คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 อดีต
เสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าประตูบ้าน เรียกให้เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งออกไปที่บริเวณหน้าประตูบ้านอย่างรู้งาน
เด็กน้อยตื่นเต้น เมื่อบิดาและมารดาของตนกลับมาที่บ้าน เอลซ่ารู้เพียงแต่ว่า วันนี้เธอจะมีสมาชิกตัวน้อยๆมาเพิ่ม นัยน์ตากลมโตจับจ้องไปยังห่อผ้าสีขาวที่มารดาอุ้มไว้แนบอกอย่างสนอกสนใจ
ฝ่ายมารดาเมื่อเห็นท่าทีของลูกสาวคนโต จึงส่งห่อผ้าไปด้านหน้า เพื่อให้อีกคนมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในห่อผ้านั้น
เด็กทารกผมสีน้ำตาล แก้มยุ้ยน่ารัก นัยน์ตาสีฟ้าเข้มกลมโตจ้องมองมาทางเธออย่างสนอกสนใจ มือเล็กๆเอื้อมมาจับผมสีบลอนด์แพลตตินั่มของเอลซ่าไว้ ก่อนที่ริมฝีปากน้อยๆจะหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างมีความสุข
หัวใจของเด็กหญิงพองโตขึ้น มือคู่โตกว่า กุมมือเล็กๆของผู้เป็นน้องสาวเอาไว้อย่างหวงแหน
“น้องชื่ออะไรหรือคะคุณแม่?”เงยหน้าถามผู้เป็นแม่ ที่ยิ้มกลับให้อย่างอ่อนโยน
“อันนาจ๊ะ”
“อันนา............”
นัยน์ตาทั้งสองคู่สบมองกัน มือของเอลซ่าลูบไล้ที่แก้มของอันนา ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั้งหัวใจ.........
เธอรักน้องสาวคนนี้.............
น้องสาวที่รักของเธอ.....................
ตั้งแต่นั้นมา.........เอลซ่าก็ให้สัญญากับตัวเองไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะดูแล และปกป้องน้องสาวตัวน้อยของเธอเอง
...
“เอลซ่า!!!”ร่างของเด็กน้อยผมสีน้ำตาลแดง ตัวเล็กจ้อยวิ่งหันซ้ายหันขวา มองหาพี่สาวของตนเอง
ฝ่ายผู้เป็นพี่ก็นั่งตัวแข็งอยู่หลังต้นไม้ เกือบทำหนังสือนิทานสำหรับเด็กหลุดออกจากมือ เรียวปากบางถอนหายใจออกมา
ตอนนี้เอลซ่ากำลังเบื่อ.......เบื่อเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลแดงที่คอยเกาะติดเธอแจเป็นอย่างมาก...........
เพราะนิสัยของเด็กหญิงที่ชอบความสงบ และอ่านหนังสือ แตกต่างจากน้องสาว ที่มักจะชวนไปวิ่งเล่นกลางแจ้ง
“เอลซ่า!!!หาพี่เจอแล้วววว”อ้อมกอดและน้ำหนักตัวที่โถมลงมา ทำให้เด็กน้อยล้มคะมำลงไปกับพื้นหญ้า เส้นผมสีบลอนด์อ่อน เปอระเปื้อนไปด้วยเศษของใบหญ้า
เอลซ่าที่ไม่ชอบให้เนื้อตัวสกปรกเลอะเทอะยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปกันใหญ่ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับน้องสาวที่กำลังตะกายขึ้นไปขี่หลังเธออยู่ เพราะครั้งล่าสุดที่เอลซ่าเผลอผลักอันนาล้มนั้น เจ้าตัวน้อยก็ร้องไห้จ้า ส่งผลให้เอลซ่าโดนคุณแม่ตีเพราะข้อหารังแกน้องสาวตนเอง
//นอนหัวเราะในเตียงเด็กไปก็ดีอยู่แล้วเชียว.........โตทำไมก็ไม่รู้...........
