| รักเพียงจันทร์ | จินห์จุฑา | www.mebmarket.com | “เขมคงง่วงจัดถึงหลับไปทั้งแบบนี้” เขายื่นมือมาเปลี่ยนเธออุ้มหลาน จากนั้นก็แตะแขนเธอเบา ๆ ให้ลุกขึ้น จันทร์เต็มดวงทำตามอย่างว่าง่าย เธอยืนรอเขาล็อกประตูจนเสร็จแล้วก็เดินตามเขาต้อย ๆ “ฉันนอนกับคุณด้วยได้ไหมคะ” จันทร์เต็มดวงถามอย่างไม่คิดอะไร เพราะความกลัวจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซึ่งแดนไทก็ไม่ถือสา เขาดึงแขนเธอให้เดินตามเข้าห้องพร้อมล็อกประตูแน่นหนา“คุณใช้ห้องผมได้ตามสบายเลย ผมจะนอนที่โซฟานั่น” แดนไทชี้ไปที่โซฟายาว แต่ก็สั้นสำหรับขายาว ๆของเขาอยู่ดี พร้อมกับเดินไปที่เตียงแล้ววางเขมินท์และห่มผ้าให้จันทร์เต็มดวงส่ายหน้าน้ำตาร่วงเผาะ “นอนด้วยกันที่เตียงเถอะนะคะ ฉันไม่ได้คิดอะไรไม่ดีกับคุณหรอก แต่ฉันกลัว กลัวมากด้วย” พูดไปก็ร้องไห้ไปอย่างคนเสียขวัญถึงขีดสุดแดนไทดึงแขนคนตัวเล็กที่เคยดื้อรั้นเข้ามาใกล้แล้วให้เธอซบกับอกร้องไห้ “โอเคครับ เราจะนอนด้วยกันที่เตียง ตกลงไหม คราวนี้ก็ไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้วเด็กดี”จันทร์เต็มดวงเงยหน้าจากอกอุ่น ๆ ของเขาแล้วถึงเพิ่งนึกได้ “ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนค่ะ” | |
|
กติกาจ้า
1. เรื่องนี้อัพ 70 เปอร์เซ็นต์ตามที่เราเคยทำกันเหมือนเรื่องก่อนหน้านี้เนอะ
2. ห้ามก๊อปห้ามคัดลอก ห้ามทุกอย่างที่เป็นการทำซ้ำ ทำใหม่นะจ๊ะ เรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของกนกนุช, จินห์จุฑาคนเดียวเท่านั้น
3. เรื่องนี้ผู้เขียนเขียนจากจินตนาการ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับใคร หรือสถานที่ หรือเหตุการณ์ไหนทั้งนั้น
4. รบกวนสักนิดกดแอด หรือเม้นต์ หรือโหวตให้ไร้ท์ด้วยเนอะ จะได้เป็นกำลังใจปั่นเรื่องอื่น ๆ และอัพให้อ่านเรื่อย ๆ
สุดท้ายนี้ขอบคุณมากนะคะที่ติดตาม และให้กำลังใจไรท์ กราบบบบที่อกงาม ๆ จ้า ^^
แวะคุยกันที่นี่ได้ค่ะ เผื่อวันไหนอัพไม่อัพจะเเจ้งที่เพจนะจ๊ะ
รักเพียงจันทร์ (ชื่อเดิม...ม่านกุหลาบ ค่ะ)
แนะนำตัวละครจ้าาา
เครดิตภาพ : www.pinterest.com
แดนไท เจ้าของรีสอร์ท ไร่ส้ม และเกษตรสวนผสมที่รักความสงบเป็นชีวิตจิตใจ เขาได้ชื่อว่าเป็น "ผู้ใหญ่ใจดี" คนหนึ่ง ทว่าสำหรับ "เด็ก" บางคนที่อายุห่างจากเขามากถึงสิบปี เขาไม่ยักกะอยากใจดีด้วย แต่หล่อนก็อึดเหลือเชื่อ หรือเขาจำเป็นต้องเล่นบทโหด!!!
