คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 ผลักไส
เช้าวันหยุด ในวันนี้เป็นวันเสาร์ ซึ่งเอลซ่าจะตื่นสายกว่าทุกวันเพราะสาวผมบลอนด์ชอบอ่านหนังสือจนดึกดื่น
อันนาที่วันนี้จำใจตื่น เพราะเสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือแผดเสียงปลุกอยู่ข้างๆ เมื่อคว้าโทรศัพท์ได้แล้ว อันนาก็รีบเดินออกไปจากห้อง เพราะกลัวว่าจะรบกวนจนพี่สาวตื่น
แต่เมื่ออันนาเดินออกไปได้ครู่หนึ่ง สาวผมบลอนด์ก็ลืมตาขึ้นมาอย่างง่วงงุน นัยน์ตาสีฟ้าปรือมองไปที่นาฬิกาข้างเตียง เก้าโมง..............ควรจะตื่นได้แล้วสินะ..........
เอลซ่าเอามือป้องปาก และหาวยาวๆอีกหนึ่งที ก่อนจะลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว
“พี่เอลซ่า!!ออกไปข้างนอกกั...........”อันนาเปิดประตูพรวดเข้ามา ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้เด็กสาวอ้าปากค้าง
“!!!!”คนที่อยู่ในห้องก็ตกอยู่ในสภาพตื่นตระหนกเช่นเดียวกัน มือเรียวที่กำลังจะติดตะขอบราอยู่ ใบหน้าขาวซีดก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เมื่อเห็นดวงตากลมโตของผู้เป็นน้องสาวเบิกกว้างอยู่ตรงหน้าประตู
“เอ่อ...............”
ปุ!!!// หมอนใบโตลอยมากระทบเข้าเต็มใบหน้าของเด็กสาว
“รู้ตัวแล้วก็รีบออกไปสิ!!! จะยืนจ้องอีกนานมั้ย!!”เอลซ่าแว๊ดใส่อย่างลืมตัว
“อุ๊ย.....ขาว.....เอ้ย......ไม่ใช่! ขอโทษที่เปิดเข้ามาค่า!!!”อันนารีบปิดประตู มือเรียวกุมหัวใจที่ส่งเสียงดังราวกับจะหลุดออกมาข้างนอก
ฝ่ายอีกคนที่อยู่ในห้อง ใบหน้าที่ร้อนเหมือนจะสุก เมื่อเริ่มหายตกใจ สาวผมบลอนด์ก็มีสติกลับมา
น้องสาวเปิดประตูเข้ามาทำไมเราต้องตกใจขนาดนั้นด้วยนะ..............//
บ้าแล้ว!! อันนาเป็นน้องสาวเธอนะเอลซ่า หยุดคิดอะไรแปลกๆได้แล้ว!!
เอลซ่าเอามือเสยผมของตัวเองเพื่อเรียกสติ แล้วรีบแต่งตัว เพราะเมื่อกี้จากที่อันนารีบเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาหาเธอนั้น เด็กสาวกำลังจะชวนเธอออกไปข้างนอกแน่ๆ ถ้าเธอฟังไม่ผิดละก็นะ......
ก็อกๆ// นั่นไง.........
“เอ่อ.........พี่แต่งตัวเสร็จยังอ่ะ...........”บานประตูถูกแง้มออกเล็กน้อย
“เสร็จแล้ว เข้ามาได้เลย”เอลซ่าเกือบจะหลุดขำกับท่าทีของน้องสาวออกมา มีที่ไหนเปิดประตูก่อนแล้วค่อยถาม เค้ามีแต่ต้องรอเจ้าของห้องอนุญาต แต่ก็เอาเถอะ..........
