คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1เหยื่อ
บทที่1เหยื่อ
เทอนเินไปามรอเพื่อหาเหยื่อรายใหม่ไว้เล่น เาไ้ยินว่าแถวนี้มีาร่อเนื่ออบุผู้หิไป่าามป่ามืๆทำให้ึูวามระหายเลืออเทอนไ้เป็นอย่าีและแน่นอนเาะอ่อยเหยื่อเพื่อนให้เหยื่อิับ
“แม่อย่าร้อ”เสียะอู่เรียให้เทอนเินเ้าไปูใล้่อนะพบับาร่อเนื่ออย่าว่า เทอนยืนมอารัารับเหยื่อโยไม่เ้าไปยุ่หรือััหวะ เพราะเอ็ไม่อบเวลาที่ใรมาวนเวลาที่เราำลัไ้เหยื่อ แู่เหมือนัวาระโลภมาอยาไ้เหยื่อเพิ่มเพราะมันหันมามอเทอนพร้อมับถือมีเินเ้ามาใล้
“อย่าโลภมา ันแ่อยาเห็นอนแเล่นับเหยื่อ ไม่ไ้อยาเป็นเหยื่ออแ”เทอนเอ่ยเสียเย็น่อนนั่ลบนท่อนไม้ให้าระั
“้อารอะไร”เสียเหี้ยมเอ่ยถามให้เทอนหัวเราะเบาๆ่อนะหยิบเ็มเล่มเล็ๆออมาถือเล่น
“็บอไปแล้วว่าอยาเห็นแทรมานเหยื่อทำไปสิ ันไม่วนหรอน่า”เทอนเอ่ยึ้น
นรหน้ามอเทอน่อนะสนใับเหยื่อรหน้ามาว่า าร่อยๆลมีระหน่ำแทเหยื่อไม่ยั้นเลือระายไปทั่วบริเวให้เทอนส่ายหน้าเบาๆ เพราะเป็นัารเหยื่อที่แย่มาเท่าที่เทอนเยเห็นมามันไม่มีวามสวยามเลยแม้แ่น้อย
“ไม่สนุเลย เล่นแทระหน่ำนายใระสนุแมันแ่อยา่าใรสันเพื่อสนอัวเอ ไม่ให้เียเหยื่อเลย อย่าบอว่านายทำแบบนี้ลอั้นเหรอ”เทอนเปรยเสียเย็น่อนะเินเ้าไปใล้ๆ่อนเ็มเล่มเล็แทผ่านผิวหนัให้เหยื่อล้มลไปอับพื้น่อนะโนเทอนับมั้วยเืออเหยื่อเอ แ่วันนี้พิเศษเพราะเทอนไ้เอาอาวุธอัวเอมา้วย เาเริ่มาารสวมถุมือที่ใ้ในารผ่าั่อนะหยิบเอาล่ออุปร์สำหรับเือเหยื่อออมา้าๆ
เทอนะไม่ทำเหยื่อที่ำลันอนหลับเ็า เา้อารเห็นสิ่ที่สวยามไม่ใ่อยา่าไม่เลือหน้าเหมือนารรหน้า ไม่นานฤทธิ์ยาสลบ็หมเหยื่อ่อยลืมาึ้นมอหน้าเทอนอย่าเอาเรื่อแ่ทำอะไรไม่ไ้เพราะโนมันแน่นไปหม
“อย่าิ้นสิันแ่อยาเห็นใบหน้าเวลาที่แำลัเ็บปวมันะามแ่ไหน ันะเริ่มาอะไร่ายๆ่อนนะ”เสียเย็นอเทอนเปรยึ้น่อนะหยิบเอามีเล่มบาเล็ออ
