คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เล่ม๑ บุกกรุงลงกา
วามเิมอนที่แล้ว
ที่นรมล(้นหนาว)อไปรุลา้วยและทุนนั้นหันมามอสรี(?)อย่าไว
"้ามิให้เ้าไปเ็า!!" พระรามพูและเินมาหาอีฝ่าย
"อร้อเถอะนะเพะ" นรมลทำาลูแมวใส่พระรามแ่อีฝ่ายไม่ยอมแพ้ลูไม้นี้อย่าแน่
"ไม่!!มันอันราย้ามิอยาให้เ้าไป" พระรามยัยืนยันำเิมแ่...
"อร้อนะ..." นรทำัวเป็นึมหูหอยเหมือนแมวนวานรให้ห้อโถรับาเมไม่ไหว
พระรามที่พยายามไม่มอ "ไม่" พระรามยัยืนยันำเิม
"พี่ราม้าอไปเถิ" ลูไม้อีแบบอนรมลทำเอาพระรามหน้าแเถือน
"็ไ้...หนุมานูแลนาีๆ้วยหนา" พระรามใอ่อนในที่สุที่และ่อนะหันไปหาหนุมาน "พะย่ะ่ะ" หนุมานอบลับ
"เย้!! อบพระทัยเพะ" นรมลอพระรามและ่อยามหนุมานไป
ปล่อยให้พระรามยืน้าและสลบไปนวานรทุัวใ "อ์ราม!!!"
ทาฝั่นรมล
ลูอ้อนผมนี้ใ้ไ้เหมือนันแหะนพระรามใอ่อนเลยแ่ผมเินอยู่้ามพูพานที่มออและหนุมานทีุ่ยันอย่าสนุสนาน
ั้นลอวนมพูพานุยแล้วัน"นี้ท่านื่ออะไรเ้าะ"ผมที่เยมออีนเพราะผมเี้ยว่านในเรื่ออีสูันผมหลายเท่าแหนะ
"้าื่อมพูพานพะย่ะ่ะ" มพูพานอบผมและยิ้มให้ผมเห้อ..เป็นผู้ายที่น่าอิาทั้สูทั้หล่อไปทำบุันที่ไหนมาะไปทำมั้
"เ่นันอรับ" มพูพานานอบและพวเรา็เินทาันไปและุยันอย่าสนุสนาน
นเวลาผ่านไปไม่นาน
อนนี้พวเราำลัเินทาไปเพื่อสำรวทาไปเพราะอาะหลไ้โยที่ผมเอิ่ม...
ี่หลัมพูพานถึมันะรู้สึผิแ่เาบอไม่เป็นไร
ึ่ในอนนั้นวานรำลัะไปัไม้แ่หนุมานไ้ั่อน
"ะไปั้นไม้ให้เสียเวลาทำไมเล่า!!"
โยหนุมานมอผมที่อยู่บนหลัมพูพานแบบเียบๆ โยไม่พูอะไร
แ่อย่านั้นผม็ยัอยู่บนหลอมพูพาน
"เหนื่อยรึไหมเ้าะ"ผมมอมพูพาน้วยวามห่วๆอีฝ่ายหนั
"สบายมาอรับแม่หิ"มพูพานยิ้มอย่าริในทำให้ผมโล่ใที่เาไม่ไ้หนัและพวเรา็เินทาไปัน่อไป
เาเหมิรัน
หนุมานที่เริ่มัวลใเพราะหายืไปไม่ถึแน่และเอ่ยำว่า"แ่ถึะยาลำบาเพียใ็ะอสู้ายให้สมศัิ์ศรีอย่าท่านนสายุ!!"หนุมานพูอย่ามั่นในผมมอ็แอบหลเล็น้อย
ถึวามรัภัีอหนุมานและื่อสัย์่ออ์รามแ่ถึอย่านั้น็ไม่อบนิสัยเ้าู้หรอนะผมที่ำลัมอหนุมานอยู่
็มีนยัษ์โผล่มาหน้าอทัพพวเราทำเอาทหารวานรใันยเว้นหนุมานอและมพูพาน
แ่อย่านับผมเลยผมไม่ินับารโนแบบนี้"ใรเอ่ยื่อสายุ!!!"อีฝ่ายเอ่ย็ไม่ใ่ใร...
สัมพาที พี่ายอสายุ
"้าื่อสัมพาทีเป็นพี่อสายุ และน้ออ้าอยู่ที่ใ้ามิไ้เอเานานแล้ว"สัมพาทีเอ่ยทำให้ผมทำหน้าาเศร้าๆรวมถึทั้สามวานร
"ท่านสายุนั้นพยายาม่วยนาสีาที่ถูลัพาัวและไปัวานเิ่อสู้ันนท่านสายุพลาท่าถูพาทศั์สัหารายไม่นานนี้เอ"หนุมานพูและถอนหายใ้วยวามเศร้า
สัมพาทีที่ไ้ยินันั้น็ร้อไห้ออมา
"โธ่..สายุน้อ้า"สัมพาทีที่ำลัโศเศร้าแ่หนุมานมอไปที่นอีฝ่าย
"เอ๊ะ..แล้วเหุในามัวท่านถึเป็นเ่นนี้"
และนอสัมพาที็ไ้ลับมาเหมือนเิมนี่มันถอนำสาปหรือแอบใ้ยาปลูนรับึ้นเร็วมายัไม่ทันไรสัมพาที็พู่อ
"ึ้นบนหลั้าเถอะ้าะพาท่านทั้สามและแม่นาไปที่ั้รุลา"
และานั้นสัมพาทีใหัพวเราึ้นไปบนหลัและบอให้ทหารรอันรนี้
านั้นสัมพาที็สาร์ทเรื่อยน์และเินทาไปที่ทั้อรุลา
หลัาที่สัมพาทีพาพวเราลับมาสัมพาที็บินาไปและหนุมาน็เอ่ยึ้น
"อมพูพานและแม่นานรมลอยู่ั้่ายที่นี่่อนส่วน้าะเหาะไปลาเลาในรุลาและะรีบลับม--"หนุมานยัพูไม่บ
แ่ผมลาหลัมพูพานและวิ่ไปหา
"้าอไป้วยนะเ้าะ!!"ผมับมือหนุมานและมอ
"ไม่ไ้พะย่ะ่ะ--"หนุมานำลัะพูแ่...