อันนาทำท่าขัดเขินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะปรับให้เป็นปกติ
“พี่เอลซ่า!!ออกไปข้างนอกกัน นะๆๆๆๆ”
“จ้าๆ......แล้วจะออกไปไหนละ?” เป็นอย่างที่เธอคิดว่าอันนาจะต้องมาชวนออกไปเที่ยวอยู่แล้ว จึงได้แต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับการออกไปข้างนอกไว้เรียบร้อย
“พี่ราพันเซลชวนไปห้างที่เพิ่งเปิดใหม่น่ะ ออโรล่าก็ไปด้วยนะ”อันนาพยายามโน้มน้าวพี่สาวของตัวเอง เพราะบางครั้งเอลซ่าก็ชอบที่จะอยู่แต่ในบ้านมากกว่าที่จะออกไปข้างนอก เป็นความแตกต่างของพวกเธอที่เห็นได้ชัดที่สุด
“จะไปดีรึเปล่านะ?.........”เอลซ่าได้ทีก็ขอแกล้งเสียหน่อย อันนาที่เข้ามาอ้อนเธอ แล้วทำตาปิ๊งๆน่ะ มันเหมือนลูกหมาน้อยๆเลยนะ
“อ่า......แต่เค้าตกลงกับพี่ราพันเซลไปแล้ว........”อันนาทำท่าหงอยอย่างเห็นได้ชัด
“ตัดสินใจโดยไม่ถามพี่ได้ไง?”เอลซ่าแกล้งตีหน้าดุใส่น้องสาว
“ถะ.....ถ้าพี่ไม่ไป เดี๋ยวหนูโทรไปบอกพี่ราพันเซลก็ได้ อย่าโกรธนะ.....”อันนาทำหน้าเศร้า แต่ก็ไม่กล้าขัดใจพี่สาว จึงรีบคว้าโทรศัพท์มือถือเพื่อจะโทรไปยกเลิก
แต่ยังไม่ทันที่จะได้กดโทรออก โทรศัพท์ก็ถูกคว้าไปเสียก่อน
“อ๊ะ..........”
“พี่ล้อเล่นหรอกน่า.........คิกๆ”อันนาที่ได้มองสำรวจการแต่งตัวของพี่สาว ก็รู้ตัวว่าโดนต้มเสียเกือบจะเปื่อย เพราะเอลซ่านั้นแต่งหน้าอ่อนๆ และเสื้อที่สวมอยู่ก็เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวเนื้อบาง ที่สวมทับเสื้อกล้ามสีดำ เข้ากันดีกับกางเกงยีนส์ขาสั้น อวดเรียวขาสวย
มีใครเค้าแต่งตัวแบบนี้นอนอยู่บ้านบ้างละ!!! อันนานะอันนา โดนหลอกเลย .........
เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงขยี้ผมของตัวเองเพื่อคลายความหงุดหงิด ถึงจะเป็นพี่เอลซ่าก็เถอะ แต่ทำแบบนี้เหมือนเห็นเธอเป็นตัวตลกเลยนี่นา......
แต่ความหงุดหงิดนั้นก็มลายหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกได้ถึงสัมผัสอ้อมกอดอบอุ่นจากด้านหลัง
“ไม่หายงอนง่ายๆหรอกนะ...........หึ.......”
“โอ๋ๆ พี่อุตส่าห์มาง้อเลยนะ ดีกันนะ....จุ๊บ........”เมื่อเห็นว่าน้องสาวยังไม่หายงอน เอลซ่าจึงใช้ไม้ตายที่เคยได้ผลทุกครั้งเมื่อตอนเด็กๆ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนกดลงตรงแก้มของอันนา
เฮือก!!........อันนาสะดุ้ง..........โอเค.........ถึงเธอพยายามข่มใจไว้ขนาดไหนก็เถอะ..............แต่เอลซ่านี่.......เรียกได้ว่ายั่ว? ถึงเจ้าตัวจะไม่รู้ก็ตามที......................
“หายโกรธยัง?”สมทบด้วยการยื่นริมฝีปากมากระซิบข้างหูเบาๆอีก ให้ตาย!!เธอจะไม่ยอมปล่อยเอลซ่าไปให้ใครเป็นอันขาด!!! ขอสัญญากับตัวเองไว้เลย!!
แต่ก่อนอื่น.............ขอเอาคืนหน่อยนะพี่เอลซ่า...............
