คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ใสซื่อ
//ปี๊บๆๆๆๆ// เสียงนาฬิกาปลุกที่แผดเสียงในยามเช้า ปลุกให้สองพี่น้องที่กำลังหลับตื่นจากห้วงนิทราที่แสนหวาน
เป็นดวงตากลมโตสีฟ้าเข้มที่ปรือตาขึ้นมาก่อน ปกติแล้วอันนาจะนอนขี้เซามากตั้งแต่เด็ก แต่ที่สาวน้อยผมสีบลอนด์ทองแดง ยอมตื่นขึ้นมา เพราะเธอมีเหตุผลแอบแฝงอยู่น่ะสิ!
นัยน์ตาสีฟ้าเข้มทอดมองไปยังร่างของหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่ แพขนตาที่เรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบ ริมฝีปากที่เผยอออกน้อยๆ
‘การที่ลงทุนตื่นเช้า แล้วได้มาดูภาพแบบนี้แต่เช้า มันเป็นอะไรที่เยี่ยมที่สุด!!’
แต่จะนั่งมองสิ่งสวยงามนานก็ไม่ได้ เมื่อเหลือบไปเห็นเวลาที่กระชั้นชิดเข้ามาทุกที ถึงจะเสียดาย แต่ก็ต้องปลุกอีกคนซะแล้วล่ะ ถ้าเป็นวันอาทิตย์นะ....จะนั่งจ้องให้ถึงเที่ยงเลย
//ว่าแต่......ถ้าจะปลุกด้วยวิธีธรรมดา คงจะเสียชื่ออัณณา ณ เอเรนฏา ........//
.
.
.
“อื้อ..........อือ............”หญิงสาวผมสีบลอนด์แพลตตินัมครางออกมาอย่างอึดอัด เมื่อภาพในฝัน เธอกำลังถูกตุ๊กตาหิมะตัวใหญ่ล้มทับ....แถมยังมีงูสีเขียวตัวใหญ่ที่ไม่รู้เลื้อยมาจากไหน มารัดตัวเธอซ้ำไว้อีก
‘ปล่อยนะ!! ช่วยด้วย!!!’เอลซ่าตะโกน เธอรู้ตัวดีว่านี่คือความฝัน แต่จะทำยังไงให้ตื่นจากฝันอันแปลกประหลาดนี่เสียที!!
‘ไม่มีใครมาช่วยหรอก!! เจ้าจะต้องโดนข้ากิน!!!’งูตัวนั้นเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว จนเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าเข้มคู่โต ที่เอลซ่านึกตะหงิดๆว่ามันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน ก่อนที่เจ้างูจะอ้าปากกว้างๆ พร้อมจะกลืนหญิงสาวเข้าไปทั้งตัว
‘ไม่เอานะ ม่ายยยยยย’
//เฮือก!!!!// นัยน์ตาสีฟ้าใสเบิกกว้างขึ้นอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะได้ผงะอีกรอบ เมื่อเห็นดวงหน้าที่คุ้นเคยอยู่ระยะประชิด
“ไง? ตื่นแล้วเหรอ?”
“กรี๊ด!!!!” ผลั่ก// โอ๊ย!!//
ด้วยความตกใจจากความฝันสุดพิลึก แถมเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมายังเห็นว่าน้องสาวของตัวเองขึ้นมานอนทับบนตัวอีก เอรสา ณ เอเรนฎา สาวงามกริยามารยาทดี ถึงกับเผลอตัวส่งเรียวขาขาวๆ ประเคนใส่ผู้เป็นน้องสาวอย่างเต็มแรง จนเมื่อเวลาผ่านไปซัก10วินาที พร้อมกับเสียงโอดครวญของอันนาที่ดังขึ้นมาจากข้างเตียงนั่นแหละ เอลซ่าถึงได้สติกลับคืนมา
“อะ.....อันนา!! เป็นอะไรมากมั้ย?”
“อูย.......ก็เจ็บน่ะสิ ถามได้”อีกฝ่ายยังคงนอนลุกไม่ขึ้นอยู่ ณ จุดที่กลิ้งตกลงไป เห็นพี่เอลซ่าตัวผอมๆบางๆแบบนี้ แต่ก็แรงเยอะเหมือนกันแฮะ
“พี่ขอโทษ....ใครเล่นให้เธอมาปลุกพี่แบบนั้นกันล่ะ”เอลซ่าพูดอย่างสำนึกผิดจริงจัง แต่ก็อดจะโทษน้องสาวตัวดีไม่ได้ ที่ใช้วิธีพิสดารในการปลุกเธอ
“ตอนเด็กๆ ฉันก็ปลุกพี่ให้มาเล่นด้วยกันแบบนี้นี่นา อ่อ!!ตอนนั้นพี่ก็ผลักฉันตกเตียงแบบนี้เลย!!”เพราะหัวกระแทกพื้นรึอย่างไรไม่ทราบ ความทรงจำเมื่อตอนวัยเยาว์จึงผุดเข้ามาอยู่ในหัวของอันนา
ถ้าจำไม่ผิด เธอก็ลงไปกองกับพื้นข้างนี้ ท่าเดียวกันนี้เด่ะๆเลย!!