จันทร์เต็มดวง
สาวน้อยวันยี่สิบสี่ปี ยึดอาชีพนักเขียนอิสระตั้งเเต่เรียนจบ ทำงานอยู่กับบ้านที่กรุงเทพอยู่ดี ๆ พี่ชายก็โทร.เรียกให้ไปช่วยเลี้ยงหลานที่โน่นเป็นเวลาหนึ่งเดือน ตอนแรกเธอบ่ายเบี่ยง แต่พอรู้ว่าที่บ้านนั้นเพิ่งมีคนตายเเละคล้ายว่ามีการฆาตกรรมเกิดขึ้น ความห่วงหลานบวกความเผือกจึงต้องรีบเเพ็คกระเป๋าขึ้นเหนือทันที คิดไปว่าก็เหมือนได้เปลี่ยนบรรยากาศเขียนงาน แต่ที่ไหนได้ เจ้าของรีสอร์ทเจ้าปัญหาที่มาพร้อมหน้าไม่รับเเขก แต่หล่อล่ำเหมาะเป็นพระเอกนิยายเธอที่สุดกลับทำท่าไม่อยากต้อนรับเธอซะได้ เชอะ ไม่ต้อนรับก็ไม่เห็นง้อ เเต่เธอจะอยู่ต่อใครจะทำไม
เครดิตภาพ : weheartit.com
น้องเขม หรือเด็กชายเขมินท์ กามเทพตัวน้อยที่ไม่ว่าใครอยู่ใกล้ก็รักก็หลงหัวปักหัวปำ
ฝากงานเขียนเล่มก่อนหน้านี้ด้วยนะจ๊ะสาว ๆ
| กุหลาบเปื้อนฝุ่น | จินห์จุฑา | www.mebmarket.com | ท่าทีเป็นห่วงเป็นใยของฟ้าลดาทำให้ภคินใบหน้าเกร็งไปหมด “กลับไปนอนซะฟ้าลดาก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ”“คุณไม่มีสิทธิ์!” ฟ้าลดาแหวขึ้นอย่างเหลืออด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ภคินและปรัชญ์ได้เห็นมุมนี้ของหญิงสาว ภคินกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาวาววับ “ตอนนี้ผมพูดได้ไม่เต็มปากว่า ผมมีสิทธิ์ แต่รออีกนิดนะฟ้าลดา ผมจะเอาสิทธิ์ที่คุณถามหามาปาใส่หน้าคุณให้ได้”“ฉันไม่ต้องการ”“แต่ผมต้องการ! ต้องการมาก ๆ เลยล่ะ ขึ้นไปนอนซะ ผมสัญญาว่าจะรีบเอาตำแหน่งที่เหลือมาให้คุณแน่ อย่าสติแตกลาออกไปซะก่อนล่ะ อย่าคิดจะหนีอีก เพราะถ้าผมหาคุณไม่เจอเรื่องมันคงใหญ่โตกว่าที่คิดแน่”... |
|
|
| กลิ่นหวาน | จินห์จุฑา | www.mebmarket.com | “ที่ผ่านมาผมแค่จับมือคุณเองนะเอาอะไรมาบอกว่าผมฉวยโอกาส” จิรภาสถามพร้อมกับขยับเท้าเข้าหาจนปลายเท้าของทั้งสองคนชนกัน ปิณฑิราก้าวเท้าหนี ทว่าร่างกายส่วนบนก็ยังติดอ้อมแขนแกร่งที่ยึดไว้อยู่ดี จึงอยู่ในท่าที่ทุลักทุเลไม่น้อย เธอโก่งตัวไม่ให้หน้าอกแนบชิดกับเขา แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้จึงให้มือกดแผ่นหลังเธอเข้าแนบชิดยิ่งกว่าเดิมราวกับต้องการแกล้ง “แต่วันนี้ผมยอมให้คุณด่าได้” “หมายความว่าไง” ปิณฑิรามองคนที่โน้มใบหน้าลงต่ำมองเธอด้วยสายตาวิบวับแบบแปลก ๆ ด้วยความรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก “ผมจะจูบคุณ จะทำทุกอย่างที่อยากทำมาก่อนหน้านี้” “ฉันไม่ให้ทำ!” พูดจบก็เตรียมดิ้นเพื่อให้หลุด จิรภาสใช้สองแขนรัดร่างเล็กในอ้อมแขนแน่นราวกับงูเหลือมรัดเหยื่อ พอเหยื่อเริ่มหายใจไม่ออกและกำลังร้องขอชีวิตก็รีบ ‘งับ’ เหยื่อกินลงท้องทันที... | |
|
| พรมรัก | จินห์จุฑา | www.mebmarket.com | “ทำไมแช่น้ำนานขนาดนั้นสิบนาทีก็น่าจะออกมาได้แล้ว” ปกป้องบ่นอุบ มองและเดินตามชนาต้อย ๆ“จะตามมาทำไม ไม่คิดจะหนีไปไหนหรอก ฉันโมโหคุณมากที่...คุณดูซะก่อนเนื้อตัวฉันเป็นแบบนี้ แช่น้ำตั้งนานมันยังไม่ดีขึ้นเลย” ชนาชี้ให้ตัวต้นเหตุเห็นร่องรอยสัมผัสที่ยังหลงเหลือติดผิวกายอย่างเด่นชัดจนแทบกระแทกตาคนมอง“ผมก็คิดว่าลงน้ำหนักเบาแล้ว แต่คุณตัวขาวไงเลยเห็นชัดไปหน่อย” ปกป้องแก้ตัวเสียงเบาเท่าแมลงหวี่“ฉันผิด?” ชนาชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง จ้องปกป้องอย่างหาเรื่องคนที่รู้ตัวว่ากำลังถูกรวนสายหน้า “คุณไม่ได้ผิด ผมผิดเอง ผิดนิดหน่อยที่ห้ามใจไม่ไหว”ชนาได้แต่ค้อนลมค้อนแล้ง เถียงไปก็เท่านั้น หน้ามึนขนาดนี้ด่าจนปากเปียกปากแฉะก็คงได้แค่เห็นหมอนี่ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเท่านั้น! | |
|
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น