รอยมารราคีซาตาน [E-BOOK วางจำหน่ายแล้วค่ะ]

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ ๑ แรงพิศวาส ๓๐%

บทที่ ๑

แรงพิศวาส

หนุ่มร่างสูงยืนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเผยให้เห็นไรขนบนแผงอกก่อนจะเดินมาบนเตียงคร่อมร่างบอบบางเอาไว้

“ฉันขอเวลาอยู่กับเธอสามสิบนาทีเท่านั้น”

ปัณณวีร์ กริณเทพ หรือ ปุ๊ นักธุรกิจที่น่าจับตามอง เขามีธุรกิจโรงแรมที่เป็นของครอบครัวมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ อายุปีนี้ก็ ๓๒ พอดิบพอดี

สำเร็จการศึกษาปริญญาโทมหาวิทยาลัยชื่อดังของเมืองไทย จบด้วยเกียรตินิยมอันดับ ๑ เขาดูมั่นใจ เก่ง และที่สำคัญที่จะขาดไม่ได้เลยก็คือ รวย

“ก่อนหน้านี้คุณปุ๊ก็บอกว่าขอสามสิบนาที แต่ปาไปชั่วโมงแล้วนะคะ”

กุลณุดา ภูมิหิรัญ หรือ ณุดา นักศึกษาฝึกงาน สาขาท่องเที่ยวและการโรงแรม ร่างเล็ก ผิวขาว ผมสีน้ำตาลทอง นัยน์ตาสีดำ

“รักฉัน เธอก็ต้องยอมฉัน รับรองว่าจะทำให้มีความสุขที่สุด”

เขารับปากแล้วถาโถมกายแกร่งเข้าไปให้คนใต้ร่างได้สั่นไหว 

อ้อมแขนน้อย ๆ ยกขึ้นมาโอบเจ้าของร่างหนาเอาไว้เมื่อพายุสวาทสาดซัดเข้ามาไม่บันยะบันยัง

“เบา ๆ หน่อยสิคะ ณุดาเจ็บไปหมดแล้ว”

เขาเหมือนไม่รับรู้ หรือได้ยินอะไร ในเมื่อจิตสำนึกตอนนี้ คือต้องพาตัวเองไปเยือนแดนวิมานให้เร็วที่สุด

“อาห์” ไม่กี่นาทีเท่านั้นที่ปัณณวีร์ไปสัมผัสสวรรค์ แล้วซุกใบหน้าก้มลงไปดื่มด่ำกับดอกบัวคู่งามที่อยู่ตรงหน้า

“เธอสวยเหลือเกิน อืม ขออีกนะ”

เธอไม่ได้คิดว่าจะคัดค้านเขา ในเมื่อใจดวงนี้ก็ต้องการเหมือน ๆ กัน

ปัณณวีร์ลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้า ติดกระดุมให้เรียบร้อยเช่นเดิม

“แค่สามยก อย่าอิดออด ใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปทำงาน” เขาดุ ๆ

“ก็ณุดาเหนื่อยนี่คะ” เธอมองเขาด้วยความรัก “คุณปุ๊”

“หืม?”

“คุณรักณุดาบ้างไหม?”

คนถูกถามใบหน้าเรียบเฉย สำหรับเขาตอนนี้น่ะเหรอ ไม่ได้รู้สึกรักเธอเลยแม้แต่น้อย กุลณุดาก็แค่กำไรที่เขาต้องการ แค่ให้ความสุขชั่วครั้งชั่วคราวเมื่อยามต้องการเท่านั้น

“ถ้าเธออยากให้ฉันรัก ก็ต้องทำตัวให้มันน่ารัก ด้วยการไม่งี่เง่าเอาแต่ใจ หรือแสดงความเป็นเจ้าของ เพราะฉันไม่ชอบ”

“ค่ะ” กุลณุดารับปาก แล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย

จุ๊บ! เธอถือวิสาสะไปจูบแก้มเขา จนคนตัวใหญ่ชักสีหน้าไม่พอใจเข้าให้

“อย่าทำ เพราะฉันไม่ชอบ” เขาตำหนิซึ่ง ๆ หน้า

“ณุดาขอโทษค่ะ ณุดานึกว่าระหว่างที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง     ณุดาจะสามารถทำตามใจชอบได้”

เขาปรายตามอง “ทีหลังถ้าจะทำอะไร ก็ขออนุญาตฉันก่อน อย่าทำตามใจชอบ”

“ค่ะ” ปัณณวีร์ เดินออกไปจากห้อง แล้วปิดประตูเสียงดัง

กุลณุดานั่งลงที่เตียง เธอจะไม่โทษใครกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาไม่ได้ขืนใจ หากแต่เธอเป็นคนยินยอมให้มันเป็นไป