“เอลซ่าๆ ขี่ม้าๆ”ดูท่าเจ้าตัวแสบจะยังไม่รู้สึกอารมณ์คุกกรุ่นของพี่สาว เมื่อปีนขึ้นไปบนหลังสำเร็จแล้ว ก็ออกแรงควบ?พี่สาวทันที
“เฮ้อ..........”เอลซ่าก้มลงไปมองเสื้อผ้าของตนเอง ไหนๆมันก็เลอะเทอะไปด้วยเศษดิน เศษหญ้าแล้ว จะตามใจเจ้าตัวยุ่งที่นั่งประจำที่อย่างตื่นเต้นซักหน่อยก็ได้
“ยอมแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ จับให้แน่นๆละ”ว่าแล้วม้าจำเป็นก็เริ่มออกเดิน ทำให้อันนาที่อยู่บนหลังหัวเราะชอบใจ
เอลซ่าก็เป็นแบบนี้แหละ.....ชอบพูดว่ายอมแค่ครั้งเดียวนะ แต่สุดท้ายยังไงก็ยอมเธอทุกครั้ง.........
“รักพี่ที่สุดเลย!!!”เด็กหญิงผมสีน้ำตาลแดงโน้มตัวลงไปกอดพี่สาวไว้
“จ้าๆ เพราะพี่ยอมเป็นม้าละสิ ถึงได้รักพี่น่ะ”เอลซ่ายิ้มแหย ถึงจะน่าเบื่อแค่ไหนก็เถอะ แต่เธอก็ปฎิเสธอันนาไม่ลงจริงๆน่ะแหละ
เมื่อกลับไปถึงบ้านสองพี่น้องก็โดนเอ็ดยกใหญ่ ว่าไปเล่นซนที่ไหนมา โดยเฉพาะเอลซ่าที่ดูมอมแมมอย่างถึงขีดสุด ใบหน้าขาวใสเปื้อนคราบดิน จนกลายเป็นสีน้ำตาลเข้ม ชุดกระโปรงสีฟ้า ที่ตอนนี้กลายเป็นสีเทาตุ่นๆ
“เอลซ่า!!อันนา!!ทำไมเลอะเทอะแบบนี้”ผู้เป็นแม่รู้สึกเหมือนจะเป็นลม อันนาที่มอมแมมตัวคลุกฝุ่นเป็นเรื่องปกติ ที่ทุกคนในบ้านเห็นและคุ้นเคย แต่นี่เอลซ่าพี่สาวคนโต ก็ตัวเปื้อนตามไปด้วย แถมครั้งนี้ยังดูเลอะเทอะยิ่งกว่าน้องสาวเสียอีก
“เอลซ่าเป็นม้าให้หนูล่ะ สนุกมากเลย”อันนาตอบพร้อมกับยิ้มหวานจนตาหยี ทำเอาพ่อและแม่โกรธไม่ลง คุณแม่จึงหันไปพูดคุยกับลูกสาวคนโต
“เอลซ่า.....ลูกต้องหัดปฏิเสธอันนาบ้างนะ ไม่ใช่ตามใจน้องไปเสียทุกอย่าง”
“ค่ะ หนูขอโทษค่ะคุณแม่”เอลซ่าก้มหน้าสำนึกผิด มือของเด็กน้อยรู้สึกอบอุ่น เป็นอันนานี่เองที่แอบส่งนิ้วมาเกี่ยวก้อยให้กำลังใจพี่สาว
เห็นพี่น้องรักกันมันก็น่าดีใจหรอกนะ แต่เพราะผู้เป็นพี่ยอมทำตามน้องไปเสียซะทุกเรื่อง แถมน้องสาวเองเมื่อเห็นพี่สาวยอมตัวเองทุกอย่างก็ยิ่งได้ใจ
....