เทอน่อยๆลมีรีไปที่นิ้วอเหยื่อให้เลือ่อยๆไหลึมออมาามนิ้ว เหยื่อทำไ้เพียเร็มือามเพราะส่เสียร้อไม้ไ้้ำยัถูมัแน่นทำไ้เพียส่สายาเหี้ยมประท้วเทอนเท่านั้น เทอนมอหน้าเหยื่อที่วันนีู้ะเรียวามสนใอเทอนไ้เป็นอย่าี
“อย่ามอแบบนั้นสิ รู้ไหมมันทำให้ันอยาะเือนัยน์าอแออ้าๆรับรอันะทำให้ศพนายสวยที่สุ ไม่้อลัวโลนี้ะไ้เห็นแในสภาพที่ามยิ่ว่าใร”เสียเย็นปนื่นเ้นเอ่ยึ้นพลายับมีผ่านนิ้วเ้าไปที่ฝ่ามือให้เหยื่อเร็หนั่อนะมีนเินมาเ้ามาัารเล่นสนุอเทอน
“ทุเรศที่สุ ันมีเรื่อะุยับนาย”ไมอนเอ่ยึ้นพลาโยนผ้าให้เทอนเ็เลือที่ิมือออ
“มีอะไรไมอน”เทอนเอ่ยถามหลัาวามือาเหยื่อรหน้า
“นาย้ามเเพราะแถวนี้เอร่าเป็นนุม ระวัหน่อยเอร่าะเอานายเ้าุนะ เาเป็นนัสืบฝีมือีอแถวนี้”ไมอนเอ่ยเือน่อนะหยิบบุหรี่ึ้นมาสูบแ่โนเทอนห้ามเพราะมันะเป็นหลัที่ะสาวถึัวไ้
“เทอนนายาม่าพวมันทำไม”ไมอนเอ่ยถามเ้าเรื่อ
“ไม่มีอะไร แ่อยาแ้แ้นให้น้อสาวแ่พอทำๆไปแล้วมันหยุไม่ไ้เวลาที่ไ้เห็นใบเ็บปวมันูามอย่าบอไม่ถู ันามหานที่มีสัลัษ์2x2อยู่ เพราะมันือารที่่าน้อสาวที่น่ารัอัน แ่อนนี้มันหยุ่าไม่ไ้แล้วนายละเป็นนั่า็ไม่่าอะไรับันทำไปทำไม”เทอนเอ่ยถามลับ
“ันแ่อยาไ้อิสระ ันลืมเรื่อนที่่าแม่ไปแล้วแ่ันไปาอ์รไม่ไ้ เพราะพวเาฝัิปไว้ถ้าันหนีัน็าย”ไมอนเอ่ยอบ่อนะเปิแผลเป็นาารโยฝัิปให้เทอนู
แทอนมอแผลเป็น่อนะพยัหน้ารับเหมือนเ้าใอะไรบาอย่า
“อยาให้่วยเอามันออให้ไหม แ่้อ่วยันหาารที่่าน้อสาว่อน เพราะถ้าไม่ไ้เห็นเลืออมันันายาไม่หลับ ันอยารีเนื้ออมันออ้าๆให้เห็นระูที่อยู่ภายในว่ามันะามแ่ไหน”เทอนเอ่ยเสนอให้ไมอนยิ้มรับ่อนะโยนไฟล์านให้
“เท่าที่หาไ้มีแ่นี้พอไหวไหม อเล่น้วยสิวันนี้ยัไม่ไ้เหยื่อเลยันเบื่อๆ้อรีบัารับเหยื่อออ์รไม่ไ้เล่นสนุเลย”ไมอนเอ่ยึ้น่อน่อนะหยิบมีออาระเป๋าัวเอ
“บอ่อนนะันอบเห็นเหยื่อิ้น้าๆไม่เอาแบบที่นายเยทำ”เทอนเอ่ยเือนเพราะเป็นรั้แรที่เามีนมาร่วมเล่น้วยรั้แร
ไมอนพยัหน้ารับ่อนะหยิบรรไรึ้นมาัหูอเหยื่อออ้าๆให้เหยื่อร้อึ้น้วยวามเ็บปว
“อืม!!!!!!”
