ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กำเหนิดหัวขโมย
� � � � � � � � �ยามเช้าอันแสนสดใส มีเสียงนกร้อง เสียงใบไม้ใหว แสงแดดยามเช้านี้ทำให้ข้าสดใสได้เสมอ
� � � � � � � � � � �แต่...
� � � � � � � �"ตูม.."เสียงระเบิดดังขึ้นปลุกให้ข้า ผู้ยังเป็นทารกตื่นจากการหลับใหล
� � � � � � � � �สิ่งแรกที่ข้าเห็นคือ ภาพระเบิด ข้ากำลังอยู่ในอ้อมกอดของผู้หญิง นางหนึ่งซึ่งตอนนี้กำลังพาข้าหนีอย่าง
สุดความสามารถ ตอนนี้ภาพเบื่งหน้าของข้ามีกลุ่มควันลอย ติดต่อกัน ข้างหลังนางมีพวกคนหรืออาจจะไม่ใช้เพราะว่า
บนหลังของมันมีปีก และแต่ละคนก็มีหน้าคล้ายกับหมาป่า และดวงตาของมันก็เป็นสีแดง บรื๊อ..น่ากลัว
� � � � � � � � �"ไป..ไป..หนีไป.."เสียงของผู็ชายที่ดูท่าหน้าจะมีอำนาจมากพอ สั่งให้นางที่อุ้มข้ารีบวิ่ง
� � � � � � � � �นางวิ่งไปหยุดที่กล่องไม้ นางจับข้าใว้ แล้ววางข้าใว้ในกล่องไม้
� � � � � � � � �"เทรส..ลูกจะต้องมีชีวิตต่อไปนะ เจ้าจะต้องเป็นผู็้นำแห่งตระกูลโซโรรอนให้ได้นะลูก และต่อจากนี้ไม่ว่าจะ
เกิดอะไรขึ้นแม่จะคอยเอาใจช้วยลูกนะ ลาก่อนลูกรัก" นางพูดจบก่อนจะปิดฝากล่องไม้ ข้ารู้สึกได้ว่าข้ากำลังหล่นลงมา
ตามภูเขาไอเย็นจากอากาศข้างนอกกระทบเข้ามาในกล่อง และจากสภาพของภูเขาทำให้ข้าเจ็บศรีษะก่อนที่ข้าจะสลบไป
� � � � � � � � � � �แต่...
� � � � � � � �"ตูม.."เสียงระเบิดดังขึ้นปลุกให้ข้า ผู้ยังเป็นทารกตื่นจากการหลับใหล
� � � � � � � � �สิ่งแรกที่ข้าเห็นคือ ภาพระเบิด ข้ากำลังอยู่ในอ้อมกอดของผู้หญิง นางหนึ่งซึ่งตอนนี้กำลังพาข้าหนีอย่าง
สุดความสามารถ ตอนนี้ภาพเบื่งหน้าของข้ามีกลุ่มควันลอย ติดต่อกัน ข้างหลังนางมีพวกคนหรืออาจจะไม่ใช้เพราะว่า
บนหลังของมันมีปีก และแต่ละคนก็มีหน้าคล้ายกับหมาป่า และดวงตาของมันก็เป็นสีแดง บรื๊อ..น่ากลัว
� � � � � � � � �"ไป..ไป..หนีไป.."เสียงของผู็ชายที่ดูท่าหน้าจะมีอำนาจมากพอ สั่งให้นางที่อุ้มข้ารีบวิ่ง
� � � � � � � � �นางวิ่งไปหยุดที่กล่องไม้ นางจับข้าใว้ แล้ววางข้าใว้ในกล่องไม้
� � � � � � � � �"เทรส..ลูกจะต้องมีชีวิตต่อไปนะ เจ้าจะต้องเป็นผู็้นำแห่งตระกูลโซโรรอนให้ได้นะลูก และต่อจากนี้ไม่ว่าจะ
เกิดอะไรขึ้นแม่จะคอยเอาใจช้วยลูกนะ ลาก่อนลูกรัก" นางพูดจบก่อนจะปิดฝากล่องไม้ ข้ารู้สึกได้ว่าข้ากำลังหล่นลงมา
ตามภูเขาไอเย็นจากอากาศข้างนอกกระทบเข้ามาในกล่อง และจากสภาพของภูเขาทำให้ข้าเจ็บศรีษะก่อนที่ข้าจะสลบไป
....................................................