“ไม่หาย......จนกว่าพี่จะง้อ........”อันนาเริ่มทำเสียงแข็งบ้าง ให้เอลซ่ารู้สึกผิดขึ้นมานิดนึง ว่าเธอแกล้งอันนาแรงไปรึเปล่านะ
“ก็ได้......จะให้พี่ทำอะไรละ”เอลซ่ายอมอย่างง่ายๆ เพราะทุกทีวิธีง้อของอันนาก็จะเป็น ให้เธอพาไปกินขนมบ้างล่ะ เลี้ยงเค้กบ้างล่ะ แค่นี้ไม่คณามือเอลซ่าอยู่แล้ว
แต่คราวนี้อันนาแค่หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับสาวผมบลอนด์ ให้เอลซ่าได้แปลกใจ กับรอยยิ้มมีเลศนัยบนใบหน้าของน้องสาว อันนานำนิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของเอลซ่า ทำให้สาวผมบลอนด์ยิ่งมึนงงเข้าไปอีกกับคำพูดที่ตามมา
“พี่ยืนเฉยๆก็พอนะ แต่ห้ามหลับตา”สิ้นคำพูด อันนาก็โน้มตัวเข้ามาหา ใบหน้าใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ก่อนที่ริมฝีปากจะสัมผัสลงบนแก้มนุ่มสีซีดอย่างจงใจ
“ดะ.......เดี๋ยวสิ...........”
“บอกว่าห้ามหลับตาไง.........อีกข้างนะ...........”อันนากดเสียงต่ำ ให้กระซิบอยู่ข้างหู เอลซ่าห่อไหล่เพราะรู้สึกไม่ชิน และรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะเป็นไข้ ใบหน้าร้อนผ่าวจนนึกสงสัยว่า อันนาจะรู้สึกได้รึเปล่านะ?
จุ๊บ..............ฟู่ว........ เห็นเอลซ่าตัวสั่นเป็นลูกนกแล้ว อันนาจึงแกล้งเป่าลมเข้าไปที่หูของอีกฝ่ายเบาๆ
“อื้อ...........”เอลซ่าก้มหน้างุดๆ ลมหายใจถี่กระชั้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“เอาล่ะ!!หายงอนแล้ว!!”อันนาที่อยู่ดีๆก็ผละตัวออกมา บอกด้วยหน้าตาชื่นบานผิดปกติ ทั้งที่ในใจของสาวผมสีน้ำตาลกรีดร้องแทบคลั่ง.....อ่า......ไม่อยากไปเดินห้างกะพี่ราพันเซลแล้ว จะเล่นกับพี่เอลซ่าแทน!!!
แต่ก็ทำไม่ได้ บอกแล้ว......ว่าของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆเนียนไปเรื่อยๆ..............
“พี่เอลซ่าไปกัน! อะไร? โดนเอาคืนแค่นี้ถึงกับค้างไปเลยเหรอ?”อันนาฉุดมือพี่สาวที่ตอนนี้ลงไปนั่งหมดแรงอยู่ข้างเตียง
เอลซ่าได้แต่มองค้อนอันนาอย่าหมดทางจะว่ากล่าว ชอบแกล้งอยู่เรื่อย.........หัวใจไม่รักดีก็ดันเต้นแรงทุกครั้งที่อันนาแกล้งซะด้วย................
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย..........ไปจำวิธีแบบนี้มาจากไหนกันฮ่ะ”เอลซ่าส่งมือให้น้องสาว ก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้น
“ม่ายบอกกกกก ไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่ราพันเซล กับออโรล่าจะรอนาน”อันนาโปรยยิ้มที่สดใสจนน่าหมั่นไส้ให้กับพี่สาว เมื่อเหลือบมองนาฬิกา..........อัยหย๋า.....นัดพี่ราพันเซลไว้เที่ยง นี่11โมงแล้ว เพลินไปหน่อย รีบไปดีกว่าแฮะ
.
ฮึ............5 นาที.........................สาวสองผมสีสองทั้งสองคน มองหน้ากันแล้วต่างพากันถอนหายใจพร้อมกันดัง เฮ้อ............. ตอนแรกพวกเธอสองคนก็ยืนรอตามจุดนัดหรอกนะ แต่ไม่ไหวแล้ว ออโรล่าที่หยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองมาดู ครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ พร้อมกับบ่นคำเดิมๆตลอด
“ไหนบอกว่าอีก 5 นาทีจะถึงแล้วไง...........ฮือ......เค้าหิวแล้วอ่ะ”ออโรล่าที่พิงหัวของตัวเองกับเสาต้นหนึ่งของห้างสรรพสินค้า ร้องโอดครวญ กับรุ่นพี่สาวที่อยู่ข้างๆ นัยน์ตาของสาวเกมเมอร์สอดส่องไปตามร้านอาหารชื่อดังต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นบาร์บีคิวพลาซ่า MK ฮอตพ็อต....หรือจะชาบูชิ ซุกิชิ ดีนะ............... อ๊า......ทำไมฉันถึงมองเห็นแต่ร้านอาหารบุพเฟ่ต์เนี่ย???
