คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 มารร้าย (2)
ภายในรถกระยะยกล้อสูงสี่ประตู
กันตากดแผลเอาไว้ไม่ให้เลือดไหล ความเจ็บปวดทางร่างกายที่เขามอบให้
ยังไม่เจ็บปวดกับความรู้สึกตอนนี้ที่ต้องเผชิญ
“เลือดไหลแค่นี้ไม่ตายหรอก”
“ฉันไม่อยากได้ยินเสียงของแก”
คนที่ไม่พอใจตวัดสายตามามองเอาเรื่อง
เธอขยาดเกินกว่าที่จะหันไปมองหน้าผู้ชายพรรค์นั้น
“แกมันเลว ชาติชั่ว เลวทราม เลวสถุล!”
“ปากดีจริงโว้ย! คำก็สถุล สองคำก็สถุล
อยากเป็นเมียไอ้เลวสถุลคนนี้ไหม จะได้รู้ว่าเวลาโดนเอาเนี่ย
มันสถุลเหมือนสันดานหรือเปล่า”
“อย่าคิดว่าจะได้แตะต้องตัวคนอย่างฉัน สันดานเลวทรามอย่างแก อย่าว่าแต่เหมาะกับหมาเลย
ถ้ามักมากขนาดจะไปเอาหมาตัวเมียมันก็ยังจะขยะแขยงแกเลย!”
มือแข็งยื่นมาบีบปากคนที่ปากดีจนเจ่อ
“จอดรถ!”
คนขับรถเหยียบเบรกกะทันหัน
หันมามองเจ้านาย
“ลงไปให้หมด คนอย่างฉันไม่เคยถูกหยามหน้า หยามเกียรติขนาดนี้ ปากดี มันก็ต้องเจอดี
จะได้รู้ว่าไอ้สถุลคนนี้ มันทำเรื่องสถุลได้มากกว่าที่คิด”
“ได้ครับพ่อเลี้ยง”
ลูกน้องสองคนลงไปจากรถ
กันตาเผลอมองจนไม่ทันตั้งตัว
รู้ตัวอีกทีชายกระโปรงชุดเจ้าสาวโดนถลกขึ้นเลยเข่าขึ้นไป
“อย่ามาทำชั่ว
ๆ กับฉัน”
“เผอิญว่าฉันมันชั่ว
และชอบทำชั่ว ๆ กับคนที่ศีลเสมอกัน”
“ฉันจะแจ้งตำรวจมาลากคอแก”
คำขู่ขวัญของคนตัวเล็กไม่มีผลใด ๆ
“กว่าจะถึงวันนั้นที่เธอเป็นอิสระ
ฉันไม่รับรองนะว่า… วันนั้นเธอยังจะเหลือความเป็นคนอยู่ไหม”
กันตาแทบกลืนเลือด
กล้ำกลืนความเจ็บแค้น เธอไปทำอะไรให้เขาโกรธกันนักกันหนา ใยต้องทำร้ายกันถึงเพียงนี้
“ฟังนะ
ฉันอยู่กับแม่ของฉันดี ๆ ไม่เคยไปมีเรื่องบาดหมางกับใครเขา แล้วฉันกำลังจะแต่งงาน
ชีวิตลูกผู้หญิงใครไม่ดีใจบ้างล่ะ แล้วแก ก็มาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน”
แววตาคู่คมวาวโรจน์ไปด้วยความโกรธ
แต่มันกลับมีบางอย่างซ่อนเร้นเอาไว้
“พรากงั้นเหรอ” กรชวัลระเบิดสียงหัวเราะออกมา
ทว่าเขาไม่ได้มีความสุขกับเสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอเลยสักนิด
สายตาเขามองเธอด้วยความเหยียดหยัน
“ขอร้อง
ปล่อยฉันไปเถอะ คิดดูสิว่าแม่ฉันจะอยู่ยังไง ฉันมีหลายอย่างที่ต้องรับผิดชอบ เด็ก
ๆ บนดอยยังต้องการฉัน”
เขาฟังทำหน้าเซ็ง
ราวกับว่าสิ่งที่เธอพล่ามมามันน่ารำคาญ น่าเบื่อหน่ายชวนหงุดหงิดเพียงใด
กรชวัลคิดอะไรสนุก
ๆ ออก เพียงรอยยิ้มที่เผยบนใบหน้าที่มีหนวดเครารกครึ้ม ก็ทำให้เธอเสียวสันหลังวาบ
นาทีต่อมา
กันตาวิ่งตามรถกระบะสี่ประตูยกสูง
มือของเธอถูกพันธนาการด้วยเชือกปอป่านที่เอาไว้ลากของ
และวันนี้เขาก็นำมาใช้กับเธอผูกติดกับจุดลากซึ่งจะเป็นห่วงเล็ก ๆ
ยิ่งคนขับรถเร่งความเร็วมากเท่าไร ฝีเท้าของเธอยิ่งต้องเร่งให้มากขึ้นเท่านั้น
แรงดึงทำให้เหมือนแขนเธอจะหลุดจากบ่า
มองเขาน้ำตานองเต็มใบหน้าสวยหวานที่มีคราบของเครื่องสำอาง
เสียงหัวเราะเย้ยหยันของกรชวัลที่นั่งหลังกระบะ
จนทำให้เธอคิดอยากจะเอาของมีคมกระซวกทิ่มแทงลงไปให้ตายคามือเสียด้วยซ้ำ
คิดเอาไว้ในใจ
ถ้าเธอรอดไปได้ เธอจะฆ่าเขาให้ตายอย่างทรมาน ต่อให้ร้องขอชีวิต เธอก็จะฆ่า
และต่อให้ต้องติดคุกไปตลอดชีวิตก็ยอม
กันตาต้องวิ่งเท้าเปล่าเกือบ
3 กิโลเมตร แล้วรถก็จอดสนิทที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ทางเข้ามามีต้นไม้รายล้อม
ดูอุดมสมบูรณ์ ก้มมองเท้าตัวเองราวกับไปเหยียบเหล็กร้อน
มันปวดแสบและทรมานมาตลอดทาง ทั้งเปื้อนโคลน สกปรกไปหมด
เสียงหายใจเหนื่อยหอบ
พร้อมกับเส้นผมที่ปรกหน้าซกไปด้วยเหงื่อ
ก่อนที่จะอ่อนล้าแรงลงล้มฟุบหมดสติไปต่อหน้าต่อตากรชวัล
******************
ความคิดเห็น