คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ ๒ คนทั้งคน ลืมได้ไง ๑๓๐% [ครบบท]+แจ้งแคมเปญ meb
การประชุมยิงยาวร่วมสองชั่วโมง ในขณะที่กำลังจะเดินเข้ามาในห้องทำงาน
ก็เห็นหญิงชุดแดงยืนยิ้มให้
หัวใจชัชรวีร์เต้นแรงด้วยความดีใจที่เห็นผู้หญิงคนนั้น
“มาได้ไงเนี่ย ทำไมไม่โทร.มาหาก่อนล่ะ”
“เซอร์ไพร์สค่ะชัช”
นิสา เป็นแฟนของชัชรวีร์ หล่อนเดินเข้าไปสวมกอด
เขาเองก็กอดตอบเช่นกัน แล้วพากันเข้ามาในห้องทำงาน
โดยที่ชัชรวีร์โอบเอวหล่อนอยู่ข้างกาย
“เบื่อเมืองนอกแล้วเหรอ
ถึงกลับมาเมืองไทยได้น่ะ” เขาถามแล้วพามานั่งโซฟาตัวยาว
“ก็คิดถึงคุณนั่นล่ะค่ะชัช
ช่วงนี้ทำงานหนักหรือคะ คุณไม่โทร.มาหานิเลย”
“ใช่”
เขายอมรับ แต่หนักที่ว่าไม่ใช่งานนะ หนักเพราะเรื่องอย่างว่ากับเมธาวีเสียมากกว่า
“เที่ยงแล้ว ไปหาอะไรกินกันไหม”
“เห็นด้วยค่ะ
เพราะนิก็หิวเหมือนกัน” หล่อนบอกแล้ววางมือไปที่หน้าขาของเขา
ลูบไล้ไปมา บอกว่ากำลังมีความต้องการ
“เกือบปีแล้วสินะ ที่ไม่ได้มีอะไรกัน
จะไม่ทำอะไรกันหน่อยเหรอคะชัช” นิสาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ
คลอเคลียไปหน้าคมคายหล่อเหลาของชัชรวีร์
“เรื่องนั้นพักเอาไว้ก่อนเถอะนิ
ตอนนี้ผมหิวข้าวไส้กิ่วหมดแล้ว...” หล่อนหน้างอ “ทานข้าวเสร็จแล้วค่อยว่ากันอีกที”
นิสายิ้มพอใจ แล้วจูบแก้มชัชรวีร์ “อุ๊ย! เลอะหมดแล้ว เดี๋ยวนิเช็ดให้นะคะ”
ชัชรวีร์ในวันนี้ยังไม่ได้รู้สึกถึงความผิดชอบชั่วดีอะไรนักหรอก
สำหรับนิสา ก็คือแฟนที่คบหาดูใจ ส่วนเมธาวีก็คือเด็กที่เขาส่งเสียให้เรียน
มีผลตอบแทนนั่นคือร่างกาย
อาจจะด้วยความเหงา
บวกความกระสันซ่านเมื่อต้องห่างกับนิสา ทำให้เมธาวีนั้นเป็นตัวเลือกที่น่าทดลอง
และก็มีอะไรกันมาเป็นปี ๆ ทดแทนเวลาที่นิสาไม่อยู่
แล้วทีนี้ตัวจริงเขากลับมา
เมธาวียังจะจำเป็นกับชัชรวีร์อีกต่อไปไหมนะ
ทั้งสองออกไปทานข้าว
แล้วไปต่อที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
“นิคิดถึงคุณ เข้ามาสิคะ”
ชัชรวีร์สวมเครื่องป้องกัน “ทำไมคุณถึง?” หล่อนได้แต่สงสัย
ปกติการร่วมรักของทั้งคู่จะไม่มีสิ่งใดมาขวางกัน ทำไมครั้งนี้... ชัชรวีร์เปลี่ยนไป
พอเข้ามาในตัวของนิสา เขาก็รู้ทันทีเลยว่าตลอดระยะเวลาเกือบปี
หล่อนไม่ได้มีแค่เขา หล่อนมีคนอื่น และให้ผู้ชายเหล่านั้นมาสวมรอยเขา
แต่มันก็ไม่แปลกที่นิสาจะทำเช่นนั้น
เพราะที่ชัชรวีร์ทำ
มันก็ไม่ได้ต่างกันนักหรอกนะ
ต่างคน ต่างนอกกาย
เพียงยกเดียวชัชรวีร์ก็จบภารกิจทันที
แล้วสวมใส่เสื้อผ้า
“ชัชคะ อยู่ด้วยกันสักพักเถอะนะ”