เธอมาฝึกงานที่โรงแรมนี้ เพราะคิดแค่ว่าใกล้หอพัก ใกล้มหาวิทยาลัย น่าจะสะดวกต่อการเดินทาง และกุลณุดาก็เป็นสาวที่มาจากต่างจังหวัด ครอบครัวเธอก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร

เธอยังหัวอ่อน ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมใครเขาหรอก โดยเฉพาะคนใจร้ายอย่างปัณณวีร์ เขามันเสือผู้หญิง และข้อนี้เธอก็เข้าใจ น้อมรับสถานะของตัวเอง ว่าเป็นได้แค่ นางบำเรอแก้ขัด

วันแรกที่มาฝึกงาน เธอก็พบเขาและตกหลุมรักเพียงครั้งแรกที่พบหน้า เขาหล่อ ดูดี มีความเป็นผู้นำ

เพียงสายตาคู่นั้นที่เผลอมองมาที่เธอ หัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงแทบทะลักออกมา แววตาคู่นั้นของเขา มองมาที่เธอด้วยความสนใจ มุมปากเขายกยิ้มให้

เมื่อได้รับมอบหมายงานเสร็จสิ้น ปัณณวีร์ก็เดินมาหากุลณุดาพร้อมกับยื่นนามบัตรใบให้ แล้วกระซิบที่ใบหูสะอาดว่า

“เที่ยงนี้ไปพบฉันที่ห้องสวีทชั้นสามสิบ ห้องติดระเบียงมุมซ้ายสุด” เขาบอกแล้วจูบแก้มเธอเบา ๆ ส่งยิ้มให้

กุลณุดาก้มหน้า จับแก้มตัวเอง

เธอไร้เดียงสา ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้ว่าเวลาที่เราตกหลุมรักใครอย่างจัง มันเป็นอย่างไร

จนมาพบปัณณวีร์

ก็ดูเหมือนว่านี่ เป็นรักครั้งแรกของเธอ

เป็นเวลาเที่ยง กุลณุดาก็มาตามคำบอกของปัณณวีร์ พอเข้าไปในห้องก็เห็นเขายืนพิงกระจก ทอดสายตามองไปข้างหน้า โดยใส่แค่เสื้อคลุมสีขาวเท่านั้น  

แล้วตัดสินใจไปมองคนที่เพิ่งเข้ามา มองดูเธอตัวสั่นงันงกก้มหน้าอยู่ประตู

“เขามาสิ ณุดา” เขาเชื้อเชิญแล้วเดินไปหา

“คุณปุ๊เรียกณุดามาที่นี่ทำไมคะ”

“มานั่งบนเตียงกับฉันมา” เขานั่งแล้วใช้มือตบลงที่นอนสองสามครั้ง “มาเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัวเลย”

กุลณุดาตัดสินใจเดินมานั่งปลายเตียง ซึ่งห่างกับเขาพอสมควร

“ไม่ต้องกลัวนะ” ปัณณวีร์ขยับกายเข้าไปหา โอบไหล่คนตัวเล็กเอาไว้

เธอสะดุ้งเฮือก เพราะไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน

ฝ่ามือร้อน ๆ ของปัณณวีร์เลื้อยเข้ามาที่ขาอ่อนของเธอ

“อย่าค่ะ คุณปุ๊จะทำอะไรคะ”

“เธอไม่รู้เหรอว่าที่ฉันเรียกมา เพราะอะไร”

“ไม่ค่ะ” เธอส่ายหน้าน้อย ๆ แววตาใสซื่อ

“ฉันให้หมื่นนึง จะรับข้อเสนอฉันไหม”

“ข้อเสนออะไร”

“นอนกับฉัน”

กุลณุดาอ้าปากค้าง “ณุดาคงตอบรับข้อเสนอนี้ของคุณปุ๊ไม่ได้ ณุดามาทำงาน ไม่ได้มาขายตัวให้คุณ”

“ถ้าเธอเป็นของฉัน เธอจะมีกินมีใช้ อยากได้อะไรฉันก็จะให้ และเรื่องฝึกงาน เธอผ่านได้สบายเลย”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ณุดาขอตัวนะคะ”

หญิงสาวบอกแล้วเดินออกไปจากห้องสวีทในทันที เธอรู้สึกผิดหวังที่เขาทำแบบนี้ เพราะในคราแรกก็คิดว่าเขาจะชอบเธอจริงๆ แต่สุดท้ายสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นต้องการก็คือร่างกาย

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธ หรือจะไม่ต้องการฉันแม้แต่คนเดียว...คนอย่างฉัน อยากได้ ก็ต้องได้”

*****************

ฝากติดตามพี่ปุ๊ น้องณุดาด้วยนะคะ

เรื่องนี้แนวหน่วง ๆ ดราม่าประมาณ ๖๐% ของเรื่องค่ะ

มีเลิฟซีนพอกรุบกริบ ^^