เซเลนเธเลี่ยน อาณาจักรมายา

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่6 ความสามารถของของใหม่

ตอนที่6 ความสามารถของของใหม่

“ปู่”เซโรสมองหน้าเจ้าของเสียงหยุดชงักงันอยู่ตรงบันไดลงเวที “ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”

    เซโรสมองหน้าหลานชายและหันไปมองราชาออรอน “พระองค์ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

ราชาออรอนมองหน้าเหรอหราแล้วก็ยิ้ม “ไม่เป็นไรบิดาข้ายังไม่เหนื่อย”

ฝ่ายฮิโร่เมื่อเห็นว่าทั้งสองต้องการจะพูดกันเพียงลำพัง  แต่ติดที่เขาและท่านพ่อซึ่งไม่เคยชินกับการโดนไล่ทางอ้อมเพราะไม่มีใครกล้าไล่

“ท่านพ่อเราไปกันเถอะ”ฮิโร่ว่าพลางเดินไปลากแขนพ่อบังเกิดเกล้าอย่างรู้งาน

“อะไร จะไปไหนข้าเป็นราชานะจะอยู่ฟังที่นี่แหละ”ราชาผู้ดื้อรั้นไม่ฟังคำลูกชายพลางกอดอกแน่นเพื่อแสดงว่าจะไม่ไปไหน

“ฮึ่ม!”เซโรสกระแอมเสียงดังและหันไปมองราชาออรอนตาเขียว

ราชาออรอนสดุ้งเล็กน้อยเขายังจำสายตาแบบนี้ได้  เมื่อเด็กๆเวลาที่เขาทำอะไรผิด  ชายชราตรงหน้าที่เปรียบเสมือนพ่อคนที่สองของเขาก็มักจะมองด้วยสายตาแบบนี้

“เอ่อลูกยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม  เดียวพ่อพาไปนะ”ราชาออรอนจับมือลูกชายแล้วเดินออกไป  ฮิโร่ที่งงๆแต่ก็ยอมเดินไปด้วยแต่โดยดี

“เอ้า  ว่าอย่างไร”เซโรสหันมาพยักหน้าให้หลานชายเชิงให้พูด

“ทำไมปู่ไม่บอกผมก่อนว่ามันจะเจ็บขนาดนี้”ซาเรสบ่นอย่างหัวเสีย

“ถ้าบอกก่อนแล้วเจ้าจะยอมเหรอ”เซโรสตอบหน้าตาย  ทำให้อารมณ์ของผู้ฟังเริ่มคุกรุ่นด้วยไฟโมโห

“แต่ปู่ก็น่าจะเตือนนิดนึง  เช่นว่า  เจ็บหน่อยนะหรือไม่ก็  แค่มดกัดอะไรอย่างเนี้ย”

“ปู่ไม่ชอบโกหกเจ้าก็น่าจะรู้”เซโรสตอบหน้าตายอีกครั้ง “เอาเถอะ  ว่าแต่รู้วิธีใช้มันรึยัง”

    มันในที่นี้คือดวงแก้วศาสตรา  ที่ซาเรสก็ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนแล้วตอนนี้

“เอ่อ  ผมไม่รู้ว่ามันหายไปไหน”

ชายแก่ส่ายหัวแล้วบอกวิธีใช้ “แบมือขึ้นมา  แล้วลองนึกถึงมันสิ”

ซาเรสทำตาม  แล้วทันใดนั้น “ปิ๊งๆปิ๊งๆ”

    ดวงแก้วศาสตรา  ลอยเด่นแสดงความงดงามของมันบนฝ่ามือเด็กชาย  ลูกแก้วส่องแสงสีรุ้งเลื่อมพรายเป็นประกายแสง  เสียงของมันที่ดังเข้าโสตหูประดุจระฆังแก้วที่ดังกังวานสดใสฟังแล้วรื่นหูคล้ายดนตรีจากสรวงสวรรค์ที่เหล่าเทพยดา  นางฟ้าประทานลงมาสู่โลกมนุษย์

“สวยไหมล่ะ”เซโรสถามเมื่อเห็นเด็กชายจ้องไม่วางตา

ซาเรสพยักหน้า  สวยขนาดนี้ต่อให้มองทั้งวันก็ไม่มีเบื่อ  สมแล้วที่เขาอดทนจากความเจ็บปวดอย่างยากลำบาก

“เอ้า  ทีนี้ก็กำลูกแก้วแล้วคิดว่าจะเก็บมัน”ซาเรสทำตาม  แล้วมันก็หายไปเหมือนเขากำเพียงแค่อากาศธาตุเท่านั้น

“ทีนี้  ดูนี่แล้วบอกซิว่า  มันระดับไหน  ชื่ออะไร  ใครสร้าง”เซโรสชักดาบที่มีลวดลายสวยงามมากเล่มหนึ่งออกมา

เด็กชายทำหน้างง “แล้วผมจะไปรู้ดะ…”ซาเรสตกใจระคนแปลกใจที่อยู่ดีๆเขาก็ดันรู้จักดาบเล่มนั้นขึ้นมา

