เซเลนเธเลี่ยน อาณาจักรมายา

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่4 สานต่อบรรพบุรุษ

ตอนที่4 สานต่อบรรพบุรุษ

“ก็อกๆๆ”เมื่อตกดึกซาเรสก็มาหาปู่ของเขาตามนัด หลังจากที่หลงอยู่ในปราสาทนานพอสมควรจนต้องถามทางกับพวกคนใช้ในปราสาท

“อ้าว มาแล้วเรอะ”ปู่เขาร้องทัก เมื่อเปิดประตูมาพบเขา “เดี๋ยวปู่จะพาไปที่ที่หนึ่ง”ชายแก่ปิดประตูแล้วก้าวเท้าเดินนำไป

    ซาเรสก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย ไม่ถามอะไรเพราะถึงถามไปก็คงจะไม่ได้คำตอบ เขารู้นิสัยปู่ของเขาดี ถ้าปู่ของเขาอยากบอกก็จะบอกออกมาเอง

    เซโรสนำทางซาเรสมาจนถึงบ่อน้ำหินแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ใจกลางห้องโถงโล่งๆห้องหนึ่งในปราสาท ด้านหลังบ่อน้ำมีรูปปั้นผู้ชายสวมเกราะเหล็กเต็มตัวสูงกว่าสิบเมตร มือทั้งสองข้างกุมดาบสองคมเล่มใหญ่หันปลายดาบจ่อลงเหนือผิวน้ำในบ่อ ปลายดาบมีน้ำหยดลงไปในบ่อตลอดเวลา

“นี่คือบ่อน้ำเทพมนุษย์ ฮูมัน”เซโรสพูดพลางมองหน้าหลานชาย

“แล้วปู่พาผมมาทำไมครับ”ซาเรสถามด้วยความสงสัยพลางหันมองรอบด้านอย่างแปลกที่

“บ่ออน้ำเทพมนุษย์ฮูมัน เป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การชำระล้างร่างกาย เพื่อทำพิธีกรรมต่างๆ ที่ปู่พาเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อทำพิธีกรรมถ่ายทอดสมบัติของบรรพบุรุษตระกูลเรา ให้กับเจ้า”

“ผมเหรอ”ซาเรสว่าพลางชี้หน้าตนเอง “สมบัติอะไรครับ”

“เอาเถอะน่า ลงไปในบ่อก่อน”เซโรสเร่ง

    ซาเรสถอดเสื้อผ้าจนหมดแล้วค่อยๆก้าวลงไปในบ่อน้ำเทพมนุษย์ เมื่อลงมาแล้วเซโรสก็สั่งให้ถูเนื้อถูตัวเพื่อชำระกาย ครู่หนึ่งซาเรสก็ถามความสงสัยที่มีอยู่หลายอย่าง

“ปู่เป็นใครกันแน่ ทำไมถึงกลายเป็นผู้สำเร็จราชการไปได้”

“อืม ตอนปู่เป็นหนุ่มปู่ได้ผจญภัยไปยังที่ต่างๆบนโลกใบนี้กับเพื่อนอีกสองคน หนึ่งคือเจ้าชายออรัน แห่งประเทศเอเธนเซีย ทวีปเซเลนเทียร์ บิดาขององค์ราชาออรอนนั่นไงล่ะ ส่วนอีกหนึ่งคือ โสรัจ ตอนนี้เขาบวชเป็นพระสงฆ์อยู่ที่ทวีปกอนด์วาเนียร์    เราสามคนเที่ยวไปยังที่ต่างๆจนหมดก็เบื่ออยากกลับบ้าน   
ประกอบกับบิดาของเจ้าชายออรันป่วย    ปู่และเจ้าชายจึงบอกลาโสรัจและเดินทางกลับ เมื่อมาถึงองค์ราชาก็สิ้นพระชนม์เจ้าชายออรันจึงต้องครองราชย์ต่อจากผู้เป็นบิดา    ท่านขอให้ปู่อยู่ช่วยเพราะไม่ไว้ใจผู้อื่นนอกจากปู่ จนกระทั่งราชาออรันสิ้นพระชนม์และพ่อเจ้าก็มอบเจ้าให้ปู่และจากไป   ปู่จึงเกษียนตนเอง และไปใช้ชีวิตอยู่ที่เสลฟวิลเลจบ้านของเราไง”