“เฮ้ไมอนลออันนี้สิ”เทอนเอ่ยึ้น่อนะโยนมีเล่มามให้ไมอนที่ำลัเล่นับเหยื่อ้วยใบหน้าไร้อารม์ ่อนไมอนะลมีรีแนอเหยื่อ้าๆให้เลือสีแไหลึมไปามรอยอมี
“อย่ารีบสิมันไม่สนุถ้านายรีบเินไป แผลมันะไม่สวยอย่าทำให้นัสืบมลิ่นมาเอสิ นายเ่แ่่านอื่นริๆสินะ ไม่มีวามามเลยให้ายสิ ถ้านายทำให้เลือิเสือผ้าเาะรู้ว่าใรทำ เ็ะ”เทอนว่าพลาโยผ้าให้ไมอนเ็เลือที่หน้าออ
“ทำแบบนี้ลอเลยเหรอ”ไมอนเอ่ยถาม พลารีมีเล่นไปเรื่อยๆ
“็นะ วันไหนที่เรีย็ทำวันไหนไม่เรีย็ไม่ทำ แ่ส่วนให่พวมันเามาหาันเอไม่้อออแรไปหา เหยื่อพวนี้มัิว่านัวเล็แบบันมันอ่อนแอพวมันเลยอบมาหาเรื่อันเอ”เทอนเอ่ยอบ่อนะใ้รรไรัเสื้ออเหยื่อให้เห็นผิวเนื้อ เทอนลมีรี้าๆ่อยๆลแรึ้นแรึ้นนเลือไหลทะลัออมาหยุ
ไมอนถอยห่าเพราะไม่อยาวนนรหน้าที่ำลัเล่นสนุ ารเล่นสนุอปีศาที่ไมอนเอ็เป็นปีศาไม่่าับนรหน้า
“อย่าเพิ่ายนะันยัมีอะไรสนุๆไว้เล่นับแอีเยอะเลย”เสียระิบเย็น่อนะรีผิวเนื้ออเหยื่อให้เหยื่อร้อ้วยวามเ็บปว มีเริ่มรีลึึ้นให้เห็นเส้นเลือที่อยู่ภายในร่าายัเนและูเหมือนเหยื่อำลัะาย เทอนะีอนิลีนเ้าไปในร่าายอเหยื่อเพื่อระุ้นให้เหยื่อื่นัวไม่หลับ
“เอาละะถึาบแล้ว เสียใ้วยนะัน็ยัอยาเล่น่อ แ่มีเรื่อ้อ่วยเ็น้อยรนั้น่อน อย่าเพิ่หลับนะันอยาเห็นแววาแสนาม่อน แววาสุท้ายอีวิ”เทอนระิบเบา่อนะหยิบเส้นลวมาพันรอบอเหยื่อึไว้ับ้นไม้เทอนผลัร่าอเหยื่อเบาๆให้เหยื่อล้มล่อนลวะัอเหยื่อาาันและอย่าสุท้ายที่ลืมไม่ไ้ือารรีอัษร2x2ไว้ที่อเหยื่อ่อนะเ็บอุปร์เินหายไปพร้อมับไมอนที่ยืนมออยู่ไม่ห่า
“เราะไหน”ไมอนเอ่ยถาม
“ไปัารับิปที่แนนายไ รีบหน่อยันไม่่อยมีเวลา”เทอนเอ่ยอบ่อนเาะเหยียบรถออไปสุีวิ เพราะูเหมือนนัสืบะไ้ลิ่นเลือเพราะไ้ยินเสียรถับผ่านเ้ามา เทอนับรถไปอที่สุสาน่อนะหยิบล่อเรื่อมือโยนลไปในสุสานที่ัวเอสร้าึ้นพร้อมให้ไมอนเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนะทำานุไฟเผ่าเสื้อผ้านหมไม่เหลือหลัาน
“นายิะทำอะไรเทอน”ไมอนเอ่ยถามอย่าสสัย
“เียบเถอะไปันไ้แล้วำไว้ทำามที่ันพู็พอ”เทอนเอ่ยสั่่อนะึร่าอไมอนึ้นรถไป
เทอนับรถออมาไม่นาน็พบับ่านรวและมันทำให้ไมอนเ้าใว่าทำไมเทอนถึสั่ให้ไมอนเปลี่ยนเสือผ้า เพราะที่่านมีสุนัที่เอาไว้มลิ่นแบบนี้โยเพาะอยู่ เทอนอรถสนิท่อนะึร่าไมอนเ้าไปใล้พลายี้ผมนยุ่
“่วยลระ้วยรับ”เสียเ้มเอ่ยสั่ให้เทอนลระล
“มีอะไรรับ”เทอนเอ่ยถามลับ
“เราไ้แ้ว่ามีีารรมเิึ้นแถวนี้อรวไ้ไหมรับ เปิท้ายรถ้วยรับ”เสียเอ่ยสั่ให้เทอนทำามอย่าว่า่าย
ำรวเินไปรว่อนะไม่พบหลัานอะไรเพราะเทอนทำลายมันหมแล้ว ไมอนมอหน้าเทอนที่อระับร่าอเาแน่น ่อนำรวะเินเ้ามาใล้
“อบุนรับ ว่าแ่ไปไหนันมาแหรอรับ”เสียเ้มเอ่ยถามให้เทอนยิ้มรับ่อนะหอมแ้มไมอนแทนำอบให้ำรวนถามยิ้มว้า่อนะปล่อยัวสอนไป
“ทำแบบนี้ประำเหรอ”ไมอนเอ่ยถาม
“ไม่ ถ้าไม่มีใรามลิ่นเอ็ไม่ทำ ไปเถอะันะพาไปรู้ัับเพื่อนนสำัที่เรียนมา้วยัน”เทอนเอ่ยอบ่อนะเหยียรถสุีวิ
ไม่นานรถ็เ้ามาอในโรพยาบาลให้เทอนพาไมอนเ้าไป้าใน เพื่อพบับเพื่อนอเทอน
รื....