�
�
� � � � � � � �"หยุดนะ..เจ้าหัวขโมย" เสียงเอะอะโวยวายจากพ่อครัวคนหนึ่งซึ่งวิ่งออกมานอกร้าน ด้วยมืออีกข้างที่ถือมีด
� � � � � � � � � � � "ข้าขอละกันนะ.."นี้เสียงของข้าเอง เทรส ข้ามีผมสีขาว ดวงตาสีฟ้า ข้าเกิดในครอบครัวที่ข้าก็ยังไม่รู้เลยว่าข้ามีครอบครัวยังไง แต่ที่ข้าจำความได้ ในคืนนี้นที่เกิดระเบิด แม่ข้าได้พูดอะไรบางอย่าง แต่ข้าฟังไม่ออกนี้สิ ในตอนนั้นข้าอยากจะฟังอกจริงๆ ไม่งั้นข้ารู้ไปนานแล้วว่าข้าเกิดที่ใหน
� � � � � � � � � � � "หนอย..ถ้าแกกลับมาอีกข้าจะฆ่าเจ้า"เสียงดังฟังชัดนะลุง ในที่สุดรู้สึกว่าพ่อครัวจะเดินกลับไปในร้านอย่างยอมแพ้ หึ หึ ข้าหนะเหรอไม่ใช้ใครที่ใหน ข้าคือจอมโจรเทรส ข้าเป็นหัวขโมยที่ทุกสิ่งที่ข้าอยากกิน อยากได้ อยากใช้ ข้าสามารถขโมยได้หมดโดยที่ข้าไม่เกรงกลัวต่ออาณาจักรโซโรรอนเลยสักนี้ด ชาวเมืองหนะหรือ หึ ไม่มีใครที่ไม่รู้จักข้าหนะเคยเข้าไปขโมยทองคำมังกรจากพ่อค้าชาวจีน ดาบศักสิทธิ์ ลูเนติก จากอัศวิลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักร ไม่รู็ทำไมแต่เหมือนเลือดแห่งจอมโจรมันหลั่งไปทั่วร่างของข้าฮ่าฮ่า
� � � � � � � � � � �"อ้าว..ไปขโมยอะไรมากอีกหละ"นี้หนะพี่สาวข้าเองนาม เรเนียส พี่เขามีผมสีนำ้ตาลแดง เขาดูและผมตั้งแต่ที่พี่เขาช่วยข้าออกมาจากกล่องไม้นั้น
� � � � � � � � � � �"อาหารหนะ..ดูท่าน่าอร่อยเลยทีเดียว"สายตาข้าเป็นประกายเมื่อหันไปจ้องอาหารที่ขโมยมา
� � � � � � � � � � �"เฮ้อ..บอกแล้วไม่ใช้เหรอว่าอย่างขโมย เดียวเราก็โดนไล่ล่าอีกหรอก"พี่สาวข้าหรือเรเนียสมีท่าทีอ่อนใจกับการกระทำของข้า แหะ..ก็ใครจะไปห้ามได้หละมันสนุกออก เหมือนเราได้แกล้งคนยังไงยังงั้นเลยหละ
� � � � � � � � � � �"แหะแหะ..ข้าเห็นว่ามันสนุกออก"ข้าหันไปยิ้มให้พี่สาว ซึ่งตอนนี้พี่สาวผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
� � � � � � � � � � �"จ้า.จ้า.."ดูท่าเรเนียสจะอ่อนใจ
� � � � � � � � � ข้าชวนให้เรเนียสนั่งข้างๆก่อนจะแกะอาหารออก มันคือสปาเก็ตตี๋แสนอร่อย ราดด้วยซอสเห็ดหอม แฮ..เห็นแล้วนำลายใหลเลย
� � � � � � � � � � "อือ..นี้เดียวพี่ออกไปข้างนอกแปบนึงนะพอดีลืมของหนะ"พี่เรเนียสพูดจบก่อนจะเดินออกไป แต่ข้ารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง ข้าลุกขึ้นทำท่าจะห้ามพี่ใว้ แต่ ตอนนี้พี่ไม่อยู่แล้ว
� � � � � � � � � ��"ตูม.."เสียงระเบิดดังสนั่นอยู่ข่างนอก
� � � � � � � � � � ข้ารีบวิ่งออกไปดูแต่สิ่งที่เห็น คือทหารของกองทัพจำนวนหนึ่งกำลังปาระเบิดใส่บ้านข้า และไม่ห่างจากนั้นข้าเห็นร่างของผู็หญิงผมแดงนอนอยู่ ข้ารีบวิ่งไปโอบร่างของนางขึ้นก่อนจะยกนางขึ้นแต่..กระสุนหลายนัดกราดยิ่งใส่ข้า
ข้ารู้สึกเจ็บก่อนที่ร่างกายของข้าจะทรุดลงกับพื่นไป
� � � � � � � � � � �ข้ารู้สึกตัวอีกที่ตอนนี้ข้ากำลังกำหัวของใครบางคนอยู่และตอนนี้ร่างข้ามีสีแดงเพลิง หลังข้ามีปีกสีดำ ข้ากำลังเผาพวกทหารอยู่ อะไรกัน..นี้คงเป็ฯความฝันสินะ ข้าไม่มีทางเป็ฯแบบนี้แน่ๆ ไม่มีทาง.....