“นี่มันจะเย็นแล้วนะ
ผมต้องกลับบ้าน”
“ถ้าอย่างนั้น เย็นนี้นิไปทานข้าวบ้านคุณนะคะ
จะไปทักทายคุณปู่ คุณพ่อ คุณแม่ และไปทักทายน้องชลด้วย”
“ก็เอาสิ งั้นกลับพร้อมกันเลย”
ชัชรวีร์เห็นด้วย
เพราะเมื่อก่อนหล่อนก็เข้าออกบ้านหลังนั้นได้ตามใจชอบอยู่แล้ว
ดูท่าทางพ่อแม่ก็เห็นดีเห็นงามทั้งนั้น
...เป็นเวลาหกโมงเย็น เมธาวีก็ยังนั่งรอชัชรวีร์ที่ใต้ตึกคณะตามคำสั่ง
ไม่เดินไปไหน เพราะกลัวเขามาแล้วจะไม่เห็นเธอ
“อ้าว มิ้นท์ยังไม่กลับเหรอ
เราเห็นชลกลับไปนานแล้วนะ” เพื่อนในสาขาเดียวกันทักทาย
แล้วมานั่งข้าง ๆ
ภาคิน ซึ่งเป็นเพื่อนชายของเมธาวี ที่มองเธอมากกว่าความเป็นเพื่อน
หลงรักเมธาวีตั้งแต่สมัยปีหนึ่งแล้ว
แต่เหมือนดูท่าเจ้าตัวจะปฏิเสธการเข้าหาของภาคินด้วยซ้ำ
“มิ้นท์อ่านหนังสือน่ะ
พอกลับไปบ้านกลัวว่าจะไม่มีเวลาอ่าน เพราะต้องช่วยงานป้าภา ดึกกว่าจะได้นอน”
หญิงสาวพยายามอธิบาย
“เรากำลังจะกลับ ไปส่งได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ
มิ้นท์อยากมีเวลาอ่านหนังสือ และอยู่ที่นี่สักพัก”
“เหมือนโดนด่ายังไงไม่รู้เนอะ” ภาคินหัวเราะน้อย ๆ “งั้นเรากลับเลยนะ
ถ้าไม่มีรถกลับ โทร.มาหาเรานะ”
“จ้า”
เมธาวียิ้มให้ แล้วมองเพื่อนชายเดินออกไป
ก่อนจะหันไปมองบรรยากาศโดยรอบก็เริ่มมืดลงทุกที
มองนาฬิกาข้อมือ เวลาก็เดินไปทุกวินาที
กระทั่งมือถือในกระเป๋าดังก็ทำให้ยิ้มออกแล้วหยิบขึ้นมา
ปรากฏว่าสายที่โทร.เข้ามาเป็นป้า ใบหน้าที่ยิ้มแย้มก็เศร้าพลัน
“จ้ะป้า”
“มิ้นท์อยู่ไหนลูก
เย็นแล้วทำไมยังไม่กลับซะที”
“เอ่อ
คือมิ้นท์ติวหนังสือกับเพื่อนค่ะ สามทุ่มมิ้นท์กลับนะป้า”
เธอโกหกหน้าด้าน ๆ ทั้ง ๆ ที่กำลังรอชัชรวีร์
“จ้ะ ๆ งั้นแค่นี้นะลูก” ป้าภารดีวางสายไป
เมธาวีมองเวลาก็ใกล้หนึ่งทุ่มแล้ว ยังไม่มีวี่แววของเขาเลย
จึงตัดสินใจโทร.หาชัชรวีร์
โทร.ติด แต่เขาไม่รับ
“หรือว่ากำลังประชุมนะ
รออีกสักหน่อยก็แล้วกัน”
ทางด้านชัชรวีร์ก็คุยสนุกสนานกับนิสา
พร้อมกับครอบครัว
“เป็นยังไงบ้างล่ะหนูนิ
สบายดีหรือ เป็นปีเลยนะที่ไม่กลับมา” ณษาถามไถ่
“สบายดีค่ะคุณแม่ คิดถึงทุกคนมาก
ๆ เลยค่ะ”
“ชลอยากไปเรียนต่อเมืองนอกเหมือนพี่ชัชกับพี่นิจังเลย
เรียนจบแล้วชลขอไปเรียนต่อโท.ที่อเมริกาได้ไหมคะคุณแม่”
“เมืองไทยยังเอาตัวไม่รอดเลย
ริอาจจะโบยบินนะเรา” ชัชรวีร์เหน็บแนม ทุกคนต่างหัวเราะ
“วันนี้แม่สั่งป้าภาทำกับข้าวเยอะแยะ
และวันนี้หนูนิอย่าเพิ่งรีบกลับนะลูก”
“ค่ะคุณแม่ แล้ววันนี้คุณพ่อ
คุณปู่ท่านไปไหนหรือคะ”
“คุณพ่อยังไม่กลับจากงานสัมมนาลูก