อ่า......นี่สินะ ที่เรียกว่า เดจาวู...................
“อันนา อันนา!”เอลซ่าที่เห็นน้องสาวเงียบไป จึงคลานมาดูที่ข้างเตียง
“ลุกไม่ขึ้นอ่ะ ช่วยดึงหน่อย.............”มือเรียว โบกขึ้น เป็นเชิง.....ดึงเค้าขึ้นไปหน่อย........
“เฮ้อ... เอ้าฮึบ!! อ๊ะ!!” เพราะเอลซ่าตั้งหลักบนเตียงไม่ดี หรือเพราะอันนาทำตัวไร้น้ำหนักมากเกินไป แรงที่ส่งออกมาจึงเกินพอดี ทำให้ตอนนี้กลายเป็นภาพน่าหวาดเสียว คือเธอถูกอันนาคร่อมทับเอาไว้บนเตียง!!
ตึก ตึก ตึกๆๆ// หญิงสาวผมสีบลอนด์แพลตตินัมรู้สึกจุกบริเวณหน้าอก รึว่า? ที่อันนาล้มลงมา มันจะกระแทกเข้า? ช้ำใน?
ฝ่ายสาวผมสีบลอนด์ทองแดง ได้แต่ยกยิ้มอยู่ในใจ ก่อนจะเอ่ยถามเบาๆ ขณะที่ใบหน้าใกล้กับอีกคนแค่คืบ รู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
“ฉันทำพี่เจ็บรึเปล่า?........”น้ำเสียงที่ถูกส่งออกไปไม่ได้สื่อแค่ความหมายเป็นห่วงอย่างเดียว แต่กลับแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง ที่เอลซ่าเองก็ไม่อาจทราบได้ หญิงสาวรู้เพียงแต่ว่า สถานการณ์ตอนนี้ มันไม่ได้ไว้ใจเอาเสียเลย
“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ!!”เอลซ่าพลิกตัวหนีจากสถานการณ์อันน่าอึดอัดนี้ ก่อนที่จะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้น้องสาวนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง ริมฝีปากของอันนายกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น
เมื่อกี้เธอเห็นเต็มๆตา ว่าเอลซ่าหน้าแดงเกือบจะถึงใบหู
ดูท่า............เธอจะไม่ต้องพยายามอะไรมากเท่าไหร่แล้วสินะ............................
‘หึ.......ครั้งนี้ ฉันจะปล่อยพี่ไปก่อน แค่นี้ก็รู้ผลแล้วละ.........ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ
ความใสซื่อของพี่น่ะ ฉันจะทำลายมันให้หมดเอง.......’
............................................................
“อันนา.........ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว”เสียงทักทายจากเด็กสาว เมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่งฉีกยิ้มอยู่คนเดียวที่โต๊ะเรียน รึว่าเพื่อนของเธอจะเรียนหนักจนสมองกลับกันนะ?
“โธ่ ออโรล่า ฉันมีความสุขก็ต้องยิ้มสิ จะมาพูดขัดกันทำไม”อันนาหันกลับไปโวยเพื่อนสาวของเธอ ที่มาถึงก็พูดจาชวนเซ็ง อารมณ์ดีๆเมื่อเช้าหายวับไปกับตา
สาวน้อยเพื่อนสนิทอันนา มีนามว่า ออโรล่า เป็นสาวน้อยหน้าตาสวยมาก จนมีแฟนคลับลับๆเรียกเธอว่า เจ้าหญิง
เชียวละ!! แต่อย่างว่าแหละ ใครมันจะไปเพอร์เฟค น่ารักๆแบบออโรล่าก็มีข้อด้อยเหมือนกัน
“เห.......ยิ้มหวานจนมดจะขึ้นโต๊ะแบบนี้ ไปแอบตกหลุมรักหนุ่มที่ไหนมาจ๊ะ”
อันนายิ้มกวนประสาทให้กับเพื่อนสาว
“ถ้าผู้ชายคนนั้นเก่งกว่าพี่เอลซ่าของฉันละก็ ฉันจะรับไว้พิจารณาก็ได้นะ”
“โธ่ๆ พูดแบบนี้ หนุ่มๆทั้งหลายก็หมดสิทธิ์สิจ๊ะ แหมๆ พี่เอลซ่าของฉัน หวงพี่จริงนะเธอ”ออโรล่าพูดแซวอันนา ที่เวลาพูดถึงพี่สาวทีไร แววตาจะเปล่งประกายระยิบระยับทุกที ยัยคนติดพี่เอ้ย!!!