ระหว่างที่สาวน้อยหน้าตาดีกำลังเพ้อถึงอาหารที่กำลังจะตกถึงท้อง ราพันเซลที่มองนาฬิกาข้อมืออยู่ ถึงกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกอย่างหมดความอดทน
“หว่า......พี่รันเซลหน้าบึ้งเป็นก้นเป็ดเลยอ่ะ”เสียงที่แว่วมาทำให้ราพันเซลเงยหน้าขึ้นมาจากจอโทรศัพท์ ทำให้เห็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอกับออโรล่าต้องหิวโซจนมานั่งหมดแรงอยู่ตรงเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้ให้ลูกค้าที่มาเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้า
“เที่ยงกับอีก40นาที นี่มันห้านาทีของพวกเธอรึไง?”สาวผมทองโวย เพราะเอลซ่าได้ส่งข้อความไลน์มาบอกว่า ตัวเองกับอันนาจะมาสายประมาณห้านาที พวกเธอเลยไม่ได้ว่าอะไร แต่.......ความจริงคือปาไปสี่สิบนาที
ราพันเซลเองก็สงสัยว่าเธออ่านข้อความของเอลซ่าผิดไปรึเปล่า อีกห้านาที ใกล้แล้ว............ อาจจะหมายถึง อีกห้านาทีใกล้จะออกจากบ้านแล้วก็เป็นได้
“ขอโทษจริงๆนะ”สาวผมบลอนด์ได้แต่ขอโทษด้วยความสำนึกผิดอย่างใจจริง
ความจริงที่เอลซ่ามาสายก็ออกจะเป็นเรื่องแปลอยู่เหมือนกัน เพราะสาวผมบลอนด์เองก็เป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก ไม่เคยเข้าเรียนสายซักครั้ง เธอจึงไม่ได้จะโทษอะไรเพื่อนสาวมากหรอก ที่มาสายคงจะเพราะยัยน้องสาวตัวดีแน่ๆ
“พอดีฉันไปแกล้งอันนานิดหน่อยน่ะ”เอลซ่าตอบเสียงเบา
“แกล้งอะไรกัน? มาสายเกือบจะหนึ่งชั่วโมงเนี่ย?”
“ปะ......เปล่า ไม่มีอะไร..............”เอลซ่าหลบตาแล้วรีบตอบปัดกำถามของเพื่อนสาวไป ใบหน้าขาวซีดขึ้นสีก่ำเล็กน้อย
หน้าแดง? ..........หน้าแดงทำไม!!!! แล้วยัยอันนาจะยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้นทำไม? เรื่องนี้ต้องค้นความจริงค่ะ
ความจริงที่เรียกสองพี่น้องบ้านเอเรนฎาก็เพราะเหตุนี้ นี่แหละ ราพันเซลก้มลงจิ้มข้อความก่อนนะกดส่ง ออโรล่าที่นั่งอยู่ข้างๆเห็นตัวอักษรขึ้นมาบนหน้าจอ ก็รีบพิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
Rapunzel “พร้อมนะ เริ่มทำตามแผนได้”
Aurora Z z “OKค่ะ”
ด้วยประเด็นที่ราพันเซลตั้งข้อสงสัย และวานให้ออโรล่าไปสังเกตพฤติกรรมของอันนามาเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์
เรียกแผนการนี้ว่า "บอกฉันมาสิ ว่าเธอน่ะเป็นซิสค่อน!!" (ตั้งชื่อแผนการโดยออโรล่า)
การจับตาดูครั้งที่ 1 ในร้านอาหาร
“สุดท้ายก็มากินร้านอาหารญี่ปุ่นจนได้................”ออโรล่าคร่ำครวญ พลางเปิดเมนูหาเมนูที่จะมาช่วยเยียวยาเสียงร้องในกระเพาะของเธอ
สายตาของราพันเซลไม่ได้จับจ้องไปที่เมนูซักเท่าไหร่ แต่กลับมองไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้าม อืม.........พนักงานแจกเมนูมา 4 เล่ม แต่กลับมีอยู่หนึ่งเล่มที่นอนเหงาหงอยอยู่บนโต๊ะ.............