� � � � � � � � � � � "นี้..ตื่นๆ"เสียงของผู็หญิงกำลังเรียกข้า ข้าลืมตาตื่นจากภวัง ข้าอยู๋ใหนป่า
� � � � � � � � � � � ข้าเบิกตากว้างก่อนจะลุกขึ้น พยายามมองหาพี่เรเนียสแต่าข้าก็ไม่เจอ ในหละพี่เรเนียส พี่อยู๋ใหน ตอนนี้ข้ากำลังนั่งร้องให้ก็เหมือนมีมืออะไรบางอย่างอื้มมาจับที่ใหล่ของข้า
� � � � � � � � � � � �"หาใครอยู่เหรอ..ถ้าเป็นผู็หญิงผมแดงคนนี้น นางตายแล้วหละ"ผู็หญิงคนนี้เข้ามาบอกข้า ก่อนจะนั้งลงข้างๆ
� � � � � � � � � � � �"เจ้าเป็นใครเหรอ ข้ามีชื่อว่าเชล"ผู็หญิงคนนี้หันมาพูดก่อนจะยื่นมือออกมา
� � � � � � � � � � � �"ข้าเทรส"ข้าอื้มมือไปจับมือของนาง อา..ความรู้สึกมันช่างนุ่มอะไรอย่างนี้
� � � � � � � � � � � �"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ"เชลซักถามออกมา
� � � � � � � � � � � �"พี่ของข้าเอง"ข้าที่กำลังนั่งหงอยพูดออกไป
� � � � � � � � � � � �"เหรอ..เจ้าจะทำยังไงต่อหละ"เสียงของนางช่างหวาน นางกำลังเป็นห่วงข้า
� � � � � � � � � � � �"ข้าอยากให้นางมีชีวิตต่อ"
� � � � � � � � � � � �"เหรอ..อืมข้ามีวิธีนะ"เสียงขางเชลพลันเข้ามาในหูข้า ในวินาทีนั้นข้ารู็สึกว่าข้าได้เจอกับสวรรค์แล้ว
� � � � � � � � � � � �"จริงเหรอ..แล้วมันต้องทำยังไง"ตอนนี้ข้ากลับมาเบิกบานอีกครั้ง
� � � � � � � � � � � �"นายจะต้องมี'แหวนแห่งโซโรรอน'หนะสิมันมีความสามารถพิเศษที่ทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง"เชลบอกวิธีที่สามารถทำให้คนตายกลับมามีชีวิตได้อีกครั้งแก่ข้า
� � � � � � � � � � � �"แล้วมันอยู่หละ"ข้ายังซักต่อเหมือนเดิม
� � � � � � � � � � � �"แหะแหะ..มันอยู๋ในวังของพระราชารูลิคที่ปกครองอาณาจักรโซโรรอนหนะสิ"เสียงของนางดูอ่อนลง
� � � � � � � � � � � �"ได้ข้าจะไปขโมยมันมา"ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ทำให้ข้าไม่สามารถหยุดที่จะคืนชีพให้แก่พี่สาวได้
� � � � � � � � � � � �"เอ๊.."เสียงของเชลดูตื่นๆไม่น้อย แต่ตอนนี้ข้าที่กำลังมีความอยากสุดขีดที่จะคืนชีพให้แก่พี่สาวข้าไม้
สามารถหยุดได้แล้ว ข้าจะต้องขโมยแหวนวงนั้นมาให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม�
�
� � � � � � � � � � � "ข้าขอละกันนะ.."นี้เสียงของข้าเอง เทรส ข้ามีผมสีขาว ดวงตาสีฟ้า ข้าเกิดในครอบครัวที่ข้าก็ยังไม่รู้เลยว่าข้ามีครอบครัวยังไง แต่ที่ข้าจำความได้ ในคืนนี้นที่เกิดระเบิด แม่ข้าได้พูดอะไรบางอย่าง แต่ข้าฟังไม่ออกนี้สิ ในตอนนั้นข้าอยากจะฟังอกจริงๆ ไม่งั้นข้ารู้ไปนานแล้วว่าข้าเกิดที่ใหน