“อ๋อ แล้วสมบัติของตระกูลคืออะไรครับ”ซาเรศถามอีก

“ดวงแก้วศาสตรา ซึ่งสะสมความรู้ในการสร้างอาวุธของตระกูลเรา”เซโรสตอบ

“อ้าว ตระกูลเราไม่ใช่หมอเหรอครับ”ซาเรสถามด้วยความงงปนตกใจก็ทั้งชีวิตของเขา เขาเห็นแต่ปู่รักษาคนไม่เคยเห็นสร้างอาวุธสักครั้ง

“อ้อ เมื่อครั้งผู้นำตระกูลรุ่นที่แปดท่านมีลูกชายอยู่คนหนึ่งคือรุ่นที่เก้า รุ่นที่เก้าไม่ชอบการสร้างอาวุธแต่กลับชื่นชอบการรักษาคนมากกว่า จึงหนีออกจากบ้านไปหาผู้ที่จะสอนให้เขาเป็นหมอได้ รุ่นที่แปดด้วยคิดว่าตระกูลสร้างอาวุธเราคงจะสิ้นที่รุ่นของท่านแล้ว ก่อนตายจึงสร้างดวงแก้วศาสตราขึ้นมาเพื่อไม่ให้ความรู้นั้นสูญไป”

“แล้วผมเป็นรุ่นที่เท่าไหร่ครับปู่”ซาเรสด้วยความนึกสนุก

“อืม สิบสาม”

‘ง่ะ เลขซวยนี่หว่า’ซาเรสคิด

“งั้น เวทย์ธรรมชาติ ธาตุวารี ที่ปู่สอนผมล่ะ มันเกี่ยวอะไรกันไหม”

“ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรเลย”เซโรสตอบหน้าตายจนซาเรสแทบจะหัวทิ่มลงไปในน้ำเลยทีเดียว “นั่นเป็นวิชาที่ปู่ได้มาตอนผจญภัยในวัยหนุ่มต่างหาก”

    เวทย์ธรรมชาติ เป็นหนึ่งสายเวทย์เจ็ดสาย คือ เวทย์สีแดง(จู่โจม) เวทย์สีขาว(รักษา) เวทย์สีทอง(อัญเชิญ) เวทย์สีม่วง(แรงโน้มถ่วง) เวทย์สีน้ำตาล(กาลเวลา) เวทย์สีดำ(คำสาป)และเวทย์สีเขียว(ธรรมชาติ)

เวทย์ธรรมชาติสามารถควบคุมธาตุสังกัดของผู้ใช้ได้อย่างอิสระแต่จะควบคุมได้เพียง ธาตุเดียว เนื่องจากการได้มาซึ่งเวทย์ธรรมชาตินั้น ค่อนข้างยากมากผู้ฝึกต้องทำความเข้าใจวัฎจักของธาตุนั้นๆมี ดิน น้ำ ลม และไฟ เมื่อเข้าใจแล้วก็จะสามารถส่งพลังเพียงน้อยนิดก็ควบคุมธาตุนั้นๆได้โดยง่าย ดังนั้น จึงไม่ค่อยที่นักเวทย์สายนี้มากนักและแทบจะหมดไปอยู่แล้ว

    ในกรณีของซาเรสเขาควบคุมละอองน้ำในอากาศ และทำให้มันควบแน่นกันจนเกิดเป็นสายน้ำลื่นไหลควบคุมรูปร่างได้ตามใจต้องการ ความยากง่ายในการควบคุมน้ำนั้นจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของน้ำที่ควบคุม แต่ที่มีการพูดชื่อท่าขณะใช้นั้น เขาทำให้มันเท่ห์ไปอย่างนั้นแหละจะได้ไม่เหมือนใคร

“ยังมีอะไรจะถามอีกไหม”เซโรสถามให้แน่ใจเพราะมันเริ่มจะได้เวลาทำพิธีแล้ว

“มีครับ คำถามสุดท้ายแล้ว”ซาเรสหันรีหันขวาง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครนอกจากเขาสองคนจึงถาม “ขอความในจดหมาย ที่ราชาออรอนพูดถึงเกี่ยวกับอะไรครับ”

