เสน่หา คุณบอดี้การ์ด

“ทำอะไรของคุณ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะรสา”

คามินคำรามเสียงต่ำบอกกับคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะไม่ได้สติ เมื่อมือเล็กจับเจ้ามังกรที่กำลังตื่นเต็มไม้เต็มมือจนแทบจะโอบรอบไม่มิดไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยมันสักที

“มันเป็นอะไร ทำไมแข็งจัง”

ใบหน้างามเงยขึ้นมาถามด้วยความสงสัย ขณะปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาด้วยอาการสะลึมสะลือ ทำให้คนที่พยายามท่องนะโมในใจอยู่หลายสิบรอบแทบจะหมดความอดทนจับเธอปล้ำเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่กระนั้นก็ยังกัดฟันพร้อมกับปัดมือเธอออกไป

“อย่ารู้เลย หลับได้แล้ว”

“ฉันนอนไม่หลับ ปวดหัวตุบๆ เลย”

“ถ้านอนไม่หลับก็ช่วยอยู่นิ่งๆ หน่อย อย่าทำมือไม้ให้ซุกซน ลูบไล้ไปทั่วตัวผมแบบนี้ เพราะผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงจะอดทนต่อการยั่วยุของคุณได้”

ตอนจับเธออาบน้ำในห้องน้ำเขาอุตส่าห์เอาชนะไฟปรารถนามากมายเมื่อเห็นเรือนร่างเย้ายวน ขาวผ่องอวดสายตามาจนได้ แต่ก็ไม่คิดว่าตอนนี้ความพยายามของเขาแทบจะเหลือศูนย์เมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมให้ความร่วมมือ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ มือเล็กปัดไปทั่วเรือนร่างกำยำราวกับต้องการสำรวจความแข็งแกร่งทุกซอกทุกมุมบนตัวของเขา

“ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด ใครยั่วยุคุณ”

‘ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอแม่ตัวดี นี่ไม่รู้เลยสินะว่าการกระทำของตัวเองมันไปกระตุกต่อมอารมณ์ไหนของคนอื่นเขาเข้า’

“ไม่เข้าใจใช่ไหม ได้…งั้นเดี๋ยวผมจะทำให้คุณเข้าใจเอง”

คามินพลิกตัวนอนตะแคงรั้งเอวคอดเข้ามาหา ก่อนจะตรึงท้ายทอยเล็กอีกข้างไว้ด้วยมือหนา ประทับริมฝีปากร้อนผ่าวแนบเข้าหาริมฝีปากเรียวสวยแล้วบดเคล้าอย่างหนักหน่วง

“อื้อ…”

รสาส่งเสียงร้องครางเผยริมฝีปากออกให้ลิ้นร้อนๆ ของเขาเข้ามาสำรวจภายในอย่างง่ายดาย สติเลือนลางขณะที่พยายามตอบสนองอย่างไม่ประสาโดยไม่คิดจะขัดขืนหรือผลักไสอีกฝ่ายแต่อย่างใด

การตอบสนองของเธอทำให้คามินครางเสียงในลำคออย่างพอใจ จากที่คิดจะสั่งสอนโดยการจูบกลับเริ่มรู้สึกฮึกเหิมและเริ่มรุกเธอมากขึ้นโดยการลูบไล้ฝ่ามือหนาไปตามแผ่นหลังบางและสะโพกกลมกลึงที่มีชุดนอนเนื้อผ้านุ่มลื่นก้านอยู่