นิทานก่อนนอนเรื่องมหัศจรรย์มิตรภาพ(กระต่ายกับเต่า)

ลำดับตอนที่ #7 : พูพอนที่ 17 (2)...นาฬิกาของเขาเร็วกว่าเวลาปกติ 5 นาที

เขาเล่นเครื่องเล่นสลับไปกับการกินอย่างนี้อยู่นาน



มันเป็นความสุขของเขาที่เขาใฝ่ฝันว่าจะได้ทำอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก



เพียงแต่ว่าแม่ไม่อนุญาตให้ทำอย่างนี้ ..ตอนนี้เริ่มบ่ายคล้อยแล้ว



นาฬิกาข้อมือของเต่าเดินเร็วกว่าปกติ 5 นาที พอมองนาฬิกาทีไร



เขาก็อดคิดถึงเพื่อนคนสำคัญไม่ได้สักที แต่ก่อนนาฬิกาของเขาเดินปกติ



เหมือนนาฬิกาของคนทั่วไป แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขารู้สึกผิดมากที่เขาผิดนัดกับกระต่าย



เขามาสายไป 5 นาที ทำให้พลาด “รถไฟหนอนไหม” ซึ่งเป็นรถไฟขบวนพิเศษ



รอบ4ปี ที่จะพาเที่ยวรอบโลกฟรีๆ โดยจะคัดผู้โชคดีจากการจับฉลากจาก



รายชื่อผู้ที่ทำความดีประจำรอบ4ปีนั้น เต่ากับกระต่ายก็ส่งเรื่องราวบันทึกการทำความดีไป



และโชคดีมากที่ได้รับการสุ่มจับฉลากรายชื่อให้ได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในจำนวนแขกพิเศษ 444 คน



แต่โชคร้ายที่เต่ามาช้า เพราะมัวแต่ลืมโน่นลืมนี่ หอบของพะรุงพะรังมาจากบ้าน



กระต่ายที่รอเต่าจึงต้องพลอยตกรถไฟไปด้วย ครั้งนั้นกระต่ายไม่โกรธเต่า



แต่กลับบอกเต่าว่า



“เอาอย่างนี้สิ ถ้าเธอกลัวว่าจะสายและพลาดโอกาสอีก



เธอก็ปรับนาฬิกาให้เร็วกว่าเวลาปกติ 5 นาที ฉันคิดว่า แค่5นาทีก็คงพอ



พอที่จะไม่ทำให้เราพลาดโอกาสดีๆในชีวิตในอีกหลายๆเรื่องที่รอเราอยู่”



ตั้งแต่นั้นมาเต่าก็ปรับนาฬิกาให้เร็วกว่าเวลาปกติ 5 นาที



และเขาก็ไม่เคยผิดนัด ไปสาย หรือพลาดโอกาสดีๆอีกเลย







เต่าเดินมาจนถึงโคนต้นกระบากใหญ่ ที่นี่คนพลุกพล่านมาก



คุยกันจอแจเสียงดังจนน่ารำคาญ เขาหยุดที่ร้านขายโรตีสายไหม



สั่งโรตีสายไหมสีขาวไส้มะยมกวนและลูกเกด ขณะที่ยืนรอโรตีอยู่นั้น



เขาเหลือบไปเห็นป้าย “พูพอน 17” ใช่แล้ว มันคือพูพอนที่ 17



ที่ที่เขาเคยสัญญากับใครบางคนว่าจะมาเจอกันที่นี่ แต่ในคำสัญญา



ไม่ได้ระบุว่าจะต้องมาเจอกันวันไหน เวลาไหน เพราะตอนนั้นเขาทั้งคู่คิดว่า



อาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีกแล้ว นั่นแหล่ะ คือสิ่งที่เขายังเสียดายไม่หาย



มันคือการที่เขาไม่ได้ระบุวันที่ และเวลา ในสัญญาครั้งนั้น