� � � � � � � � � � � "หนอย..ถ้าแกกลับมาอีกข้าจะฆ่าเจ้า"เสียงดังฟังชัดนะลุง ในที่สุดรู้สึกว่าพ่อครัวจะเดินกลับไปในร้านอย่างยอมแพ้ หึ หึ ข้าหนะเหรอไม่ใช้ใครที่ใหน ข้าคือจอมโจรเทรส ข้าเป็นหัวขโมยที่ทุกสิ่งที่ข้าอยากกิน อยากได้ อยากใช้ ข้าสามารถขโมยได้หมดโดยที่ข้าไม่เกรงกลัวต่ออาณาจักรโซโรรอนเลยสักนี้ด ชาวเมืองหนะหรือ หึ ไม่มีใครที่ไม่รู้จักข้าหนะเคยเข้าไปขโมยทองคำมังกรจากพ่อค้าชาวจีน ดาบศักสิทธิ์ ลูเนติก จากอัศวิลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักร ไม่รู็ทำไมแต่เหมือนเลือดแห่งจอมโจรมันหลั่งไปทั่วร่างของข้าฮ่าฮ่า
� � � � � � � � � � �"อ้าว..ไปขโมยอะไรมากอีกหละ"นี้หนะพี่สาวข้าเองนาม เรเนียส พี่เขามีผมสีนำ้ตาลแดง เขาดูและผมตั้งแต่ที่พี่เขาช่วยข้าออกมาจากกล่องไม้นั้น
� � � � � � � � � � �"อาหารหนะ..ดูท่าน่าอร่อยเลยทีเดียว"สายตาข้าเป็นประกายเมื่อหันไปจ้องอาหารที่ขโมยมา
� � � � � � � � � � �"เฮ้อ..บอกแล้วไม่ใช้เหรอว่าอย่างขโมย เดียวเราก็โดนไล่ล่าอีกหรอก"พี่สาวข้าหรือเรเนียสมีท่าทีอ่อนใจกับการกระทำของข้า แหะ..ก็ใครจะไปห้ามได้หละมันสนุกออก เหมือนเราได้แกล้งคนยังไงยังงั้นเลยหละ
� � � � � � � � � � �"แหะแหะ..ข้าเห็นว่ามันสนุกออก"ข้าหันไปยิ้มให้พี่สาว ซึ่งตอนนี้พี่สาวผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
� � � � � � � � � � �"จ้า.จ้า.."ดูท่าเรเนียสจะอ่อนใจ
� � � � � � � � � ข้าชวนให้เรเนียสนั่งข้างๆก่อนจะแกะอาหารออก มันคือสปาเก็ตตี๋แสนอร่อย ราดด้วยซอสเห็ดหอม แฮ..เห็นแล้วนำลายใหลเลย
� � � � � � � � � � "อือ..นี้เดียวพี่ออกไปข้างนอกแปบนึงนะพอดีลืมของหนะ"พี่เรเนียสพูดจบก่อนจะเดินออกไป แต่ข้ารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง ข้าลุกขึ้นทำท่าจะห้ามพี่ใว้ แต่ ตอนนี้พี่ไม่อยู่แล้ว
� � � � � � � � � ��"ตูม.."เสียงระเบิดดังสนั่นอยู่ข่างนอก
� � � � � � � � � � ข้ารีบวิ่งออกไปดูแต่สิ่งที่เห็น คือทหารของกองทัพจำนวนหนึ่งกำลังปาระเบิดใส่บ้านข้า และไม่ห่างจากนั้นข้าเห็นร่างของผู็หญิงผมแดงนอนอยู่ ข้ารีบวิ่งไปโอบร่างของนางขึ้นก่อนจะยกนางขึ้นแต่..กระสุนหลายนัดกราดยิ่งใส่ข้า
ข้ารู้สึกเจ็บก่อนที่ร่างกายของข้าจะทรุดลงกับพื่นไป
� � � � � � � � � � �ข้ารู้สึกตัวอีกที่ตอนนี้ข้ากำลังกำหัวของใครบางคนอยู่และตอนนี้ร่างข้ามีสีแดงเพลิง หลังข้ามีปีกสีดำ ข้ากำลังเผาพวกทหารอยู่ อะไรกัน..นี้คงเป็ฯความฝันสินะ ข้าไม่มีทางเป็ฯแบบนี้แน่ๆ ไม่มีทาง.....