เสียประูเปิออพร้อมร่าอหมอที่ำลันั่อ่านแฟ้มประวัิมอหน้าผู้มาเยือนอย่าเอาเรื่อ
“พาใรมาเทอน”เสียเย็นเอ่ยถามให้เทอนเอ่ยอบ
“เมียันเอ แ่ไ้ยินว่ามันโยเ้าอเ่าฝัิปามัวเอาออไ้ไหม”
“ไหนอูหน่อย”ไมอนยื่นแนส่ให้เพื่อนอเทอนู”ิปแบบระเบิระยะไล ถ้านายไปสะิมันมาๆมันะูมทันที แเอาสัว์เลี้ยใรมาให้ันัารเทอน”เพื่อนอเทอนหันไปมอหน้าเทอน
“มีหน้าที่เอาออ็พออย่าถามไม่เ้าเรื่อ เรื่อที่ให้แหาไ้ยั”เทอนเอ่ยถามให้เพื่อนะัมือที่ำลัรวไมอนหันไปมอ่อนะโยนิปให้
“อีสอวันพวTATมันะรับสมัรนั่าเพื่อทำานให่ ถ้าแอยาไป็ลอูเผื่อเอ แ่เือนว่ามันเสี่ยเินไปถ้าโนับไ้”
“ไม่ยาันะไปหานัสืบที่ำลัทำเรื่ออันอยู่เพื่ออารุมรอาเา”เทอนเอ่ยึ้นพลาเปิ้อมูลอเพื่อนู
“ารำลัะอใหุ้นัสืบ่วยุมรอ ลืมินยามาหรือไเทอน”ำแวที่เทอนยิ้มรับ
“ุรู้ว่าเาเป็นารเหรอ”ไมอนเอ่ยถามเพื่อวามแน่ใ
“ใ่็ศพที่มัน่าันเป็นันสูรเอแล้วยั่วยำรวามับมัน้วย ันว่าเรียมผ่าีว่า เพราะูท่าทามันำลัะามหานายอยู่”เพื่อนอเทอนเอ่ยอบ่อนะพาไมอนับเทอนเ้าห้อเพื่อผ่าัเอาิปออไปาแนและไมอน็ะเป็นอิสระแ่แลับาร่วยเทอนสืบเรื่อารที่่าน้อสาว
“แอนันอยาให้แามเอร่ามาพบันไ้ไหม พรุ่นี้่อนที่ันะไปสมัรเพื่อเล่นเมับTATลไหม”เทอนเอ่ยถามะำลัเรียมผ่าั
“ไ้อยู่แล้ว ว่าแ่แะเอายัไ่อ ถ้าเอมันแะทำยัไ”แอนเอ่ยถาม
“็ไม่ทำไแ่อยาทัทาย”เทอนเอ่ยอบ่อนนั่มอหน้าแอนับไมอนสลับัน
“นายะมยาสลบไหม แ่มัน็ไม่นานหรอ”แอนถามไมอน แ่อีนลับส่ายหน้าไปมา
“เริ่มเถอะไม่อยาให้เสียเวลา”ไมอนอบเรียบ่อนะยื่นแนส่ให้แอนผ่าเอาิปออ
แอนมอหน้าไมอนสลับับใบหน้ายิ้มๆอเมอนทีู่ะพอใับวามล้าอนรหน้าที่เล่นให้ผ่าัันสๆให้แอนยิ้มริบ่อนะเริ่มทำวามสะอา แอนหยิบมีผ่าัรีลไปเบาๆที่แนอไมอนเพื่อเปิทาให้เอาิปออมาไ้ ไมอนบีบอบเียเร็้วยวามเ็บแ่ใบหน้าลับนิ่รีบให้เทอนมอใบหน้าแสนาม่อนะเินเ้าใล้ไมอนที่ำลััปาัวเอไม่ให้เผลอร้อ