“อันนา.......กินอะไรดี?” เอลซ่าเปิดเมนู
“เอาอันนี้ๆ ชุดอาหารกล่องนี่แหละ เยอะดีด้วย เอาไข่ตุ๋นรวมเช็ตเข้าไปด้วยเลยนะ หิวมากกกก”อันนาชี้ไปที่รูปบนเมนู เอลซ่าได้แต่พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปบอกกับพนักงาน
ตามใจแบบนี้สินะ อันนาถึงได้จะเสียเด็กอยู่แล้ว............... ราพันเซลคิดในใจก่อนจะสั่งอาหารของตนเองบ้าง
รอเพียงไม่นานอาหารก็ถูกนำมาเสริฟ์ ออโรล่าที่จ้วงข้าวหน้าหมูทอดที่สั่งมาอย่างรีบร้อน แต่ก็ไม่ลืมที่จะทำหน้าที่เก็บข้อมูลจากฝั่งตรงข้ามไปด้วย
“หือ.............”ราพันเซลเงยหน้าขึ้นมอง ตามที่ออโรล่าสะกิด น้ำชาเขียวในปากของสาวผมยาวสีทองแทบจะพุ่งออกมาให้ขายหน้าเล่นๆ กับบรรยากาศ สีชมพูแสบตาตรงหน้า
“พี่เอลซ่า.....อ้าปากเร็ว.........อ้ามมม”
เอลซ่าหันไปอ้าปากรับไข่ตุ๋นเนื้อเนียนในช้อนคันเล็กที่อันนาส่งมาให้ เมื่อป้อนพี่สาวเสร็จแล้ว ตัวอันนาเองก็ตักไข่ตุ๋นใส่ปากตัวเองท่าทางมีความสุขเหลือเกิน
คือ..............ทำไมไม่ขอช้อนพนักงานเพิ่ม!! จะผลัดกันป้อนทำไม? แล้วที่ฉันจำได้ ยัยอันนากินจุจะตาย!!! แล้วนี่อะไร!! กัดข้าวปั้นไปครึ่งคำ อีกครึ่งนึงป้อนให้เอลซ่า!! ความมุ้งมิ้งเหมือนแฟนมาเดทกันคืออะไร? ทำไมเอลซ่าต้องหน้าเป็นสีชมพู เวลาอันนาป้อน=[]= ที่เวลาฉันให้เธอชิมน้ำซุปที่มหาลัย ฉันป้อนเธอ เธอยังเฉยๆเลย!!!
“พี่.....พี่ราพันเซล แก้วชาเขียวจะแตกแล้วค่ะ”ออโรล่าพูดเสียงเบา
“ราพันเซลทำหน้าเครียดเชียว ข้าวไม่อร่อยเหรอ?”เอลซ่าที่เห็นเพื่อนสาวทำหน้ายุ่ง คิ้วขมวดเป็นปม จึงถามด้วยความเป็นห่วง
“มะ...ไม่เปนไร ฉันปวดท้องนิดหน่อยน่ะ”ราพันตอบแก้ตัวไป ก็เรื่องพวกเธอน่ะแหละ................สาวผมทองตอบตัวเองในใจ
“เห.......พี่ราพันเซลท้องผูกเหรอ”อันนาถามบ้าง ถมไม่ได้ถามเสียงเบาๆด้วยนะ เล่นเอาคนเกือบหันมามองกันครึ่งร้าน อร๊ายยยยยย คนสวยอยากจะบ้า!! ทำไมไม่เอานิสัยน่ารัก เรียบร้อยอย่างเอลซ่าไปซักครึ่งหนึ่งนะ
“นี่แหน่ะ! ไปว่าพี่เค้า แบบนี้ต้องเจอลงโทษ”เอลซ่าดึงแก้มน้องสาวตัวเอง อย่างหยอกล้อ
“พี่แกล้งเค้าเหรอ แบบนี้ต้องเอาคืน!”อันนาไม่ยอม เอื้มมือไปดึงแก้มพี่สาวบ้าง
“พอเลยๆ ข้าวน่ะจะกินมั้ย? ไม่งั้นจะให้ออโรล่าแย่งให้หมดเลยนะ”ราพันเซลรีบเบรกความมุ้งมิ้งเอาไว้ก่อนที่เธอจะกินมดแทนซูชิ
“เค้าไม่ได้ตะกละขนาดนั้นซักหน่อย...........แต่ปลาซาบะของพี่เอลซ่าก็น่ากินจริงๆน่ะแหละ ขอซักครึ่งตัวสิ”ออโร่ล่าบ่นออกมา แต่ก็ยังไม่วายเอาตะเกียบยื่นเข้าไปในกล่องข้าวของสองพี่น้อง หวังจะฉกปลาซาบะส่วนหางเนื้อแน่นมากิน
เพี้ยะ!!// เสียงตะเกียบที่กระทบกัน เป็นอันนานี่เองที่เอาตะเกียบมากั้นเอาไว้
“ไม่ให้.......พี่เอลซ่าต้องอ่านหนังสือบ่อยๆ กินปลาจะทำให้ฉลาด เธอกลับไปกินข้าวหน้าหมูของตัวเองเลย”
“ก็ได้ๆ พวกขี้งก ยัยซิสค่อนเอ้ย”ออโรล่าบ่นอุบอิบ แต่ก็มิวายได้ยินไปถึงหูอันนาจนได้
“ว่าไงนะ?”
