ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พูพอนที่17
เต่าตื่นนอนแต่เช้า เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะไม่ได้ไปที่นั่น 1ปีเต็มๆ
แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ เขายังจำได้ทุกเสี้ยววินาทีที่ได้เจอกับกระต่าย
และนั่งคุยกันอยู่โคนต้นกระบากทางด้านทิศใต้ พูพอนที่17
(พูพอน คือ รากค้ำยันต้นไม้ใหญ่ที่มีลักษณะแผ่ขยายเป็นแผ่นใหญ่
ใช้ในการพยุงตัวของต้นไม้ใหญ่) กระต่ายเคยบอกเขาว่า
\"ถ้าอยากเจอกันแต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหนก็ให้มารอที่นี่นะ
พูพอนที่17นี่แหล่ะ จำง่ายดี ก็17มันคือวันเกิดของเธองัย\"
เต่าเดินเที่ยวในงานในหลายจุด เล่นเครื่องเล่นเกือบทุกอย่างที่เขาเดินผ่าน
ไม่ว่าจะเป็น \"ชิงช้าต้นยูคาลิปตัส\" ที่สูงพอๆกับตึก5ชั้น
ใครที่กลัวความสูงส่วนใหญ่ไม่กล้าเล่นเจ้าชิงช้ายูคาลิปตัสนี้
ซึ่งนั่นไม่ใช่เต่าอย่างแน่นนอน เพราะเขาเป็นเต่าที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักบินอย่างที่สุด
พูดถึงเรื่องความสูงแล้วเครื่องเล่นอีกอย่างหนึ่งที่สุดเสียวไม่แพ้กันคือ
\"ราวบันได1,000ขั้น\" ซึ่งจะมีรอกดึงเราขึ้นไปจุดสูงสุดของราวบันได
ที่ทำจากเถาวัลกระไดลิงยักษ์ และเราจะต้องนั่งสไลด์ตัวลงมา
สนุกมากโดยเฉพาะเวลาที่เข้าโค้ง เราต้องเอี้ยวตัวตามโค้ง
ไม่เช่นนั้นอาจจะหลุดโค้งและตกลงมาได้
ถ้าตกลงมาก็จะมีตาข่ายเครือตำลึงที่แข็งแรงและเหนียวมากรองรับอยู่ด้านล่าง
ทำให้เราไม่ได้รับอันตราย บางครั้งเต่าเองชอบที่จะบิดตัวไปทิศตรงข้าม
เพื่อให้ตัวเองลอยหลุดโค้งและตกลงมา
เขาจะร้องอย่างสุดเสียงก่อนหล่นลงมากระแทกตาข่ายแล้วเด้งขึ้นสูง
ก่อนจะตกลงมาอีกรอบ เขาเล่นอย่างนี้อยู่ 2-3รอบ
หลังจากที่ตะโกนจนแหบคอ เขาก็เดินหาร้าน \"ไอติมอุ่น\"
ที่เขาชอบกินเมื่อครั้งยังเด็ก เขากินได้ไม่จำกัด เพราะเขาชอบมันมาก
มันคือไอติมธรรมดานี่แหล่ะ แต่พอสัมผัสกับลิ้นจะรู้สึกอุ่น
เต่าชอบสั่งแบบราดน้ำผึ้งเพราะเขาชอบที่มันอุ่นๆหวานๆบอกไม่ถูก
แต่ถูกใจเขายิ่งนัก เขายังจำได้ว่าเขาเคยแข่งกินไอติมอุ่นกับ \"บุ้งกี๋\"
เพื่อนสมัยเด็กของเขาที่ชอบกินไม่แพ้กัน บุ้งกี๋เป็นฮิปโปจึงได้เปรียบเขา
เพราะฮิปโปตัวโตกว่าเต่ามาก แต่ครั้งนั้นเต่ากินได้175อัน ส่วนฮิปโปกินได้
167อัน เต่าชนะ แต่ก็แทบอวกเหมือนกัน มารู้ทีหลังว่าบุ้งกี๋กินข้าวมาจากที่บ้าน
ก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ยังภูมิใจ และบุ้งกี๋เองก็ยอมรับในฝีปากนักกินไอติมอุ่นของเขา
แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ เขายังจำได้ทุกเสี้ยววินาทีที่ได้เจอกับกระต่าย
และนั่งคุยกันอยู่โคนต้นกระบากทางด้านทิศใต้ พูพอนที่17
(พูพอน คือ รากค้ำยันต้นไม้ใหญ่ที่มีลักษณะแผ่ขยายเป็นแผ่นใหญ่
ใช้ในการพยุงตัวของต้นไม้ใหญ่) กระต่ายเคยบอกเขาว่า
\"ถ้าอยากเจอกันแต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหนก็ให้มารอที่นี่นะ
พูพอนที่17นี่แหล่ะ จำง่ายดี ก็17มันคือวันเกิดของเธองัย\"
เต่าเดินเที่ยวในงานในหลายจุด เล่นเครื่องเล่นเกือบทุกอย่างที่เขาเดินผ่าน
ไม่ว่าจะเป็น \"ชิงช้าต้นยูคาลิปตัส\" ที่สูงพอๆกับตึก5ชั้น
ใครที่กลัวความสูงส่วนใหญ่ไม่กล้าเล่นเจ้าชิงช้ายูคาลิปตัสนี้
ซึ่งนั่นไม่ใช่เต่าอย่างแน่นนอน เพราะเขาเป็นเต่าที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักบินอย่างที่สุด
พูดถึงเรื่องความสูงแล้วเครื่องเล่นอีกอย่างหนึ่งที่สุดเสียวไม่แพ้กันคือ
\"ราวบันได1,000ขั้น\" ซึ่งจะมีรอกดึงเราขึ้นไปจุดสูงสุดของราวบันได
ที่ทำจากเถาวัลกระไดลิงยักษ์ และเราจะต้องนั่งสไลด์ตัวลงมา
สนุกมากโดยเฉพาะเวลาที่เข้าโค้ง เราต้องเอี้ยวตัวตามโค้ง
ไม่เช่นนั้นอาจจะหลุดโค้งและตกลงมาได้
ถ้าตกลงมาก็จะมีตาข่ายเครือตำลึงที่แข็งแรงและเหนียวมากรองรับอยู่ด้านล่าง
ทำให้เราไม่ได้รับอันตราย บางครั้งเต่าเองชอบที่จะบิดตัวไปทิศตรงข้าม
เพื่อให้ตัวเองลอยหลุดโค้งและตกลงมา
เขาจะร้องอย่างสุดเสียงก่อนหล่นลงมากระแทกตาข่ายแล้วเด้งขึ้นสูง
ก่อนจะตกลงมาอีกรอบ เขาเล่นอย่างนี้อยู่ 2-3รอบ
หลังจากที่ตะโกนจนแหบคอ เขาก็เดินหาร้าน \"ไอติมอุ่น\"
ที่เขาชอบกินเมื่อครั้งยังเด็ก เขากินได้ไม่จำกัด เพราะเขาชอบมันมาก
มันคือไอติมธรรมดานี่แหล่ะ แต่พอสัมผัสกับลิ้นจะรู้สึกอุ่น
เต่าชอบสั่งแบบราดน้ำผึ้งเพราะเขาชอบที่มันอุ่นๆหวานๆบอกไม่ถูก
แต่ถูกใจเขายิ่งนัก เขายังจำได้ว่าเขาเคยแข่งกินไอติมอุ่นกับ \"บุ้งกี๋\"
เพื่อนสมัยเด็กของเขาที่ชอบกินไม่แพ้กัน บุ้งกี๋เป็นฮิปโปจึงได้เปรียบเขา
เพราะฮิปโปตัวโตกว่าเต่ามาก แต่ครั้งนั้นเต่ากินได้175อัน ส่วนฮิปโปกินได้
167อัน เต่าชนะ แต่ก็แทบอวกเหมือนกัน มารู้ทีหลังว่าบุ้งกี๋กินข้าวมาจากที่บ้าน
ก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ยังภูมิใจ และบุ้งกี๋เองก็ยอมรับในฝีปากนักกินไอติมอุ่นของเขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น