้วยแรงอัดสปริงของเตียง

แคว๊ก! “ชุดของมิ้นท์” เธอประท้วงเมื่อเขาจัดการฉีกทั้งเสื้อที่รัดติ้ว และกระโปรงตัวสั้นขาดอย่างง่ายดาย

“เดี๋ยวให้เงินไปซื้อใหม่” พูดจบก็แยกเรียวขาเสลาออกจนกว้าง ใช้นิ้วกรีดไปตามร่องสวาทที่ยังคากางเกงชั้นในสีชมพูของเธออยู่

เสียงหายใจแรงถี่ของเมธาวีดังขึ้นเรื่อย ๆ

“โอ๊ย!” หญิงสาวประท้วงเมื่อเขากดแรงเขาไป แล้วใช้สองมือถอดกางเกงชั้นในออกไปให้พ้นทาง

มือใหญ่รูดมังกรไปมาให้ตื่นตัวอย่างเต็มที่ แล้วนำมาจ่อที่แอ่งสวาทของอีกฝ่าย

มือทั้งสองของเมธาวีกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น รู้ดีแน่นอนว่าต่อไปมันจะเป็นยังไง เธอจะรู้สึกยังไงเวลาที่เขาเข้ามา

“อั๊ก!” ชัชรวีร์สอดตัวตนเข้ามาในกายหญิงสาวจนมิดลำ  เพิ่มแรงอัดที่สะโพก ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นซัดฝั่ง ไม่บันยะบันยัง

แรงกระเพื่อมทำให้หน้าอกของเธอพริ้วไปตามจังหวะ เขาไม่มีจังหวะเบา หรือให้เธอหายใจได้แม้แต่วินาทีเดียว

“อะ!”

“อย่าเสียงดัง เดี๋ยวคนอื่นก็มาได้ยินกันพอดีหรอก” เขาเตือน แล้วถาโถมสะโพกต่อไป มือสองข้างจับเรียงขาเสลาแยกจากกัน ตะแบะออกจนกว้าง ซัดใส่จนจุดสงวนของเธอแทบพัง  

ชัชรวีร์พลิกร่างของอีกฝ่ายให้นอนคว่ำหน้าลงไป แล้วยกก้นงามงอนให้ลอยเด่นตรงหน้า

แป๊ะ! ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงไปสุดแรงมือ “จำไว้ ว่าอย่าใส่กระโปรงสั้น ๆ ให้ฉันเห็นอีก”

แป๊ะ! เขาตบก้นเธอแรง ๆ อีกครา เมธาวีน้ำตาไหล เธอไม่เคยมีความสุขกับเซ็กส์ของเขาเลยสักครั้ง ไม่แม้แต่จะสนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง เธอจะเจ็บบ้างหรือไม่ เขาก็ไม่แยแส

“อึก อะ” ได้แต่ปิดปากส่งเสียงด้วยความระทม เขาทำอย่างกับว่าเธอไร้ค่า ไม่อะไรนอกจากเป็นคู่นอน

สะโพกของชัชรวีร์โรมรันถาโถมเข้ามาเป็นจังหวะสุดท้าย แล้วปล่อยน้ำรักพวยพุ่งเข้าไปในตัวของเมธาวีจนหมด และเขาก็ขยับสะโพกเนิบ ๆ ไปมา

“วันนี้ฉันสั่งสอนเธอเพียงเท่านี้” ไม่พูดเปล่าแต่ยังเร่งเอวสอบให้แท่งรักเข้าไปในเนื้อกายสาวอย่างบ้างคลั่ง

“มิ้นท์เจ็บนะ อือ อึก อะ” หญิงสาวเข่าอ่อนแล้วนอนแนบไปยังที่นอน ชัชรวีร์กระตุกยิ้มแล้วลุกออกไปจากเตียงนอน

เมธาวีนอนน้ำตาไหล นับวันก็ยิ่งทำตัวไม่มีค่า และเธอก็ควรรู้ไว้ว่า วันเวลาไม่มันย้อนกลับให้เธอแก้ตัว

“ถ้าวันนั้นคุณชัชไม่...” อึก! อึก! แค่จะย้อนพูดถึงวันวาน          ก็กระดากปากเสียแล้ว

“ฉันทำไม” เขาถามกลับ พร้อมกับรูดซิปกางเกงสแลค              ถือเสื้อเชิ้ตขึ้นมาสวมใส่ เดินเข้าไปนั่งบนเตียงกับเมธาวี

ที่นอนยุบลงไปทำให้หญิงสาวนอนสั่นสะท้าน ชัชรวีร์มองดูรอยฝ่ามือที่ตีก้นเธอ มันยังเด่นชัดเพราะเขาตีเธอเต็มแรง

ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปมา เขาชื่นชมและประทับใจเรือนร่างของเธอเสมอ สาวแรกแย้ม ผิวขาวลออ ไม่มีแม้กระทั่งรอยแผลเป็น เธอช่างงดงาม