       ดาบปราบสิบทิศ   ระดับ ตำนาน   ผู้สร้าง ซากรอส เจ้าตระกูลโอบีลาสเมลรุ่นที่ เจ็ด

    สร้างจาก

-          แร่โอริฮาลูกอน

-          หลอม  ไฟโลกันต์

-          ลงรัก  เลือดมหาปราชญ์

-          บรรจุเวทมนต์  ลำแสงมหาเทพ

ทักษะ  สามารถใช้เวทมนต์  ลำแสงมหาเทพได้  สิบครั้งต่อวัน

ซาเรสยังคงตะลึงไม่หายที่อยู่ๆ  ความรู้มากมายก็พรั่งพรูเข้ามาในหัวสมองเขามากมาย

“หึ  รู้แล้วสินะ”ชายแก่ว่า 

เด็กชายพยักหน้าเป็นคำตอบ

“ไม่ใช่แค่ข้อมูลอาวุธเท่านั้นนะ  ไม่ว่าจะเป็นของวิเศษ  ยาสมุนไพร  ชนิดสัตว์  อะไรก็แล้วแต่ที่บรรพบุรุษรุ่นก่อนๆสั่งสมความรู้ต่างๆรวมทั้งการสร้างอาวุธและการแพทย์มาเป็นเวลานานตลอดทั้งชีวิต  หรือแม้แต่ความรู้ของปู่  ก็จะถูกบันทึกลงในนี้”

ซาเรสพงกศรีษะขึ้นลงถี่ๆอย่างดีใจ  อย่างนี้ก็เท่าว่าเขามีความรู้มากมายโดยไม่ต้องแสวงหา  เพียงแค่คิดถามตัวเองเขาก็ได้รู้คำตอบแล้ว  แม้จะไม่ใช่ความรู้จากทั้งโลกแต่มันก็มากซะจนประเมินไม่ได้

“ต่อไปสุดท้าย  เรียกดวงแก้วศาสตราออกมา”เซโรสบอกหลานชายเสียงดัง  เพื่อเรียกสติที่เริ่มจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  เพราะกำลังสนุกกับของเล่นใหม่

    ซาเรสที่กำลังถามนั่นถามนี่กับดวงแก้วศาสตราอยู่ก็รู้สึกตัว  และทำตามที่ปู่ตนบอก

“ปิ๊งๆปิ๊งๆ”เสียงนี้ยืนยันว่าดวงแก้วศาสตรามาแล้ว  ซาเรสก็ยังคงมองที่ดวงแก้วศาสตราอย่างหลงไหล  แต่ก็พยายาตั้งใจฟังปู่เขาพูดต่อไป

“ดวงแก้วศาสตรา  จะมีข้อมูลของอาวุธบันทึกอยู่หลายพันชนิด  เมื่อคิดจะสร้างอาวุธอะไรสักอย่างดวงแก้วศาสตราจะหาวัตถุดิบในบริเวณรอบๆนั้น  แล้วสร้างเป็นอาวุธโดยมีมันป็นแกนกลาง  เหตุนี้เองมันจึงได้ชื่อว่าดวงแก้วศาสตรา”

ซาเรสพยักหน้าอีกครั้งอย่างว่าง่าย

“ลองโยนไปที่กองดินตรงด้านนั้นสิ”เซโรสชี้มือไปทางด้านข้างเวทีที่มีกองดินกองทรายใช้ก่อสร้างอยู่ประมาณสองถึงสามกอง

    ซาเรสโยนดวงแก้วศาสตราไปที่กองดินนั้น  แล้วก็คิดอยากจะได้อาวุธ  ด้วยความที่ดวงแก้วศาสตราเปรียบเสมือนส่วนหนึ่งในร่างกายของเด็กชายไปแล้ว  มันจึงทำตามประสงค์ของเด็กชายอย่างเต็มใจ

    ดวงแก้วศาสตราลอยเหนือกองดินไม่ยอมตกลงพื้น  กองดินเริ่มแตกเป็นละอองฝุ่นแล้วหมุนวนรอบดวงแก้ว  ไม่นานมันก็เริ่มประกอบกันเป็นรูปเป็นร่าง  จนกลายเป็นขวานดินเล่มใหญ่

    แล้วซาเรสก็รู้สึกอยากสัมผัสมันขึ้นมา  มันไม่รอช้าทำตามคำสั่งนายทันทีด้วยความเร็วสูง

“เฮ้ย  ระวัง!!”เซโรสร้องเสียงหลง  พลางสร้างกำแพงน้ำขึ้นป้องกันหลานชายอย่างรวดเร็ว

“ฟึบ!”ขวานดินปักติดอยู่กับกำแพงน้ำแน่นิ่ง

    ซาเรสตกใจและงุนงงจนทำอะไรไม่ถูก

“ค่อยๆเรียกมันสิ  ให้มันมาหาช้าๆ  รู้ไหมว่าขวานดินมันหนักพอๆกับเจ้าสิบคนรวมกันเลยนะ”ซาเรสพยักหน้าเขาใจแล้วเริ่มบังคับมันทางจิตอย่างระมัดระวัง

    เซโรสค่อยๆสลายกำแพงวารีออกไป  เจ้าขวานตัวดีจึงค่อยๆลอยเข้ามือซาเรส

“หมับ  ตึง!!”ซาเรสไม่สามารถถือขวานที่หนักกว่าตัวเองร่วมสิบเท่าได้  จนขวานตกใส่เวทีเสียงดังสนั่น

“จำไว้ว่า  ดวงแก้วศาสตราใช้ความคิดและจิตในการควบคุบเท่านั้น  เข้าใจไหม”ชายแก่สอนเป็นครั้งสุดท้าย

“ครับ  ปู่”ซาเรสรับคำเสียงใส

“ถ้าอย่างนั้นก็เก็บดวงแก้วศาสตรา  แล้วไปกินข้าวกัน”เซโรสพูดเสร็จก็เดินลงจากเวที

ซาเรสพยักหน้าไล่หลังปู่อย่างทะเล้น  แล้วจึงสลายขวานดินให้กลายเป็นดวงแก้วศาสตราเช่นเดิม  เขาเก็บมันกลับเข้าฝ่ามือเสร็จ  จึงเดินตามหลังปู่ไป

                                                        TBC

หลังจากลงตอนนี้ก็ตรุษจีน  คงไม่ได้ลงหลายวันนะครับ