"อร้อล่ะเผื่อแม่นาสีาไม่เื่ออีนะเ้าะ!!"
"เห้อ..็ไ้พะย่ะ่ะ"หนุมานเอาย้วยวามเหนื่อยใและอุ้มผมท่าเ้าหิและเหาะ้ามมหาสมุทรไป
หลัาเหาะไปไ้สัระยะ
นาผีเสื้อสมุทรึ่ทำหน้าที่เป็น่านเฝ้ามหาสมุทรรอบรุลามาวาพวเรา
"เ้าอย่าหวัะผ่านไป่ายๆ"
และไ้โมีพวเราแ่หนุมานหันหลัให้ทำให้หนุมานโนผู้เียวและลไปมหาสมุทร
ึ่อย่านั้นหนุมานปล่อยผม้วยทำให้หนุมานโนนาผีเสื้อสมุทรับินแ่อย่านั้นหนุมาน็ฟัน้าในนาและนาสิ้นใาย
ผมึัสินว่ายึ้นไป้าบนแ่รู้สึว่าะริวินาะั้น
่อนึทำให้ผมว่ายึ้นไปไม่ไหวแ่อย่านั้นหนุมานที่ำันาผีเสื้อสมุทรและ...
ทำบุ(โยสับนาผีเสื้อเป็นิ้นๆให้ปลาิน)แล้วไ้พุ่อุ้มผมึ้นไปเหนือน้ำและเหาะไป่อ
"แ่แ่...อบพระทัยเพะ"ผมที่หายใถี่โยหนุมานอผมไว้แน่นและ็ไม่ทันไร็็พบเอนายัษ์อัาศไล ยัษ์ทอมบอยมาวาเอาไว้
รูปร่า็เหมือนสรีามพอสมวรแ่มีหน้า๔หน้า๘มือและถืออาวุธพร้อมมือ
"เ้าเป็นใร"หนุมานเอ่ยถามและยัอผมอยู่"้าอัาศไล เป็นนายเฝ้าน่านฟ้าแห่นี้"
นาพูออมา"ถ้าเ้าะไปรุลา้อ้ามศพ้าไป่อน"นาพูออมาโนหนุมานหัวเราะ
"ฮ่าฮ่าฮ่า เ้ามิรู้รึเราเป็นใร"และพู่อ
านั้นทั้สอ็เริ่ม่อสู้ันแล้วผมอนนี้อยู่ไหนแล้วน่ะเหรอ็หาหนุมานรัผมไว้อยู่น่ะรู้สึเป็นภาระ...
"อโหสิรรมให้้า้วย"หนุมานพูและหันไปอุ้มผมและเินทา่อ
นมาถึเาะโสฬส==
หนุมานน่ะมาผิ ผมำลัะบอแ่็เห็นอาศรมอฤาษีนารทมุนีแล้ว
หนุมานิว่าเาเป็นพวับทศั์เลยแปลายเป็นลิน้อยและวาผมหละพุ่มไม้
และไปุยับฤาษีนารทมุนีที่ถามทาับและเาบอแ่หนุมานอยาลอีผมเลยไม่รอ้าเินออาพุ่มไม้
"ถวายบัมเพะท่านฤาษี"ผมเินออมา
"แม่นาามยิ่นัเ้า้อารสิ่ใ"ฤาษีมอผม
"ือว่า้าพยายามหาทาไป่วยพี่้าสีาเพะแ่ไม่รู้ว่าทีใ"ผมพูและมอหนุมานทำให้อีฝ่ายลับร่าทำหน้ามุ่ยๆ
นฤาษีไ้บอที่นาสีาถูพาไปไว้ือสวนวัพวเราอบุฤาษีและไปที่นั้นัน
สวนวั
ทั้สอไ้แอบเ้ามาและ่อนัวหลัพุ่มไม้็พบเอับนาสีาที่นั่พลับพลาใ้้นไม้หนุมานรู้สึสสารแ่อนนี้ผม็เ่นัน
"เรา้อรอนว่าะ่ำ"หนุมานพูผมเินไปออีฝ่าย
"อุ่น...ั"ผมอนนี้รู้สึหนาวมาามหาสมุทรอนนั้นผมรู่สึว่ามีมือให่อุ่นๆมาอผม
ทาหนุมาน
้ามอแม่นานรมลแ่ว่านาบอเป็นบุรุษแ่ถึอย่านั้น
้า็มิไ้รัเียและอนนี้นาหลับไปแล้ว้วยวามเหนื่อยแ่้าะหลับไม่ไ้้านั่เฝ้ามอพระนาสีา
ความคิดเห็น