แม่ปลีกตัวกลับมาก่อน ส่วนคุณปู่ท่านไปเอนหลังเรียบร้อยแล้ว”
“อ๋อค่ะ”
ทุกคนร่วมพูดคุยสนุกสนาน
ชัชรวีร์เองก็ใช่ย่อย คุยไม่หยุดปาก
จนลืมไปว่ายังมีอีกคนที่รอคอยเขาทั้งที่นัดกันเอาไว้
แล้วพอถึงเวลาทานมื้อค่ำ ภารดีพร้อมกับเด็กรับใช้ก็ยกกับข้าวออกมา
“ว้าว น่าทานทั้งนั้นเลยค่ะ” นิสามองดูกับข้าวที่ยกออกมา แล้วทำตาลุกวาวให้ความสนใจ
“ทานเยอะ ๆ นะลูก ป้าภาคนนี้ทำกับข้าวอร่อยที่สุด”
นิสาหันไปยิ้มให้ “ป้าจำนิได้ไหมคะ”
“จำได้สิคะ สวยขึ้นเยอะเลยค่ะ”
“ป้าก็ชมเกิน นิเขินหมดแล้วค่า” หล่อนยิ้มดีใจแล้วหันไปซบ ชัชรวีร์ เปิดตัวอย่างเป็นเจ้าของ
มื้อค่ำของทุกคน
เป็นมื้อที่อร่อยที่สุด จนเวลาล่วงเลยไปสามทุ่มก็มานั่งคุยกันที่โซฟาห้องรับแขก
ถามสารทุกข์สุกดิบของนิสาจนเพลิดเพลิน
“ฝนตกหนักสินะคืนนี้” คุณณษาพูดขึ้นมา แล้วมองบรรยากาศรอบ ๆ ก่อนจะไปเห็นภารดียืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของบ้าน
“มีอะไรป้าภา” เมื่อมีคนถาม นางจึงเดินเข้ามาหา
“ก็ยัยมิ้นท์น่ะสิคะ
ยังไม่กลับมาเลย”
ชัชรวีร์นึกขึ้นได้แล้วมองดูนาฬิกาข้อมือ
“ตายจริง!” เขาสบทขึ้นมาแล้วทุกคนก็มอง
“มีอะไรคะชัช” นิสาให้ความสนใจ
“เปล่าหรอก”
ความรู้สึกผิดล่องลอยมาเต็ม ๆ นี่เขาลืม ซ้ำยังปล่อยให้เธอรอเก้อขนาดนั้นเลยหรือไง
แล้วดึกดื่นแบบนั้นจะอยู่ยังไง ฝนก็มาตกหนักอีก เมธาวีจะเป็นยังไงบ้างนะ
“มือถือผมล่ะ” เขาควานหาที่กระเป๋ากางเกง แต่ก็ไม่พบ “สงสัยจะลืมไว้ที่รถ
ขอตัวไปหยิบก่อนนะ”
“ค่ะชัช” นิสาบอกแล้วยิ้มให้ จากนั้นก็พูดคุยกับแม่ของเขาอย่างสนุก ชลฐิดาก็ร่วมด้วย
ชัชรวีร์เดินมาที่รถด้วยอาการร้อนรน
พอเห็นมือถือก็หยิบขึ้นมาเปิดดู หน้าจอปรากฏมิสคอลราว ๆ สิบสาย
ที่เป็นเมธาวีโทร.เข้ามาตั้งแต่หกโมงเย็น แล้วหยุดโทร.ไปเมื่อห้านาทีที่แล้วนี่เอง
เขาจึงตัดสินใจโทร.กลับ
ทว่าไม่สามารถติดต่อได้เลย
“จิ๊!” ชัชรวีร์หงุดหงิดเมื่อไม่สามารถติดต่อเมธาวีได้
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอไหม ถ้าออกไปตามทุกคนต้องรู้เรื่องแน่
เขาจะทำยังไงดีนะ
/////////////////////////////////
E-BOOK เล่ห์รักกับดักเสน่หา
แคมเปญ / โปรโมชัน
ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง
ลดราคาเหลือ 149 บาท
ลิขสิทธิ์รักจอมบงการ
ลดราคาเหลือ 150 บาท
บำเรอรักมาเฟียเถื่อน
ลดราคาเหลือ 99 บาท
พ่ายรักพยัคฆ์ร้าย
ลดราคาเหลือ 99 บาท
สุดรัก
ลดราคาเหลือ 69 บาท
แค้นลวงใจ
ลดราคาเหลือ 35 บาท
ทัณฑ์หัวใจสามีเถื่อน
ลดราคาเหลือ 99 บาท
ความคิดเห็น