“ก็ฉันรักของฉันอ่ะ ว่าแต่เธอเถอะ มาบ่นคนอื่น เมื่อไหร่จะมีแฟนละห๊ะ?”อันนาย้อนถามเพื่อนสาว
“หยาบคายที่สุด!!! ฉันก็มีฟิลิปของฉันแล้วไง เค้าเป็นผู้ชายที่หล่อ และเท่มากกกกก”
“ฉันหมายถึงในชีวิตจริง ช่วยอย่ามามโนแถวนี้ได้มั้ยอ่ะ ยัยเพ้อ!!”อันนาตอกกลับอย่างเจ็บแสบ โอเค!! แฟนหนุ่มที่ออโรล่าพูดถึงเนี่ย ไม่มีตัวตนจริงๆซะหน่อย
“อย่ามาว่าฟิลิปของฉันนะ เค้ามีตัวตน และรักแต่ฉันแค่คนเดียว ดูสิ!!”ออโรล่าเอาเครื่องเกมส์ PSP ยื่นจ่อตรงหน้าอันนา ภายในหน้าจอปรากฏรูปชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ซึ่งเป็นตัวละครในเกมส์จีบหนุ่ม.............
//ออโรล่า ที่รักของผม...................//
พับผ่าสิ!!! บอกแล้วว่า ออโรล่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่สงสัยจะมีความสวยมากจนเกินไป พระเจ้าเลยลดทอนบางอย่างในการรับรู้ความจริงของเธอออกไป เฮ้อ..........อันนานวดขมับเบาๆ
เนื่องด้วยคาบแรกครูงดเข้าสอน เพราะป่วยกะทันหัน ตอนนี้บรรยากาศในห้อง จึงเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยจอแจ......
ออโรล่าที่ลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามกับเพื่อนสนิท เพื่อเริ่มประเด็นเม้าท์มอยยามว่าง..........แหมอุตส่าห์ไม่ต้องเรียนทั้งที แบบนี้มันต้องจัดเต็ม
“นี่ๆ อันนาฉันว่าจะถามมาตั้งนานละ เธอกับพี่เอลซ่าใช่พี่น้องแท้ๆจริงดิ”ออโรล่าเปิดประเด็นขึ้นมาก่อน
“ใช่สิ!! อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันกับพี่เอลซ่า ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆละ”อันนาถามด้วยความสงสัย หน้าของเธอกับเอลซ่าก็ออกจะคล้ายกันซะขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆก็ดีน่ะสิ..........................
“หมายถึงนิสัยย่ะ คิดดูสิ อายุห่างกันแค่ 3 ปีเอง แต่พี่เธอ ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวชะมัด โอ๊ย!!บอกว่านิสัยๆ ใครจะไปกล้าว่าพี่เธอหน้าแก่กัน”ออโรล่ารีบแก้ต่างคำพูดของตัว เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตาขุ่นขึ้นมาทันที ที่บอกว่าพี่เอลซ่าดูป็นผู้ใหญ่เกินตัว
“พี่เค้าก็เป็นแบบนี้แหละ ตั้งแต่ฉันจำความได้...............”อันนาหยุดพูดไป............ตั้งแต่จำความได้........เธอเห็นเอลซ่ามักจะขลุกตัวอยู่ในห้องเสมอ ชีวิตก็จมอยู่กับการเรียนการอ่านหนังสือ เธอกับเอลซ่าพึ่งจะได้คุยกันและอยู่ด้วยกันก็ตอนเธอขึ้นมัธยมต้นแล้ว ถึงเจ้าตัวจะบอกว่านี่เป็นความชอบส่วนตัวก็เถอะ
แต่จะบ้าเหรอ? ใครจะอยากหมกตัวอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆทั้งวันกันล่ะ!!!
“อันนา.........อันนา คิดอะไรอยู่ อยู่ดีๆเธอก็เงียบไป”ออโรล่าถาม เมื่ออยู่ดีๆอันนาก็กลับไปทำหน้าเคร่งเครียด
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร อ่ะ!!คุณครูมาแล้ว เดี๋ยวตอนพักเจอกัน”อันนาตัดบท เมื่อเห็นคุณครูของคาบที่2 เดินเข้าห้องมา ทำให้ออโรล่าต้องจำใจกลับไปนั่งประจำที่ของตนเอง
ระหว่างคาบเรียน อันนาได้ครุ่นคิดเรื่องของพี่สาวจนแทบจะไม่มีสมาธิอยู่กับตัวหนังสือตรงหน้าแม้แต่น้อย
‘เอลซ่า..........พี่ปิดบังอะไรฉันอยู่กันแน่นะ.......................’
เมาท์มอย.....
ส่วนมากเราจะใช้เวลาแต่งฟิค ตอนละ 3 วันค่ะ >< ถ้าผิดพลาดไม่ตามกำหนดก็คือ 4 วัน
อ่า....หลังจากที่ดำเนินเรื่องแบบเรื่อยๆเอื่อยๆมานาน ก็เริ่มมีประเด็นซะแล้วสิ!!
เอลซ่าปิดบังอะไรไว้กันแน่นะ อันนาต้องพยามสืบซะแล้วสิ
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ที่ติดตามนะค่ะ
ความคิดเห็น