� � � � � � � � � � � "นี้..ตื่นๆ"เสียงของผู็หญิงกำลังเรียกข้า ข้าลืมตาตื่นจากภวัง ข้าอยู๋ใหนป่า
� � � � � � � � � � � ข้าเบิกตากว้างก่อนจะลุกขึ้น พยายามมองหาพี่เรเนียสแต่าข้าก็ไม่เจอ ในหละพี่เรเนียส พี่อยู๋ใหน ตอนนี้ข้ากำลังนั่งร้องให้ก็เหมือนมีมืออะไรบางอย่างอื้มมาจับที่ใหล่ของข้า
� � � � � � � � � � � �"หาใครอยู่เหรอ..ถ้าเป็นผู็หญิงผมแดงคนนี้น นางตายแล้วหละ"ผู็หญิงคนนี้เข้ามาบอกข้า ก่อนจะนั้งลงข้างๆ
� � � � � � � � � � � �"เจ้าเป็นใครเหรอ ข้ามีชื่อว่าเชล"ผู็หญิงคนนี้หันมาพูดก่อนจะยื่นมือออกมา
� � � � � � � � � � � �"ข้าเทรส"ข้าอื้มมือไปจับมือของนาง อา..ความรู้สึกมันช่างนุ่มอะไรอย่างนี้
� � � � � � � � � � � �"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ"เชลซักถามออกมา
� � � � � � � � � � � �"พี่ของข้าเอง"ข้าที่กำลังนั่งหงอยพูดออกไป
� � � � � � � � � � � �"เหรอ..เจ้าจะทำยังไงต่อหละ"เสียงของนางช่างหวาน นางกำลังเป็นห่วงข้า
� � � � � � � � � � � �"ข้าอยากให้นางมีชีวิตต่อ"
� � � � � � � � � � � �"เหรอ..อืมข้ามีวิธีนะ"เสียงขางเชลพลันเข้ามาในหูข้า ในวินาทีนั้นข้ารู็สึกว่าข้าได้เจอกับสวรรค์แล้ว
� � � � � � � � � � � �"จริงเหรอ..แล้วมันต้องทำยังไง"ตอนนี้ข้ากลับมาเบิกบานอีกครั้ง
� � � � � � � � � � � �"นายจะต้องมี'แหวนแห่งโซโรรอน'หนะสิมันมีความสามารถพิเศษที่ทำให้คนตายฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง"เชลบอกวิธีที่สามารถทำให้คนตายกลับมามีชีวิตได้อีกครั้งแก่ข้า
� � � � � � � � � � � �"แล้วมันอยู่หละ"ข้ายังซักต่อเหมือนเดิม
� � � � � � � � � � � �"แหะแหะ..มันอยู๋ในวังของพระราชารูลิคที่ปกครองอาณาจักรโซโรรอนหนะสิ"เสียงของนางดูอ่อนลง
� � � � � � � � � � � �"ได้ข้าจะไปขโมยมันมา"ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ทำให้ข้าไม่สามารถหยุดที่จะคืนชีพให้แก่พี่สาวได้
� � � � � � � � � � � �"เอ๊.."เสียงของเชลดูตื่นๆไม่น้อย แต่ตอนนี้ข้าที่กำลังมีความอยากสุดขีดที่จะคืนชีพให้แก่พี่สาวข้าไม้
สามารถหยุดได้แล้ว ข้าจะต้องขโมยแหวนวงนั้นมาให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม�
�
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � ปล.อ่านจบแล้วกรุณาเขียนคอมเม้นด้วยนะครับ
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �ถ้ามีอะไรให้แก่ใขบอกได้เลยครับ
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �ผมจะได้นำไปปรับปรุงครับ
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �ถ้ามีอะไรให้แก่ใขบอกได้เลยครับ
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �ผมจะได้นำไปปรับปรุงครับ
จาก....(ผู้เดียวคนนี้ครับ)
� � � � � � � � ��
�
�
�
�
�
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น