โลกของเมธาวี เท่าที่จำได้ก็คือบ้านหลังนี้และชัชรวีร์ เมื่อก่อนเธอเป็นดั่งผ้าสีขาวบริสุทธิ์ แต่พอคืนนั้นพัดผ่านเข้ามา เขาก็แต่งแต้มเติมสีสันในชีวิตซะแล้ว

เมธาวีเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ ๔ อายุของเธอเพียง ๒๒ ปีเท่านั้น ส่วนชัชรวีร์ปีนี้อายุก็ปาไป ๓๔ ปี เขายังไม่แต่งงาน หรือควงใครเป็นแฟน แต่บรรดาสาว ๆ ของเขานั้นเยอะเท่าตัวเลยดีเดียว

หนุ่มเจ้าสำราญ มีเสน่ห์ในสายตาคนมอง

เขาเก่ง เขารวย เพอร์เฟค ทุก ๆ อย่างในชีวิตเขาดูสมบูรณ์แบบ ไม่เหมือนเมธาวี...ที่ชีวิตนี้ของเธอเป็นได้แค่หลานสาวของแม่บ้าน

“สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เธอต้องย้อนกลับไปมองครั้งแรกของเรา   จำวันที่เธอตัดสินใจเป็นเด็กของฉัน และจะได้ไม่ต้องมามารยาบีบน้ำตาให้เห็น”

“มันเป็นความผิดของมิ้นท์” เธอต่อว่าตัวเองแล้วขบคิดเรื่องราวในอดีต

ค่ำคืนที่เธอตกเป็นของเขา นั่นเป็นเพราะน้ำเมา แต่เปล่าเลย ชัชรวีร์ไม่ได้เมา แต่เป็นเมธาวีต่างหากที่ควบคุมสติตัวเองไม่ได้  

 มันน่าอาย และน่าละอายที่สุดในชีวิต

ทว่าเหตุการณ์ในคืนนั้น ก็ส่งผลมาจนถึงวันนี้ เมื่อครั้งเธออยู่ชั้นปีที่ ๓ บอกเลยว่าช่วงนั้นไม่มีเงิน และเธอจำเป็นต้องใช้มัน             ชัชรวีร์จึงยื่นข้อเสนอให้ ด้วยการตกลงปลงใจเป็นเด็กของเขา

ให้ความสุขกับเขา แล้วเธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ

“ผู้หญิงหน้าเงิน” เขาปรามาส แล้วติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ครบทุกเม็ด “เป็นเธอเองไม่ใช่เหรอที่ต้องการเงิน อย่าเรื่องเยอะเพราะฉันไม่ชอบ!” ชัชรวีร์ต่อว่า

“และส่วนตัวฉันเองก็ไม่เคยทำให้เธอต้องเหนื่อยฟรี เธอทำดีให้ฉันมีความสุข ฉันก็จ่ายไม่อั้น ส่วนค่าเหนื่อยวันนี้ฉันไม่ได้พกเงินสดติดตัว ยังไงคืนนี้จะโอนเข้าบัญชีเธอทีหลัง”

“ฮือ ๆ ” เมธาวีโกรธตัวเอง

“รีบแต่งตัวแล้วออกไปช่วยงานคนอื่นได้แล้ว ก็แค่รอบเดียวทำเป็นสำออย เจอหนักกว่านี้ก็เคยมาแล้ว”

เมธาวีลุกขึ้นนั่งหลังตรง หอบผ้าห่มขึ้นมาปิดกายเอาไว้

“อย่าลืมจัดการตัวเองล่ะ ห้ามเด็ดขาดคืออย่าลืมกินยาคุมให้ครบทุกวันถ้าไม่อยากเสียใจภายหลัง เพราะฉันไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อให้ใคร ลูกที่ไม่ได้เกิดมาจากความต้องการ เธอรู้จุดจบดี ใช่ไหม”

“คนใจร้าย”

“ฉันร้ายได้กว่านั้น”

ชัชรวีร์บอกกับหญิงสาวแล้วเดินออกไปนอกห้องนอน             และสาดส่องสายตาดูว่าไม่มีใคร มันช่างเป็นความท้าทายจริง ๆ

เมธาวีลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างคราบคาวออกไปให้หมด

ทางอื่นมีให้เลือกเดินก็จริง แต่สำหรับวันนั้นเธอไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ ความจำเป็นในชีวิตของคนเรามันต่างกัน     ในระยะเวลากระชั้นชิดเช่นนั้น ชัชรวีร์จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

หนึ่งปีกับการเป็นเด็กเสี่ยเลี้ยงแบบลับ ๆ ครอบครัวหรือคนรอบข้างของเธอและเขาไม่มีใครรับรู้ และนี่ก็คือกฎเหล็ก ห้ามใครล่วงรู้เด็ดขาด

**********************

E-BOOK เล่ห์รักกับดักเสน่หา

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTAzNjQ3OCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjExNjE3MiI7fQ