นิทานก่อนนอนเรื่องมหัศจรรย์มิตรภาพ(กระต่ายกับเต่า)

ลำดับตอนที่ #9 : ความทรงจำที่กำลังจะกลับมามีชีวิต

ก่อนจะมีคำพูดอื่นใด เต่าร้องไห้โฮ….....โผเข้ากอดสัตว์เบื้องหน้าอย่างลืมอาย



เต่ารับรู้ถึงสัมผัสการกอดตอบรับ และเสียงสะอื้นร้องไห้ของฝ่ายตรงข้าม





“ฉันคิดถึงเธอมาก…ฮือๆๆ…” เต่าพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น



“ฉันก็เช่นกัน…ฮือๆๆๆ” กระต่ายน้อยขนปุย เพื่อนเก่าของเขาค่อยๆ เอื้อนเอ่ยวาจา  





…..ทั้งคู่ยืนกอดกันกลมอยู่อย่างนั้นนานมาก และยังไม่มีทีท่าว่าฝ่ายไหน



จะละกายออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย ณ ที่แห่งนี้ ที่ความทรงจำเก่าๆ



กำลังจะหวนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง มันเริ่มต้นที่นี่ ที่พูพอนที่ 17





............................................................



....................................



...............



.....







(เมื่อกาลก่อน)



เต่าตัวจ้อยนามว่า “ต๊ะ” หรือเรียกเต็มๆว่า “ต๊ะมูม” เป็นชื่อที่แปลกที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมา



ฉันพบเขาที่นี่ที่พูพอนที่17 กลางงานเดือนป่าแต้มสี



เต่าน้อยตัวนึงนั่งร้องไห้เสียงดังลั่น เพียงเพื่อต้องการกินไอติมแท่งเดียว



วันนั้นฉันมากับแม่ฉันจึงขอร้องให้คุณแม่ช่วยซื้อไอติมให้เต่ากิน



แม่ซื้อให้ฉัน 2 แท่ง ฉันเดินไปหาเต่า พร้อมยื่นไอติมในมือให้เต่าแท่งนึง



ส่วนฉันก็กินอีกแท่งนึง เต่าจึงเงียบเสียงร้องทันที



........................................



แม่บอกว่าจะไปซื้อผักกาดมาทำผัดผักกาดใส่เม็ดมะม่วงหิมะพานของโปรดของฉัน





ฉันเห็นเต่ากินไอติมอย่างมีความสุข ยิ้มร่าเริง  ต่างจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่อย่างสิ้นเชิง



ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเขา ฉันจึงขอแม่อยู่เล่นกับเต่าก่อน



เต่าเล่าให้ฉันฟังว่าบ้านของเขาอยู่ห่างไปทางทิศใต้ประมาณ???



เขาไม่รู้ว่ามันมีระยะทางเท่าใด แต่เขาก็ไม่ท้อยังอุตส่าห์เปรียบเทียบระยะห่าง



จากจุดที่เรายืนอยู่กับต้นมะขามข้างหน้า ว่าทางจากบ้านของเขา



ห่างไปเท่ากับต้นมะขามประมาณ30เท่า  ….. เอ??? หรือว่า 25 ???  



….คิดๆ ดูอีกทีมันคงประมาณ 20 เท่า  …….แล้วไอ้ 20 เท่า มันเท่าไหร่กันหล่ะเนี่ย



(ฉันชอบสีหน้าตอนที่เขาครุ่นคิดเสียจริงๆ ดูเอาจริงเอาจังแสดงออกผ่านสายตาที่มุ่งมั่น)



ฉันอยู่คุยกับเขาจนแม่ของฉันกลับจากซื้อของและมารับฉันกลับบ้าน



เต่าน้อยยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ต่างกันเพียงรอยยิ้มเต็มแก้มที่เข้ามาแทนหน้าตาเหยเก



ตอนร้องไห้เมื่อแรกเห็น





เต่ามองดูเราแม่ลูกเดินจากไปจนลับตา เขายิ้มให้ฉันตลอดจนลับตา



ฉันจับมือแม่ไว้แน่น และกระซิบบอกแม่ว่า



\"แม่จ๋า.....หนูเป็นเพื่อนกับเขาแล้วนะจ๊ะ..  .... หนูมีเพื่อนใหม่แล้ว\"