“เอลซ่า!!!ไปเล่นกัน”
นี่ก็เป็นอีกวัน ที่เอลซ่าต้องปิดหนังสือนิยายที่อ่านค้างไว้ในมือ แล้วหันไปเผชิญหน้ากับน้องสาว ที่วิ่งเข้ามาหาด้วยรังสีร่าเริงสดใสจนแทบแสบตา
“วันนี้ไม่เล่นเกมส์ด้วยกันในบ้านเหรอ? ข้างนอกแดดร้อนจะตาย”เอลซ่าพยายามเกลี้ยกล่อม เพราะเธอไม่ชอบที่จะโดนแสงแดดแรงๆ เอลซ่ามีความสุขอยู่กับการนั่งอ่านหนังสือในห้องแอร์เย็นๆมากกว่า
“ม่ายเอา! ไปเล่นกันๆๆ”อันนาเมินคำชวนของพี่สาว มือทั้งสองข้างพยายามฉุดดึงเอลซ่าให้ลุกจากเก้าอี้
“วิ่งเล่นทุกวัน ไม่เบื่อบ้างรึไงนะ”ถึงปากจะบ่น แต่เอลซ่าก็ยอมลุกขึ้นตามแรงฉุดของอันนาอยู่ดี
สองพี่น้องเดินมาถึงสวนสาธารณะแถวบ้าน ที่มีบรรยากาศร่มรื่น มีต้นไม้ใหญ่และสนามหญ้า ซึ่งอันนาจะชอบชวนเอลซ่ามาเล่นที่สวนแห่งนี้บ่อยๆ และทุกครั้งอันนาจะต้องเป็นคนที่เสนอความคิดว่าวันนี้จะเล่นอะไรดี?
“วันนี้เล่นลูกบอลกันนะ”อันนาที่หยิบลูกบอลขนาดพอดีมือออกมาจากกระเป๋า ซึ่งทำให้เอลซ่าตาโตด้วยความตกใจ
“เดี๋ยวสิ อันนี้มันของพี่ไม่ใช่เหรอ”
ลูกบอลที่อยู่ในมือของอันนา เป็นลูกบอลขนาดเล็กสำหรับเด็ก ซึ่งมีลายเป็นรูปเกล็ดหิมะอยู่รายล้อม ลูกบอลลูกนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่อันนาซื้อให้กับเอลซ่าเมื่อปีที่แล้ว โดยที่น้องสาวจอมซนซื้อมาจากสหกรณ์โรงเรียนนี่แหละ ถึงจะไม่ได้มีราคาแพงแต่เอลซ่าก็ยังรู้สึกดีใจที่น้องสาวตัวน้อยซื้อของขวัญให้กับตนเอง
“เอาน่า....ยืมมาเล่นก่อน เดี๋ยวหนูเอาไปล้างแล้วเช็ดให้สะอาดๆเหมือนเดิมนะ”อันนาออดอ้อน จนผู้เป็นพี่ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
เอามาเล่นบ้างก็ดีแหละ.........วางทิ้งไว้ฝุ่นก็จับ.............
การเล่นลูกบอลของเด็กวัยประถม ก็คงหนีไม่พ้นการโยนรับ-ส่งธรรมดานี่แหละ แต่ครั้งนี้จะแตกต่างออกไปจากปกติซักหน่อย ตรงที่.......
“พี่เอลซ่า!!ส่งกลับแรงๆหน่อย พี่ส่งนิ่มๆแบบนั้นมันจะไปสนุกอะไร”อันนาทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจ เมื่อพี่สาวของเธอยอมเล่นด้วยก็จริง แต่เอลซ่ากลับส่งลูกบอลแบบนิ่มนวลเกินเหตุ
“อะ....อืม จะส่งให้แรงขึ้นนะ”ไม่ใช่ว่าเอลซ่าหมดแรง หรือว่าอากาศร้อน แต่เป็นเพราะความหวงแหนมันมีมากเกินไป จึงทำให้เด็กหญิงไม่กล้ารุนแรงกับลูกบอลลายเกล็ดหิมะลูกนี้มากนัก
อันนามุ่ยปาก ไม่สนุกเลย พี่เธอโยนแบบกลัวลูกบอลจะเจ็บอ่ะ!! แบบนี้มันไม่มันส์อย่างแรง!!