“ปะ....เปล่าจ้า.....”ออโรล่ายกมือขึ้นเหนือหัวทั้งสองข้าง เป็นเชิงยอมแพ้ยกธงขาว ใครจะกล้ามีเรื่องกับอันนาล่ะ เห็นตัวเล็กๆแบบนั้น แม่สาวผมสีน้ำตาลแดงนี่เป็นถึงนักกีฬาเทควันโดระดับประเทศเชียว ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าเล่นไปงั้นๆไม่ได้หวังอะไร แต่สายดำที่ได้มา ก็ไม่ควรจะไปลองของ..............
“เช็คบิลเถอะ........แล้วไปเดินเที่ยวเล่นกัน..........”สาวผมยาวสีทองพูดตัดบท ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิด และวุ่นวาย
เอาล่ะ.........ต่อกันที่การจับตาดูครั้งที่2 เดินเที่ยวลันลา
“นี่ๆ ไปดูร้านตรงนั้นหน่อยสิ!!”ออโรล่าทำท่ากระตือรือร้นทันที เมื่อเธอเห็นว่ามีร้านเกมส์ขนาดใหญ่เปิดอยู่ ราพันเซลได้แต่กุมขมับ ยัยเด็กบ้าเกมส์เอ้ย สงสัยจริงๆว่าพี่เมลลี่จะปราบยัยเด็กเกรียนนี่ให้อยู่หมัดได้ยังไง
ขณะที่ทั้งสามคนกำลังยืนดูออโรล่าควงปืนยิงผีดิบอย่างเมามันส์อยู่นั้น อันนาก็รู้สึกได้ถึงแรงสะกิดที่ไหล่.....
“เฮ้!! หวัดดีอันนา”
“ใคร?..นาย...........ห่าน? นักเรียนใหม่?”อันนาหันไปตามแรงสะกิด ก็พบกับเด็กหนุ่มหน้าตาดี
“ใช่เราเอง มาเที่ยวเหรอ?”อีกฝ่ายส่งยิ้มเป็นมิตรให้ แต่อันนากลับตอบอย่างขอไปที
“อื้อ........มาเที่ยว”
มาเดินห้างคงมาว่ายน้ำมั้ง?