“อืม เจ้าจะอยากรู้ไปทำไมรึ”เซโรสหรี่ตาจ้องมองหลานตนเองเพื่อหาคำตอบ

“ผมก็แค่สงสัย แล้วอีกอย่างปู่บอกจะให้ผมและเจ้าชายฮิโร่เข้าโรงเรียนด้วยไม่ใช่เหรอ ฉะนั้นเราอาจไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนักผมเลยอยากรู้ว่าปู่จะทำอะไรต่อไป”ซาเรสกล่าวเสียงหนักแน่นมองตอบสายตาผู้เป็นปู่ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

“เฮ้อ ก็สงครามน่ะ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แค่สงครามเล็กๆแต่เป็นสงครามกับมนุษย์ต่างดาว”

“หา! มนุษย์ต่างดาวมันมีด้วยเหรอครับ”ซาเรสตาโตอย่างไม่เชื่อ

“หึหึหึ ก็มีหรอกปู่เคยสู้กับมันตอนหนุ่มๆ”เซโรสเงยหน้ามองเพดานคล้ายกำลังระลึกความหลัง “แต่นั่นก็เป็นเพียงการกระทบกระทั่งกันเล็กๆน้อยๆเท่านั้น แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่”

“ไม่ใช่ยังไงครับ”

เซโรสนั่งยองๆที่ขอบบ่อน้ำแล้วจ้องตาซาเรส “มันจะยึดครองโลกน่ะสิ”

“ยึดครองโลก”ซาเรสทวนคำอย่างตกใจแล้วทำหน้าครุ่นคิด บ้านเมืองกำลังมีภัยแล้วเราจะอยู่เฉยเหรอ

“เอาเถอะ ปัญหาพวกนี้ให้พวกผู้ใหญ่เขาจัดการไป เจ้าเป็นเด็กก็ต้องตั้งใจเรียน เห็นบ่นว่าอยากไปโรงเรียนบ่อยออกนี่”เซโรสลุกยืนแล้วยืดเส้นสาย “เอาล่ะถึงเวลาแล้ว”

    เซโรสสะบัดมือครั้งหนึ่งก็มีลูกแก้วเท่าลูกกอล์ฟลูกหนึ่งลอยเปล่งแสงสว่างไสวอยู่บนมือเขาซาเรสยกมือขึ้นมาป้องกันดวงตาจากแสงของลูกแก้วที่เจิดจรัสท่ามกลางห้องมืดๆ

“นั่นคือดวงแก้วศาสตราเหรอปู่”ซาเรสถามขณะที่ดวงตาเริ่มปรับแสงได้แล้ว

“ใช่”เซโรสตอบพลางหลับตา “ข้าแต่ ฮูมัน มหาเทพแห่งมวลมนุษย์ขอจงบรรเทาความเจ็บปวดของเด็กชายผู้ที่ได้รับการชำระล้างจากท่านและขอให้พิธีกรรมการสืบทอดตระกูลเป็นไปได้ด้วยดีเทอญ”

“เจ็บหน่อยนะ”เซโรสพูดเสร็จก็ซัดลูกแก้วใส่กลางอกหลานชายทันทีโดยไม่ให้ตั้งตัว

“อึก อะ อ๊ากๆๆๆ”ซาเรสกุมอกดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวดจนไปเกยฝั่งแล้วก็ยังคงดิ้นต่อไป ความเจ็บของเขาตอนแรกมันเหมือนมีใครเอาเหล็กร้อนๆมาทาบหน้าอกจนทะลุเขาไปอย่างช้าๆความเจ็บคล้ายร่างจะแตกเป็นเสี่ยงแทบจะทนไม่ไหว

“ทนหน่อยนะลูก  มันไม่ถึงตายหรอก”เซโรสจ้องมองด้วยความสงสารหลานตน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นี่ยังน้อยกว่าที่เขาเจอนัก เพราะตอนที่เขาสืบทอดลูกแก้วเขาไม่ได้ชำระกายที่บ่อเทพมนุษย์ ฮูมัน

                                                               
                             
                                                         TBC