“พี่เอลซ่ารับลูกพิฆาตของหนูดีๆนะ!!!”
“อันนาระวัง!!!”
อันนาที่เขวี้ยงลูกบอลไปทางพี่สาวสุดแรงเกิด ส่งผลให้มันลอยข้ามศีรษะของเอลซ่าไป และกระเด็นออกจากสวน
“เดี๋ยวเอลซ่า รอก่อน!!”เมื่อเห็นลูกบอลกลิ้งหายไป เอลซ่าก็ไม่รอช้ารีบวิ่งตามไปในทันที ทิ้งให้อันนาที่ยังตกใจอยู่ ยืนนิ่งค้าง ก่อนที่เด็กน้อยจะรีบวิ่งตามผู้เป็นพี่สาวไป
“พี่เอลซ่า!!พี่เอลซ่า!!!”เมื่อวิ่งตามไปจนทัน อันนาเห็นพี่สาวของเธอก้มลงเก็บลูกบอลตรงพื้นถนน
“โธ่...พี่เอลซ่า วิ่งมาซะเร็วเชียว”
“อย่าเข้ามาใกล้นะ!!”
เสียงตวาดจากพี่สาวที่ยืนหันหลังให้อยู่ ทำให้อันนาที่กำลังจะเดินเข้าไปใกล้ถึงกับชะงัก ใบหน้าของเด็กหญิงผมสีน้ำตาลเริ่มเลิกลั่ก
“พี่......เป็นอะไรไป......”
“ไม่ต้องมายุ่งกับพี่เลยนะ!!ฮึก........”น้ำเสียงที่เปล่งออกมาผสมกับเสียงสะอื้น จนอันนาได้แต่ตกใจ
//พี่สาวเธอร้องไห้ทำไม.......
อันนาสังเกตเห็นไหล่อันบอบบางแล้วเอลซ่าสั่นเล็กน้อยตามแรงสะอื้น เด็กน้อยค่อยๆเดินเข้าไปข้างๆผู้เป็นพี่สาว จนเมื่อได้เห็นความจริง เด็กหญิงแทบจะร้องไห้ตามไปด้วย
มือของเอลซ่าถือลูกบอลที่เดิมเคยเป็นลายเกล็ดหิมะ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นคราบสีดำเป็นปื้นๆเปื้อนเต็มไปหมด มือทั้งสองข้างก็เอลซ่าก็เลอะไปด้วยคราบสีดำเหมือนกัน เพราะถนนแถวนั้นยังก่อสร้างไม่เสร็จดี จึงได้มีการราดยางมะตอยไว้
“พี่.............”อันนายิ่งใจเสีย เมื่อเห็นใบหน้าของพี่สาวที่เปื้อนคราบน้ำตา นัยน์ตาที่ฟ้าใสกลายเป็นสีฟ้าขุ่นมัว พร่าไปด้วยหยาดน้ำตา
“ฮึก.........พี่เกลียดเธอ......เกลียดที่สุดเลย......”
ช่วงเมาท์มอย// มาแอบหย่อยความดราม่าแล้วจากไปค่ะ (วิ่งหนีคนอ่าน//)
ตอนนี้เรากำลังเข้าสู่เทศกาลสอบค่ะ อิสรภาพทางการนอนถูกลดทอนมาก
จะพยายามไม่เกิน 7 วันค่ะ (ว่างจากทำรายงาน ปั่นโปรเจค อ่านหนังสือ ก็จะมาแต่งค่ะอุอิ)
ขอบคุณคนอ่าน และทุกคอมเมนต์ค่า
ความคิดเห็น