“ยินดีทีได้รู้จักครับ ผมฮานส์ เพิ่งย้ายมาที่โรงเรียนของอันนาเมื่อไม่นานมานี้”ฮานส์แนะนำตัวกับสาวสวยทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างๆอันนา
“ฉันเอลซ่า พี่สาวของอันนายินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ ส่วนนี่ราพันเซล.....”เอลซ่ายิ้มรับ และรู้สึกแปลกๆกับแววตาของเด็กหนุ่มที่มองไปยังอันนา
“อ้าว.......นายนักเรียนใหม่นี่เอง”ออโรล่าที่เคลียร์เกมส์ได้อย่างสวยงาม เดินออกมาสมทบกับพวกอันนา เมื่อเธอเห็นฮานส์ก็พูดขึ้นอย่างจำได้
“โลกกลมจังเลยนะ..........”ฮานส์ยิ้มน้อยๆ
“อ่า.......จ๊ะ พวกเราไปก่อนนะ บ๊ายบายนะ”
“ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะอันนา ออโรล่า”ฮานส์โบกมือทั้งสอง
“เพื่อนที่โรงเรียนเหรออันนา ?”เอลซ่าถามน้องสาว
“อือ เพิ่งย้ายมากลางเทอมเลยละ แปลกชะมัด แต่ก็หน้าตาดีนะ เห็นเพื่อนที่โรงเรียนชอบจนถึงขนาดตั้งแฟนคลับกันเลยล่ะ เนอะออโรล่า”อันนาตอบอย่างขอไปทีแบบสุดๆ เรื่องนายนักเรียนใหม่นั่นเธอก็แค่รู้แบบธรรมดา วันๆยังไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ
“เค้าหล่อดีนะ........เค้าดูจะชอบน้องด้วยนะอันนา”เอลซ่าพูดติดตลก
“ไม่ล่ะ.....ฉันไม่สนใจหรอก”แต่กลับเป็นอันนาที่สวนกลับทันควัน
“ทำไมล่ะ? มีคนชอบดีกว่าคนเกลียดนี่นา.......”สาวผมบลอนด์ไม่เข้าใจ เธอก็แค่แซวเล่น ทำไมอันนาต้องจริงจังขนาดนั้น
“หึ.....ไม่ล่ะ ฉันไม่สนใจใครทั้งนั้นแหละ”อันนายังคงยืนกราน
“แต่ซักวันนึงน้องก็ต้องแต่งงานมีครอบครัวนะ”เอลซ่าพูดตามหลักเหตุผล เริ่มจะตกใจที่อันนาดูเหมือนจะเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่!! ทำไมพี่ชอบยัดเยียดฉันอยู่เรื่อย รึพี่รำคาญที่ฉันอยู่กับพี่แบบนี้”อันนาขึ้นเสียงใส่พี่สาวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“..........พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้จะผลักไสน้องไปอยู่กลับไปใคร พี่รักน้องนะ อันนาเป็นน้องสาวคนเดียวของพี่............”นัยน์ตาสีฟ้าใสคลอไปด้วยน้ำตาเพราะตกใจกับการกระทำของน้องสาว เอลซ่ารีบปาดน้ำตาก่อนที่มันจะไหลลงมา เธอเหลือบไปเห็นราพันเซล กับออโรล่ามองอย่างตกใจ
“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”พูดจบ สาวผมบลอนด์ก็หมุนตัววิ่งออกไป
“เอลซ่า!! เดี๋ย..........”อันนาที่กำลังจะวิ่งามไป ถูกราพันเซลกับออโรล่าคว้าแขนเอาไว้
“ปล่อยให้พี่เอลซ่าสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะ...........”
อันนาได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของพี่สาวที่วิ่งจากไปอย่างเศร้าสร้อย
ทำไมล่ะ..............ทำไมพี่ถึงผลักไสฉัน......................ฉันจะอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไปไม่ได้เหรอ?......................
Talk//หวายยย อยู่ดีๆดราม่าก็มาเยือน ห่านเอ้ยยย โผล่มาพร้อมกับความดราม่าแท้ๆเชียว ขอโทษจริงๆค่ะ ที่เอาตอนใหม่มาส่งช้า แต่งแล้วยืดเยื้อฮ่าๆ ไม่จบตอนซักที คราวหน้าสัญญาๆ ไม่เกิน4วันแน่นอน
ขอให้สนุกค่า
(ตอบเมนท์ที่83 คุณความมืดกินหัวใจ ที่เราใช้ราชาองค์องค์รักษ์ เพราะเราจะเล่นมุกค่ะ><” คืออันนาอยากจะอยู่กับราชินีตลอดเวลา และอยาก........กับราชินีด้วย เลยเลือกไม่ถูกว่าจะเป็นพระราชา หรือจะเป็นองค์รักษ์ดีนะ สาวเจ้าเลยเหมามันทั้งสองตำแหน่ง ฮ่าๆ)
ขอบคุณ เมนท์ที่84 คุณ I love elsanna ด้วยค่ะ ข้อมูลแน่นเป๊ะจริงๆ><
ความคิดเห็น