“น่ารัแฮะ”เทอนเอ่ยม่อนะ้มหน้าลูบปิปาให้ไมอน ลิ้นนุ่มเี่ยวรัันไปมา่อนไมอนะัปาอเทอนแน่นเพราะวามเ็บมันเพิ่มึ้น ูบร้อนรลิ้นเล็ๆพลาูลืนให้เ้าอร่าิผมอเทอนประท้ว
“เทอนเลิสวีทแล้วมา่วยัน”แอนเอ่ยเรียให้เทอนปล่อยลิ้นออาปาอไมอนพลาิมเลือในปาอัวเอที่โนไมอนัลิ้นไป้วย
“่วยอะไร?”
“่วยหยิบมันออให้ที ฟันะแ้อใ้มือหยิบเพราะมันแะโนโลหะไม่ไ้ ถ้าโนโลหะือูมแน่ ถามแะใียอมเอาเลือใส่บีเอร์แล้วเอาพี่ิปใส่ลไป เพื่อให้มันิว่ายัอยู่ับเลืออไมอนะไ้ไมู่ม”แอนอธิบายให้เทอนยัมือใส่ปาอไมอน่อนะลวเ้าไปหยิบเอาแผ่นิปออมา
“อืม!!!!!!!”ไมอนพยายามร้อ้วยวามเ็บปวพลาัมืออเทอนแน่น เทอนึแผ่นิปที่ำลัทำานึ้นมา
“แอนรีแนันเอาเลือออ”เทอนเอ่ยสั่่อนะึมือลับมาปาอไมอนส่ให้แอน่วยรีแนให้เลือไหลออมาใส่ในบีเอร์่อนะโยนิปลไป
“ไอ้เหี้ยแอนแม่รีเ็บ เอาเ็มหน่อยันะเย็บ รีบทำแผลให้ไมอนะัน้อไปแล้วำรวำลัามมลิ่นเราอยู่”เทอนหันไปสั่ให้เพื่อนรีบทำาม่อนทั้สอะพาันออไป เพราะำรวำลัามลิ่นเลือเ้ามาถึโรพยาบาล
“เราะไปไหนัน”ไมอนเอ่ยถามอีรั้
“ไปหาพวเพิ่ม ถึะไม่ใ่ทาอันแ่านนี้เสี่ยไม่ไ้แฮะไปัน”เทอนเอ่ยอบ่อนะับรถออไป
เทอนับรถเ้าไปอในบ้าน่อนะพาไมอนเ้าเปลี่ยนเสื้อผ้า แ่่อนเ้าไปในบ้านอเทอน้อใส่รหัสผ่านหลายั้นยัับพวสายลับ
พอทั้สอเินเ้าไปในบ้านมันทำให้ไมอนรู้สึว่ามันือนละโลันเลย
“วันนี้มีศาสราารย์ไบเิลมาหาุและเาฝาใหุ้เอาเอสารานส่ให้่ะ”เสียหวานเอ่ยึ้นให้เทอนพยัหน้ารับ ผิับไมอนที่มอหน้าเ้าอเสียไม่เอนเทอน้อเลย
“เมมี่เป็นหุ่นยน์ที่ันสร้าิไว้ับลไอบ้านนายมอไม่เห็นเพราะเธอเป็นเพียลื่นแม่เหล็ หรือเรียอีอย่าเธอือสมออบ้านหลันี้ามมาสิะพาไปห้อพั”เทอนเอ่ยึ้น่อนะพาไมอนเินึ้นั้นสออบ้าน
ความคิดเห็น